Een hele tijd geleden kreeg ik een uitnodiging om gefeatured te worden op een website. Dat leek mij superleuk en het enige dat ik hoefde te doen was een vragenlijst invullen. Aangezien ik wel van schrijven houd, dacht ik: dit is mij op het lijf geschreven.
Toen ik de vragenlijst kreeg toegestuurd en zag dat het ging om meer dan 30 vragen, dacht ik wel even: oké, dat zijn best veel vragen. Toch leek het me nog steeds heel leuk om op die site te staan, dus begon ik enthousiast aan de vragenlijst.
Al snel kwam ik echter tot het besef dat er geen einde aan kwam en begon ik steeds meer demotivatie en weerstand te ervaren. Uiteindelijk besloot ik om de vragenlijst even te laten liggen en nam ik mezelf voor om het op een later moment weer op te pakken. Toen ik een paar maanden later weer vol goede moed de vragenlijst openende, heb ik misschien twee of drie vragen beantwoord en heb ik het daarna toch weer weg geklikt.
De vragenlijst stamt uit 2019 en is nog steeds niet af. Iets dat mij in eerste instantie dwarszat, omdat het voelde als een to-do’tje dat maar niet van mijn lijst afging en als een belofte die ik niet was nagekomen. Daarom heb ik op een bepaald moment de beslissing genomen dat ik het niet ging afmaken.
Als je herkenning vindt in hoogbegaafdheid, kun je moeite hebben met iets afmaken. Dat is niet raar, aangezien onze drijfveren vooral liggen in het ontwikkelen, creëren, verbeteren en veranderen. Tegelijkertijd zul je merken dat als iets belangrijk is voor je of als iets bij je jouw blauwdruk past, afmaken een veel minder groot probleem wordt. In mijn bedrijf heb ik daarom bijvoorbeeld vrijwel geen moeite om iets af te maken. Maar zodra één van deze twee factoren ontbreekt, ga ik weerstand ervaren en krijg ik moeite met het afmaken. En dat is oké, want vaak genoeg is het dan niet de bedoeling voor mij.
Het is belangrijk om je te realiseren dat niet alles bedoeld is om af te maken. Als je dat wel denkt, kun jij je erin vergissen dat je niet goed bent in afmaken. Het lastige daarvan is dat je dan op een bepaald moment ook dingen uit de weg gaat. Je gaat dingen niet meer aan omdat je bang bent dat je ze toch niet gaat afmaken. En daarmee sta je jezelf enorm in de weg om je ergens in te ontwikkelen, om de benodigde uitdaging in je leven te vinden en te behouden, om jezelf beter te leren kennen en vanuit daar meer te gaan doen van wat voor jou klopt. En ook om beter te worden in het afmaken van de dingen die belangrijk zijn voor jou. Want uiteindelijk is het gewoon een vaardigheid die je kunt beoefenen.
Het gaat je bovendien heel veel onrust en stress besparen als je kunt herkennen wat afgemaakt moet worden en wat niet. Jouw blauwdruk helpt je daarbij. Het geeft zoveel inzicht in wat ertoe doet en wat niet. En het is slim om dat wat je niet afmaakt wel af te ronden. Binnen Insight deel ik daarom over hoe je kunt afronden wat je niet gaat afmaken. Dat voorkomt namelijk dat iets in je hoofd blijft zitten of dat je voelt dat je gefaald hebt of iets niet bent nagekomen en je er nog iets mee moet.
De vragenlijst bijvoorbeeld heb ik inmiddels voor mezelf keurig afgerond waardoor ik ook geen druk meer voel als ik per ongeluk de vragenlijst ergens op mijn computer tegenkom. En zo heb ik nog wel meer niet afgemaakte, wel afgeronde projecten die daarmee ook uit mijn hoofd zijn verdwenen. Dat geeft veel rust, kan ik je vertellen.
Herken je dat je moeite hebt met afmaken? Op welke momenten merk je dat vooral? Laat het ons weten onder de blog.
PS. Wil je meer weten over wat je allemaal krijgt als je meedoet met Insight? Download dan hier gratis het Insight Magazine. Je ontdekt in ieder geval je blauwdruk en meer over hoogbegaafdheid, zodat je daar nog veel meer plezier van kunt hebben. En je ontdekt natuurlijk hoe je vanaf nu dat wat je niet afmaakt wel afrondt, zodat het niet blijft spoken in je hoofd.
Meer ontdekken over hoogbegaafdheid? Dan hebben we ook nog deze opties voor je:
Beste Adrienne,
Een lichte “tristesse” welt op bij het lezen. Afmaken en afronden. Mijn scriptie begeleider zei ooit: “John, je kunt heel goed schrijven, maar je moet wel wat inleveren. De blokkades die jij hebt, daar kan ik je niet bij helpen.” Het duurde jaren voordat ik mijn scriptie afrondde.
Het voelt nog steeds als afgerond, niet als afgemaakt. Onvoltooid (om er nog maar een synoniem in de nuancering bij te gooien), daarom krijg ik het warm als ik je stuk lees.
Misschien kunnen we een keer gaan wandelen?
Herkenbaar, ironisch genoeg is dat voor mij met het Insight programma.
De afgelopen 4 dagen (of 5?) heb ik er nagenoeg niets meer aan gedaan. Mogelijk ben ik toch niet zo gedisciplineerd als ik dacht.
Ik ga straks een nieuwe poging wagen iets te doen en mogelijk morgen de hele dag om e.e.a. “in te halen”.
Verzanden in de uitvoering als “het spannende” er vanaf is. Vraag het de mensen in zowel mijn privé als zakelijke omgeving en ze zullen het je direct bevestigen. Ook dat ik zelf onderken dat dit en valkuil is en van die mensen actief feedback en coaching vraag. Mijn langste project tot nog toe? De buffetkast die mijn exgenote me na haar verhuizing in 2015 teruggegeven heeft, die nog steeds midden in mij huiskamer staat en waar we (zoon en ik) al bijna 8 jaar omheen werken. Niettemin … er zit progressie in alles, maar steeds in kleine stapjes door middel van deelprojecten waar mensen me dan gericht – op mijn verzoek – mee helpen. Want ik kan het wel, ik kan bijna alles. Maar ik moet er van overtuigd raken dat het nu tijd is dat juist op te pakken en dat is nu eenmaal makkelijker als iemand anders je er dan concreet bij helpt.
Ik herinner me nog dat ik een brief schreef die bovenaan als titel had: de jarenlange brief.
Elke keer ging ik weer verder en veranderde het eerdere in iets actueels. Tot hij klaar was, en toen ging hij de deur uit.
Ook weet ik nog van de houten buitenbank. Ik heb hem uit elkaar gehaald, geschuurd en geverfd. De ijzeren poten opgeknapt en toen moest hij in elkaar. Dat is nooit gebeurd, denk ik. Niet door mij. Ik denk dat ik 14 was toen ik begon.
Mijn eerste werkstuk op school leverde ik ook veel te laat in. Elke maand te laat een punt lager, en toch had ik een voldoende.
En ik weet dat ik meer dan tien jaar ingeschreven heb gestaan op een HBO-instelling, zes studies. Maar die ene maand die ik nog nodig had om er een diploma uit te slepen had ik tekort.
Soms kun je echt zeggen, ik heb het niet nodig, maar soms heb je het wel nodig om af te ronden waar je aan begint, om toch nog ergens te komen.
Las ik het nu hier of las ik het ergens anders, of zij mijn neefje het nu om moeilijke woorden uit te spreken?
Coping. Ik ben er te goed in geworden. Ik weet niet eens wat ik nodig heb om mijn door mij zelf afgebroken woning (voorhuis) weer op te bouwen, terwijl heel de familie er graag in gaat wonen. Soms mag je gewoon niet stoppen, ook al is de motivatie allang zoek geraakt.
Misschien kan het dan ietsje minder pietje precies, niet net zo goed als je al tijden had bedacht hoe het zou moeten gebeuren.
Het is wel eens moeilijk om niet te geloven dat je bent wat je hebt, doet of hebt gedaan.
Dankjewel voor het delen Pieter. Was de houten buitenbank ook een project op school?
Nee, hij kwam bij een vriendin van mijn oma vandaan die hem niet meer nodig had. Het nare was dat ik geen idee had waarom het me niet lukte. Mijn coping strategie is skippen uit mijn gedachten, elke keer opnieuw. Tot het verdwenen is.
Het valt me op dat in een aantal antwoorden elementen van adhd optreden. In wat ik tot nu toe bij gifted people heb gezien wordt daar eigenlijk niet over gesproken. Terwijl ik denk dat het twee aparte dingen zijn, maar die veel overlapping hebben. Bij mijn weten komt bij 50% van hoogbegaafden ook adhd voor. En omgekeerd, 50% van adhd-ers zijn ook hoogbegaafd. In mijn geval, HB diagnose op mijn 57e, leken er toch dingen te ontbreken. Een jaar geleden, 67, kreeg ik ook een adhd diagnose en nu is het plaatje compleet. Het zou mij zeker hebben geholpen als er ten tijde van de HB diagnose over die overlap met adhd was gesproken. Ik vraag me af waarom de adhd buiten beeld blijft bij de HB diagnose?
Dankjewel voor je reactie, in de kennisbank kun je daar meer over lezen 🙂 er zijn inderdaad. Ik zal een klein stukje van de tekst hieronder voor je plakken:
Bepaalde kenmerken en uitingen van hoogbegaafdheid in een niet-passende omgeving, kunnen leiden tot misdiagnoses omdat ze verward kunnen worden met symptomen van een gedragsstoornis. Veelvoorkomende misdiagnoses bij hoogbegaafden zijn: Aandachtsdeficiëntie/ hyper activiteitsstoornis (ADD/ADHD), Autismespectrumstoornis (ASS), Oppositionele-opstandige gedragsstoornis (ODD), Obesessive compulsieve stoornis (OCD) en Depressieve stoornissen.
Een belangrijke nuance die vaak gemaakt kan worden tussen gedragsstoornissen en hoogbegaafdheid is dat hoogbegaafden het kenmerkende gedrag situatie gebonden vertonen. ADHD’ers hebben bijvoorbeeld in vrijwel alle situaties moeite om zich te concentreren en worden snel afgeleid. Hoogbegaafden hebben vooral moeite hun aandacht erbij te houden als ze geen interesse hebben in een bepaald onderwerp of er het nut niet van inzien. Zodra er een onderwerp behandeld wordt wat wel hun interesse heeft, laten ze juist een lange aandachtspanne zien.
Een kind met ASS heeft moeite met non-verbale communicatie, begrip van sociale situaties en moeite met het aangaan en gaande houden van gesprekken. Hoogbegaafde kinderen vinden het soms moeilijk om aansluiting te vinden met leeftijdsgenoten wat leidt tot gedrag passend bij ASS, maar in contact met ontwikkelingsgelijke of volwassenen, vertonen ze dat gedrag niet.
Omdat hoogbegaafden intens, gedreven en perfectionistisch zijn, wordt hun gedrag soms onterecht geïnterpreteerd als symptomen van ODD of OCD (oppositionele-opstandige gedragsstoornis of obsessieve compulsieve stoornis). Ook hierbij geldt dat de omgeving een doorslaggevende rol speelt in het tot uiting komen van bepaald gedrag.
Een kind dat zich lange tijd moet aanpassen, kan daarnaast depressieve gevoelens ontwikkelen. Wanneer er meer aandacht komt voor het anders mogen zijn en een kind zijn of haar eigenheid meer naar buiten kan brengen, zullen deze depressieve gevoelens meestal al snel verdwijnen.
Het laten testen van hoogbegaafdheid kan voorkomen dat er een misdiagnose wordt gesteld. Dat voorkomt dat er behandeld wordt voor een stoornis die er niet is.
Heel fijn om te lezen dat ik dus niet de enige ben die vaak iets niet af maakt.
Met veel enthousiasme ergens aan beginnen, jezelf écht voornemen om het tot een mooi afgerond geheel te brengen of nu eens echt doorzetten om voor jezelf te gaan werken. Maar er komen onderweg zoveel andere interessante dingen op mijn pad.
Van veel zaken weten, maar nooit tot in de puntjes, want al weer door naar het volgende interessante project.
Soms word ik ermoe van. Maar waarschijnlijk komt dat meer door de verwachtingen van mijn leefomgeving.
Inmiddels probeer ik de uitspraak “maak van jouw verwachting niet mijn verplichting” meer na te leven, want dat brengt rust en meer zelfvertrouwen.
Veel mensen verwachten van je dat als je A zegt, je ook B moet zeggen. In sommige gevallen is dat ook zeker belangrijk. Maar het ligt wel iets gecompliceerder. Het is niet altijd de bedoeling dat je iets van begin tot eind doet. Het is de bedoeling dat je iets doet in de fase die bij jou past. Zelf maak ik daarbij de opdeling in de volgende drie fases: de fase van ontwikkelen, de fase van onderhouden en de fase van afmaken.
Voor alle drie fases zijn andere soorten mensen nodig. In het ebook over hoogbegaafdheid, lees je dat ieder soort mens in de samenleving een eigen rol heeft. Deze rollen zijn aanvullend op elkaar en het is belangrijk dat al deze rollen worden vertegenwoordigt in de samenleving.
Hoogbegaafden zijn daarbij de ontwikkelaars, de vernieuwers, de veranderaars. Ik noem ze vaak ook de innovators en de change-makers. Hun kracht ligt echt in het creëren van iets nieuws. Of in het uitvinden van hoe iets werkt om vanuit daar weer iets anders te ontwikkelen of andere mensen er meer over uit te leggen.
Na het creëren van het nieuwe, kom je in de fase van onderhouden. Deze fase past helemaal niet bij hoogbegaafden. Het is namelijk overwegend routinematige werk en daar word je als creatieve hoogbegaafde niet echt gelukkig van. Bovendien heb je alweer iets anders te doen. Er valt namelijk nog veel meer te ontwikkelen en ontdekken.
De derde fase richt zich op het afronden en afsluiten. Ook daar zijn weer andere mensen geschikt voor. The closers zeg maar, de mensen die de laatste lootjes tot een goed einde weten te brengen.
Omdat er voor iedere fase andere mensen geschikt zijn is het goed om te weten wanneer je dingen los moet laten en over moet dragen aan een ander. Zo wordt er gebruik gemaakt van ieders kwaliteiten.
Heerlijk! Afronden als je het niet wil of kan afmaken … dat klinkt zo goed en herkenbaar! Dank je 🙂
dankjewel voor je reactie 🙂
Als Multipotentialist heb ik meer projecten die niet de voortgang hebben die ik zou willen, maar wel wil afmaken. De dag heeft nou eenmaal slechts 24 uur en ik heb ook geen klontjes om aan te delegeren. 😉
🙂 leuk dat je reageert.
Ik heb 7 jaar geleden een manuscript geschreven. Non-fictie. Ik vond het schrijven erg leuk, de exploratie, het samenvoegen van inzichten was als een uitdagend spel voor me. Mensen vroegen of ze het mochten lezen en een paar stuurde ik het toe. Hun reacties waren zo positief, dat het idee telkens naar voren kwam het uit te geven. Inmiddels heb ik zelfs een uitgever getipt gekregen, die ook enthousiast is. Hoewel anderen vinden dat het ‘af’ is, ervaar ik het niet als af. Het idee dat iets af zou kunnen zijn wat een exploratie van de aard van ons bestaan betreft, een thema waarin mijn inzicht constant blijft groeien, dat lijkt onvoorstelbaar. En eraan werken omwille van ‘het afronden’ heeft niet die speelse uitdaging van het creëren.
Nu ben ik op het punt: besluit ik het op een gegeven moment uit te geven, ook al voelt het niet echt af. Of ‘rond ik het af’ vanuit het idee zoals hierboven beschreven: accepteren dat het iets is wat niet af komt, niet af hoeft en publiceer ik het niet.
Nou ja, de helderheid komt ongetwijfeld op zijn tijd. Maar interessant en herkenbaar thema!
Deze helderheid zou je ook a h einde in het boek kunnen verwerken en je de vrijheid gunnen in je 2e boek (als je daar zin in hebt – anders gewoon NIET) oude overtuigingen en ideeën weer verwerpen en onderuit halen waarom – exact zo als het in een leven hoort te gaan wanneer men constant in ontwikkeling en verandering is.
Eind-conclusies en waarheden zonder latere correcties door nieuwe erkentenissen – kloppen alleen wat het feit dat we allemaal dood gaan ‘momenteel’ nog.
Mooi. Dat tweede boek is iets wat al een paar keer door lezers genoemd is.
En wat betreft waarheden, inderdaad, m.i. zijn wat ik beschrijf mogelijkheden, dat houdt het juist zo speels en levendig.
Thanks!
Leuk.
Had de anderen niet gelezen – reageerde spontaan op jou – maar dan is het gelijk een klein onderzoekje – als zijn het ook over een 2e boek hadden.
Je klinkt nu na het lezen van de reacties – ook weer luchtiger in mijn oren.
Succes met je boek en bedankt voor het delen Mich.
Als er bij een taak geen of weinig creatieve intelligentie vereist is dan wordt het voor mij heel erg moeilijk om 1) er aan te beginnen en 2) extreem moeilijk om het af te werken.
Ook als er bij een project kafkaëske of nutteloze eisen gesteld worden door regels of door collega’s dan ga ik 1) met rationele argumenten proberen een oplossing zoeken 2) als dat niet lukt gewoon afhaken en aan een traag tempo (of helemaal niet) doen wat er gevraagd is (uitstellen dus)
Superherkenbaar. Duizend keer vragen “waarom” en “wat is het nut” als je de meerwaarde van bepaalde stappen in een project of procedure niet ziet. En het uiteindelijk op de lange baan schuiven of ongelooflijk veel nutteloze dingen tussendoor zitten doen als je het dan toch moet afwerken.
Ben dan achteraf wel altijd blij dat ik het gedaan heb. Uiteindelijk voelt iets afwerken altijd wel goed maar als ik het niet graag doe of het nut niet zie, is het echt een zware taak.
Goed dat je dit weet van jezelf, vanuit daar ontstaat weer helderheid wat past bij de persoon die jij bent. Dankjewel voor je reactie Kris.
Heel lang dacht ik adhd te hebben, omwille van o.a. het “nooit afwerken van iets”, uitstelgedrag en snel gedemotiveerd raken… Na testing bleek het dus HB. Shock!
Ik lees bijvoorbeeld graag en veel (non-fictie), maar lees zelden een volledig boek: als ik de essentie mee heb, is het genoeg voor mij en begin ik aan het volgende boek.
Haha. Stel je voor dat we ‘snel afgeleid zijn’ of ‘nieuwe interesses hebben’ en niet alles altijd maar afmaken nou eens tot de norm verklaren?
ADHD is geen afwijking, maar weken of zelfs jaren doorgaan met iets wat je niet boeit of zelfs stress oplevert is dat echt wel.
Onze opa de aap is echt niet slimmer geworden van ‘doorzetten’, maar wel van ‘uitproberen’.
Zorgt de HB niet een beetje automatisch voor ADD? Ik kreeg onlangs de ADD-diagnose en toen viel er ook veel op zijn plaats.
Dat herken ik wel. Waarom een heel boek uitlezen dacht ik vroeger. Wat is daar het “nut” van. Grappig inzicht. Afmaken wil ik graag met anderen maar inderdaad als er geen uitdaging in zit ben ik snel weer weg.
Zo herkenbaar! Er staan meerdere boeken in mijn kast, waar ik ooit aan ben begonnen, maar nooit heb uitgelezen. Inderdaad, zodra ik de essentie zie, verlies ik mijn interesse in de rest van het boek. Ik heb nu een abonnement bij de bibliotheek, dat scheelt een hoop geld en ruimte in mijn boekenkast! 🤣 Zo fijn om te lezen dat ik niet de enige ben, bedankt daarvoor!!!
Hetzelfde geldt voor hobbies, ik kan een heleboel dingen best aardig (want: duh! Ik leer snel) alleen heb ik tot nu toe nog niet de rust/passie/discipline/blauwdruk… gevonden om ergens ècht goed in te worden/willen zijn.
Soms frustreerde het wel: “als ik maar had doorgezet en had geoefend had ik nu goed piano en/of bas en/of gitaar kunnen spelen. Nu kan ik het allemaal “best aardig”. Aan de andere kant heb ik er nu wel de lol van dat al deze instrumenten kan bespelen.
En nu ben ik weer bezig met schrijven en schilderen! Hahaha! 😂
Ik vond het soms lastig om, zoals Antoinette heel treffend beschreef, een vlinder te zijn. Ik heb kort geleden besloten om van mijn “vlinderheid” te genieten en te doen waar ik zin in of behoefte aan heb. Dat bevalt mij erg goed!
Herkenbaar! Vroeg mij al op jonge leeftijd af waarom we boeken uitlezen? Ik deed het met veel tegenzin omdat we de essentie al door hebben. Ik dacht dat het met ongeduld te maken had maar is dus onze “snap snelheid”.
Fijn dat je reageert Sien, ook weer herkenbaar voor anderen, dankjewel.
Heerlijk en zó herkenbaar. Ik heb (ben 60) sinds een paar jaar ook steeds vaker het gevoel dat ik niet alles ‘hoef’ te kunnen en te doen.
Zo begon ik heel enthousiast bij een buurtinitiatief. Iedereen blij met mijn inbreng, het schudde de boel enorm op, maar na een half jaar was er niemand die óók zijn schouders eronder zette en toen besefte ik dat ik het ook niet in mijn eentje hoef te doen.
Ik ben ook gestopt met het ‘moeten’ bijhouden van alle verjaardagen in de familie. Als je eerlijk zegt dat je liever niet komt omdat je je er niet op je gemak voelt, dan zit je geen weken meer tegen zo’n moetje aan te kijken.
Vaak voelt het als ‘falen’ als je ergens mee stopt, iets niet afmaakt of niet aan de verwachtingen van anderen voldoet. Maar het ís helemaal geen falen, het is en overwinning op je faalangst als je gewoon kunt besluiten om iets niet (meer) te doen.
Ik weet nog dat ik dat als kind wel kon. Dan was ik enorm geïnteresseerd in vlinders, duitse romantici, postzegels en een paar maanden later had ik een nieuw interessegebied. Geen probleem en onderweg had ik lol en leerde ik een heleboel. Maar de omgeving zag mij als een ‘vlindertje’, onvoorspelbaar en ze wilden dat ik duidelijker werd, dat ik keuzes maakte en dat ik daar trouw aan was. Ergens willen zij dat je een ‘hobby’ hebt en dat je daar dan de rest van je leven mee doorgaat.
Dat heeft bij mij ook wel gezorgd dat ik nergens meer mee wilde beginnen, en daar heb ik terugkijkend verdriet om: wat had ik veel meer lol kunnen hebben als ik gewoon een vlinder was gebleven…
Dankjewel Adrienne, omdat je me zoveel laat begrijpen vanuit die hoogbegaafdheid wat ik voorheen nog als een ‘zwakte’ van mezelf zag.
Dankjewel Antoinette voor je mooie woorden en initiatieven. Het is waardevol om dit van jezelf te weten, maar ook om met ons te delen. Herkenning vinden in bepaalde dingen die we doen of juist niet doen, kan ontzettend helpen voor andere HB’ers.
Als je de eerste, de middelste en de laatste vraag hebt gelezen, en in kan schatten wat het motief van de afzender is om jou een lijst in te laten vullen dan weet je de uitkomst al.
Dan is het al niet meer interessant en is mijn aandacht weg, dan ga ik liever iets anders doen, want er os nog zoveel te doen……
Slim!
Dank je
Dat is toevallig, dat dacht ik ook.
Dankjewel Maria voor je reactie 🙂