Omdat ik zelf 1.80m in de hoogte ben, wordt mij regelmatig in de supermarkt gevraagd of ik dat ene product van de hoogste plank wil pakken. Vind ik niet erg, ik help graag. Omdat mijn vader 2.00m is, ben ik hem in mijn leven niet vaak kwijt geweest. Hij kwam overal wel bovenuit.
Lang zijn heeft z’n voordelen. Ergens bovenuit steken heeft zijn voordelen. Maar het maakt je ook meer zichtbaar en opvallend. Toen ik nog in Amerika woonde, riep iemand zelfs een keer volledig onverwachts en uit het niets naar me ‘Wauw! You’re tall!’ Daar moest ik dan wel weer om lachen.
Boven het maaiveld uit
Overigens viel ik vroeger niet zo zeer door mijn lengte op, maar vooral omdat ik vaak dingen deed die niet helemaal de bedoeling waren. Dat heb je misschien al in mijn artikel ‘dat is niet de bedoeling’ gelezen. Soms werd ik voor mijn creativiteit en anders denken “beloond”, soms werd het niet zo gewaardeerd. Maar dat ik anders was en deed, dat viel op. Ik stak met kop en schouders boven het maaiveld uit. Ook nog letterlijk dus.
Dat ik alles net iets anders deed, was merkbaar voor mijn meesters, juffen, docenten en leeftijdsgenoten. En vooral ook heel erg merkbaar voor mij. Want ‘ja hoor, ik ben weer de enige die zo moeilijk heeft zitten doen en er zo veel tijd in heeft gestopt’. In projectgroepen kreeg ik met regelmaat vragende blikken omdat ik het echt anders wilde doen en het werd me niet altijd in dank afgenomen dat ik streefde naar perfectie terwijl de groep wel oké was met een zesje.
Ik kwam er bovendien al snel achter dat wanneer je opvalt, dat mensen daar gemakkelijk iets van vinden. De kans is trouwens groot dat ik vooral dacht dat ze er van alles van vonden. En dan ging ik weer aan mezelf twijfelen. ‘Doe ik het wel goed?’ ‘Ik doe zeker weer iets raars?’ ‘Heb ik het nou weer niet goed begrepen?’
Eerst maar kijken wat de rest doet
Wanneer je vaak genoeg het gevoel hebt dat jij het bij het verkeerde eind hebt. Wanneer je te vaak je hoofd hebt gestoten, dan ga je jezelf aanleren om wat meer afwachtend te worden. Om eerst te kijken wat de rest doet. Want als jij gewoon doet wat zij doen, dan zal het wel goed zijn. En zelfs al is het niet goed, dan ben je in ieder geval niet de enige.
Maar uiteindelijk ga je voelen dat het ergens wringt. Want jij ziet steeds hoe het beter, sneller, mooier kan, en je houdt je maar in omdat je bang bent dat anderen daar iets van gaan vinden. Daarmee doe je jezelf dan echt tekort, en, je doet ook alle anderen tekort. Want terwijl jij op een steeds groter wordende ideeën-bubbel zit die je met niemand kunt delen, help je niemand verder met jouw mooie kwaliteiten en unieke zienswijze. Terwijl je dat zo overduidelijk kunt.
Durf zichtbaar en kwetsbaar te zijn
Een belangrijke les die ik ook in het ondernemerschap heb geleerd is, dat als je mensen wilt kunnen helpen, dat je anders moet durven te zijn. Want we lossen weinig op door hetzelfde te blijven doen; weinig mensen komen verder door hetzelfde te blijven doen. En weinig mensen weten je te vinden, als je bent zoals de rest. Ja, dat maakt je zichtbaar en daarmee ook kwetsbaar.
Mensen laten mij op dagelijkse basis weten wat ze vinden van mij en van wat ik doe. En 99% van de tijd zijn dat superleuke reacties waar ik heel blij van word. En heel af en toe zit er 1 tussen die mij graag wil laten weten dat hij of zij mij niet zo leuk vindt. Dat is oké. Dat zegt namelijk ook weinig over mij. Maar dat is wel wat er gebeurt als je de deur open zet. Dan komen beide dingen binnen.
Ik durf best toe te geven, dat ik soms door de ene mindere reactie even uit het veld geslagen word. Want onze automatische menselijke focus is ook om dat wat slecht is uit te vergroten en dat wat goed is te verkleinen. Maar dan realiseer ik me al snel weer dat ik weet waar en voor wie ik het wel doe. Namelijk voor mij en de mensen die ik verder op weg mag helpen.
Er is niets mis met gemiddeld zijn
Uiteindelijk maakt het niet uit of je wel of niet gemiddeld bent. Als mens zijn we allemaal even goed en we hebben allemaal onze eigen gaves. Er is ook niets mis met gemiddeld. Maar wel met gemiddeld proberen te zijn als je dat niet bent. Het gaat er om dat als jij lang in lengte bent, je niet je hele leven op je knieën doorbrengt omdat je bang bent er bovenuit te steken. Want wie moet dan die oudere dame helpen met het pakken van dat laatste blikje bonen dat natuurlijk helemaal naar achter staat op de hoogste plank? Precies.
Ken je iemand voor wie deze blog interessant kan zijn? Delen mag, graag zelfs.
Heb jij mijn E-book over hoogbegaafdheid al gelezen?
Die kun je hier gratis aanvragen!
