Vanwege mijn brede interesse heb ik me altijd graag verdiept in een diverse hoeveelheid aan onderwerpen. Ik wil altijd begrijpen wat de essentie van iets is. Waarom is dit zo? En hoe werkt dit? Hoe verhoudt zich dit tot een ander onderwerp wat ik interessant vind?
Als gevolg kon ik me ergens volledig, soms bijna obsessief, in verdiepen. Ik kon dagenlang eindeloos geconcentreerd ergens mee bezig zijn. Maar zodra ik dan de antwoorden had die ik zocht, zodra ik begreep hoe het zat, kon ik ook weer volledig de interesse in verliezen om vervolgens in iets compleets anders te duiken.
Nu heb ik dat nog steeds wel, maar tegenwoordig let ik erop dat het meer in lijn is met wat ik doe en wil. Er is zoveel interessants waar ik me in kan storten, maar niet alles draagt bij aan de weg die ik te gaan heb. Dan is het vooral afleiding. Bovendien heb ik me ook gerealiseerd hoe belangrijk de balans tussen input en output is.
Intellectuele overprikkelbaarheid
De laatste overprikkelbaarheid in deze reeks van Dabrowski’s overexcitabilities is de intellectuele overprikkelbaarheid. Kenmerken zijn o.a. nieuwsgierigheid, het stellen van diepgaande vragen, goede concentratie, probleemoplossend en theoretisch denken. Je hebt een ongelofelijk snelle geest die altijd kennis wil vergaren en je bent steeds opzoek naar begrip, waarheid en oplossingen voor problemen. Je verslindt boeken, houdt van mentale uitdagingen en je kunt lang rustig zitten nadenken over jezelf.
Je bent vaak bezig met morele aangelegenheden en zaken die met eerlijkheid te maken hebben. Je bent een onafhankelijke denker en een scherpe observator die ongeduldig kan worden als anderen jouw opwinding niet delen.
Een te veel aan input?
Het is vanuit deze overexcitability verleidelijk om steeds maar nieuwe kennis en inzichten te willen vergaren. Om continue je geest te willen prikkelen. Maar ongebruikte kennis is nutteloze kennis. En hoewel het heerlijk is om nieuwe kennis en inzichten te vergaren, maakt het ook onrustig als je alleen maar input verzamelt en daar vervolgens niets mee doet. Dan heb je een emmer die steeds voller loopt en uiteindelijk overstroomt. Het is belangrijk om voor jezelf de balans te vinden tussen je ergens in verdiepen en het omzetten van wat je weet in een bepaalde output.
Veel hoogbegaafden vallen daarnaast ook in de valkuil van ‘ik moet hier eerst nog iets meer over weten’. Dan gaat het verlangen naar intellectuele prikkels je in de weg staan van het in beweging komen. Soms is het uiteraard ook een stuk angst. Angst om nog niet genoeg te weten. Maar daarmee zit je vooral jezelf in de weg, want pas in beweging, leer je het meest.
Wat kun je doen?
Wanneer jij je ergens in verdiept, vraag jezelf daarna dan af ‘wat ga ik hiermee doen?’, ‘Hoe kan ik dit ergens voor gebruiken?’ Voorkom dat je hoofd volloopt met weetjes en feitjes die je vervolgens niet in iets kwijt kunt.
Kies bewust voor waar jij je in gaat verdiepen en zorg dat het bijdraagt aan de weg die jij te gaan hebt. Dat het past bij jouw blauwdruk. Natuurlijk is het prima als je af en toe een uitstapje maakt naar iets wat je gewoon interessant en leuk vindt. Maar voorkom dat je je hele leven ongestuurd ergens instort. Dan wordt je leven namelijk één grote afleiding van wat je eigenlijk te doen hebt.
Breng dingen in de praktijk. Je zult nooit alles weten wat er te weten valt, maar door te doen kom je erachter hoe iets echt werkt. Over fietsen kun je eindeloos lezen, maar pas als je het gaat doen, ga je het leren.
Ik ben benieuwd, herken je dit? En hoe ga jij er mee om? Laat je het me onder de blog weten?
