Je hebt van die kaartjes die bedoeld zijn om elkaar beter te leren kennen. Daar staan dan vragen op als: ‘Wat is het engste dat je ooit hebt gedaan?’, ‘Wat is je favoriete dier?’ of ‘Wat was de naam van de papagaai van de buurvrouw van je overgrootmoeder?’. Oké, die laatste misschien niet, maar je snapt wat ik bedoel. Eén van de vragen die ook vaak op zo’n kaartje staat, is welke superkracht je het liefst zou hebben. Die van mij is trouwens teleporteren, kan ik overal heen zonder ernaartoe te hoeven reizen.
Tot nu toe heb ik nog niemand gehoord die het allerliefste de superkracht van het onzichtbaar zijn wilde hebben. Ik kan mij voorstellen dat het soms best een interessante superkracht is, maar in het dagelijks leven is het eigenlijk vooral heel vervelend als je het gevoel hebt dat je onzichtbaar bent. Toch is dat wel wat je als hoogbegaafde regelmatig kunt ervaren.
Als hoogbegaafde heb je supermooie gaven, die je misschien ook al goed inzet, maar als niemand dat ziet, is dat best demotiverend. Natuurlijk doe je de dingen die je doet niet alleen voor de waardering, maar we hebben als mens wel altijd het verlangen om gewaardeerd te worden. Aangezien je als hoogbegaafde een aantal dingen anders en sneller doet, maak je het soms voor mensen heel moeilijk om te zien wat je doet. Je doet dingen achter de schermen en onder de radar, en voordat iemand doorheeft dat er een probleem is, heb jij het al opgelost. Eigenlijk is het dan niet zo gek dat mensen niet zien wat je allemaal doet. Je maakt het zelf onzichtbaar.
Ik moet tijdens het schrijven ineens denken aan Ellen, een superleuke hoogbegaafde dame die binnen het bedrijf waar ze werkt een aantal grote klanten bedient. We hebben het dan over honderdduizenden euro’s. En bij één van die klanten ging er iets niet goed. Slim en snel zoals ze is, had ze dit gelukkig vroegtijdig door en kon ze meteen de oplossing in gang zetten. Ze belde de klant om te kijken of zij iets hadden gemerkt, zodat ze dat eventueel ook nog kon oplossen en stuurde nog een leuk flesje wijn naar haar klant. Eindsituatie: iets wat het bedrijf waar zij werkte een grote klant had kunnen kosten werd getransformeerd in een klant die bovengemiddeld tevreden was. En Ellen? Ellen werd op het matje geroepen.
Ellen had namelijk de interne nieuwsbrief een uur te laat verstuurd en haar leidinggevende wilde ook wel weten naar wie ze allemaal nog meer wijn aan het opsturen was.
Je snapt dat Ellen zich niet heel erg gezien en gewaardeerd voelde. Toch had ze dit kunnen voorkomen door één ding anders te doen. En dat ene ding is zo klein en voor de hand liggend dat we het gemakkelijk vergeten of toch niet doen. Dat ene ding was: het probleem benoemen. Doordat zij meteen aan de slag ging, heeft haar leidinggevende nooit gezien en gevoeld wat het dreigende probleem was. Haar leidinggevende zag daardoor alleen maar wat ze niet had gedaan. Als Ellen even een moment had genomen om de situatie voor te leggen, had haar leidinggevende achteraf waarschijnlijk iets heel anders gezegd.
Als je voelt dat wat je doet door mensen niet gezien wordt, vraag je dan ook af wat jij meer mag gaan benoemen. Ga er niet vanuit dat mensen alles zien wat je doet. Ga eerder uit van het omgekeerde. Help mensen om je te zien, te erkennen en te waarderen. Je gaat merken dat dit enorm bijdraagt aan jullie samenwerking.
Klein bruggetje nog naar Insight, want je weet misschien al dat we nu maximaal 20 deelnemers per ronde toelaten. En dat doen we ook zodat we jou kunnen zien. We zijn er niet voor iedereen, we zijn er niet voor de massa. We zijn er voor jou en we leren je graag kennen. Wil je meer weten over Insight? Kijk dan even hier: Insight programma. Deze maand is de laatste keer dat je lifetime toegang krijgt tot de modules.
—
Heb je het e-book over hoogbegaafdheid al gelezen? Dat kun je hier gratis aanvragen: Ja, ik wil het e-book: ‘Hoogbegaafdheid het is meer dan je denkt’. Je ontvangt dan ook de wekelijkse HB-updates gemakkelijk in je mail.
