‘Speelt niet goed met anderen’
Ik was geen sociaal kind. Als er ooit ‘speelt niet goed met anderen’ achter mijn naam heeft gestaan, zou dat me niet verbazen. Af en toe waren er wel meisjes uit de buurt die mij kwamen ophalen om dingen te ondernemen. Hadden ze dat niet gedaan, dan had ik waarschijnlijk mijn hele basisschooltijd alleen op mijn kamer gezeten. Gezien mijn fantasierijke brein, had ik dat misschien nog niet eens heel erg gevonden. Sterker nog, er waren regelmatig dagen dat er vriendinnetjes voor de deur stonden en ik naar mijn moeder riep: ‘Zeg maar dat ik bezig ben’. Dat ze mij naar verloop van tijd nog steeds kwamen halen is dan ook bijna een wonder.
Was ik dan geen leuk persoon?
Dat ‘speelt niet goed met anderen’ ging overigens niet echt weg, maar ik werd me er wel bewuster van. Ik vond relaties en andere mensen bovendien vooral verwarrend. Ik heb vaak gevoeld dat ik op mijn hoede moest zijn. Dat ik mezelf niet helemaal kon openstellen of laten zien. Dat alles wat ik zei of deed tegen me gebruikt zou kunnen worden.
Terugkijkend was er tijdens mijn gehele schoolcarrière ook maar een enkeling waarmee ik op een bepaalde manier verbonden was. Ik was vooral iemand zonder vrienden. Iemand die geen studievriendinnen had om samen mee te studeren of vrienden om te bellen als ik het even moeilijk had. Iemand die niet met vriendinnen een weekend gezellig op pad ging. Ik was vooral iemand die thuis alleen aan het studeren was. Want dat kon ik, en boeken waren in ieder geval niet verwarrend of onvoorspelbaar.
Nu durf ik wel toe te geven dat ik geen vrienden had, maar ik heb mezelf daar toen best voor geschaamd. Iemand zei in die tijd tegen mij: ‘Iedereen is in de kern een leuk persoon, want iedereen heeft vrienden; mensen die hem of haar leuk vinden’. Dat maakte me verdrietig: ‘Was ik dan geen leuk persoon?’
Gelukkig hoef ik mezelf dat nu niet meer af te vragen. Enerzijds omdat ik van mezelf weet dat ik zeker wel een leuk persoon ben. Anderzijds omdat ik ook genoeg andere leuke mensen om mij heen heb die dat ook vinden. Ik ben inmiddels al een hele tijd niet meer iemand zonder vrienden.
Hoogbegaafd zijn betekent gelukkig niet dat je gedoemd bent om geen vrienden te hebben. Maar het brengt wel sociale uitdagingen met zich mee. Deze maand besteden we daarom aandacht aan het thema vriendschappen en de uitdagingen die daarbij horen.
Weet in ieder geval dat fijne relaties voortkomen uit een fijne relatie met jezelf. In het onderdeel Insight in relaties van Insight staat daarom het onderdeel ‘Zelfwerk’ centraal. Het zelfwerk gaat onder andere over zelfkennis, zelfliefde, zelfbeeld en zelfvertrouwen. Wanneer daar iets in mist, zul je ook niet de relaties kunnen creëren die je wenst. Dan zul je misschien zelfs onterecht denken, zoals ik toen, dat je niet leuk genoeg bent voor anderen.
Wil je meer ontdekken over jezelf en relaties en wil je graag gelijkgestemden ontmoeten? Meld je dan aan voor Insight.
Comments 8
Heel herkenbaar. Ik mis vaak diepgang en betrokkenheid in sociale relaties. ‘k Ben nu dertiger en wil graag nieuwe vriendschappen (‘k ben de afgelopen jaren er op pijnlijke wijze achter gekomen dat ik namelijk helemaal geen vrienden heb…). Het is lastig om een plek te vinden om mensen van rond mijn leeftijd te ontmoeten die óók graag dergelijke vriendschap willen… laat staan die ook net als ik vegan leven (waardoor we op dat gebied gedeelde normen en waarden hebben).
Fijn om te lezen, dit. Ik heb me in mijn leven veel te veel aangepast en had altijd veel mensen die ik vrienden noemden, maar toch ontbrak voor mij vaak de aansluiting. Ik pas me steeds minder aan naarmate ik ouder word, maar ik merk nu dat ik nauwelijks nog tolerantie heb voor ‘small talk’. Heeft iemand tips?
Ook ik ben uitgegroeid tot ’n heel sociaal iemand. Ik maak makkelijk contact met mensen en dit geeft een heel fijn wederzijds vlot gevoel. Ik zit dan in ’n situatie (in de flow van mijn hobby) waar ik bijna dagelijks nieuwe mensen leer kennen en word hier ‘graag gezien’.
Daarentegen word ik dikwijls door de mensen, die dichter – maar lang niet altijd zo heel dichtbij – bij me staan als ‘vreemd’ of zelfs ‘niet leuk’ (of zoiets, ik heb ‘r het gissen naar) gezien. Dit heeft zoveel gevolgen zoals geen aansluiting vinden, me niet aanvaard voelen en me erg eenzaam voelen.
Val elke keer van de ene: ‘nou ja, dat ben ik!’ , in de andere.
Dit keer wederom.
Ik ben (en was) wél sociaal maar heb maar weinig tot vaak geen vrienden gehad. Was vooral veel thuis met mijn creativiteit en fantasie en had makkelijker contact met volwassen én het zorgen voor kleinere kinderen (bijvoorbeeld op vakantie en thuis waar mijn moeder gastouder was/is). Ik wilde wel maar op de een of andere manier kwam het er niet van en ook ik dacht dus vaak ‘er is er mis met mij/wat doe ik fout?’.
Tegenwoordig mis ik het nog steeds om vriendschap te hebben. Ik mis bij zoveel mensen een klik. Herkennen meer dit?
Zou graag in contact willen komen met anderen die het óók wel fijn vinden om wat meer diepgang in een gesprek te hebben ofzo.
Helemaal herkenbaar en zeker de laatste tijd voor mij erg actueel.
Mede doordat ik er nu meer gewaar van ben.
En ja, een vriend met diepgang, onvoorwaardelijk dat is inderdaad een wens….
Wanneer je dichterbij jezelf komt, merk je dat je ook mensen gaat aantrekken die vrienden worden om de persoon die jij echt in de kern bent. Wat belangrijk hierin is, is dat je zorgt dat je heel duidelijk hebt wie jij bent en op welke voorwaarden jij een relatie wilt hebben met de mensen om je heen. Of het nu gaat om vrienden of familie, het is belangrijk dat zij met jou verbinden op basis van wie jij in de kern bent. En het is belangrijk dat jij gaat staan voor jezelf en voor wat jij nodig hebt. Zorg dat je mensen in je omgeving hebt die positief bijdragen aan wat jij denkt, voelt en doet. En wees bereid om jouw kostbare tijd te investeren in de mensen die je graag om je heen wilt houden en minder tijd te besteden aan de mensen die eigenlijk niet passen bij jou en de weg die jij te gaan hebt.
Dank je wel voor het regelmatig toezenden van je blog.
Met belangstelling heb ik ook deze week je bericht gelezen. Ik herken het zeker, al waren het geen vriendjes, maar was het mijn broer die me overal mee naar toe sleepte om me ’te activeren om deel te nemen aan de grote mensen wereld’, zoals hij dat later zelf noemde.
Nu vraag ik me af of het voor de (happy) HB-ers makkelijker is om vrienden te maken onder gelijk gestemden.
In Veenendaal zit een school dat gespecialiseerd is op HB, met als nadeel dat de school een regionale functie heeft, maar voordeel is wel zeker dat de verschillen onderling minder groot zijn dan in een reguliere school.
Betekent dit dan ook dat deze leerlingen makkelijker vrienden maken met hun klasgenootjes?
Dankjewel voor je reactie Niels. Het helpt zeker als de school openstaat voor de HB eigenschappen en ontwikkeling van HB kinderen. Maar niet iedereen is op het gelijke vlak HB. Het is daarom belangrijk om uit te zoeken wat HB-zijn voor de persoon in kwestie echt betekent. Dat je als HB’er jezelf leert kennen zodat je weet hoe jij in elkaar zit, wat jij nodig hebt en wat voor mensen jij graag om je heen wilt hebben. Je gaat merken dat hoe beter jij jezelf kent en durft te zijn, des te meer mensen je aantrekt die daarbij passen. Er kunnen ook hele mooie vriendschappen ontstaan tussen een HB’er en iemand die dat niet is.