In Amerika openen veel kerken op Thanksgiving de deuren voor mensen die het minder goed hebben om hen te voorzien van een uitgebreide maaltijd met alles erop en eraan. Toen ik nog in Boston woonde heb ik daar een keer aan mogen bijdragen en dat heeft best veel impact op mij gemaakt. Alleen al door de dankbaarheid die je voelt van de mensen die op dat moment ervaren hoe het is om even uit eten te gaan, gezien te worden en om zo vaak als ze willen bij te kunnen bestellen.
Deze betreffende kerk was een kerk waar ik destijds vaker heen ging. Het was niet de mooiste kerk in Boston, maar het was wel de kerk waar ik me het meest thuis voelde. Een kerk die alle geloven verwelkomde. Ook al ging ik er vaker naartoe, ik kende er eigenlijk niemand. En toen ik op de middag van Thanksgiving binnen kwam lopen om te helpen waren mijn meest gestelde vragen dan ook: “Wat kan ik doen?” en: “Waar kan ik ‘dit’ of ‘dat’ vinden?”
Een paar uur later merkte ik dat er iets interessants was gebeurd. Ik vroeg namelijk niet meer “Wat kan ik doen?” en “Waar kan ik ‘dit’ vinden?”, maar mensen begonnen dit aan mij te vragen.
Als je mijn boek ‘Nooit meer ruzie met je baas’ hebt gelezen, dan ken je het profiel van de Vormer. Zoals ik in mijn boek schrijf: “De Vormer kan zich gemakkelijk vormen naar de omstandigheden, de omgeving en de verwachtingen. Als Vormer kun je snel inschatten wat iemand nodig heeft en daar vervolgens op inspelen. Met een groot empathisch vermogen en de gave om de sfeer precies aan te voelen zie je meteen welke rol passend is.”
In mijn geval ontbrak er iemand die de leiding had, dus sprong ik, zonder dat bewust te doen, in dat gat. En omdat ik mezelf snel dingen eigen maak, was het voor mij vrij simpel om die rol te vervullen.
Het mooie van de Vormer vind ik dat je moeiteloos kunt meebewegen en precies kunt doen wat er op dat moment nodig is. Daarmee kun je veel waarde toevoegen aan de omgevingen waarin je functioneert en soms fungeren als de lijm tussen verschillende onderdelen die nog niet goed samenkomen of samenwerken.
Maar de valkuil hiervan is dat je je zoveel vormt en aanpast dat je jezelf verliest. Je bent zo bezig met de wereld om je heen, dat je daardoor je eigen binnenwereld kunt vergeten. Als gevolg wordt het lastiger om te zien wat jij eigenlijk voor jezelf wilt, los van de verwachtingen en meningen van anderen. Het wordt lastiger om te zien wie jij nou echt bent en wat jij nodig hebt. En hoe langer je wacht om dat te herontdekken, des te meer het verstopt raakt.
Als je meer wilt weten over de Vormer, of het profiel van de Onderzoeker, de Voorspeller of de Strijder, bestel dan hier mijn boek ‘Nooit meer ruzie met je baas’. Je ontdekt in mijn boek ook hoe je ervoor kunt zorgen dat je meer werkplezier en voldoening kunt ervaren door meer te gaan werken op jouw voorwaarden.
Herken jij jezelf in de Vormer? Hoe laat zich dat zien in jouw werk? Welk voorbeeld heb je uit je eigen ervaring waarin je jezelf als Vormer herkent? Laat het ons weten onder de blog.
PS. Herken je bij jezelf dat jij je al zolang vormt dat je niet meer zo goed weet wie je bent en wat je wilt? Meld je dan hier aan voor de gratis masterclass ‘Van last naar gave’. In de masterclass ontdek je wat er nodig is om vooral de voordelen van hoogbegaafdheid te gaan ervaren en hoe je ermee omgaat als je je lang hebt aangepast.
Meer ontdekken over hoogbegaafdheid? Dan hebben we ook nog deze opties voor je:
