Als ik eerlijk ben, weet ik niet veel meer van de basisschooltijd. Ik denk dat ik voor een groot deel toen ook uitgecheckt was. De meesters en juffen van mijn basisschool hebben mij waarschijnlijk daarom ook niet als het meest heldere licht gezien. En dat snap ik wel. Ik was vast heel ongrijpbaar. Iets moest maar net mijn interesse hebben wilde ik een beetje opletten en mijn leer-experimenten vertaalden zich niet altijd in hoge resultaten. Zo bedacht ik ooit om te onderzoeken wat er zou gebeuren als ik niet zou leren voor een topografie-toets, en toen dat totaal mislukte, onderzocht ik wat ik moest leren om minimaal een 5 te halen. Wat ook vaak mislukte.
Toen in groep 8 het advies kwam van school dat MAVO te hoog gegrepen zou zijn, interesseerde dat mij eigenlijk niet zo. Maar, mijn moeder was er fel op dat ik naar de MAVO moest en zou gaan, dus deed ik een toelatingstest.
Die toelatingstest was één van de meest vreemde testen die ik ooit heb gedaan. Ik herinner me er niet veel meer van, maar wel dat ik de gehele tijd dat ik daar zat om die test te maken dacht: ‘Ja, wat moet ik hier nou van maken’. Er waren bijvoorbeeld vragen waarin je moest aangeven welke van de vier figuren er niet bij hoorde en mijn brein dacht alleen maar: ‘Dat is maar net hoe je ernaar kijkt’. Ik weet nog dat ik toen dat lokaal uitliep en echt geen idee had hoe ik die test gedaan had. Het had mij niet verbaasd als eruit was gekomen dat ik zwakbegaafd was.
Wonder boven wonder mocht ik toch naar de MAVO. En dat deed ik met zoveel gemak dat HAVO een logisch vervolg was. Ware het niet dat ik eigenlijk nooit geleerd had hoe ik moest leren. De HAVO werd dan ook een enorm fiasco. Maar, ik voelde toen ook dat het aan mij was om er wat van te gaan maken. Ik ging op bijles, werd de grootste studiebol die ik kende en het lukte. Ik haalde mijn HAVO diploma, ging vervolgens door naar het HBO en daar studeerde ik vier jaar later Cum Laude af.
Ook al deed ik het goed op het HBO, ik voelde me wel nog steeds dat MAVO meisje dat eigenlijk niet slim genoeg was om naar de MAVO te gaan. Dat ik hoge cijfers haalde verklaarde ik vooral door hard werken en een beetje mazzel hebben met de vragen die tijdens de toetsen gesteld werden. Het duurde heel lang voordat ik mezelf als intelligent kon zien.
Dat ik niet naar de MAVO mocht is niet iets waar ik een uitzondering in ben. Ik ken vrij veel hoogbegaafden die niet naar de MAVO mochten, of wel op een hoger niveau werden ingeschaald, maar het simpelweg niet hebben afgemaakt. Ik ken ook hoogbegaafden die het juist supergoed deden op school. Mijn punt is dat jouw opleidingsniveau en de resultaten die je op school behaalde niets zeggen over of je wel of niet hoogbegaafd kunt zijn.
Het is overigens logisch dat je het moeilijker vindt om te geloven dat je hoogbegaafd zou kunnen zijn als het niet zo goed ging op school. ‘Want als je zo slim was, dan had je toch wel…’. Wat daarom belangrijk is om je te realiseren, is dat je als hoogbegaafde fundamenteel anders bedraad bent en dat heeft invloed op hoe je dingen doet en op hoe je leert. Als daar in de schoolomgeving geen ruimte aan wordt gegeven, is de kans groot dat je jezelf vooral dom of lui gaat vinden. Ook al weet je stiekem wel dat je dat niet bent.
Ongeacht je opleidingsniveau, is het in ieder geval nodig dat je weet hoe jij bedraad bent en welke rol hoogbegaafdheid in jouw leven speelt. Komende week kun je meedoen aan de gratis introductie masterclass over hoogbegaafdheid. Daarin ontdek je meer over hoogbegaafdheid, de misvattingen en de drie hoofdkenmerken. En je ontdekt ook hoe het komt dat je als hoogbegaafde vaak niet hebt geleerd om te leren op school en waarom de kans groot is dat je gaat twijfelen aan je intelligentie als je niet weet dat je hoogbegaafd bent.
Aanmelden kan hier: Gratis Masterclass over hoogbegaafdheid.
—
Heb je het e-book over hoogbegaafdheid al gelezen? Dat kun je hier gratis aanvragen: Ja, ik wil het e-book: ‘Hoogbegaafdheid het is meer dan je denkt’. Je ontvangt dan ook de wekelijkse HB-updates gemakkelijk in je mail.
