Een tijd geleden ben ik begonnen met het leren van de Spaanse taal. In alle eerlijkheid, toen ik begon dacht ik: oh, dat doe ik wel even. Ik begon met een taal app, 5 minuten Spaans per dag en het viel me allemaal reuze mee. Tot dusver werd mijn vermoeden bevestigd. Maar dat veranderde snel toen ik in Spanje drie weken een taalcursus ging volgen. De 5 minuten die ik de maanden daarvoor had geïnvesteerd, hadden me al een beetje op weg geholpen. Maar 5 minuten per dag is toch wel iets anders dan 4 uur op een dag waarbij er gewoon van je verwacht wordt dat je Spaans spreekt en verstaat.
Als gevolg kwam ik al heel snel tot de conclusie dat ik Spaans toch iets minder snel onder de knie zou krijgen. Ik vond het bijzonder frustrerend en confronterend dat ik me in het Nederlands en Engels prima kan uitdrukken, maar in het Spaans een groot deel van de tijd niet uit mijn woorden kwam. Na 2.5 week was ik me aan het klaar maken voor de les en merkte ik plotseling de gedachte in mijn hoofd op: misschien moet je vandaag maar even overslaan. Meteen daarna volgde een hele reeks aan goede redenen waarom het beter zou zijn de boel maar even de boel te laten: want je hebt toch al zo hard gestudeerd de afgelopen weken en misschien is het goed om even wat rustiger aan te doen.
Al deze argumenten klonken heel logisch. Maar inmiddels heb ik genoeg ervaring om te weten dat de echte kern van het verhaal heel simpel was: ik vond het bijzonder ongemakkelijk om iets na 2.5 week nog niet te kunnen. En dan wordt het ineens heel verleidelijk om de dingen die gedaan moeten worden om verder te komen, maar even niet meer te doen.
Leer om te gaan met ongemak
Als hoogbegaafde ben je het gewend om bepaalde dingen enigszins makkelijk onder de knie te krijgen. Wanneer je een ontwikkelingsvoorsprong had, dan heb je meestal niet geleerd dat het leerproces tijd nodig heeft. Dat het herhaling en oefening vergt. Dat betekent enerzijds dat je onrealistische verwachtingen hebt over je eigen leerproces (zoals ik met mijn: oh, ik ga even een nieuwe taal leren). Anderzijds ben je niet gewend om te gaan met het ongemak dat erbij komt kijken als je iets nog niet kunt. Het ongemak dat altijd komt kijken bij het groeiproces.
Bij veel hoogbegaafden zie ik bovendien de overtuiging dat je alles altijd meteen (foutloos) moet kunnen. Dat legt veel druk op je. Het zorgt ervoor dat je dingen uit de weg gaat die je (misschien) nog niet kunt of dat je snel opgeeft als je het niet snel genoeg kunt. Dat is vervelend omdat je juist uitdaging en groei nodig hebt. Als je dat tekort komt, dan kom je namelijk terecht in een bore-out.
Om te voorkomen dat je jezelf gaan saboteren en stopt met het doen van de dingen die belangrijk voor jou zijn en die jou verder kunnen brengen, is het noodzakelijk dat je accepteert dat je niet alles meteen kunt en dat dit ook niet hoeft. Ga daarnaast ongemak zien als iets wat erbij hoort. Leer jezelf omgaan met dat ongemak door jezelf regelmatig een beetje te strechen en uit te dagen. Zie ongemak vooral als een groeipijntje.
Wat kun je doen?
Naast dat je jezelf gaat trainen om beter om te gaan met ongemak, is het ook goed om daarnaast je verwachtingen bij te stellen. Je kunt geen tijdsklok zetten op een leerreis. Je weet vaak van tevoren ook nog niet goed wat het allemaal meebrengt. Het enige wat je kunt doen is het commitment maken aan jezelf dat je er tijd voor vrijmaakt en dat je doet wat nodig is om te blijven leren en groeien.
Leer genieten van de leerreis. Mijn Spaans is nog lang niet waar het moet zijn, maar ik leer elke dag bij. Elke dag word ik er beter in, en dat motiveert mij om door te gaan.
Als laatste, houd scherp waarom je iets wilt. Zorg dat je weet waarom je iets doet. We hebben allemaal momenten dat we iets liever uitstellen omdat we nu even geen zin hebben in dat ongemak. Wees daarop voorbereid en luister niet naar dat stemmetje dat zegt ‘morgen komt het ook beter uit’. Blijf doen wat er gedaan moet worden. Al is het maar 5 minuten per dag.
Goede namiddag Adrienne aangezien ik nog steeds enkel het vermoede heb HB te zijn heb ik er eigenlijk totaal geen probleem mee om te zeggen dat ik absoluut niet technisch onderlegd ben. Als lkr. heb ik steeds geprobeerd het gespreksniveau aan te passen aan de lagere schoolkinderen waar ik les aan gaf; maar ik durf gerust tegen volwassenen die hun vakjargon gebruiken zeggen dat ze niet moeten denken dat iedereen hun Chinees verstaat.
En ja ik zuig gerust veel info op maar heb niet veel feeling met “iedereen” kennen zoals ze hier op den buiten graag mee uitpakken ( dat interesseert me dus totaal niet). Verder heb ik voor alles periodes in mijn leven dat ik iets wil kunnen en ervoor ga maar enkele jaren later kijk ik er totaal niet meer naar om wil ik een “nieuwe” uitdaging. Best wel vermoeiend voor mij maar ook voor mijn omgeving denk ik 😉
Grt Michèle
Dankjewel voor het delen van je ervaring Michèle, je zegt dat je, enkel het vermoede heb HB te zijn, heb je toevallig al eens een gratis online masterclass gevolgd? Zo niet, dan raad ik je het je echt aan. Je kunt je hier aanmelden. http://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Inderdaad heel herkenbaar, het gevoel dat ik faal als iets niet meteen lukt, veel te hoge doelen stellen en dan maar opgeven. En ook denken dat ik alles moet kunnen en kennen. Goed idee om subdoelen te stellen. Ga er mee aan de slag
Fijn om te horen Lilian. Dankjewel dat je dit deelt! Heel veel succes met subdoelen stellen!!
Herken dit vanuit dansen of wat voor motorische vaardigheid (die je d.m.v. formele les moet leren) dan ook in mijn geval.
Had een verloofde in een grijs verleden die het leuk vond om te dansen terwijl ik het ritmegevoel heb van een lang dood paard…
Dacht dat ik motorisch gestoord was o.i.d. omdat ik het maar niet onder de knie kreeg, dreef met tot waanzin dat ik sommige boeken uit mijn hoofd ken of theoretische materie opzuig als een spons maar een donderse foxtrot daar breek ik mijn eigen benen op.
En idd, smoesjes verzinnen om weg te blijven maar toch maar doorgezet ook omdat ik daarnaast bezig was met schermen voor mezelf en dan is een controle over je onderlichaam toch best handig.
Kan nu (beetje) dansen of in ieder geval genoeg om niet voor joker te staan, maar dat is een certificaat waarvan ik met zekerheid durf te zeggen dat ik daar ontzettend mijn best op heb moeten doen.
Goed om te lezen Michael dat je zo vooruit bent gegaan met dansen. Lastig is het, maar ook zo bevrijdend als het dan lukt! Dankjewel voor je reactie en heel veel succes met dansen.
Ow Adrienne, dit is volledig waar ik de laatste tijd mee worstel. Bij mij gaat dat over Roemeens, en Excel 🙂
Wat raad je aan om hiermee te leren omgaan?
Bedankt voor je reactie. Houd scherp waarom dit doet. We hebben allemaal momenten dat we iets liever uitstellen omdat we nu even geen zin hebben in dat ongemak. Blijf doen wat er gedaan moet worden. Al is het maar 5 minuten per dag. Leer genieten van de leerreis. Mijn Spaans is nog lang niet waar het moet zijn, maar ik leer elke dag bij. Elke dag word ik er beter in, en dat motiveert mij om door te gaan.
Heel veel succes!!
Dank je wel Adrienne, het geeft aan dat een hoog begaafde niet in alles hoog begaafd is of moet zijn.
In sommige gebieden blinken we uit, maar er zijn ook zaken die ons niet lukken,
zoiets als die autistische tekenaar, dat kunnen wij niet na doen.
Ik denk dat we tevreden moeten zijn met wat we kunnen en dan bedoel ik heel goed.
Maar ook realistisch mogen zijn en onze beperkingen mogen kennen en daarmee te moeten dealen toch.
Bedankt overigens voor al jou mooie worden en geschriften, heel goed om dat allemaal tot je te nemen.
Dankjewel Jan, fijn dat je zo veel aan mijn blogs hebt.
Herkenbaar. Eigenlijk mag ik geen fouten maken van mezelf. Moet alles meteen kunnen. En dat is niet zo. Dan ben ik geïrriteerd en kribbig want tja, ik ben toch zo slim. Nu met opleiding bezig. Vind ik lastig, ik worstel, zoek naar het totale plaatje want dat helpt mij altijd. En ik zie dat nog niet. Dat ligt natuurlijk aan mij. Ik pak alles aan om dat complete plaatje te zien. Gaat te langzaam. Paniek. Angst. Opgeven?
Bedankt voor het delen Jeanette.
Precies dit!! Altijd op zoek naar het grote en complete plaatje, voordat ik kan erkennen dat ik iets snap. Dat wordt vaak niet begrepen en daarom wordt stof vaak in stukjes aangeboden, maar dat werkt voor ons/mij dus niet. En dan wordt er vaak gezegd: “laten we een stapje terug doen”. Nee, vooruit juist!
Fijn deze herkenning.
Super actueel in mijn leven nu. Rode draad. Story of my life. Mezelf pijnigen met de Nike slogan. En er maar niet aan toe komen door te zetten. En elke keer smoesjes bedenken. Nooit mijn doelen uitspreken naar anderen, want gezichtsverlies. Op een gegeven moment niet eens durven dromen. Elke keer ergens aan beginnen en het weer opgeven. Zoveel interesses en zoveel fantastische ideeën.
Dus…
Bedankt voor je reactie, ik hoop dat je iets aan het blog hebt en dan vooral aan de tips onder wat je kunt doen.
Ik heb in mijn leven heel veel cursussen gedaan, zolang mijn werkgever vond dat ik het kon, deed ik het, Ik heb nooit de mentaliteit gehad van ik doe dat niet, want daar ben ik niet voor aangenomen. Eerder : iets nieuws is een uitdaging, en dat werd altijd door mijn werkgever op rijs gesteld. Maar zei een mentor eens : Je groeit naar je eigen onvermogen. Ik ben wel in 40 jaar opgegroeid van medewerker naar leidinggevende! Samengewerkt met laboranten en doctorandussen!
Fijn om te lezen Ronald, bedankt dat je dit met ons deelt.
Heel herkenbaar ook voor mij! Als het niet meteen foutloos lukt, dat stemmetje dat je zegt: je faalt, stop ermee!
Wat fijn dat jij hier net dit weekend advies over geeft. Ik ben immers in mei een nieuwe job gestart en heb hiervoor een reeks toetsen af te leggen. In juni was ik niet geslaagd en ik baalde hier echt van. Deze week leg ik die toets opnieuw af. Ik zie meer linken (want ondertussen heb ik ervaring met het programma) en ik genoot er vandaag van om te studeren. Morgen nog een dagje. Echt bedankt voor je blog die op géén juister moment had kunnen komen.
Bedankt voor je reactie, ik hoop dat je iets aan het blog hebt en dan vooral aan de tips onder wat je kunt doen en heeeel veel succes met je nieuwe baan!
hoi Adrienne,
Ga geen Spaans leren hihi. medisch psychiatrisch en drugs is mijn core interesses.
Ik ervaar mijn (gediagnosticeerde begaafdheid 137) als een handicap in sociale omgang met “normale mensen”vaak verveel ik me kapot omdat ik al weer weet wat de conversaties in gaan houden. Heb me al 5 jaar geïsoleerd van de buitenwereld. Thans is de wmo bezig mij weer terug te loodsen naar de maatschappij. Ik ben een aantal keren , gedurende een paar weken tot maanden psychotisch geweest.
afgekeurd met gelukkig een hoog inkomen. Ik was financieel adviseur. heb jij die verveling ook? en zo ja, wat doe je er mee?
groetjes Peter Derks
http://www.drug-verslaving.eu
Wauw… en aouch… zo herkenbaar. Wat moeilijk is, omzeil ik, stel ik uit, duw ik weg. En me vanbinnen zo ellendig voelen omdat ik “gefaald” heb. Heel herkenbaar. Maar… ik heb intussen ook een aantal succeservaringen waar ik dankzij de juiste mensen op mijn pad toch heb doorgezet. Het blijft echter een strijd. Dank je wel om je verhaal te delen. Alleen al het feit dat ik nu weet dat ik niet de enige ben die me zo kan voelen, helpt. Het maakt mij wat minder “éénzaam op ‘mijn’ planeet”. 🙂
Bedankt voor het delen Caroline.
Heel herkenbaar. Heb hiermee geworsteld mijn ganse leven en nu nog. Wat voor mij helpt is subdoelen in mijn hoofd te bepalen en zo veel mogelijk deze discipline te houden en niet te focussen op het einddoel ‘wat ik dacht even snel te behalen’ Bij behalen van elk subdoel geef ik me dan wel een figuurlijk schouderklopje 🙂
Goed van je Wilfried, fijn dat je dit ook met deelt! Dankjewel.
Ontzettend herkenbaar. Bij mij is het op dit moment handlettering, maar ik kom niet eens op gang. Nu spelen er op dit moment ook een boel andere dingen, maar ik geef het niet op. Ik zal eraan beginnen en ik ga doorzetten.
Zeer herkenbaar.
En daarbij speelt/speelde dan nog vergelijken met anderen. Zij kunnen iets zo goed, tot je volhard in dat iets omdat je het zo leuk vind en dan merkt dat je heel snel veel betere kwaliteit en diepgang kunt bieden.
Het grote verschil is dat zij 1 ding doen en jij waarschijnlijk meerdere.
Je bent dan coach, bemiddelaar, facilitator, trainer , organisatieadviseur, schrijver, verteller, filosoof, etc… hoe leg je dat nu in godsnaam uit dat je daar allemaal goed in bent terwijl de “ander” dit maar in 1 of 2 dingen is.
Ik ben er nu achter dat je een helder verhaal dient te hebben waar al die activiteiten ondervallen maar niet als dusdanig benoemd worden. Dan ga je mensen/ organisaties helpen met een bepaalde hulpvraag en zijn al je activiteiten onderdeel van je ruime toolbox.
Daarom weet ik nu dat gifted people ( zo mooi dit Engels) dan pas tenvolle hun potentieel gaan leven en niet meer klein spelen omdat de ander ons niet begrijpt en of serieus neemt
Goed dat je het zo ziet Saskia.
Op vakantie in Turkije in twee weken omgangstaal geleerd hoe te begroeten vragen hoe het is ?waar lekker eten etcetra Hoef natuurlijk niet alles te kennen maar genoeg om mee uit de voeten te kunnen?
Bedankt voor het delen.
Zo, deze valt wel even in de categorie “bulls-eye”, zeg! Heb jouw voorbeeld echt letterlijk zelf meegemaakt. Engels en Nederlands prima, dus Spaans zou ook wel even moeten gaan lukken. Dus niet… Dus afgehaakt… En voor de rest simpelweg the story of my life… Bedankt weer voor deze eye-opener!
zo herkenbaar, oef pijnlijk!
Bedankt voor je reactie, ik hoop dat je ook iets aan het blog hebt en dat je iets kunt met de tips onder wat je kunt doen. Heb je al eens deelgenomen aan de gratis Masterclass?
Heel goede timing, had m’n eigen ongemak al het stuur gegeven, weliswaar door fysieke vermoeidheid, maar andersom zou t ook nog kunnen…..
gewoon ziek van de “zelf gebouwde berg”……
even rationaliseren en door….
heb ik inmiddels al gedaan, weer oppakken en lastige dingen goed doorgronden…..
dank je voor de steun….
groetjes Ewe
Dankjewel Ewe voor het delen van jouw ervaring. Ik hoop dat je ook iets aan het blog hebt en dat je iets kunt met de tips onder wat je kunt doen.