Laatst moest ik denken aan een moment tijdens de middelbare school waarin een klasgenoot in het voorbijgaan iets tegen mij riep. Ik weet niet meer wat, maar wel dat ik het heel belangrijk vond om super ad rem terug te reageren. Wat niet lukte, want ik hakkelde en stamelde vervolgens iets naar buiten wat totaal niet overkwam en erger was dan gewoon niets terugzeggen en doorlopen.
Vanuit die gedachte kwam ik terecht in een herinnering waarin ik stond te volleyballen op vakantie. De tegenstander probeerde om mijn concentratie te verbreken door wat onaardige opmerkingen te maken en ik probeerde wederom om iets te zeggen dat ook maar enigszins ergens op sloeg. Wat niet lukte, want ik wilde twee dingen tegelijk zeggen en er kwam een soort rare tussenvariant uit. Ik weet nog dat ik mezelf die opmerking hoorde maken om mezelf meteen daarna heel dom te voelen en een beetje te schamen voor de opmerking die stoer had moeten zijn, maar dat zeker niet was en vooral heel lafjes tot uiting kwam.
Achteraf gezien zag ik in deze situaties natuurlijk precies wat ik had kunnen zeggen en bedacht ik fantastische comebacks. Zoals wel vaker met bepaalde gesprekken, is het ook veel makkelijker om een passende reactie of opmerking te verzinnen als je even uit de situatie bent.
Als hoogbegaafde kan ik vanuit mijn snelle denken vaak genoeg juist wel snel en passend reageren. Ik kan snel zien wat er nodig is, snel inspelen op wat er gezegd wordt en snel schakelen. Maar dus niet altijd. Want, soms heb ik even wat meer tijd nodig om iets te overwegen of af te wegen. Soms word ik geraakt door wat de ander zegt en heb ik even tijd nodig om mezelf te herpakken. Soms ben ik in mijn geheugen even aan het graven naar wat er ook alweer wel of niet gezegd is en afgesproken is. Soms is het een vraagstuk waar veel verschillende factoren in meespelen en soms ben ik in mijn hoofd meerdere paden aan het bewandelen en processen aan het doorlopen om te komen tot mijn antwoord.
Dat snel zijn en snel denken niet hetzelfde is als snel reageren, is sowieso belangrijk om te weten. Ik zie namelijk dat hier vaak wat verwarring in ontstaat. Als hoogbegaafde denk je snel, maar je reageert niet altijd snel. Soms zelfs langzamer dan de mensen om je heen.
Hetzelfde geldt voor de bovengemiddelde intelligentie. Ook hier zie ik vaak verwarring ontstaan. Bijvoorbeeld dat een bovengemiddelde intelligentie gelijkstaat aan hoge cijfers halen en succesvol zijn. Of dat er maar één vorm van intelligentie is. Wanneer je niet weet dat intelligentie op veel verschillende manieren tot uiting kan komen, kun je je er zomaar in vergissen dat je niet hoogbegaafd bent terwijl je dat wel bent. Daarom is het belangrijk dat je steeds blijft focussen op waar je wel herkenning in vindt. Want ook als je nog twijfelt over je hoogbegaafdheid, heeft dat waar je herkenning in vindt sowieso invloed op je leven, werk en relaties.
Wil je meer weten over hoogbegaafdheid? Meld je dan aan voor de gratis Introductie masterclass over hoogbegaafdheid. Daarin ontdek je meer over de drie hoofdkenmerken, hoe je HB kunt herkennen, of je het moet laten testen en wat het verschil is met HSP. Aanmelden kan hier.
Heb je de Introductie masterclass al gezien? Dan is de masterclass ‘Van Last naar Gave’ interessant voor je. In deze masterclass ontdek je waarom je als HB’er nadelen van je hoogbegaafdheid kunt ervaren en wat er nodig is om meer de voordelen te gaan ervaren.
–
Heb je het e-book over hoogbegaafdheid al gelezen? Dat kun je hier gratis aanvragen: e-book: ‘Hoogbegaafdheid het is meer dan je denkt’. Je ontvangt dan ook de HB-updates gemakkelijk in je mail.
Comments 19
Herkenbaar.
Dit is ook de reden dat ik per voorkeur via email/tekst reageer ipv direct mondeling. Op die manier kan ik namelijk veel beter nadenken en bepalen wat ik wel of niet wil zeggen.
Soms zoek ik nog even wat informatie op etc.
Het is ook de reden dat ik een hekel heb aan schrijven. Mijn pen kan niet het tempo bijhouden van mijn gedachten. Resultaat is ook dat mijn handschrift ook echt verschrikkelijk is (ik kan het vaak zelf niet eens meer teruglezen lol).
“Het is ook de reden dat ik een hekel heb aan schrijven. Mijn pen kan niet het tempo bijhouden van mijn gedachten. Resultaat is ook dat mijn handschrift ook echt verschrikkelijk is (ik kan het vaak zelf niet eens meer teruglezen lol).”
LoL mijn handschrift is ook niet om aan te zien, maar dat is omdat ik niet zo vaak schrijf.
Elke keer als ik terugkom van de huisarts met een handgeschreven notitie van hem denkt mijn moeder dat ik deze geschreven heb, omdat ze zijn handschrift net zo min kan lezen als de mijne.
🙂 bedankt voor je reactie Harvey.
Dankjewel voor je reactie. Ik denk dat dit voor velen wel herkenbaar is. Dat is precies de reden dat ik op mijn telefoon een spraak-toetsenbord heb geïnstalleerd. Je kunt zelf praten en de app op je telefoon schrijft alles op wat je zegt. Maar je moet het wel nalezen want soms maakt die app er wel eens rare woorden van. Misschien ook een tip voor jou 🙂
Deze situatie heb ook ik al eerder meegemaakt en reageer er vervolgens op:
O-Kay (op rustige toon)
Vervolgens stel ik dan een vraag en ben ondertussen bezig mijn antwoord te formuleren op de gemene opmerking
Daarna kom ik erop terug en geef dan een passend antwoord. Heeft voor mij wel gewerkt.
Dankjewel Rick voor je persoonlijke ervaring en tip 🙂
“Daarom is het belangrijk dat je steeds blijft focussen op waar je wel herkenning in vindt.”
Hiermee prijs je de confirmation bias aan lijkt me, of snap ik het verkeerd?
Dankjewel voor je reactie Kees. We moedigen bij Gifted People altijd aan om je blauwdruk helder te maken zodat je daar naar kunt leven.
Ik reageer altijd ad-rem, want als ik dat niet doe blijf ik te lang nadenken.
Mijn filosofie is dat ik een mix van de filosofieën van Jeet kun do & Aikido toepas. Jeet kune do is een vechtkunst, die door Bruce Lee ontwikkeld is in de jaren zestig. “Jeet kune do” betekent letterlijk vertaald in het Kantonees: “weg van de onderscheppende vuist”. m.i.v. de vuist gebruik ik mijn brein. En volgens het principe van de Aikido gebruik ik de kracht van mijn tegenstander tegen hem.
Wat ik dus eigenlijk doe is dat ik de woorden/logica van mijn opponent tegen hem gebruik.
In mijn geval is het gemakkelijk omdat ik:
1) van kleins af aan altijd al een profiler ben geweest, ik analyseer (dwangmatig) iedereen in mijn omgeving en sla hun psychologische profile op zodat ik gevaar tijdig kan herkennen.
2) geen moeite heb met het focussen & gefocust te blijven
3) niet geraakt wordt door wat de ander roept. Ik ben alleen in een mening van de ander geïnteresseerd wanneer deze ook feitelijk juist is.
4) wanneer mijn opponent mij wel raakt ik ijskoud & alert wordt i.p.v. blind van woede
Hierdoor is ad rem reageren op een belediging of iets dergelijks voor mij een koud kunstje.
Bedankt voor het delen van jouw persoonlijke Harvey! Super dat dit zo voor je werkt.
Mooie teksten en inderdaad veel situaties meegemaakt waarbij ik niet adrem reageerde.
Of bij vergaderingen iets vragen waar ik over had zitten nadenken, waar niemand op kon reageren….
Fijn dat je reageert Albertus.
Herkenbaar wederom. Ook het overdenken waarom je iets hebt gezegd en het achteraf zoveel beter kunnen nuanceren. Omdat er in iedere vraag of actie zoveel aspecten zitten en dat je veel verschillende antwoorden of reacties kunt hebben. Onze interpretaties van wat een ander zegt of doet zijn vaak ook zoveel gecompliceerder dan bedoeld. Ja, lekker dan, met al die hersenkronkels.
Dank voor je fijne schrijfsels. Voor mij zijn ze steunend en herkenbaar. Ik begrijp mezelf beter maar ook mijn twee hoogbegaafde zonen, nu beiden adolescenten.
Dankjewel Cato voor je mooie compliment en fijn dat je jezelf en ook je beide zonen steeds beter gaat begrijpen.
Wat een herkenning. Ik denk altijd: ik leer het nooit. Ben altijd nog verrast dat iemand behoorlijk gemeen kan zijn. En ben dan eigenlijk zo geraakt/verbaasd dat ik niet meer juist Kan reageren. Er gebeurd gewoon te veel in mij om snel te kunnen zijn altijd.
*gebeurt
We denken snel, en er reageren ook snel. Alleen niet op uitspraken die zo absurd zijn dat we er eerst van moeten bijkomen.
“Alleen niet op uitspraken die zo absurd zijn dat we er eerst van moeten bijkomen.”
Er is een verschil tussen uitspraken absurd vinden en uitspraken die absurd zijn.
Uitspraken die echt heel absurd zijn daar reageer ik gewoon niet niet op, omdat de persoon die ze gemaakt heeft waarschijnlijk geen enkele vorm van logica gebruikt heeft.
Maar op uitspraken die ik op het 1e gezicht absurd vind, daar reageer ik dan weer wel op zoals bijvoorbeeld een uitspraak waar iemand zijn ongenoegen uit over de gang van zaken in politiek Nederland:
“Als wij nu eindelijk, net als in de tweede wereldoorlog, het lef hebben om te organiseren en de wapens te grijpen dan zal het rap voorbij zijn.”
Ik zou dit als zeer absurd kunnen opvatten, omdat geweld gebruiken tegen mensen met wie je het alleen niet mee eens bent tamelijk absurd is, nietwaar?
Maar in plaats daarvan probeer ik zijn logica te begrijpen en realiseer mij dat hij gewoon erg geëmotioneerd/gefrustreerd is over de politiek hier in Nederland en stel hem dan de volgende vraag:
“En op wie wil je deze wapens richten?
Op iedereen die het niet met jou eens is?”
Tot op de dag van vandaag heb ik hier nog steeds geen antwoord op gekregen, maar dat is normaal, omdat dit soort gesprekken vaak eindigen met 1 van mijn dooddoeners waar mijn opponent gewoon geen antwoord heeft, omdat ie eindelijk inziet hoe absurd zijn eigen uitspraak was.
Dankjewel voor je reactie Fenne.