Ik ben zelf nogal kort van stof. Mijn automatische neiging is om altijd meteen naar de kern te komen. Dat maakte dat de opstart van mijn podcast ook even op zich liet wachten, omdat ik bij elke podcastopname binnen twee minuten al klaar was.
Anyway. Als ik via de mail een vraag aan iemand wil stellen, dan val ik van nature met de deur in huis. Ik weet echter, door vallen en opstaan, dat het niet altijd handig is om meteen met de deur in huis te vallen. Het blijkt dat niet iedereen dat zo handig vindt als dat ik dat vind. De afgelopen jaren heb ik mezelf daarom hierop getraind. Ik heb zelfs een speciaal trucje voor de mail.
Dat trucje werkt als volgt. Ik verander niets aan mijn automatische neiging. Dat gaat ook lastig, omdat het automatisch gaat. Maar, ik verstuur de mail niet meteen. Ik voeg namelijk daarna namelijk nog de verpakking toe.
Voorbeeld eerste opzet:
Kun je voor donderdag de weekupdate klaarzetten?
Voorbeeld na vriendelijke toevoeging:
Hoi [naam van de ontvanger],
Hoe is het met je? Hoop dat je een fijne verjaardag hebt gehad.
Kun je voor donderdag de weekupdate klaarzetten?
Dank je wel alvast.
Vroeger zou ik misschien hebben gedacht dat het alleen maar zonde is van mijn tijd en de tijd van de ontvanger. Maar inmiddels weet ik dat het veel doet als je even een klein connectiemomentje toevoegt. In het verlengde daarvan ben ik sowieso meer gaan oefenen om liefdevol en met tact te communiceren. Niet dat ik eerst niet liefdevol communiceerde, alleen mijn liefdevol communiceren was niet altijd door anderen zo te herkennen. De liefde zat bij mij namelijk in de intentie en niet zozeer in de vorm. En dat maakte het lastig voor de ander om de intentie te kunnen herkennen. Zo kon ik bijvoorbeeld mijn leidinggevende vrij direct aanspreken op iets dat niet goed ging, met de liefdevolle intentie dat het beter kon en dat we het samen beter konden maken. Mijn leidinggevende zag dat dan echter als kritiek of als aanvallend en kon daardoor mijn intentie helemaal niet herkennen. Het eindresultaat was dat ik met mijn liefdevolle intentie weer terug naar mijn plek werd gestuurd en dat er in het bedrijf niets veranderde.
In mijn boek ‘Nooit meer ruzie met je baas’ heb ik ook een heel hoofdstuk toegevoegd over communiceren en het voorkomen van communicatievalkuilen. Ik vind het namelijk superzonde als jij met jouw andere manier van denken en zien niet gehoord wordt. Want juist met jouw andere manier kun je iets moois toevoegen aan de wereld om je heen en kun je problemen voorkomen die anderen nog helemaal niet zien.
Ik weet ook als geen ander dat als je anders bedraad bent, je soms een net iets andere taal spreekt. Wanneer jij je daar bewust van bent, kun je gelukkig wel gaan onderzoeken hoe je jouw boodschap beter kunt overbrengen, zodat deze ook daadwerkelijk gehoord wordt. En ja, dat betekent soms dat je iets meer aandacht moet stoppen in de verpakking, maar ook dat je samen met de ander meer voor elkaar krijgt.
Wil je meer weten over de communicatievalkuilen die je als hoogbegaafde op het werk kunt ervaren? Lees dan het boek ‘Nooit meer ruzie met je baas’.
Ik ben benieuwd welke valkuilen je bij jezelf herkent, deel het hier onder de blog:
–
Heb je het e-book over hoogbegaafdheid al gelezen? Dat kun je hier gratis aanvragen: e-book: ‘Hoogbegaafdheid het is meer dan je denkt’. Je ontvangt dan ook de HB-updates gemakkelijk in je mail.
Comments 60
Zo herkenbaar Adrienne wat je schrijft! Ik heb dus precies hetzelfde. Ik zet ook altijd eerst neer wat ik dus wil of wil weten. Daarna de rest :). En ik lees zelf een mail altijd wel 3x door. Op school communiceren we veel via de mail met ouders, dan word je daar vanzelf heel scherp op. Ik probeer vaak bij mailtjes te voelen wat de onderliggende boodschap is, vaak is het ook een zorg (eigenlijk altijd). Dat erkennen is erg belangrijk. Als je idd iets extra’s toevoegt, blijft de ontvanger ontvangen en communiceren. Mailtjes zijn voor mij dan makkelijker dan appjes. Er is niet 1 standaard regel daar. Iedereen doet dit weer anders. Ik ben van mening dat dit ook communicatie is en je echt altijd rekening moet houden met de ontvanger. Toch als er mensen zijn die het te zoetsappig doen en dus eigenlijk niet menen wat ze in het appje zetten, weet ik dat ook en dan denk ik: zet dat er dan niet in ;). In de app begin ik meestal wel met de vraag en daarna vraag ik wat extra’s, over hoe het met degene gaat oid. En heel soms begin ik daarmee om een gesprek op gang te krijgen. Ligt eraan wie het is en wat ik wil weten.
Heerlijk dat ik mij soms zo kan herkennen in jouw schrijfsels.
Niet dat getrut, gewoon bam hier heb je het, doe er wat mee, ik bedoel het goed.
Inderdaad vaak niet op de juiste waarde ingeschat, zucht….
Echt he, de herkenning is voor velen een verademing! Leuk dat je reageert Mariska.
Kort door de bocht…. Direct….. To the point….. Zo herkenbaar. Zo nu en dan pak ik het in óf laat ik een email bijvoorbeeld, eerst lezen aan een dierbare.
Daarnaast heb ik met mijn partner afgesproken als ik te kort door de bocht ga dat hij dan aangeeft bij welke bushalte hij staat. Het komt namelijk vaak voor dat hij nog incheckt en opstapt aan de begin halte en ik al bij de eindhalte ben. Met humor kom je tot best veel inzichten….. Zo geef ik ook aan het niet met bloemetjes of een strikje erom te vertellen…. En het bijzondere is dat mensen dat juist kunnen waarderen.
Dat is een mooie oplossing met je partner Astrid! Leuk dat je dit wilde delen met ons.
In mails, het geschreven woord heb en gun ik mezelf de tijd meer tactvol, op gevoelsnivo de boodschap over te brengen.
In het gesproken woord ben ik vrij direct en soms zelfs tamelijk temperamentvol, mocht ik het gevoel hebben niet gehoord te worden.
Dan blijk ik anderen weer te triggeren in hun boosheid/opkom-voorzichzelf stuk. M.n. vrouwen die mij dan opvatten als een boze/geweldadige partner/vader.
Ik heb me voorgenomen; of dit werkt weet ik niet, in toekomstige bijeenkomstendit motto te hanteren: “Neem waar, neem niet aan.”
Bedankt voor je reactie Ted.
Inmiddels heb ik “mooi weer ” protocol ook weer verminderd, maar neem nu mensen mee in het verhaal.
geef de vragen apart aan zoals: vraag?
soort van picture painting.
mijn schoonvader was er wel een kei in, als entrepreneur moest hij vaak bij klanten langs en elk detail sloeg hij op in een agenda, zoals verjaardagen, verhalen van zoon en dochters etc… hij was een wereld prater… Dus ook een ijsbreker met meer als het mooi weer protocol. En daarna langzaam aan weer zakelijk. Haalde altijd werk binnen.
Dan lijkt het net of je heel geïnteresseerd bent, maar je hebt gewoon je huiswerk goed gedaan.
Het werkt beiden.
Dat direct had ik vroeger ook, maar merkte dat mensen niet meekwamen in de lagen van de ui, alleen de hele slimme of doordenkende mensen.
Vandaag de dag, merk ik tijdens de gesprekken wel in welke laag de persoon zit, en of ik cryptisch kan praten of alle lagen er eerst af moet pellen om ze mee te nemen.
Als voetbal trainer, merk je dat ook soms bij sommige kinderen, dat je heel laag moet beginnen en bij anderen jou kunnen lezen en schrijven.
Helaas merk je dan ook dat de oudere kinderen, soms je uit proberen en dan moet je weer strepen gaan trekken, tot hier en niet verder.
Dan krijgen ze gelijk het buitenste laag.
Maar dit is natuurlijk niet alleen werkgerelateerd, het hele leven zit zo in elkaar.
Mooi voorbeeld vind ik altijd de engelse slang(straattaal), die praten zoals wij denken. vb. uit de film ocean 11… waarbij die donkere engelsman vond dat er een probleem was… hij noemde dat barney… iedereen keek elkaar aan.. barney.. ?Ja zegt die man, barney Rubble = trouble… hilarisch.
Leuk dat je dit wilde delen PNA en inderdaad wat je schoonvader deed, persoonlijke interesse dat doet vaak veel met mensen. Mooie aanpak!
Het is mij heel regelmatig overkomen dat iemand zich opeens gaat verdedigen, terwijl ik hem helemaal niet aanviel. Ik snapte dat nooit, maar dat wordt hierboven mooi beschreven. Ik kan hier nog wel een stap maken, nog beter begrijpen hoe mijn boodschap soms niet bij andere landt zoals ik hem verzonden heb (intentie).
Verder hoorde ik nog een aardige opmerking dit weekend in een podcast met Frans Corten waarin hij zei dat HB-ers altijd denken dat het om de feiten gaat, maar mij de meerderheid gaat het om gevoel, relatie, bijvoorbeeld bij het maken van keuzes. Hier heb ik ook vaak last van, bijvoorbeeld wanneer in mijn organisatie de projectenkalender wordt samengesteld o.b.v. ….
Fijn dat je reageert Nick. Dat kan inderdaad zo lijken/ overkomen op anderen, mensen vergeten vaak dat veel HB’ers heel gevoelig voor sfeer en situaties kunnen zijn.
herkenbaar. werk of beslissingen of beleid blijken niet gebaseerd op rationele overwegingen afwegingen of zelfs maar de gedachteoefening ‘ hoe kunnen zoveel mogelijk mensen maximaal profiteren’ …..nog elke dag kom ik erachter dat veel berust op de ‘ juiste’ relaties hebben, impulsbeslissingen, dingen doen ‘ omdat het zo hoort’ of ‘ zo doen we het nu eenmaal’, of vastzitten in hierarchie: ‘ wie ben jij om mij te vertellen dat…’ etc….ik veronderstel dat ik het boek maar eens moet lezen! ik zit al.zo.lang vast in laagbetaalde jobs dat ik rugklachten heb gekregen van de frustratie
Ook ik kom gelijk tot de kern, en kom er nu achter dat ik een baan heb gevonden waarin dat heel nuttig is. Ik ben goed in hele grote issues samenvatten in een enkele zin. Superhandig in mijn vak 🙂
Geweldig Liesbeth!
kijk, dat is het soort oplossing dat we mpeten zoeken!!
Keigrappig, ik doe exact hetzelfde! Eerst typen wat ik wil zeggen, en dan heel diep nadenken wat ik erboven nog kan toevoegen als smeermiddel.
Ik steek ondertussen heel veel energie in ‘verbloemen’ zoals dat dan heet, en krijg nog voortdurend de opmerking dat ik zo ‘hard’ kan zijn.
Hier exact hetzelfde.
Ook dezelfde oplossing. Soms vergeet ik dat echter. Lol.
Heel erg grappig! Bij mij precies hetzelfde! Ik communiceer tegenwoordig over de app en de mail zelfs nog liever omdat ik dan rustig kan nadenken over hoe ik het allemaal een beetje leuk kan overbrengen. Ben veel te direct en dat loopt nog wel eens mis face to face
Leuk om te lezen Eva!
De meeste mensen reageren op betrekkingsniveau, voelen zich aangevallen of begrijpen niet waar het (mij) om gaat. Ik vond dat heel lastig om te zien en trok me iedere reactie aan, waardoor we beiden op betrekkingsniveau reageerden!
Ik zal me niet voor niets altijd zo pijnlijk aangepast hebben, het contact en vertrouwen ontbraken meestal. Het maakte mij heel onzeker, alsof ik degene was die er niets van begreep.
Inmiddels weet ik beter, maar kost het me nog veel moeite mijn bedoeling over te brengen. In veel gevallen is het inderdaad de verbinding die veel te wensen overlaat. Juist dat wat ik zo graag wil!
Dankjewel voor je reactie Janneke.
Spijker op zijn kop! Ik heb hetzelfde met telefoongesprekken. Ik heb bij een Amerikaans bedrijf gewerkt en kon niet wennen aan beginnen van een gesprek met een totaal zinloos: “Howareyou Finethankyouhowareyou”. Ik vergat het ook altijd. Daar heb ik geen vrienden mee gemaakt.
Ik vind je tip van schrijf een mail en versier hem dan een hele goede! Ga ik doen.
Leuk dat je reageert Annemiek.
Mijn psycholoog zei: Carlo, reden en logica is niet voldoende en men ervaart daarin geen verbinding.
Mooi, Carlo!
Pientere psycholoog, Carlo.
Bedankt voor je reactie Carlo.
Herkenbaar hoewel ik eerder dacht hierin een lichte vorm van autisme ipv hoogbegaafdheid te herkennen.
Is mooi om te zien hoeveel mensen zich hierin herkennen.
Hahaha,
Zó herkenbaar, ik maak eerst de kern en vervolgens de aanhef, kan zelf weinig met dat geslijm vooraf.
…en weer vreselijk bedankt voor je spiegel
Zo herkenbaar, met de mails doe ik het netzo. Eerst mijn primaire reactie en daarna voeg ik de rest toe. Fijn om hierover te lezen.
Leuk dat je reageert Dirkjan.
Hi allen,
Als ik een boodschap heb samengesteld in een mail of app dan wacht ik 10 minuten waarna ik hem teruglees. Soms schrik ik maar meestal ben ik gewoon opgelucht (dat ik hem teruggelezen heb ;)). Ik begin vervolgens opnieuw of pas het bericht aan. Daarna is het bijna altijd acceptabel voor de ontvangende partij.
Groetjes, André
Leuk dat je reageert en je persoonlijke aanpak wilde delen.
Voor mij ook herkenbaar. Ik moet me echt dwingen om die slingers eromheen te draperen. Vinden mensen blijkbaar prettig. Mij leidt t alleen maar af van de boodschap die ik wil over brengen. Ik vind t bijna een sport om in een paar woorden alles te kunnen samenvatten wat er gezegd moet worden. Denk al snel dat het ruis is als ik het anders verpak en niet duidelijk daardoor. En even wachten met versturen doe ik ook tegenwoordig.
Aan de andere kant ben ik het ook eens met de opmerking waarom wij ons altijd moeten aanpassen aan de ander… omdat we in de minderheid zijn?
Alleen als we iets van ‘ die meerderheid’ gedaan willen krijgen..:-)
Grappig, wist je dat deze manier van communiceren ook heel typerend voor autisme is? 😉
Ik ben benieuwd wie zich daarin herkent, en ook combinaties van verschillende neurodiverse types heeft!
Hallo Lizzie,
Helemaal waar Lizzie. Soms is het ene onlosmakelijk verbonden met het andere. Zo ben ik hoogbegaafd, hooggevoelig en autist. (En nog veel meer natuurlijk).
Er is (veel)overlap tussen verschillende neurodiverse kenmerken. Hb, hsp, en ass bijvoorbeeld staan hier bekend om. Maar ook andere ‘persoonlijkheden’ hebben dit. Een reden dat er vaak onjuiste diagnoses gesteld worden, zelfs door mensen die hier (zogenaamd) in gespecialiseerd zijn. Eerlijk, als de overlap zo aanwezig is is het heel lastig om een sluitende diagnose te krijgen / geven.
Dit hoeft ons niet te verontrusten, een zoektocht naar onze eigen identiteit is een mooie reis met veel verrassende ontdekkingen, verbazingwekkende vergezichten, duizelingwekkende dalen en dieptes, wijtse vlakten waar op je dreigt te verdwalen en indrukwekkende hoogtes, om misschien wel tot de conclusie te komen dat we alles of toch veel in onszelf verenigd hebben. Neurodiversiteit is een mooi kado wat je langzaam moet uitpakken.
Een onjuiste diagnoses door overlap kan ik bevestigen. Zo wordt het gedrag van een hoogbegaafde wel eens met ADHD verward.
Dat klopt inderdaad.
Dat staat inderdaad in nog een reactie 🙂
Oh, ik vind dit zo herkenbaar dat ik er kei hard om moest lachen, al is het niet grappig, want het heeft al voor heel wat pijn gezorgd. Ik ga die tip zeker toepassen, je kan je eerste impuls kwijt en jezelf zijn, en daarna kost het dan minder moeite om er die verpakking aan toe te voegen. Nu dit nog consequent toepassen en ook in dialoog leren.
Mooi Anne dat je dit ook gaat toepassen, het kan inderdaad wel eens wat pijnlijke situaties voorkomen.
Heel herkenbaar! Ze noemen mij ‘ de bulldozer’ op mijn werk.
Ik moest eigenlijk een beetje lachen om jouw reactie, niet om je uit te lachen maar omdat ik nogal beeldend kan denken. Bedankt voor je reactie Marjon.
Heel herkenbaar! T is ook woorden geven aan je diepere gevoelslagen, dat kost tijd, maar geeft veel meer verdieping en dat werkt twee kanten uit. (Ik bedoel t goed, zegt niet zoveel aan de oppervlakte heb ik gemerkt, dat is meer mentaal en de diepere laag geeft verbinding). Geen truc maar communiceren vanuit diepere laag in jezelf geeft warmte aan wat gezegd wil worden. Zo zie ik dat meer.
Mooi Ilse, fijn dat je reageert.
Inderdaad heel herkenbaar. Ik probeer ook altijd goedbedoelde adviezen te geven, met daarbij de voorbeelden waarbij het fout gaat. Het wordt ervaren als negatief of als kritiek. Maar eigenlijk vind ik dat als de ontvanger het als kritiek mag beschouwen, hij/zij meteen klaar kan zijn met het gesprek. Het is voor de tegenpartij wel erg makkelijk om zich er op die manier vanaf te maken. Waarom zouden wij ons altijd aan moeten passen aan mensen die anders bedraad zouden zijn. Waarom wordt er geen of te weinig gebruik gemaakt van onze inzichten? Omdat wij sneller kunnen schakelen , meer inzicht hebben, beter de consequenties van een besluit in kunnen schatten? Ik denk dat het tijd wordt om eens reclame voor ons soort mensen te maken. Er valt nog een wereld te winnen en ik strijd me suf, maar krijg toch best wel wat voor elkaar. Waarschijnlijk ben ik voorbestemd om de strijd aan te gaan, maar dan wel zo dat ik me nog in de spiegel aan kan kijken.
@Tinka. Ik vind dat je een dilemma aangeeft in de zin van wie past zich aan wie aan. Het zou inderdaad mooi zijn als anderen onze waarde zouden kunnen inzien en zich niet in hun ego en status aangetast voelen als wij zaken aankaarten.
Dit maakt me nog eens extra bewust dat ik ooit door een ceo om die reden naar buiten ben gewerkt.
Dankjewel Tinka voor je reactie. Vanuit Gifted People kijken we meer naar het bouwen van bruggen waar gaten zijn ontstaan en bouwen aan een brug kun je samen aan werken 🙂
Ik sluit me aan bij Johanna, en die kleine extra stap kan zo veel verschil maken. Fijne dag!
Bedankt voor je reactie.
Hoi, Ik heb precies hetzelfde en al vaak ruzie via de email gehad omdat men mij niet begreep. Ik moest daarom hard lachen over het voorbeeld hierboven, heel herkenbaar, maar op een gegeven moment merkte ik ook dat mensen je beter kunnen begrijpen als je een andere toon gebruikt. Nu ben ik al vele jaren support voor verschillende websites waardoor ik een andere toon ook eigen heb moeten maken. Dat hielp wel, maar gebeurde zeker niet uit zichzelf. En ja, bij stress kun je beter wachten voordat je de mail opstuurt en nog eens meerdere keren doorlezen en de scherpe kantjes ervan af halen.
Toen ik zelf mn eerste serieuze baan kreeg begreep ik niet waarom mensen een probleem hadden met t feit dat ik alleen in BLOKletters communiceerde.. 🙂
Enfin..:-)
Fijn dat je reageert. Ja, inderdaad het is soms beter om eventjes te wachten voordat je reageert 🙂
Inderdaad heel herkenbaar. De truc die je deelt heb ik mezelf ook aangeleerd. Om mijn boodschap heen wat slingers😊
En die liefdevolle intentie die niet gezien wordt, herken ik ook.
Fijn stukje om te lezen!
Dankjewel Mara.
Zo, dat is herkenbaar! Het is ook een dagelijkse strijd met mijzelf om niet terug te vallen in heel kort communiceren. Zeker als er stress is…
Met communicatie is het meestal een drama. Wanneer ik kort van stof ben is het te moeilijk, liefdeloos en onmenselijk. Als ik begin met een liefdevolle (echt gemeende) inleiding van slechts een klein zinnetje dan ben ik weer te langdradig…
Ik ben tot de conclusie gekomen dat sommige mensen altijd kritiek op je blijven houden. Domweg omdat ze me niet willen (begrijpen.
Misschien is het toepassen van deze tip ook iets voor je. Ik kan me ook voorstellen wanneer er stress is dat het lastiger is, wat ik doe is in mijn mail een aantal templates gebruiken, deze kan ik aanzetten (hoef ik niet meer te typen) en komt datgene wat ik wel wil zeggen, er tussenin te staan.