Een tijd geleden ben ik begonnen met het leren van de Spaanse taal. In alle eerlijkheid, toen ik begon dacht ik: oh, dat doe ik wel even. Ik begon met een taal app, 5 minuten Spaans per dag en het viel me allemaal reuze mee. Tot dusver werd mijn vermoeden bevestigd. Maar dat veranderde snel toen ik in Spanje drie weken een taalcursus ging volgen. De 5 minuten die ik de maanden daarvoor had geïnvesteerd, hadden me al een beetje op weg geholpen. Maar 5 minuten per dag is toch wel iets anders dan 4 uur op een dag waarbij er gewoon van je verwacht wordt dat je Spaans spreekt en verstaat.
Als gevolg kwam ik al heel snel tot de conclusie dat ik Spaans toch iets minder snel onder de knie zou krijgen. Ik vond het bijzonder frustrerend en confronterend dat ik me in het Nederlands en Engels prima kan uitdrukken, maar in het Spaans een groot deel van de tijd niet uit mijn woorden kwam. Na 2.5 week was ik me aan het klaar maken voor de les en merkte ik plotseling de gedachte in mijn hoofd op: misschien moet je vandaag maar even overslaan. Meteen daarna volgde een hele reeks aan goede redenen waarom het beter zou zijn de boel maar even de boel te laten: want je hebt toch al zo hard gestudeerd de afgelopen weken en misschien is het goed om even wat rustiger aan te doen.
Al deze argumenten klonken heel logisch. Maar inmiddels heb ik genoeg ervaring om te weten dat de echte kern van het verhaal heel simpel was: ik vond het bijzonder ongemakkelijk om iets na 2.5 week nog niet te kunnen. En dan wordt het ineens heel verleidelijk om de dingen die gedaan moeten worden om verder te komen, maar even niet meer te doen.
Leer om te gaan met ongemak
Als hoogbegaafde ben je het gewend om bepaalde dingen enigszins makkelijk onder de knie te krijgen. Wanneer je een ontwikkelingsvoorsprong had, dan heb je meestal niet geleerd dat het leerproces tijd nodig heeft. Dat het herhaling en oefening vergt. Dat betekent enerzijds dat je onrealistische verwachtingen hebt over je eigen leerproces (zoals ik met mijn: oh, ik ga even een nieuwe taal leren). Anderzijds ben je niet gewend om te gaan met het ongemak dat erbij komt kijken als je iets nog niet kunt. Het ongemak dat altijd komt kijken bij het groeiproces.
Bij veel hoogbegaafden zie ik bovendien de overtuiging dat je alles altijd meteen (foutloos) moet kunnen. Dat legt veel druk op je. Het zorgt ervoor dat je dingen uit de weg gaat die je (misschien) nog niet kunt of dat je snel opgeeft als je het niet snel genoeg kunt. Dat is vervelend omdat je juist uitdaging en groei nodig hebt. Als je dat tekort komt, dan kom je namelijk terecht in een bore-out.
Om te voorkomen dat je jezelf gaan saboteren en stopt met het doen van de dingen die belangrijk voor jou zijn en die jou verder kunnen brengen, is het noodzakelijk dat je accepteert dat je niet alles meteen kunt en dat dit ook niet hoeft. Ga daarnaast ongemak zien als iets wat erbij hoort. Leer jezelf omgaan met dat ongemak door jezelf regelmatig een beetje te strechen en uit te dagen. Zie ongemak vooral als een groeipijntje.
Wat kun je doen?
Naast dat je jezelf gaat trainen om beter om te gaan met ongemak, is het ook goed om daarnaast je verwachtingen bij te stellen. Je kunt geen tijdsklok zetten op een leerreis. Je weet vaak van tevoren ook nog niet goed wat het allemaal meebrengt. Het enige wat je kunt doen is het commitment maken aan jezelf dat je er tijd voor vrijmaakt en dat je doet wat nodig is om te blijven leren en groeien.
Leer genieten van de leerreis. Mijn Spaans is nog lang niet waar het moet zijn, maar ik leer elke dag bij. Elke dag word ik er beter in, en dat motiveert mij om door te gaan.
Als laatste, houd scherp waarom je iets wilt. Zorg dat je weet waarom je iets doet. We hebben allemaal momenten dat we iets liever uitstellen omdat we nu even geen zin hebben in dat ongemak. Wees daarop voorbereid en luister niet naar dat stemmetje dat zegt ‘morgen komt het ook beter uit’. Blijf doen wat er gedaan moet worden. Al is het maar 5 minuten per dag.
