Eén van de redenen dat ik graag reis, is omdat ik dan weer in een totaal nieuwe omgeving ben. Alles wordt geprikkeld. Alles is interessant en het geeft me weer dat gevoel van verwondering over zelfs de kleinste dingen. Datzelfde had ik in mijn loondienst tijd bij het starten van een nieuwe baan. Want dat bracht mee: nieuwe mensen, nieuwe taken, nieuwe uitdagingen.
Ik zeg heel eerlijk, ik hou van nieuw. Want in het nieuwe liggen onontdekte werelden. In het nieuwe ligt onvoorspelbaarheid en groeimogelijkheden. Het lastige is alleen dat het nieuwe ook zo snel niet meer nieuw is. En dan verloor ik weer mijn interesse. Niet alleen bij banen, ook met hobby’s en projecten. Ik kon ergens intens enthousiast aan beginnen en ineens er ook intens klaar mee zijn.
De realisatie van mijn liefde voor het nieuwe was enerzijds heel fijn, want daardoor begreep ik waarom ik met bepaalde dingen zo’n moeite had met doorzetten en afmaken. Maar aan de andere kant was het soms ook frustrerend. Ik vond het vooral zonde van mijn tijd om steeds ergens in te duiken en dan snel weer te zien dat ook dit mij niet geprikkeld kon houden. Het was bijna als een soort verslaving waarbij ik steeds op zoek was naar die nieuwe “high”.
Vind het nieuwe in het oude
Met hoogbegaafdheid komt een bovengemiddeld prikkelgevoeligheid, potentie en verlangen naar groei en uitdaging. Veel daarvan wordt vervuld in het nieuwe. Het prikkelt je, de bovengemiddelde potentie helpt mee om iets snel onder de knie te krijgen, te begrijpen en er zit een mogelijkheid tot groei in.
Alleen, omdat je als HB’er dingen relatief snel onder de knie hebt, verdwijnen deze aspecten ook weer relatief snel. Wat er dan overblijft is de kern van het echte werk. En dat is niet altijd wat echt passend is bij de persoon die jij bent en wat belangrijk is voor jou, jouw blauwdruk. Daardoor volgt een daling van je interesse en motivatie. Op termijn soms zelfs weerstand. Het wordt moeilijker je ergens toe aan te zetten. En uiteindelijk is de enige oplossing: op zoek naar iets nieuws.
Het lastige is dat het steeds maar op zoek gaan naar iets nieuws niet per se positief bijdraagt aan het opbouwen van iets wat op termijn ervoor zorgt dat je die uitdaging en groei blijft vinden in wat je doet. Wanneer je voor jezelf geen rode draad hebt in wat je doet en geen helderheid over waar je naar toe wilt, blijf je steeds maar doelloos in het wilde weg sprongetjes maken. Op zoek naar de ‘high’ van het nieuwe.
Veel hoogbegaafden zoeken tevergeefs de uitdaging en groei in het verbreden. Maar juist het verdiepen is wat het verlangen naar complexiteit gaat vervullen. Want in die complexiteit zitten alle elementen van het nieuwe: uitdaging, groei, het inzetten van de bovengemiddelde potentie. Dat betekent alleen wel dat je door een fase heen moet die niet altijd het meest interessante is. Want in die fase ga je iets nog beter leren beheersen, onder de knie krijgen, herhalen. Zodat je vanuit daar ergens meester in kunt worden en door kunt stromen naar een volgend level waarbij je de complexiteit kunt op zoeken.
Wat kun je doen?
Allereerst is het goed om je te realiseren dat het verlangen naar het nieuwe bij je speelt. Om vervolgens tijd en aandacht te investeren in het helder maken van wat jouw blauwdruk is: wat jij nodig hebt en naar toe op weg wilt zijn. Dan kun je namelijk volgende stappen zetten in lijn van waar je naar toe wilt en iets opbouwen waar je voor jezelf op alle niveaus uitdaging in kunt blijven vinden.
Het is daarnaast belangrijk dat je weet wanneer het niet nodig is om door te zetten of iets af te maken en wanneer het juist wel belangrijk is. Wat daarvoor nodig is, daar gaan we in de komende blogs verder op in. En, in de volgende blogs gaan we in op de misleidende overtuiging dat je als HB’er niet kunt doorzetten of afmaken.
