In de tijd dat ik veel projectwerk deed, merkte ik op een bepaald moment op dat ik heel snel was in het uitspreken van deze woorden: ‘Oh ja, dat doe ik wel even’. ‘Ja, dat pak ik wel even op’ en: ‘Tuurlijk, ik ga daar achteraan’.
Aangezien ik positief ingesteld ben, had ik in het moment ook het idee dat het allemaal kon, dat ik er wel tijd voor zou hebben. Maar, ik creëerde vooral een enorme verzameling aan meer werk en to-do’tjes.
Mijn projecten begonnen daardoor steeds zwaarder te voelen. En hoewel ik het werk superleuk vond, bestond mijn leven steeds meer uit werken, uit het proberen om bij te blijven en steeds minder uit leuke dingen doen.
Tot ik op een dag in een vergadering instinctief mijn standaardreactie ‘Oh ja, dat doe ik wel even’ achterwege liet en de vraag stelde aan een projectgenoot: ‘Kun jij dit even oppakken?’ Tot mijn grote verbazing zei die projectgenoot: ‘Ja hoor, dat doe ik wel even’.
Ik weet nog dat ik in de trein terug naar huis zat en dat het voelde alsof ik een grote, geheime ontdekking had gedaan. Het was nooit eerder in mij opgekomen om een taak binnen een project bij iemand anders neer te leggen. Ik voelde altijd dat ik mijn bijdrage moest leveren en dat ik zoveel mogelijk moest doen binnen die projecten om van waarde te kunnen zijn.
Nu voelde ik voor het eerst dat als ik één taak in plaats van tien oppak, ik dan ook mijn waarde kan leveren. Of beter gezegd, dat ik juist meer mijn waarde kon leveren, omdat de dingen in mijn beheer de benodigde kwalitatieve aandacht kregen in plaats van dat ik het even snel snel moest doen.
Door deze actie voelde het voor mij alsof er een enorme last van mijn schouders viel, omdat ik niet meer alles zelf hoefde te doen en te dragen. Ineens kreeg ik weer ruimte om te doen wat belangrijk was voor mij als mens. Daardoor werd mijn leven ook weer een stuk leuker.
Voor mij voelde de ontdekking dat ik mijn waarde ontleende aan de hoeveelheid taken die ik op me nam een beetje als toeval. Maar het belang van die ontdekking was wel enorm. Want dit was de drijfveer achter al mijn ‘ja, dat doe ik wel even’-reacties.
Als je bij jezelf merkt dat je te vaak ‘ja’ zegt op de vragen en wensen van anderen, en met te vaak bedoel ik ten koste van jezelf, kun je gaan herkennen dat er altijd iets is dat je probeert na te streven.
Het is waardevol om te ontdekken wat je dan nastreeft, wat de impact daarvan is en of het eigenlijk wel waar is. Zo was mijn gedachte: ‘hoe meer taken ik oppak, hoe meer waarde ik lever’ precies niet waar. Want hoe minder taken ik oppak, hoe meer waarde ik juist kan leveren.
Bij jou kan een gedachte misschien zijn dat je denkt: ‘als ik het niet doe, doet niemand het’ of: ik kan het maar beter zelf doen, want dan wordt het tenminste goed gedaan’. Deze gedachten zorgen ervoor dat je werk naar je toe blijft trekken en dat je blijft vervallen in wat ik noem de valkuil van oververantwoordelijkheid.
De valkuil van oververantwoordelijkheid houdt namelijk in dat jij je verantwoordelijk maakt voor dat waar jij in de kern niet verantwoordelijk voor bent. Bijvoorbeeld door de taken op te pakken die anderen niet oppakken en wel gedaan moet worden. Dit lijkt iets positiefs, maar op termijn zul je merken dat jij steeds meer vermoeid raakt en het ook heel eenzaam voelt dat jij steeds degene bent die dit allemaal oppakt en alle brandjes blust.
Mogelijk herken je deze valkuil al bij jezelf, maar vaak genoeg zie ik ook dat veel hoogbegaafden zich helemaal niet bewust zijn van deze valkuil of van de impact ervan. Daarom heb ik een mini-test ontwikkeld die je kunt gebruiken om te ontdekken hoe gevoelig je bent voor deze valkuil. De test kun je hier aanvragen. Je ontdekt dan ook je gevoeligheid op vier andere veelvoorkomende valkuilen.
–
PS. Binnenkort openen de deuren van het vernieuwde programma ‘de Valkuilen van hoogbegaafdheid’. Dit programma is voor jou als je bepaalde valkuilen bij jezelf herkent en je vooral de gekoppelde kwaliteiten wilt gaan benutten in plaats van steeds de valkuilen te ervaren. Wil je hier meer over weten? Bekijk dan even deze pagina.
–
Kunnen we je misschien nog verder helpen? Bijvoorbeeld met: