Eén van de deelnemers van Insight deelde een belangrijk inzicht die ze had opgedaan. Ze vertelde dat ze voorheen vaak vragen had als ‘Waarom moet ik steeds meebewegen?’, en ‘Waarom word ik niet begrepen?’ Ze voelde frustratie in het steeds een pas op de plaats maken, in het anders moeten verpakken van haar boodschap om collega’s mee te nemen in haar zienswijze. Anderen deden dit namelijk ook niet bij haar.  

Ze had het gevoel dat zij steeds met iedereen rekening moest houden. Vanuit de weerstand die ze daarbij had, deed ze dit steeds minder. Maar dat werkte meer tegen haar dan voor haar. Er ontstond vaker miscommunicatie. Ze kreeg mensen niet mee in haar zienswijze, daardoor voelde zij zich nog meer onbegrepen. En anderen begonnen haar te vermijden wat een gevoel van eenzaamheid meebracht. 

Ze realiseerde zich nu dat dit uitgangspunt haar vooral in de weg zat. Als ze niet die extra stap zette om haar boodschap anders te verpakken, kon ze haar collega’s niet meer bereiken. Als ze niet af en toe wat langzamer ging, zou ze wel als eerste over de finishlijn gaan, maar vervolgens daar alleen moeten wachten. Als ze niet de tijd zou nemen iets nog een keer uit te leggen, zouden haar collega’s niet begrijpen wat er nodig was en daardoor niet in beweging komen. In plaats van hiertegen te vechten, begon ze het te accepteren. Ze begon er met humor naar te kijken, en dat heeft de relatie met haar collega’s een heel stuk sterker gemaakt.  

Bij jezelf blijven versus meebewegen 

Aangezien je als hoogbegaafde vaak de uitzondering bent en in de minderheid bent, is de kans groot dat jij vaak degene zult zijn die iets meer naar de ander toe moet bewegen. Misschien voelt dit oneerlijk. Maar de vraag is: Wat levert het je op en wat kost het je om het niet te doen?   

Je kunt er namelijk voor kiezen om 100 procent bij jezelf te blijven. Om te zeggen wat je hebt te zeggen op de manier die natuurlijk komt voor jou. Als je vooral met niet-gelijkgestemden bent, is de kans alleen kleiner dat je hen met je meekrijgt. Dat zij begrijpen wat je probeert te zeggen. Dat ze ook daadwerkelijk iets kunnen en willen met wat jij aandraagt. Dat staat je dan in de weg van het resultaat dat je wilt bereiken. 

Je kunt er ook voor kiezen om 100 procent mee te bewegen, met als gevolg dat jij je jezelf daarin verliest. Dat je zo bezig bent met de ander dat je op energieniveau leegloopt. Of dat je afgeleid raakt van wat de kern is van wie jij bent en wat jij te doen hebt. Dat is ook weer niet de bedoeling.  

In elke situatie waarin je in contact treedt met een ander, zul je de vraag moeten beantwoorden: In hoeverre blijf ik bij mezelf en in hoeverre beweeg ik mee? 

Het antwoord ligt vaak ergens in het midden. In interactie met de ander zul je namelijk altijd een beetje moeten meebewegen. Ongeacht je mate van begaafdheid. Om de aansluiting met anderen te kunnen maken, zullen we samen een frequentie moeten opzoeken waar we allebei verder mee kunnen. Het verschil is dat je als hoogbegaafde op een frequentie zit die net iets verder weg ligt. De aanpassing die je dan moet maken is relatief groter dan bij gelijkgestemden.  

Naar draagkracht 

Beeld jezelf een brug in die twee eilanden verbindt. Jij gaat als hoogbegaafde net iets sneller en je ziet al wat er nodig is om naar de andere kant te komen. Aan de overkant staan de mensen die je wilt bereiken. Zij zijn met andere dingen bezig waardoor ze nog niet zien wat jij al ziet. Je kunt dan uit principe halverwege de brug stil gaan staan om te wachten tot ze naar jou toekomen. Daarmee loop je alleen het risico dat het langer duurt dan jij zou wensen. Je loopt het risico dat de mensen aan de overkant besluiten de brug helemaal niet te gebruiken, dat ze ineens een andere kant oplopen. In beide gevallen wordt jouw doel, of het gezamenlijke doel dan niet behaald. 

Als hoogbegaafde heb je bepaalde gaven die ook een last meebrengen. De last om naar draagkracht te handelen. Als jij ziet wat die ander niet ziet, is het aan jou om die ander te helpen daar te komen. Je kunt namelijk van iemand niet verwachten om iets te doen wat hij of zij niet kan bevatten. Natuurlijk kun je besluiten dit niet te doen, deze last niet te dragen, maar dan komen we terug op de vraag: ‘Wat levert dat je op?’ 

Wat kun je doen? 

Maak steeds de afweging in welke mate je bereid bent de ander tegemoet te treden op de brug. Wat levert het je op om bij jezelf te blijven en wat levert het je op om mee te bewegen? Laat daarbij de vraag los wat feitelijk eerlijk is. Dat is namelijk niet zo zwart-wit. Als jij langer bent dan de ander en jullie staan beiden voor een muur waar je niet overheen kunt kijken, is het dan eerlijk als jullie allebei een krukje krijgen van dezelfde hoogte zodat jij er net overheen kunt kijken en de ander niet? 

Zorg aan de andere kant voor voldoende gelijkgestemden. Als je in al je sociale contacten bezig bent met meebewegen, extra uitleggen wat je bedoelt, dan wordt dat te vermoeiend. Door daarnaast contacten te hebben waarbij je weinig woorden nodig hebt en al op een soortgelijke frequentie zit, bouw je ook het geduld op die je in jouw contactmomenten met niet-gelijkgestemden nodig hebt. 

Ken jezelf. Hoe beter jij jezelf kent, hoe makkelijker je ziet waarin je verschilt van de ander en wat de verschillen zijn in draagkracht. Vervolgens kun je besluiten wat je daarmee wel en niet gaat doen. In hoeverre je bereid bent naar iemand toe te bewegen.  

— 

Beweeg je te veel of te weinig mee? Laat het mij weten onder deze blog? 

Heb jij het e-book over hoogbegaafdheid al gelezen?
Dat kun je gewoon gratis aanvragen:

Yes, ik wil graag dat e-book! Je ontvangt dan ook de wekelijkse HB updates gemakkelijk in je mail