In Ć©Ć©n van mijn banen ben ik ooit stampvoetend naar mijn baas gegaan omdat ik iets zag gebeuren wat in mijn ogen niet door de beugel kon. Gelukkig kende mijn baas mij al wat langer en kwam ik er mee weg, want als ik er nu op terugkijk heb ik dat toen niet zo tactisch gedaan (en dat is een understatement). Aan de ene kant was het toen de leeftijd, maar aan de andere kant ook zeker mijn bovengemiddelde rechtvaardigheidsgevoel.Ā Ā Ā
Kenmerkend voor hoogbegaafden is ook dat ze sterke ārechtvaardigheidsvoelsprietenā hebben en buitengewoon slecht tegen onrecht, oneerlijkheid en gebrek aan integriteit kunnen. Zelfs als het gaat om iets relatief kleins. Als hoogbegaafde hecht je veel waarde aan āafspraak is afspraakā en ādoen wat beloofd isā.Ā Ā
Je zult het bovendien moeilijk hebben als je in een bedrijf werkt waar veel politieke spelletjes worden gespeeld en mensen vooral bezig zijn met persoonlijk gewin. Zeker omdat jij zelf juist steeds kijkt naar het grotere plaatje en je jezelf eerder geneigd bent aan de kant te zetten voor het grotere belang.Ā
Als hoogbegaafde valt het jou ook meteen op als er iets niet in de haak is. Je voelt het als iemand niet authentiek is. Je ziet het als er in het bedrijf waar je werkt iets gebeurt dat niet eerlijk is. En je kunt daar enorm heftig op reageren. Ik moet bijvoorbeeld denken aan een Insighter die ooit stampvoetend naar haar baas ging omdat ze erachter was gekomen dat het bedrijf waar ze werkte aan klanten beloofde dat ze konden rekenen op 24/7 support, maar omdat er toch niemand belde tussen 24.00 uur en 05.00 uur, hadden ze in die uren een bandje draaien, terwijl ze dat niet hadden gecommuniceerd naar hun klanten.Ā Ā
Haar leidinggevende vertelde toen doodleuk dat daar waarschijnlijk toch niemand achter zou komen en dat was bij haar olie op het vuur gooien. Uiteindelijk kreeg ze voor elkaar dat er naar klanten een mail uitging waarin de nieuwe tijden vermeld werden en werd de term ā24/7ā van de website gehaald.Ā Ā
In dit geval was deze Insighter in staat om haar punt duidelijk te maken, maar het lastige van het sterke rechtvaardigheidsgevoel is dat het ervaren van onrecht een dosis frustratie en boosheid met zich meebrengt die zo overheersend kan zijn, dat het moeilijk is om nog een functioneel gesprek te voeren. Wanneer je vanuit deze emoties gaat communiceren, kun je behoorlijk fel uit de hoek komen, waardoor mensen in de verdediging en weerstand schieten en niet meer open staan om samen te kijken naar een oplossing. Bovendien kun je als hoogbegaafde hierdoor ook je eigen glazen ingooien en jezelf benadelen. Bijvoorbeeld omdat je mensen (onbedoeld) voor het hoofd stoot of zelfs kwetst.Ā Ā Ā
Als hoogbegaafde kun je daarnaast soms te snel de conclusie trekken dat mensen iets bewust fout doen. Dat ze bewust keuzes maken die oneerlijk uitpakken of mensen benadelen. Alleen dit is regelmatig niet het geval. Meestal zit er geen slechte intentie achter, maar is het de ander simpelweg niet opgevallen. Niet iedereen ziet wat jij ziet. Het is dan jouw mooie taak om het zichtbaar te maken.Ā Ā
In mijn boek āNooit meer ruzie met je baasā omschrijf ik dit bovenstaande ook in het profiel van de Strijder. Als je herkenning vindt in dit profiel, is het slim om te ontdekken hoe je beter om kunt gaan met jouw gaven als Strijder. Want juist jouw manier van kijken en aanvoelen waar er dingen niet kloppen, is heel waardevol voor bedrijven. Jij kunt zien waar het eerlijker kan en kunt daarmee voor bedrijven ook enorme imagoschade voorkomen.Ā Ā
Wil je meer weten over de Strijder? Of over de andere drie profielen: de Vormer, de Onderzoeker en de Voorspeller, zodat je de bijbehorende valkuilen kunt gaan herkennen en juist meer jouw unieke gaven kunt benutten? Bestel dan het boek hier: āNooit meer ruzie met je baasā.Ā
ā
Heb je het e-book over hoogbegaafdheid al gelezen? Dat kun je hier gratis aanvragen: Ja, ik wil het e-book: ‘Hoogbegaafdheid het is meer dan je denkt’. Je ontvangt dan ook de wekelijkse HB-updates gemakkelijk in je mail.
Comments 47
Hoi
Oh zo herkenbaar. Precies wat ik steeds tegen kom en voel.
Niet alleen op het werk, maar ook thuis ervaar ik dat en ik kan soms echt ontploffen. Dat terwijl ik al een hele tijd weet dat ik zo ben.
Gelukkig weet mijn vrouw hoe ik in elkaar steek, dat helpt.
Ik heb me vroeger in mijn werk heel erg druk gemaakt over zulke zaken, ook tegen de leiding, soms idd met als gevolg dat ik bedankt werd voor mijn tijd en kon vertrekken. Puur omdat je steeds weer dingen aankaart en als lastig ervaren wordt. Zijn ze je liever kwijt dan rijk.
Tegenwoordig pak ik dingen op die een ander beter had moeten doen, los het op en leg uit hoe het beter zou moeten.
Meestal dan. Want als mensen dingen laten liggen uit gebrek aan zelfmotivatie of zelfdiscipline, krijgen ze het mooi op hun bord terug.
Fijn om steeds weer te zien dat er veel mensen met dezelfde zaken te maken hebben. Dat geeft af en toe wel energie.
Keep up the good work š
Zo herkenbaar. En ook zo moeilijk om in deze situaties uit te gaan van het niet-bedoelde van de ander. De strijd dat je dingen beter allemaal zelf kunt doen ipv aan anderen te laten. Maar vooral het ontbreken van positieve energie die kan voortkomen uit een ambitie om dingen beter te doen, is dodelijk….
Je hoort het uiteraard elke keer weer, maar dit stuk is zo ontzettend herkenbaar in elk aspect. Alle situaties tot in detail meegemaakt (en helaas pas weer), en dat heeft bij mij niets met leeftijd te maken. Ik ben wellicht haardleers en/of laat dan de emotie de boventoon voeren.
Dank!
(p.s.: Nu toch maar de tijd nemen om je boek te lezen, maar ja je kent het beeld: lees 13 boeken tegelijkertijd,)
Dankjewel John, fijn dat je reageert š
Goed gedaan Adrienne.
Als we ons rechtvaardigheidsgevoel laten vieren, is het einde zoek.
Er zijn mensen zoals jij nodig aan de frontlinie š
Dankjewel Armand voor je reactie.
Werkgevers zien het liefste loonslaven, dus, als je geen ruzie wilt met je baas :
* dat je accepteert dat je als een klein kind behandeld wordt
* dat je accepteert dat je onderbetaald wordt
* dat je geen kritiek uit
* dat je vernederingen accepteert
* dat je overplaatsingen accepteert
* dat je in je eigen tijd studeert
* dat je altijd goed gehumeurd bent
* dat je werk vĆ³Ć³r het privĆ© leven laat gaan
Misschien leuk om het boek eens te lezen š dan zie je dat het ook echt anders kan š
Jeetje, dit verhaal is weer spot on.
Dit beschrijft exact de strubbelingen die ik in het verleden heb gehad. Ik heb vaak te horen gekregen dat ik te kritisch ben terwijl het bij mij superhelder was waar de schoen wringt en hoe het opgelost kon worden. Ik heb grote problemen waarheid zien worden waar ik 2,5 jaar eerder aandacht voor gevraagd heb. Bij mij kwam steeds omhoog “hoe hebben jullie het zover kunnen laten komen?”.
Het voelt nu wel als een soort verlossing dat ik nu weet dat in een bepaalde situatie niet iedereen hetzelfde waarneemt of vanuit dezelfde hoek kijkt.
Nog geen idee hoe ik hier mee om moet gaan, maar dit inzicht is er in ieder geval š
May the Force be with You
Ronald
Fijn dat je reageert Ronald, dankjewel!
Het gebeurde deze week nog! Er kwam een bericht via de mail dat de leerlingenvereniging van mijn school de wedstrijden van het Nederlands elftal op het WK in Qatar wil gaan vertonen op school. Bij wijze van āaflaatā kunnen de aanwezigen iets te eten en drinken kopen waarvan de opbrengst naar een (totaal niet aan mensenrechten gerelateerd) goed doel gaat. Ik heb per omgaande een zwaar verontwaardigde mail aan mijn leidinggevende gestuurd en daarna pas bedacht dat ik ook eerst even had kunnen overleggen met een aantal gelijkgestemde collegaāsā¦
Mooi voorbeeld Marise van hoe ons rechtvaardigheidsgevoel werkt.
Inderdaad ook voor mij zoo herkenbaar, ik ben zelf leidinggevende maar heb nog meer leidinggevenden boven me staan. Volgens mijn huisarts heb ik een narcistische collega van wie ik leidinggevende ben en die maakt het me knap lastig, net omdat zij niet āauthentiekā is naar mijn leidinggevenden toe. Zij tergt me al 3 jaar, is nu 5 maanden uit geweest door āburn-out ā, niet zo benoemd door haar, maar wel zo omschreven. Een verademing voor mij: zo leuk samenwerken met mijn andere wel goedgemutste en creatieve collega ās die me energie gavenā¦ Zij helaas slaagt erin om de slachtofferrol geloofwaardig te maken naar mijn leidinggevenden terwijl ik degene ben die slachtoffer ben van haar stekelig gedrag in onze 1-1relatie op de werkvloer ā¦ niet makkelijkā¦ onrechtvaardigā¦ ik durf dan echt ook wel boos en strijdvaardig naar mijn leidinggevenden uit de hoek komen.. ik ben het ook gewoon beuā¦
Jeehtje wat een verhaal Carine, wat naar dat je in deze situatie zit. Ik hoop dat er een oplossing komt, want dit is zonde van jouw werkplezier.
Goede avond Adrienne, ik herken mij precies in dit thema, ik voel dit ook zo aan. Soms kan dit wel eens voor situaties zorgen, maar op korte termijn komen ze er wel achter dat je het bij het rechte eind hebt.
Bedankt voor je reactie Danny.
Wat Adrienne en de reageerders hierboven schrijven, ik heb het allemaal meegemaakt. Van kleine chefjes die zich in een functiewaarderingscommissie wisten te wurmen om zo zich zelf in een hogere schaal met navenant salaris te manoeuvreren, tot een directeur van een grote overheidsorganisatie die zich op kosten van de belastingbetaler met een ingehuurde dikke Mercedes met chauffeur iedere dag van zijn huis naar zijn werk en terug liet brengen, tot een ex. schoonvader die zichzelf zo geweldig vond dat de hele familie naar zijn pijpen moest dansen.
Gelukkig zijn ze allemaal uit mijn leven verdwenen.
Bedankt voor je reactie Henk. Fijn dat je dit achter je hebt kunnen laten.
Zeer herkenbaar,
Het overkwam me recent weer. Er kwam een klacht over mijn advies, van een naar mijn ogen slechte werkgever. Ik reageerde daar weer boos en strijdvaardig op naar mijn werkgever. Achteraf dacht ik: “Ik leer het ook nooit”. Maar ja het is ook niet erg. Ik ben financiĆ«el onafhankelijk, want met pensioen. Ik werk alleen door, omdat ik het leuk vind.
Leren gaat ook met vallen en opstaan Nico š dankjewel voor je reactie.
Mooi stuk! Zeer herkenbaar!! Voor mij de hoofdreden geweest om eigen baas te wordenā¦
Mooi dat je deze stap hebt genomen.
Wat een herkenbaar stuk!
Dankjewel voor je reactie.
Zeer herkenbaar! Ik ben 5 jaar geleden klokkenluider geweest en ik denk dat ik er nog steeds last van heb dat er misbruik van mijn vertrouwen is gemaakt.
Altijd uitgaan van het goede in de mens, zegt men. Maar het pakt lang niet altijd zo uit, helaas.
Of ik hoogbegaafd ben, weet ik niet, wel ben ik HSP. Kan het daar ook mee te maken hebben, het snel herkennen van authenticiteit en het hebben van een groot rechtvaardigheidsgevoel?
Gr, Jan
Zeker! Helemaal. Heeft het ‘klokken luiden’ nog negatieve gevolgen voor u gehad? Ik heb er groot respect voor!
Er zijn inderdaad overeenkomsten tussen HSP en HB, via de kennisbank kun je hier meer overlezen, als je dat leuk vindt. https://giftedpeople.eu/hoogbegaafdheid-kennisbank/
Zeer herkenbaar, Vooral ook het niet goed om kunnen gaan met politieke spelletjes en het rechtvaardigheidsgevoel en integriteit. Ik heb niets met politieke spelletjes op de werkvloer. Het toneelspel, de (grote) ego’s, etc. werken eerder remmend ook voor het bedrijf/de vereniging zelf. Zo zonde. De wereld zou een stuk mooier zijn als mensen zich hier wat meer van onthouden. Ik heb het idee dat de politieke spelletjes ook vooral een gevolg zijn van het “zich bedreigd voelen”, terwijl dat niet nodig is.
Er is een wereld te winnen als dat voor “de anderen” duidelijk zou zijn.
Helemaal mee eens! Dank!
Dankjewel voor je reactie Anneke.
Fantastisch weer; zoveel herkenning! Dankjewel Adrienne!
Dankjewel Marijkea
Dankjewel! Dit is allemaal heel erg herkenbaar. Ik ben ook op zoek gegaan naar tactvolle manieren om dingen zichtbaar te maken (ook dan komt het nog steeds voor dat het je niet in dank wordt afgenomen) en dat heeft me veel rust gegeven.
Fijn om te lezen Daisy
Al enkele jaren volg ik jouw blog en iedere keer weer herken ik me erin. Ook denk ik iedere keer weer dat we nu alles behandeld hebben wat met HB te maken heeft, maar nee, hoor. Er komst steeds weer iets nieuws. Ondanks alle herkenning durf ik me nog steeds niet publiekelijk hoogbegaafd te noemen. Heel soms naar iemand die ik vertrouw. Ik blijf je blogs volgen. Gelukkig ben ik eigen baas, want werken in een organisatie kan ik niet en wil ik niet. Ik volg uitsluitend de belangen van mezelf en mijn klanten. Dat is op zich al moeilijk genoeg maar geeft heel veel voldoening. Dank je wel in ieder geval.
Dankjewel Tinka, fijn om te lezen dat je deze stap hebt genomen en dit je ook veel voldoening geeft.
Wow, wat herkenbaar…
š
Herkenbaar en zeker ƩƩn van de aandachtspunten waar HB-ers bewust van moeten zijn. Zelfreflectie in deze maakt het essentieel om een goede balans te creƫren tussen werkgever en werknemer i.p.v. als een olifant in een porseleinenkast te reageren. Maar praat ook over je gave bij je werkgever (niet makkelijk), dit geeft zeker meer begrip (neemt overigens nog niet alle frustratie weg). Ga zeker het boek lezen!
Leuk om te lezen C. Bosch dankjewel voor je reactie.
Ik denk dat deze bij mij nog wel het meeste binnenkomt.
Het omschrijft namelijk mijn bijna wekelijkse stress, boosheid en frustraties.
Wel is het zeer interessant om te lezen hoe dat eerlijkheidsgevoel kennelijk alsnog kan verschillen.
Ik ben namelijk niet principieel iemand van āafspraak is afspraakā en ādoen wat beloofd isā.
Ik denk eerlijk gezegd dat die twee dingen misschien ook een stukje verweven zijn met een bepaalde Nederlandse cultuur?
Bij mij hangt het eerlijkheidsgevoel eerder af van intenties, of eerder het gebrek daarvan.
Soms gebeuren er nu eenmaal dingen en daar heb ik (zeker) alle begrip voor.
Het is bijvoorbeeld ook lastig om soms de bigger picture te begrijpen.
Bepaalde dingen zijn nu eenmaal HELAAS niet fair in het leven.
Waar echter mijn bloed van gaat koken, is wanneer mensen (principieel) onredelijk of hypocriet zijn of worden.
Wanneer ik (of iemand anders/een collega) zichtbaar z’n uiterste best heeft gedaan (of meer dan dat) en daar dan alsnog (vaak puur subjectieve) kritiek op is.
Erger nog is wanneer het volledig genegeerd wordt, of wanneer men alsnog vind dat het waardeloos is.
Of wanneer mensen gaan lopen showen met hun zogenaamde kennis/kunde/status of papieren, maar er alsnog zelf een puinhoop van maken.
Vervolgens de ander zeer duidelijk als domoor afwimpelen, maar zelf het absoluut vertikken om inhoudelijk op de vragen in te gaan.
Het ergste vind ik nog wel wanneer mensen iemand ergens van beschuldigen, dat niet alleen totaal verkeerd inzien, maar het zelf ook nog eens driedubbel hard zelf terug doen.
Zoiets loopt helemaal uit de hand wanneer er weer(eens) een werkgever is die doodleuk alle regels en redelijk aan z’n laars lapt.
Kom ik toch weer terug bij de vorige blog, blijkbaar lijkt jaloezie voor veel mensen toch een groot probleem te zijn?
Door de jaren heen, begin ik ook langzaam in te zien, dat dit zelf iets is waar mensen met soms hoge opleidingen volledig de mist in gaan.
(juristen, rechters, advocaten, wetenschappers, engineers etc)
Wat voor mij persoonlijk soms een gek angstig gevoel geeft, omdat ik ben opgevoed met het idee zulk soort mensen te moeten respecteren.
De correlatie tussen hoe slim mensen echt zijn (qua inzicht en begrip) en hun opleiding/credentials lijkt soms totaal afwezig.
Al met al denk ik dat het voor mensen die hoogbegaafd zijn (of mensen die op die manier denken) het een dubbele uitdaging is.
Het advies is namelijk vaak wel, choose your battles wisely.
Wat lastig is, want voor deze mensen is op eieren lopen en toneelstukjes spelen niet hun manier van doen.
Dit triggert en versterkt vaak juist dat oneerlijkheidsgevoel nog meer.
Kan leiden tot schrijnende situaties zelfs. JALOESIEspectrum is een gevaarlijk niet erkend en sterk onderschat psychologisch probleem in onze maatschappij ja. Misschien moeten ze dat eens opnemen in de DSM ook gezien dit bij sommige leidt dit tot ernstige toestanden en gestoorde persoonlijkheden met schrijnende situaties en gevolgen voor zij die t goed voor hebben en dit veel minder of niet hebben.
Goed dat je dit eens benoemt.
En ook Adrienne bedankt voor de update en delen van de inzichten ook. Er wordt net door die jaloerse mensen gelabeld en afgekeurd wat als buiten t normale valt zoals bijvoorbeeld autisme of hoogbegaafd en hooggevoeligheid zonder aan zelfreflectie te doen. Dit is pijnlijk te constateren ja en vind je terug in alle lagen en beroepstakken in de samenleving inderdaad.
JALOESIE onbegrip onwetendheid en onverdraagzaamheid is zonde want veel talent gaat verloren door mensen die anderen met net vaak veel meer potentie, vandaar de jaloers neiging, onderuit te halen en kan mensen ziek maken en isoleren net door die domme gedragingen tav wat ze niet begrijpen of net jaloersheid voor ontwikkelen en dan maar via alle mogelijke manieren en domme zelfs politieke spelletjes mensen gaat uitsluiten wat zonde is want vaak hebben deze net die gaven of talenten die bruikbaar zijn voor bedrijf en samenleving. Bovendien hebben ze geen besef wat ze aanrichten bij de persoon die wordt geviseerd en duidt inderdaad op onbegrip onkunde en rottigheid en doet veel vragen reizen rond hun capaciteiten competitie en persoonlijkheid en eigenbelang uit eigenlijk persoonlijke psychische problemen en frustraties door deze jaloerse en neigt naar totaal pathologische en narcistische zelfs gedehumaniseerde psychopathische mensen die van weinig begrip respect wijsheid ethiek en zelfs mogelijk ook intellectuele tekorten getuigen en zo worden tal van posities bekleed en beschermd met leugens en toedekken van eigen tekorten en zelfs vuile onderliggende geheimen zoals denk maar aan misbruik enzovoort… .
Jaloezie kan je heel negatief en boos over doen, maar het is ook een (te) “simpele” uitleg van normaal, menselijk gedrag.
Een leraar die voor de klas staat, heeft de opdracht om de lesstof van die periode over te brengen op de klas. Er zitten slimme leerlingen tussen, maar ook leerlingen die harder moeten werken en beter moeten opletten. Sommige leerlingen zien dat nog niet, of willen het niet accepteren. Het examen lijkt nog ver weg. Geen makkelijke klus voor de leraar!
Stel je nu voor dat er ook een slimme leerling tussen zit, met veel verstand van het lesonderwerp. Elke keer dat de leraar probeert om uit te leggen wat er in het boek bedoeld wordt, komt de leerling met een verhaal uit de krant, dat de lesstof niet precies klopt, en dat er meer over te zeggen is. Die leerling heeft helemaal gelijk, is enthousiast, en zich van geen kwaad bewust.
De leraar ziet de les in gevaar komen. Dat er meer te leren valt is leuk, maar hun belangrijkste zorg is dat de leerlingen het examen halen. Zeker de leerlingen die het toch al zwaar hebben. Met die slimme leerling komt het wel goed, is de gedachte.
De kritische onderbrekingen van de slimme leerling zijn een aanmoediging voor zwakkere leerlingen om de les te verstoren. Ze zien een leeftijdsgenoot die de strijd met de macht aangaat, en vergeten op dat moment dat de slimme leerling het examen makkelijk zal halen, terwijl dat voor hen nog afwachten is.
Afhankelijk van de kwaliteit van de leraar, en de situatie, kan zo’n leraar ervoor kiezen om de slimme leerling de mond te snoeren. Niet omdat die leerling geen gelijk heeft, maar omdat onduidelijkheid over wie de leraar is, en wie bepaalt waar de aandacht naartoe gaat, op dat moment een gevaar is voor het grotere doel van de les: zorgen dat iedereen het examen haalt.
Zo’n slimme leerling kan denken dat de leraar het niet kan hebben, dat de leerling slimmer is, of dat het onterecht is dat die “domme” leraar zoveel macht heeft.
Als de leerling Ć©cht slim was, zou ook duidelijk zijn dat leraar en leerling op dat moment een andere rol hebben, met een andere opdracht. Zelfs als de leerling in alle opzichten een betere leraar zou zijn dan de leraar, geldt dat de leraar de verantwoordelijkheid draagt, en voelt.
De leraar zal er dus alles aan doen om de situatie zo in te richten, dat die verantwoordelijkheid genomen kan worden. Een zwakke leraar heeft het daar zwaar mee, en zal meer orde eisen, eerder afkappen, en zich eerder bedreigd voelen.
In het werk is het niet anders: baasjes voelen de verantwoordelijkheid op hun schouders en doen er alles aan om die last te kunnen dragen. Als zij niet meekomen met de complexe verhalen van een hoogbegaafde ondergeschikte, dan zullen ze die verhalen negeren en blijven varen op hun simpele versie van de werkelijkheid. Het is hun taak om de club te leiden, en dat kunnen ze alleen met verhalen die zij begrijpen en kunnen verkopen. Ook hier geldt: een goede leidinggevende kan beter overweg met een hoogbegaafde werknemer dan een slechte. Het bewaken van de orde en het vasthouden aan het programma, speelt op het werk eigenlijk net zo goed als in de klas.
Ik zeg niet dat leidinggevenden geen smerige ratten kunnen zijn. Die zijn er ook, tenslotte. Wel denk ik dat veel mensen vergeten om te bedenken in welke situatie zo’n leidinggevende zit. Welke rol die persoon heeft, en wat die persoon gelooft dat er allemaal nodig is om hun rol in het toneelstuk goed te kunnen spelen. Het vertrouwen hebben van de baas, weten wat er speelt, en aanzien genieten zijn daar onderdeel van. Alles wat dat in gevaar brengt is voor hen een probleem, ook als de persoon in kwestie het inhoudelijk beter weet dan zij.
Ik denk dat dit meer te maken heeft met de doctrine die de leraar moĆ©t uitdragen van degenen aan wiens touwtjes hij/zij bungelt. Het onderwijs”systeem” is m.i. al decennia volledig corrupt bezig een massale volgzame schaapskudde te creĆ«ren, die niets leert, maar slechts dingen onthoudt en weer opboert
Beste Yvonne
Ik weet niet of het door corruptie komt. Dus moedwillig de boel belazeren voor eigenbelang.
Ik mis namelijk het motief voor het eigenbelang.
Wat ik wel heb gemerkt, oa doordat ik best wel wat stagiaires heb begeleid, is het gebrek in levenservaring en werkervaring bij de mensen die beslissen wat wel en wat niet aan bod moet komen.
Totaal niet begrijpen welke dingen van belang zijn of niet begrijpen wat er speelt.
De enige motivatie lijkt soms puur emotie te zijn.
Interessant wat je daar zo zegt Hans.
Ik denk dat het ook meer is dan simpel en alleen jaloezie.
Vandaar eerder ook de vraag hiernaar.
Uiteindelijk heeft het met name met vertrouwen, inzicht en communiceren te maken.
Mensen de mond snoeren is alles behalve constructief, of je nu een leerling bent of collega.
Naar mijn mening kan dat soms zelfs tamelijk of zeer respectloos zijn.
Heb het er met elkaar op een gepast moment over en leg elkaar uit wat er aan de hand is. Dat is prima te doen zowel als leraar of als leidinggevende.
Dat werkt voor iedereen fijner dan als leraar of leidinggevende gelijk maar in de verdediging te schieten.
Sterker nog het geheel in goede banen leiden behoort zelfs tot de taken van die personen.
Daar horen de eventuele extremen of lastige situaties ook bij.
Vaak begint dat al bij het gebrek aan vertrouwen en transparantie.
In veel situaties hangt er helaas nog wel een cultuur dat iemand in een hogere rol zich beter voelt.
(Ondanks dat veel bedrijven proberen te verkopen dat hun structuur zo plat en open is, wat in veel gevallen niet klopt).
Dan heb ik het niet over de positie en verantwoordelijkheden, maar meer hoe principieel je dat communiceert naar anderen. Vaak gaat het namelijk wel richting: “je mond houden en doe wat ik zeg”. Wat natuurlijk eerder een wanhoopskreet is dan je leidinggevende skills laten zien.
Helaas trek je daar als werknemer of (helemaal) als leerling wel aan het kortste eind.
Een zijsprongetje met mijn persoonlijke mening, is dat ik gemerkt heb dat veel leidinggevende en ook docenten letterlijk maar wat doen. Vooral niet de competenties bevatten die essentieel zijn in die rol.
Degene die het vak wel goed verstaan kan ik persoonlijk over al die jaren op 1 hand tellen.
De rest moddert maar wat aan.
Wat in de bigger picture misschien wel een terugkerend iets is voor het grote gros van de mensheid.
Ik sta er namelijk elk jaar weer van te kijken wat voor ongelooflijke puinhoop we ervan maken.
Dankjewel voor het delen van je eigen ervaring P Muis. Dat is iets wat we vaker tegenkomen. Heel waardevol dat je dit wilde delen onder het blog.