Een aantal jaren geleden sprak ik met een vriend die helemaal into de ‘self-help’-boeken was. Hij was nu een boek aan het lezen wat hem al vele mooie inzichten had gebracht. Inzichten die hij nu in de praktijk aan het brengen is. Hij vroeg aan me of ik het ook wilde lezen. ‘Nee’ zei ik ‘ik heb al zoveel van dat soort boeken gelezen, ik weet het nou allemaal wel.’
Als ik daar nu aan terugdenk moet ik nog steeds een beetje lachen. Want als ik kijk naar mijn leven toen, dan had ik mijn leven misschien een vijf of een zes gegeven. Het was wel ok, maar niet bepaald om over naar huis te schrijven. Dus waarom nam ik dan dat boek niet aan? Omdat ik het allemaal al wist? Nou vooral omdat ik er al zoveel over gelezen had, maar voor mijn gevoel zo weinig verder was gekomen. Dus nog zo’n boek, wat zou dat dan nog voor mij doen? Hoe groot zou de kans zijn dat ik daar dan nog nieuwe inzichten in zou vinden?
Wat ik toen nog niet volledig besefte was dat mijn zoektocht naar nieuwe inzichten, in de weg stond van het gebruiken van de inzichten die ik al had.
Het gaat niet om weten
Als ik mensen spreek over mijn coachingstraject Insight, dan krijg ik nog weleens de vraag ‘wat als ik de inzichten die je biedt in het coachingstraject al weet?’ Dan denk ik met een kleine lach altijd even terug aan de versie van mezelf die ik hierboven beschreef. Ik zie veel intellectuele mensen in deze valkuilen trappen, de valkuil van ‘wie vertelt mij nog iets nieuws?’ Maar het zijn meestal niet de nieuwe inzichten die levens-veranderd zijn. Het zijn juist de simpele inzichten die je soms al weet (en soms ook nog niet) in combinatie met het consistent implementeren van de stappen die daaruit voortkomen. Veeg daarom iets niet meteen van tafel omdat je er al een keer over gelezen hebt. Weet ook dat herhaling niet de vijand is, maar juist een cruciale vriend.
Blijf dus openstaan voor wat anderen je nog te vertellen hebben en kijk vooral steeds, wat kan ik daarmee doen? Want de andere kant ervan is dat je het als hoogbegaafde heerlijk vindt om kennis te vergaren. Om jezelf intellectueel te voeden. Om nog een opleiding te doen, en nog wat boeken te lezen. En dan, pas als je alles hebt geleerd en gelezen, ben je klaar om in actie te komen. Ook een mooie vorm van zelfsabotage want lezen, nieuwe inzichten opdoen en theorie leren, dat is lekker veilig. Er gebeurt alleen dan zo weinig.
Actie is het toverwoord. Want weten zonder actie zet niets in beweging. Sterker nog het is alleen maar frustrerend als je wel weet hoe het moet, maar het niet doet. Dan ben je vooral steeds met jezelf aan het vechten.
Wat kun je doen?
Zorg dat je een balans gaat vinden in het vergaren van kennis en inzichten en in het implementeren daarvan. Sta open voor de inzichten van anderen, ook al weet je bepaalde dingen al. De goede inzichten zul je steeds weer tegenkomen in boeken en in gesprekken met anderen. De vraag is wat ga je ermee doen? Vraag jezelf steeds weer af, waar kan ik in mijn leven of werk verbeteren? Welke acties kan ik nog nemen?
Voorkom dat je op zoek blijft naar nieuwe inzichten en nieuwe kennis terwijl je de kennis en inzichten die je hebt aan de kant schuift. Je weet nooit genoeg en je weet nooit alles. Maar je kunt wel nu al wat doen met wat je wel weet. Vanuit helderheid komt beweging. Zie die beweging als de kans om weer verder te komen in je zelfonderzoek en in het jezelf eigen maken waar jij je verder in wilt ontwikkelen.
Ik ben benieuwd. Ben jij nog te veel op zoek naar nieuwe inzichten? Laat me weten onder deze blog!
