Heel wat jaren geleden heb ik me een tijd bezig gehouden met de vraag wat “normaal” is en waarom en wanneer iets wel of niet normaal is. Destijds zei iemand tegen me: “normaal is dat wat binnen de kaders valt van wat de meeste mensen normaal vinden”. Prachtig vond ik dat antwoord. Vooral omdat het dan dus geen vaststaand feit is. Dat wat normaal is, beweegt met ons als mens mee. Vond ik toen een heel geruststellend antwoord. Want dacht ik, dan kunnen dus gewoon zelf onze grenzen van normaal vaststellen.
Doe maar normaal, “dan doe je al gek genoeg”
In het interview wat ik met James Webb deed begin dit jaar, zei hij mooi dat de kenmerkende eigenschappen van hoogbegaafden steeds vaker worden gezien als symptomen van een stoornis. Het lijkt ook wel of het kader van normaal heel klein is geworden. Zo klein, dat je heel snel opvalt als je een beetje anders bent. En ja, een beetje anders, dat ben je nou eenmaal als hoogbegaafde. Maar daar ligt ook juist jouw kracht. In het anders zijn, het anders doen en het anders denken.
Als samenleving zijn we ook gebaat bij verschillende soorten mensen die ieder een eigen kijk op dingen hebben. Die plezier halen uit andere dingen. Wanneer we het anderszijn van de ander gaan zien als aanvulling op ons eigen zijn, kunnen we zoveel moois tot stand brengen.
Helaas lijkt het er steeds meer op dat “doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg” de nieuwe standaard wordt. En dat is zonde, want daarmee verliezen we de kleur in onze samenleving. Natuurlijk zijn er grenzen aan wat wel en niet kan, maar een beetje eigenaardig zijn, een beetje anders dan “normaal” zijn en doen, dat maakt het leven toch veel interessanter?
Niet van deze tijd
Zelf heb ik me vaak de vreemde eend in de bijt gevoeld en lang gedacht dat dit niet de bedoeling was. Het voelde alsof ik op de verkeerde plek was geboren, niet in deze wereld thuishoorde, of in ieder geval niet in deze tijd op deze plek. Dat wat normaal was, voelde voor mij niet normaal maar lag juist af van wat ik dacht dat goed was voor mij. Maar toen wist ik nog niet wat ik nu wel weet. Namelijk dat mijn normaal anders is dan het normaal van een ander. En dat het een niet beter is dan het ander, maar dat het wel belangrijk is dat we beiden doen wat past bij onze versie van normaal.
Ik zal altijd wel een beetje de vreemde eend in de bijt blijven, maar dat geeft juist weer kleur aan mijn leven. Het brengt me op onverwachte plekken en in interessante gesprekken met mensen die net als ik net iets anders in de wereld staan. Laat mij maar lekker mijn ding doen en mijn eigen versie van normaal invullen. Want ongeacht wat anderen daarvan vinden, richt ik mijn leven in zoals dat past bij mij. En dat advies, dat geef ik ook graag aan jou. Want de wereld is veel leuker als je buiten de lijntjes gaat kleuren en gaat doen wat voor jou als normaal voelt.
Ken je iemand voor wie deze blog interessant kan zijn? Delen mag, graag zelfs.
Heb jij mijn E-book over hoogbegaafdheid al gelezen?
Die kun je hier gratis aanvragen!
