Ik vond het altijd één van mijn sterke punten dat ik me gemakkelijk kon vormen naar wat er ergens nodig was. Binnen bedrijven was ik op uiteenlopende afdelingen inzetbaar. Ik kon met vrijwel alle mensen vanuit verschillende lagen van de organisatie gesprekken voeren over wat er goed ging en wat er beter kon. En ik kon mij vormen naar wat er nodig was op dat moment. Mijn aanpassingsvermogen kwam mij in die zin goed van pas.
Ik was echter niet alleen op werkgebied goed in aanpassen. Ik was ook goed in aanpassen in sociale omgevingen en binnen relaties. Dat samen zorgde ervoor dat het aanpassen naast een gave ook al snel een valkuil werd. Ik merkte dat hoe vaker ik deze gave inzette, des te meer ik het contact verloor met mezelf. Door steeds maar te schemeren tussen de verschillende personen die ik ergens verwacht werd te zijn kwam mijn eigen identiteit op het spel te staan.
Als mens willen we erbij horen
Één van de drie hoofdkenmerken van hoogbegaafdheid is het kenmerk ‘anders zijn’ (lees daarover meer in het artikel ‘Hoe weet ik dat ik hoogbegaafd ben?’). En dat je als hoogbegaafde anders bent, doet, ziet en voelt, is heel waardevol. Je kunt daarmee namelijk een unieke waarde leveren aan de wereld om je heen.
Als hoogbegaafde sta je alleen wel voor een extra uitdaging. Je hebt namelijk een omgeving nodig die jou helpt om tot ontwikkeling te komen en waarin jij helemaal jezelf kunt zijn. Als kind, maar ook als volwassene. Daarvoor zijn in de kern twee dingen nodig: namelijk dat je begrijpt dat je anders bent en dat je gelijkgestemden om je heen hebt.
Want als mens willen we altijd ‘erbij horen’. We willen hechte relaties vormen met andere mensen. Dat was vroeger ook onderdeel van onze overleving. Als we geen lid waren van een groep, waren we ten dode opgeschreven. En dat zit nog steeds heel diep in ons menszijn.
Dus als jij je vaak anders voelt, en je begrijpt niet waarom en je denkt dat je daar de enige in bent, loop je een groot risico om terecht te komen in de valkuil van het ‘bovengemiddeld aanpassen’. En dat zien wij bij Gifted People heel erg vaak voorkomen.
Een beetje aanpassen is niet erg
Let wel dat het gaat om bovengemiddeld, want jezelf een beetje aanpassen, dat is niet zo erg. Dat doen we allemaal in het contact met de ander.
Zodra we in contact treden, sluiten we eigenlijk een compromis waarin we beiden een beetje meebewegen. Zo kunnen we tot elkaar komen en vanuit die plek kunnen we elkaar begrijpen. Als je te maken hebt met gelijkgestemden, dan pas je je allebei een beetje aan: 50-50.
Maar heb je te maken met een niet-gelijkgestemde, dan moet jij jezelf een stuk meer aanpassen om tot die ander te komen. Dan is er sprake van bovengemiddeld aanpassen. In plaats van 50-50 wordt het dan bijvoorbeeld 80-20. En dat is heel vermoeiend.
Wat je ook gaat merken, is dat je een aantal maskers gaat ontwikkelen om in bepaalde omgevingen mee te kunnen functioneren. Om aan de verwachtingen te voldoen. En als je dat lang genoeg doet, raak je steeds meer kwijt wie jij nou eigenlijk bent. Wie de originele versie is van jou. Wie er onder al die maskers zit.
Uit contact met jezelf en je verlangens
Dan ontstaan op een bepaald moment ook zingevingsvraagstukken. Je gaat jezelf afvragen: ‘Waar doe ik het eigenlijk voor?’ en ‘Is dit het nou?’
En het wordt moeilijker om te voelen wat jouw echte verlangens zijn. Je leeft zo lang op de automatische piloot, dat je vergeet om na te denken over de vraag ‘Wat wil ik eigenlijk?’. Als je veel in contact bent met andere mensen en je constant bevindt in omgevingen waar je niet in past, dan is het lastig om echt te voelen wat klopt voor jou. De enige oplossing is dan dat je er soms even helemaal uit stapt en met jezelf aan de slag gaat.
Wat kun je doen?
Neem de tijd om jezelf heel goed te leren kennen. Want als je weet hoe jij bedraad bent en wat jij wilt en nodig hebt (je blauwdruk), kun je stap voor stap je leven anders inrichten en de omgevingen vinden waar je geen maskers meer hoeft op te zetten.
Wat daarbij ook heel belangrijk is, is dat je jouw ‘anders zijn’ gaat herkennen en erkennen, ook al twijfel je nog over of je hoogbegaafd bent. Onderzoek wat jou precies anders maakt. Zodra je dit weet, kun je dit juist gaan benutten, in plaats van dat je blijft proberen om iemand anders te zijn.
Verval je soms ook nog in het bovengemiddeld aanpassen? Laat je het onder de blog weten?
—
Yes, ik wil graag dat e-book! Je ontvangt dan ook de wekelijkse HB updates gemakkelijk in je mail.
Heb je de masterclass over hoogbegaafdheid al gevolgd? Je kunt gratis deelnemen en je hier aanmelden voor de eerstvolgende.
Comments 43
Heel herkenbaar.
Vooral in mijn kindertijd erbij proberen te horen wat nooit gelukt is. En zowel thuis (vader had zijn eigen eenpersoons aannemersbedrijf en moeder was altijd thuis en intellectuele dingen kwamen eigenlijk nooit echt ter sprake nog dat er dat soort lectuur in huis te vinden was) als op sociaal vlak.
Ik begin mezelf steeds beter te begrijpen en kennen alhoewel ik nog steeds moeite heb om echt toe te geven dat ik ook wel intelligentie heb. Vooral mijn man (Asperger en dus ook anders, heel veelal fijne en leuke gesprekspartner mits ik niet te snel ga) heeft me hierbij geholpen en nog steeds.
Toch merk ik dat ik me blijf aanpassen bij bijvoorbeeld sociale gesprekken. Vooral omdat het grotendeels omdat het voor mij dan niet diep genoeg gaat of zinnige/interessante gespreksonderwerpen zijn. Ook nog nooit echt eensgestemden gevonden. Hoe vind ik die?
Daardoor kom ik vaak toch in vriendschappen terecht waar ik vooral help, luister en niet helemaal mezelf ben/ kan zijn wat erg vermoeiend is. In mijn werk ben ik onderwijsassistent en moet ik me ook erg vaak inhouden. Hopelijk kan ik mezelf bij mijn nieuwe werkgever genoeg uitleven met de knutselen die ik mag gaan geven want dat is wel mijn ding ?.
Hoe ga je om met vriendschappen en waar vind je gelijkgestemden? En denkende aan personen die het niet heel breed hebben…
Heb Ik ook altijd silly,
Ik heb dat allang opgegeven om te hopen op iemand waarmee je samen op onderzoek kunt gaan naar antwoorden tijdens een gesprek. Ben ik werkelijk nog nooit tegengekomen. Nou is dat ook afhankelijk van je interesse tuurlijk maar toch zou je verwachten dat je iemand tegen komt met de zelfde interesse. De meeste gangbare gesprekken vind ik helemaal niet boeiend en probeer ik altijd te vermijden. Oppervlakkig gezellig vind ik op zich dan weer geen probleem want da’s juist gezond tijdverdrijf.
Grappige is dat ik via de tennisvereniging een meisje heb leren kennen die nu 20 is en daar een soort van vriendin is geworden omdat wij elkaar goed begrijpen. Sure ik heb andere interesses dan zij maar zij begrijpt mij direct als ik iets zeg wat mij in het begin erg verraste. De meeste mensen knikken ja of weet ik veel maar gaan nooit mee in wat ik zeg dus snap ik dat ze meestal de relaties niet snappen en ook niet het belang er van anders zouden ze er wel in mee gaan. Zij dus wel. Ik zelf ben trouwens 54. Zij denkt blijkbaar snel dus volgt ze me.
Ik laat mij niet dicteren wie ik moet zijn. Iedereen moet zichzelf zijn. Ook binnen het team waarin ik werk moedig ik aan dat men zichzelf is maar we moeten wel allemaal aan hetzelfde zeel trekken. Je moet je wel al eens verzoenen met een consensus waar je zelf nooit voor zou kiezen maar dat is geven en nemen he. Ik ben goed in argumenteren en zo eenvoudig mogelijk onderbouwend uitleggen waarom ik een bepaald standpunt inneem. Je werk graag doen is natuurlijk wel een must. Je aanpassen aan reglementen en het feit dat je als een team moet functioneren kan perfect zonder jezelf te verloochenen en als men zover gaat dat je je daartoe gedwongen voelt dan is het tijd om ander werk te zoeken waar je wel jezelf kan zijn.
In mijn jeugd was de situatie thuis explosief, vanwege de psychische ziekte van mijn zusje en de onmacht van mijn moeder om daar mee om te gaan, waardoor ook zij vaak explodeerde. Ik was altijd op mijn hoede, want mijn moeder had vaak ook weinig geduld met de speelsheid van de rest van het gezin, 6 kinderen. Ik paste me aan, mijn eigen emoties deden er in de kern niet toe. Alleen het grote gebaar viel op, in de vorm van deelname aan gesprekken over politiek of geloof. Ik vond dat wel fijn, dat we daarin serieus werden genomen, maar ondertussen werd mijn eigen kern niet ontwikkeld. Voornamelijk omdat ik me er al jong bij moest neerleggen dat mijn psychisch zieke zusje niet voor rede vatbaar was. Op 19-jarige leeftijd kreeg ze de diagnose schizofrenie.
Vele jaren later vertelde een psychiater me dat vanaf dat moment mijn emotionele ontwikkeling stil was komen te staan (dus op mijn 9e). Ik heb me dan ook tot ver in mijn volwassenheid een kind gevoeld dat gezien wilde worden zoals ze (emotioneel) was. Verstandelijk was ik wel al jong volwassen.
Het aanpassen, ook omdat ik situaties snel doorzie, gebeurde later ook op mijn werk en in sociale situaties. Ik kreeg een burn-out. Gelukkig kreeg ik goede begeleiding. Zij hielp me om te gaan voelen. En dat mijn gevoel ook belangrijk was. En zo ervoer ik voor het eerst van mijn leven wat het was om niet de ander (of de situatie) als uitgangspunt te nemen, maar mezelf. Ik begon een kern te ontwikkelen. Ik had 20 jaar lang last van depressies, ik had geen eigen identiteit. Maar nu kwam daar verandering in.
Ik kon eindelijk beslissingen gaan nemen vanuit mijn eigen gevoel. En zo ging ik uiteindelijk weer studeren. De master Kunsteducatie was voor mij life-changing. Vanaf die tijd heb ik geen last van depressies meer gehad. En ondanks dat ik nu vanwege chronische beperkingen niet meer regulier kan werken in een droombaan, voel ik me nu een totaal ander mens dan in de tijd van mijn depressies. Ik heb een identiteit en ontwikkel van daaruit mijn eigen bedrijf. Ik leer mezelf steeds beter kennen en aanpassen voelt nu niet meer als innerlijke leegte, maar als iets dat ik aan iemand mag en kan geven. Ik heb nu een goede innerlijke basis, dus raak ik mezelf niet zo gauw meer kwijt in werk- en sociale situaties. Wel blijft het een valkuil, dus ga ik mezelf regelmatig even resetten: wat wilde ik ook alweer?
Heftig Grady, dankjewel voor je reactie. Wat fijn dat je hebt geleerd om voor jezelf te gaan staan en beslissingen te gaan nemen vanuit je eigen gevoel.
Goed dat je bewust bent van je valkuil en er bij stil staat dat je jezelf af en toe even moet resetten,
Ik heb een heel goed aanpassingsvermogen waardoor ik sociaal redelijk goed functioneer, maar ik heb ook duidelijke grenzen. Ik kom heel erg in opstand wanneer men die bewust of uit of zelfs maar uit onwetendheid overtreedt. Ik heb 16 jaar een bedrijf in de horeca (hotel-restaurant); Ik moet ermee ophouden. De zomermaanden worden meer en meer een verschrikking, het geleefd worden door mensen die van allerlei overbodige dingen in hun bagage stoppen en derhalve hun hersens maar thuislaten. Hoewel 99% aardig is en het vooral goed bedoelt, kan juist die ene procent me volledig door het lint doen gaan. De reserves zijn op en met de jaren wordt het steeds moeilijker. Mijn partner is veel dienstverlenender ingesteld en trekt daarom lossere grenzen. Hoewel ik in eerste instantie degene ben die socialer overkomt, ben ik ook de eerste die ‘ho’ zegt. dat gaf vroeger veel conflict, nu ziet hij in dat ik niet anders kan omdat het anders ten koste gaat van mijn mentale en fysieke gesteldheid. Hij is inmiddels ook ouder geworden en heeft minder rek, dus ik merk dat hij daardoor ook meer naar mij luistert. Het leven blijft ons voortdurend voor uitdagingen stellen. Door elke ervaring als een leerporces te zien, ishet allemaal net vol te houden.
Misschien is dit dan inderdaad zoals je aangeeft het juiste moment om er mee op te houden. Dat je dit uitspreekt, laat zien dat het waarschijnlijk al een langere tijd in je hoofd zit. Of mocht je er nog even mee door willen gaan, je meer te richten op je eigen doelgroep. Niet iedereen als gast willen ontvangen, kan ook al een hele verademing zijn.
Zo herkenbaar helaas. Van een kilometer aan zien komen wat anderen denken/ voelen, ook invullen voor anderen wat ze wsl denken, daar rekening mee houden, goed in de groep liggen en vervolgens te veel in de knoop komen en mezelf kwijt raken… en dan terug naar mezelf is dan heel moeilijk… Hoe verder de omgeving/functie van mij afstaat hoe sterker ik dit ervaar.
Fijn dat je reageert Bernarda.
Ik ben gewoon vooral onaangepast :).
Het enige aangepaste wat ik heb is accepteren dat de meeste mensen om mij heen anders zijn dan ik ben en er niet veel van kan verwachten en maar een beetje met de flow meega.
Zoals Adrienne al schreef. Aangezien we sociale dieren zijn hebben we het, meestal, nodig contact te hebben met anderen van ons soort. Niet perse omdat we nou zo gek zijn op mensen maar meer het feit dat ons instinct ons er naartoe beweegt zodat we kunnen overleven. Het resultaat dat het fijn aanvoelt is in feite een illusie hehehe. Veiligheid, bekendheid met je omgeving, communicatie etc spelen daarbij allemaal mee. Dus voel je je goed. Zoiets in ieder geval, nogal kort door de bocht.
Gelukkig juist omdat ik mensen altijd goed aanvoel/inschat, of situaties goed aanvoel/inschat, maak ik erg makkelijk contact en ben goed in het mensen op hun gemak stellen. Niet omdat ik mij aanpas waarbij ik opoffer maar meer omdat ik rekening hou met. Da’s mn sociale kant.
Mooi geschreven Reginald, dankjewel voor je reactie.
Mijn hele leven heb ik me aangepast aan alles en iedereen. Daarmee weet ik niet goed wie ik ben en wat ik wil. Nu sta ik voor mijn pensioen en weet nog niet hoe ik mijn leven dan zinvol en betekenisvol kan laten zijn binnen de grenzen van wie ik ben en wat ik wil.
Wat he hier zegt, is voor mij heel herkenbaar. Ik wil graag nuttig zijn (voor een ander kennelijk) en worstel erg met zingeving. Wie ik ben, weet ik ondertussen al veel beter maar wat ik wil en hoe dat te bekomen, inderdaad zonder mezelf te verloochenen en zonder mezelf voortdurend aan te passen, blijft een moeilijke.
Marijke en Marti, ga vrijwilligerswerk doen in een gebied wat je raakt! Ik doe bijv. vrijwilligerswerk voor ProVeg omdat ik ontzettend om dieren geef. Ook al is dit maar een paar uurtjes per maand, ik heb het gevoel dat ik bijdraag aan iets wat ik belangrijk vind. Zingeving gaat voor mij (en ik denk voor niemand) niet over het zelf perfect op orde hebben, maar om anderen/de natuur te helpen waar je kan! 🙂 Er zijn een hele hoop goede doelen of stichtingen die altijd helpende handen kunnen gebruiken.
Als hoogbegaafde heb je unieke gaven en kwaliteiten. Het helder hebben van jouw blauwdruk maakt het mogelijk om deze te kunnen benutten. Om jouw potentie tot uiting te kunnen brengen. Wie jij bent: wat jouw identiteit is. Dit gaat over hoe jij bedraad bent, waar je voor staat en wat jouw unieke gaven zijn. Wat jij nodig hebt: wat jouw levensvisie is. Wat jij wilt: wat jouw levensmissies zijn. Dit gaat over wat jij te doen hebt in dit leven, het geeft jou richting omdat je weet je waar je naar op weg wilt zijn.
Het is een proces van naar op jezelf op zoek gaan. Dat is een belangrijk onderdeel van de Insight, de persoon die je bent en wilt zijn vormgeven. Is dat waar je nu het meeste naar op zoek bent? Je bent altijd welkom om een gratis online masterclass te volgen. Via deze link kun je jezelf aanmelden op een moment wat voor jou uitkomt. https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
De aanpassing gebeurt als ik bij mensen die niet dezelfde interesses hebben zoals ik. Doordat ik niet zorgvuldig omgesprongen heb met mijn partnerkeuze, ben ik in een omgeving terechtgekomen waarin ik mij de vreemde eend in de bijt voelde. Dit werd het ‘nieuwe normaal’ voor mij. Mijn ex-partner was populair en ik trok mij helemaal terug want ik vond geen aansluiting in deze omgeving. Dit veranderde toen ik op 39 jarige terug begon te studeren. Ik ging naar de Hogeschool en was verwonderd dat ik plots wel mensen vond met wie ik kon praten. Een echtscheiding en vele jaren van zelfreflexie later is er pas recent het besef gekomen dat ik ok ben zoals ik ben en zoals ik denk. Ik ben selectief geworden in mijn vrienden en zoek vaker het gezelschap op van mijn familie. Ik merk dat dit goed doet aan mijn zelfvertrouwen. Ik denk niet dat ik HB ben maar ik merk dat in mijn goede vriendenkring heel veel mensen zitten met HB en Ik vind het heel leuk om in hun gezelschap te vertoeven. Deze vrienden zijn heel aangenaam in omgang en scheppen nooit op over hun gaven. Het is ook heel aangenaam dat ze zoveel weten en kunnen en vooral de snelheid van hun denken. Ze snappen meteen alles.
Ook in dit verhaal herken ik veel van mezelf. Wat echter een probleem blijft, is de overprikkeling. Ik vind het heel leuk en stimulerend om in gezelschap te zijn van mensen met HB maar geraak zeer snel moe en overprikkeld door de intensiteit vaak van de gesprekken. ook hier is het evenwicht zoeken.
Wat fijn Christine dat je op zoek bent gegaan naar wie jij bent en wat belangrijk is voor jou. Super om te lezen dat je hierdoor een omgeving hebt gevonden waarin jij je prettig voelt zoals je zelf echt bent!
bovengemiddeld aanpassen betekende 1,5 jaar geleden nog voor mij:
– Altijd in het openbaar een lach op mijn gezicht zetten, zelfs als ik dit van binnen niet voelde.
– Mezelf op de 2e (of zelfs lagere) plaats zetten vergeleken met (al) de mensen in mijn omgeving, als zij mij nodig hadden of we moesten als groep iets beslissen, dan zorgde ik dat ik de positie innam zodat we dit gedaan konden krijgen op “hun manier”.
– ik wilde iedereen graag helpen en absoluut geen last bezorgen, dus DACHT ik ook VOOR de mensen om mij heen. XD Het is oprecht bizar als ik er nu aan terugdenk.
Sinds twee jaar heb ik hapto-therapie en ben ik steeds meer terug in contact aan het komen met wie “ik” ben. Het koste zo veel energie om mij steeds aan te passen aan anderen en de meeste mensen hadden het (natuurlijk) niet eens door dat ik dat deed! Het begint steeds vrijer te voelen om “gewoon mezelf te zijn en meer niet”. Het is eng, maar het geeft ook rust. En om eerlijk te zijn kán ik ook niet meer zijn dan mezelf, haha!
Ik wens veel positieve energie toe voor de mensen die nu ook worstelen met dit thema en hier iets aan willen doen! Het komt goed!
Goh, dat denken voor een ander… Nu je het zegt, besef ik me dat ik dat eigenlijk heel vaak doe. Automatisch gewoon. Bedankt voor het besef.
Mooi Stefanie, dankjewel voor het delen van jouw persoonlijke ervaring!
Gelukkig ben ik anders. Al mijn hele leven. En wat bij mij helemaal niet voorkomt is dat ik ergens bij wil horen. Ik wil nergens bij horen. Ik ben eclectisch dus vind alles leuk en volg mijn eigen pad/weg.
BIG smile Chaliarmska!
Wat een BOF dat wij zijn en hebben!
Mooi Chaliarmska.
Heel herkenbaar; pas de laatste 2 jaar het besef dat ik anders en sneller denk dan anderen. Gelukkig alle steun op mijn werk en thuis om mijzelf te mogen zijn en ontwikkelen maar ook anderen de kans en gelegenheid te geven om te groeien. Een hele fijne balans zo en steeds meer mezelf daardoor.
Voor mij hetzelfde. Ook herkenbaar en -terugkijkend- vroeger mijzelf toch meer weggecijferd in veel situaties. Nu ik er sinds bijna 2 jaar echt achter ben dat ik HB ben, kom ik daar ook gewoon voor uit. Meer het idee dat ik mijzelf kan zijn, en dat het logisch en ok is dat ik anders ben. Daar ook blij mee kan zijn en nu meer rust door hebben. Ook doordat ik mij nu veel minder aanpas en daar ook de noodzaak niet meer toe heb of zie.
Dankjewel voor je reactie Witte.
Dit is echt mijn allergrootste valkuil. Het is een kwaliteit, maar jezelf kwijtraken kan snel gaan. Dat ik zelfs niet meer weet wat ik wil, maar altijd kijk baar wat een ander wil. Mijn partner, kinderen, vrienden, werkgever. Gelukkig heb ik steeds beter in de gaten als ik me aanpas. En laat ik het niet gever gaan, pak op tijd ook tijd voor mijzelf en waar ik blij van wordt. En mijn partner helpt me ook, door regelmatig mij erop te wijzen dat ik me teveel aanpas.
Super dat je partner dit doet Chantal. Dankjewel voor het delen.
Ik ben er inmiddels ook achter dat ik me altijd teveel heb aangepast aan anderen, maar de laatste tijd, jaren, ben ik meer mezelf geworden en dat voelt goed. Er is altijd wel
kritiek op antwoorden die je geeft of op je kijk op bepaalde zaken, maar ik hou stand !
Het voelt gewoon beter. Adrienne bedankt voor je helderheid hierin.
Fijn Magda dat je nu meer jezelf bent. Fijn dat je reageert ook op het blog. Het lezen van andere hun ervaringen is zo’n waardevolle aanvulling op de blogs die Adrienne schrijft.
Zeer herkenbaar, maar ook lastig voor de omgeving om te begrijpen. Toch is dat hun probleem en niet het mijne. Soms is dat lastig om dat vooral bij de ander te laten. Ik denk dat dat komt omdat ik ook hoog sensitief ben. Het begaan zijn met de ander, maakt het soms lastig om voor mezelf te kiezen. Om dat gemakkelijker te maken denk ik dan vaak aan de instructie over de noodprocedures die in het vliegtuig wordt gegeven: eerst je eigen zuurstofmasker opzetten en daarna pas de ander helpen.
ik zie het de laatste tijd meer en meer van de onmacht teleurstelling die je voelt door nooit helemaal begrepen te worden
samengevat : onbegrepen is onbemind het is voor de ander niet herkenbaar spijtig genoeg
het voelt voor mij meer en meer van wat heb ik veel staan roepen in de woestijn, toen ik zelf dit anders zijn nog niet besefte .
Herkenbaar Bart! Sinds ik mijzelf veel vaker op de eerste plaats zet, wordt het wat makkelijker. Geldt wellicht voor jou ook. Betekent dat ik het wat makkelijker vind om mij om bepaalde zaken niet (meer) zo druk te maken, hoewel mijn ziekte daar vermoedelijk ook een bijdrage aan levert.
Goed dat je het zo ziet Anneke.
Pas een paar maanden ben ik, met dank aan een bijzondere vrouw uit de buurt van Londen, pas zover dat ik me niet meer zal, kan en wil aanpassen aan anderen. Ik zal geen energie meer steken in die mensen die niet meer tot die 80% van mijn level komen. Ik zal geen energie meer steken in het aanpassen naar anderen.
Fijn dat je deze hulp gevonden hebt Sabine, dankjewel voor je reactie.
Zo verschrikkelijk herkenbaar! Ik begin nu pas mezelf beter te leren kennen, ik ben altijd zo gewend om me aan te passen. Ik ben zelf soms verbaasd over wat ik allemaal kan, dat is meer dan ik denk.
Dank ook voor je blogs! Ze zijn erg fijn en goed geschreven. Ik herken mezelf in je blogs en het helpt me om mezelf beter te begrijpen, mijn weg te vinden, en ook dat ik niet de enige ben hierin.
Dankjewel Eva, fijn om te lezen. Mocht je het leuk vinden, je bent altijd welkom om een gratis online masterclass te volgen. Via deze link kun je jezelf aanmelden op een moment wat voor jou uitkomt. https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Heel herkenbaar …
Fijn dat je reageert Marjolein.
Dankjewel voor je blogs Adrienne, je slaat de spijker iedere keer weer op z’n kop.
De enige manier voor mij was inderdaad ‘om er even helemaal uit te stappen’. In mijn geval betekende dat ontslag nemen zonder dat ik nog een nieuwe baan in het vizier heb. Ik leer mezelf nu heel goed en in een razendsnel tempo kennen! Volgende uitdaging is dan bij een nieuwe baan niet weer in dezelfde valkuil te stappen van het teveel aanpassen.
Spannende stap Rosanne. Maar super dat je deze hebt genomen. Wanneer je echter het gevoel hebt dat je vastzit, dan ervaar je ook weinig ruimte en mogelijkheden. Bovendien is het altijd eng als je iets in je leven verandert. Hoogbegaafd of niet, als mens zoek je een bepaalde mate van zekerheid. Maar wanneer je helder maakt hoe jij jouw leven wilt leven, wie je wilt zijn/bent en wat je wilt bereiken, ga je ook zien welke kleine stappen je in de juiste richting kunt gaan zetten. Dan ga je zien hoe je kunt “ontsnappen”. Niet meteen nu, maar wel wat je nu al kunt doen. Ik hoop dat je blijft zoeken naar wat wel past, want een net-niet-leven is zonde van jou en jouw kwaliteiten. Dit is trouwens ook een belangrijk onderdeel van het Insight traject. Je bent altijd welkom om een gratis online masterclass te volgen. https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/