Heel wat jaren geleden werkte ik in een winkel waar ik met mijn 16 of 17 jaar natuurlijk al heel goed wist hoe alles moest en werkte. Ik zag vaak al snel dat er ergens iets nodig was en waar ik het beste mijn energie voor kon inzetten. Helaas was dat echter niet altijd hetzelfde als de opdracht die ik had gekregen van mijn leidinggevende. Het eindresultaat was dat ik vaak zo druk was met andere taken dat ik nét niet helemaal toekwam aan mijn eigen werk.

Waarschijnlijk zal het je niet verbazen dat ik daar niet werd gezien als de beste werknemer. Maar, als je het destijds aan mij had gevraagd, had ik zeker wel gezegd en gevonden dat ik meer deed dan gemiddeld en dat ik optimaal presteerde. Ik loste immers van alles op, vaak al voordat mijn leidinggevende doorhad dat het opgelost moest worden. En ik zag en deed al wat er gedaan moest worden voordat anderen zagen dat het nodig was.

Na een pittig gesprek met mijn toenmalige werkgever was ik dan ook enorm verbaasd dat ze niet tevreden waren over mijn werk. Met mijn kennis van nu kan ik dat wel iets beter begrijpen. Op de eerste plaats omdat ik nu kan zien dat mijn visie over wat er gedaan moest worden best wel beperkt was. Ik had niet het overzicht zoals mijn baas en leidinggevende dat wel hadden. Dus mijn inschattingen en wijze van prioritering waren ook een beetje flawed, omdat het gedaan werd op halve informatie.

Op de tweede plaats omdat ik soms wel gelijk had en de juiste ideeën had, maar er even geen rekening mee hield dat we een team waren en dat het geen eenmansmissie was. Als ik het simpelweg eerst even had overlegd, in plaats van steeds mijn leidinggevende buitenspel te zetten, zou dat al een wereld van verschil hebben gemaakt.

Ik zie regelmatig hoogbegaafden die het oneens zijn met de gang van zaken en de ingezette koers van het bedrijf waar ze voor werken. En daar ligt juist ook je kracht als hoogbegaafde; dat je dingen anders ziet en niet zomaar achter de kudde aanloopt.

Alleen als je dan vervolgens als een vigilante op pad gaat om recht te zetten wat scheef staat, dan zul je onderweg niet heel veel blije gezichten tegenkomen. En je zult waarschijnlijk ook niet een heel fijne samenwerking met je collega’s en leidinggevende ervaren. En dat is zonde, want dan worden jouw mooie gaven ineens een last.

In mijn boek ‘Nooit meer ruzie met je baas’ beschrijf ik het profiel van de strijder. Als strijder kun je soms te snel gaan handelen vanuit een gevoel van onrechtvaardigheid. Je ziet iets wat niet in de haak is en je wilt het meteen oplossen, maar daarmee kun je zomaar gaan handelen op halve informatie. In plaats van dat je dan iets recht zet wat scheef staat, ben jij dan soms zelfs degene die het scheef zet.

Daarom is het belangrijk om eerst de tijd te nemen om bij je leidinggevende te checken wat de intentie is achter bepaalde beslissingen in het bedrijf of wat de bedoeling ergens van is. Het is slim om te overleggen over wat jij ziet dat er nodig is of fout gaat, voordat je in de actie komt. In mijn boek deel ik trouwens ook over hoe je veelvoorkomende communicatievalkuilen kunt voorkomen. Dat is vrij handig om te weten als je dit soort gesprekken gaat voeren.

En nu kan het zijn dat je er samen niet uitkomt, dat jij het duidelijk anders ziet. Dan is het belangrijk dat je ook weet wanneer je je handen er even vanaf mag trekken. Het kost je namelijk vooral veel energie als je blijft strijden tegen iets dat niet meebeweegt.