Laatst vertelde ik in een heel leuke podcast met Evelien Bijl over hoogbegaafdheid en perfectionisme. Je kunt de aflevering hier luisteren als je dat nog niet gedaan hebt. In de podcast vertel ik ook over mijn perfectionisme en hoe dat in de jaren is veranderd. Voor mij is perfectionisme namelijk niet per se slecht. Perfectionisme kan ook bijdragen aan dat iets tot in de puntjes verzorgd is.
Perfectionisme wordt vooral belemmerend als je onnodig veel tijd en energie in iets stopt dat ook nog eens niet zo belangrijk is. Je bent bijvoorbeeld vier uur bezig met het perfecte Excel sheet en je opdrachtgever kijkt er één keer even snel naar en je ziet het daarna verdwijnen in een stoffig bureaulaatje. Of je stopt veel tijd en energie in iets dat vooral gewoon gedaan moet worden. Zoals een e-mail naar je collega over die vergadering die jullie nog zouden inplannen.
Voor mij was het jarenlang heel normaal om overal uren en uren aan werk in te stoppen. Tot ik een sollicitatiebrief moest schrijven voor een hele leuke functie die mij op het lijf geschreven was. De brief en mijn CV waren eigenlijk al vrij snel klaar, maar ik stelde het versturen steeds uit, omdat ik dacht dat het nog niet goed genoeg was. Dus bleef ik elke dag bijschaven. Ik veranderde de lay-out. Drie keer. Ik herschreef alle zinnen, ook al werd het er niet per se beter op. En gelukkig was er een deadline, anders was ik nu nog steeds aan het “finetunen” geweest.
Toen ik eindelijk mijn sollicitatie net voor de deadline verstuurde, kreeg ik vrij rap een reactie: de functie was al vergeven. Vlak voordat ik mijn brief had ingestuurd, hadden ze besloten iemand anders de functie aan te bieden. En dat stak wel een beetje, want ik had er juist zoveel tijd en energie in gestopt.
De werkelijkheid is dat de mate van perfectie in mijn brief niet doorslaggevend was geweest in het wel of niet aangenomen worden voor deze functie. De mate waarin ik en mijn kwaliteiten geschikt waren wel. Het stak dan ook nog meer toen ik de opmerking kreeg: ‘Als je iets eerder je brief had ingestuurd, hadden we de functie waarschijnlijk aan jou aangeboden.’
Nu geloof ik dat het zeker wel belangrijk is dat je tijd en aandacht stopt in je sollicitaties, maar je kan er ook in doorslaan (hier spreekt dus een ervaringsdeskundige 😉).
Als je er herkenning in vindt dat jij jezelf kunt verliezen in het perfect maken van dingen, is het belangrijk dat je gaat onderzoeken wat je probeert na te streven door middel van je perfectionisme en ook wat het je nu kost. Zo kun je gaan herkennen dat jouw belemmerende perfectionisme voortkomt uit de overtuiging: ‘Ik ben niet goed genoeg’. Als reactie op deze overtuiging ga je dan proberen wel goed genoeg te zijn door overmatig veel aandacht aan iets te geven. Of je gaat iets uitstellen tot het perfect is, om zo te voorkomen dat je wordt afgewezen.
In Insight in hoogbegaafdheid (onderdeel van Insight) deel ik uitgebreid over de goede intentie die onder perfectionisme ligt en hoe je juist vooral de positieve kanten ervan kan gaan benutten. Want, juist als hoogbegaafde die anders ziet, denkt en doet, kun je met jouw oog voor detail en jouw wens om dingen beter te maken superveel mooie waarde toevoegen.
Ik ben benieuwd. Waar zit jouw perfectionisme jou in de weg en waar dient het jou juist? Laat het weten onder de blog.
PS. Aanstaande dinsdag kun je de gratis masterclass van Last naar gave bekijken. Hierin ontdek je waarom je als hoogbegaafde de lasten van je HB kunt ervaren en wat er nodig is om juist de voordelen te gaan ervaren.
PPS. Wil je jouw blauwdruk ontdekken, jezelf leren kennen, begrijpen wat de rol is van hoogbegaafdheid in je leven en hoe je beter omgaat met issues als perfectionisme? En wil je gelijkgestemden ontmoeten? Kijk dan even bij het Insight programma.
Heb je het e-book over hoogbegaafdheid al gelezen? Dat kun je hier gratis aanvragen: e-book: ‘Hoogbegaafdheid het is meer dan je denkt’. Je ontvangt dan ook de HB-updates gemakkelijk in je mail.
Comments 25
01) Ik geloof dat werkgevers meer letten op motivatie, zelfstandig kunnen produceren op je werkplek, arbeids discipline, werk ethos, je grote bek houden als niemand je iets heeft gevraagd, en zaken zoals HOOGbegaafd zijn en perfectie zijn minder belangrijk om een baan te vinden.
02) Door mijn ziekte en suicidale problemen, schizofrenie ea. kon ik nooit echt ergens werken. Maar het begrip PERFECTIE van mijn hele innerlijke wereld, en ale biodata banken en organen, hele neuronische constitutie, ja alles was toch in 1990 totaal verwoest, eerste opname psychiatrische inrichtingen, mental meltdown, chronisch suicidaal, lijdensweg is onbeschrijflijk, sterven en doodgaan doen heel veel pijn, diep verdriet, manische depressieve angsten, continu diep lijden, het is de extreemste IMPERFECTIE die ik dus aan den lijve ondervond en doorstond, elke dag, jaren lang.
03) Net een week geleden ontmoette ik na jaren een Marokkaanse meisje op straat in mijn wijk, Voorhof Delft en ik noemde haar naam, Ikram, zij was op de fiets en stopte, vroeg verbaasd, hoe ken jij mijn naam na al die jaren nog?? Ja, tien jaar geleden zou ik dit nooit kunnen presteren, dus mijn hele neuronische constitutie is nu perfecter ontwikkeld, tov fatale jaar 1990 en tien jaar geleden. Nu kan ik namen, gezichten, personages, sociale aspecten van meisjes onthouden, dus mijn perfectie is echt geregenereerd.
04) Mentale, innerlijke perfektie is een heel moeilijk begrip, niet simpel, en eerst moeten dingen erin echt KAPOT gaan, voordat je eraan moet gaan sleutelen, jarenlang, met vele suicidale en eenzame dieptepunten zoals bij mij.
05) Nu schrijf ik als zelftherapie, deel 1 en deel 2 van de vijfdelige boekserie Toekomst Droomplan Switie Sranang (heerlijke paradijselijke Suriname) zijn al bijna voltooid, en voor de buitenstaanders kan dit op perfectionistische schrijfsels lijken, maar het is een lineaire projectie vanuit mijn eigen geregenereerde en GEPERFECTIONEERDE PV 3D Space, innerlijke Micro Kosmos, en het is zuivere zelftherapie, sommige fragmenten kunnen griezelig en horrorachtig, Satanisch aanvoelen. De Ultieme Perfectie kan een sinister aanvoelend Duivels kunstwerk zijn, de perfecte MISDAAD op levenloos papier is gelukkig legaal, dus de Nederlandse politie en het leger zullen mij niet hierom oppikken.
06) HOOGbegaafdheid is niet perse het hebben van een HOOG IQ denk ik. En een HOOG IQ hebben betekent nog niet dat je rijk, vermogend, gelukkig, voldaan en succesvol zal worden na je 40ste jaar,
07) NOOT: ik hoef nooit meer te solliciteren, omdat ik nu als 57jarige al totaal afgeschreven ben, overal, verstoten, medicatie houdt mij al 30 lange jaartjes in leven, en ik voldoe aan GEEN enkele maatschappelijke status, prestatie eis en norm. Dit voelt nu aan als mijn Perfecte DOOD.
08) Zou de DOOD of het ULtieme Einde van existentie en mijn hele manifestatie cyclus in dit goudbruine Koolstoflichaam toch iets Perfectionistisch hebben, zoals VGER uit Star Trek, dodelijke perfectionisme uit een ver universum.
Het is mijn ervaring dat perfectionisme een soort van ocd is. Onder ocd versta ik iets willen controleren wat buiten je sfeer van invloed ligt. Perfectionisme is net iets anders, omdat datgene wat je wilt controleren wel binnen je invloedsfeer zit, namelijk je eigen actie / attitude / werk / presentatie.
Alleen diegenen die gerealiseerd hebben dat perfectie alleen een ideal is zouden hiernaar kunnen streven, wat hetzelfde is als beweren dat alleen diegenen die beseffen dat controle een illusie is ocd kunnen krijgen.
Gelukkig ben ik een pragmatist die van zijn eigen fouten leert (mijn persoonlijke ervaring), dus toen ik in de valkuil van het perfectionisme was gevallen waar ik negens & achten kreeg i.p.v. de gebruikelijke zessen was het niet zo moeilijk om hieruit te klimmen. Ik realiseerde dat mijn fout was dat ik alleen maar gaf om mijn cijfers terwijl ik niets leerde. Ik leerde niets omdat ik gewoon de antwoorden ophoestte die mijn leraren wilden horen i.p.v. wat ik werkelijk dacht.
Als ik een perfectionist was gebleven dan bleef ik waarschijnlijk alleen maar de platgetreden paden bewandelen.
Persoonlijk ben ik liever creatief & fantasierijk dan slim met veel kennis.
01) hoe zit het dan met de psychologische behoefte van het betrokken individu (zoals mij) aan perfectionistische dingen??? NOOD breekt wet he, ik kom uit hardere oorlogsverleden dan jou, en nu ik 57 jaar ben, heb ik toch een hele sterke behoefte aan EEUWIGE en TIJDloze, PERFEKTE Kennis en informatie. Maar ik leef feitelijk helemaal alleen, sociaal alles leeg nu, dus ja hele bittere eenzaamheid nu.
02) De behoefte aan perfectionisme, hier gaat mijn vraag over, gericht op het erbij betrokken individu, en het heeft niets te maken met HOOGbegaafdheid of een hoog IQ hebben denk ik. Die innerlijke behoefte, onze kristallogene genen, DNA zijn zo perfect dus kan het perfectionisme dan genetisch geworteld zijn als de Genen kunnen praten, wat in mijn geval echt zo is?? Ik heb zo te zien 25 procent Blank Duitse genen uit 1941 dus ik ben als het ware genetisch verwant aan hiter/nazi duitsland en dit blijkt duidelijk uit de boeken die ik schreef, mijn oerduitse genen zitten er diep in, maar ik moet nog een goede DNA test doen om dit te verifieren, omdat mijn huidskleur Indiaas goudbruin is, dus hierom kan ik ABSOLUUT, NOOIT en te nimmer een HOGERE, superieure, blanke, duitse Arier zijn. Vele ruzies, en heftige BEKvechtpartijen meegemaakt hierom en vaak toch moeten wegrennen om zware mishandeling met blijvend letsel tijdig te voorkomen bij een fysieke confrontatie met de langere, sterkere, groter geschapen, blanke ariers. De Rassenoorlog is een keiharde darwinistische strijd geworden en het zal erger worden in Nederland als de armoede toeneemt denk ik nu, nog vorige week zo een racistische aanval meegemaakt, toen een somalische negerjongen mij toch aanviel bij mijn flat, filmde, duwde, schopte, en achterna rende. En hij had mij opgesloten in het vuilnishok van de flat, maar nu wil de politie Delft dus niets doen, omdat er geen fysiek letsel is en ik moet hierover toch harde klachtbrief richten aan de klachten commissie van de politie korpsen. IK ben hoe dan ook een Untermensch van KLEUR en mijn leven is een Totalitaire OORLOG nu tot de DOOD dan maar en mijn oorlogszuchtige, saksische en oerduitse genen spreken nu duidelijk denk ik. MIJN voornaam is Waldo, is afgeleid van de Germaanse Goden, de Walden die oorlogszuchtige heersers waren.
03) Ik denk dat perfectionisten dus oorlogszuchtig moeten zijn of gewoon invloed, macht, veel geld willen door dus perfectionistisch te zijn, BETER dan de REST zijn, kan een soort prenatale behoefte zijn, omdat de spermacel van mijn vader die had gewonnen en mij dus creeerde, dus al moest vechten in zijn eentje tegen een zwaarbewapend sperma leger van 250.000 Nano Sperma Soldaatjes in de vagina en eileiders van mijn moeder, dus een aangeboren oorlogszuchtige geaardheid is inderdaad prenataal??? Dit is een 100 % Logische redenatie?? Voor de perfecte Totalitaire OORLOG moet je een perfectionist zijn denk ik, beter dan die andere 250.000 Nano Sperma Soldaatjes haha haha dus perfectionisme is prenataal.
“heb ik toch een hele sterke behoefte aan EEUWIGE en TIJDloze, PERFEKTE Kennis en informatie.”
Uh, EEUWIG, TIJDLOOS en PERFECTIE zijn begrippen die alleen in de abstracte realiteit bestaan en niet in de concrete realiteit.
“Ik heb zo te zien 25 procent Blank Duitse genen uit 1941 dus ik ben als het ware genetisch verwant aan hiter/nazi duitsland (…) dus hierom kan ik ABSOLUUT, NOOIT en te nimmer een HOGERE, superieure, blanke, duitse Arier zijn.”
Ja en?
Superieur en inferieur zijn net als de abstracte begrippen DE HEMEL en DE HEL en onze hersenen kunnen van de concrete hemel een abstracte hel maken en van de concrete hel een abstracte hemel.
Dus fysiek heb je Duitse genen en niet Duitse genen, maar waarom zou jij je dan alleen inferieur VOELEN omdat je niet 100% Duits bent?
Het concrete ZIJN en het abstracte VOELEN hebben alleen iets met elkaar te maken als je dit ook daadwerkelijk GELOOFT.
Ik ben er namelijk van overtuigd dat je veilig VOELEN niets te maken heeft met het veilig ZIJN en vice versa.
Je kunt je volstrekt veilig VOELEN en een terrein binnen wandelen totdat je op de grond een bord vindt met de waarschuwing PAS OP!!!! DIT IS EEN MIJNENVELD.
“Vele ruzies, en heftige BEKvechtpartijen meegemaakt hierom en vaak toch moeten wegrennen om zware mishandeling met blijvend letsel tijdig te voorkomen bij een fysieke confrontatie met de langere, sterkere, groter geschapen, blanke ariers.”
Als een Molukker in NL ben ik een ‘dwerg’ in de land van de reuzen, maar het feit dat ik fysiek kleiner ben vind ik helemaal niet erg. Het werkt juist in mijn voordeel omdat men mij dan onderschat. En bang voor anderen ben ik al helemaal niet, omdat ik alleen bang ben om niet het juiste te doen.
Bang voor groepen ben ik ook niet, omdat ik in ieder geval 1 van hen met mij meeneem.
In dit geval deel ik de filosofie van de samurai “Als het mijn tijd is, dan is het mijn tijd” en leef ik dus alsof ik al ‘dood’ ben.
“De Rassenoorlog is een keiharde darwinistische strijd geworden en het zal erger worden in Nederland als de armoede toeneemt denk ik nu, nog vorige week zo een racistische aanval meegemaakt, toen een somalische negerjongen mij toch aanviel bij mijn flat, filmde, duwde, schopte, en achterna rende.”
Ik was afgelopen jaar een keer aangevallen door een buurtbewoner, omdat hij vond dat ik te hard reed bij het verzorgen van de kranten.
Hij heeft geluk dat hij niet weet hoe hij moet vechten, want ik voelde zijn klap in mijn gezicht ook helemaal niet. Omdat ik meteen doorhad dat mijn tegenstander gewoon niet weet hoe hij moet slaan vormde hij dus ook geen bedreiging voor mij. Ik hoorde hem tegen mij praten, maar ik vroeg hem alleen maar waar hij woonde, waarop hij wegliep naar zijn auto en wegreed. Ik bleef rustig, pakte mijn telefoon, belde mijn baas en vertelde hem dat ik ben aangevallen en gaf hem meteen het kenteken nummer door van mijn aanvaller en de straat waarin ik mij bevond. Als er getuigen waren en ik fysiek bewijs had dat hij mij had geslagen had ik hier een rechtszaak van gemaakt, maar helaas had ik geen van beiden. De politie kon verder niets doen, dus heeft mijn baas mij maar op een andere wijk gezet.
Dat ik ben aangevallen door 1 domme Hollander wil niet zeggen dat alle Nederlanders zo zijn, dus vooralsnog zie ik dreiging tot 1 grote rassenoorlog.
“03) Ik denk dat perfectionisten dus oorlogszuchtig moeten zijn of gewoon invloed, macht, veel geld willen door dus perfectionistisch te zijn, BETER dan de REST zijn, kan een soort prenatale behoefte zijn, omdat de spermacel van mijn vader die had gewonnen en mij dus creeerde, dus al moest vechten in zijn eentje tegen een zwaarbewapend sperma leger van 250.000 Nano Sperma Soldaatjes in de vagina en eileiders van mijn moeder, dus een aangeboren oorlogszuchtige geaardheid is inderdaad prenataal??”
NL is een land met godsdienst vrijheid, dus je bent vrij te geloven wat je wilt zolang je verder niemand kwaad doet of de wet overtreed.
Zelf beschouw ik mij als een natie van 1, een godsdienst van 1 en een filosofie van 1 en toevallig ben ik in het bezit van een NL paspoort.
Hoe anderen over mij denken is hun probleem, niet het mijne.
Ik voel mij noch een NLer, noch Molukker en ben gewoon een natie van 1.
Jaren geleden ooit een vrij slimme werkgever gehad. Die leerde mij al heel snel dat tijd, geld is. Bij een bedrijf vaak in letterlijke zin. Voor jezelf persoonlijk in figuurlijke zin.
Sindsdien maak ik al heel snel een kosten baten overweging bij heel veel dingen die ik doe.
Ik denk persoonlijk dat je op die manier perfectionisme heel mooi kunt balanceren.
Want wat is eigenlijk perfectionisme? Is dat juist elk klein detail zo veel mogelijk uitwerken? Of is dat juist een zo mooi, simpel en efficiënt mogelijke oplossing leveren?
Het ironische is dat die twee elkaar tegenpolen kunnen zijn, maar beiden gezien kunnen worden als perfectionisme.
Het is maar net hoe je zoiets bekijkt en ervaart. Het is allemaal relatief!
Mooi geschreven, dankjewel voor het delen van je persoonlijke ervaring.
Perfectionisme is mijn grootste vijand.
Tot een 6-7 jaar geleden tenminste.
Een vriendin heeft mij in 2016 doen inzien dat ik meer kan bereiken als ik mijn perfectionisme laat voor wat het is op die momenten dat ik zelf kan inschatten dat het niets veranderd aan de kwestie. En ik probeer sindsdien dingen ook zo snel mogelijk af te handelen. Hoewel dat soms toch een issue blijft om gelijk op die verzendknop te klikken.
Dankjewel voor je reactie Sabine. Een goed advies van je vriendin, bedankt voor het delen.
Op die mans reactie, die ik als nogal (wie weet onbewust/onbedoeld, al dan niet goedbedoeld) lomp heb gezien, zou ikzelf niet op denken “had ik het maar eerder ingeleverd”. Wel waar stop ik mijn energie nu in verder.
Zeggen dat je gekozen zou zijn als je *eerder* dan de *geplaatste deadline* gereageerd zou hebben. Er stond niet bij “wij gaan al selecteren voor de aangeven deadline, dus let daar op ook”?
Wie weet had ik hem (niet) een feed (back, maar een feed) *forward* gegeven .. als ik dat als de beste plek voor mijn energie gevonden had. Of misschien had ik juist i.p.v. geven van een voorbeeld van hoe zoiets kan, een spiegel effect wellicht gegeven middels feedback van “Jammer he, als er gewacht was tot de aangegeven deadline, had je mij wie weet bij jullie in dienst kunnen hebben. Succes gewenst verder!”
Dat niet denken van “had ik het maar eerder ingeleverd”, met name, als zulk soort gedrag in het bedrijf, ook plaatsvindt bij het beoefenen v/d functie.
Een plek waar dat wat ergens staat niet daadwerkelijk geldt, maar gedachten lezen de bedoeling is, en het bovendien ontvangen van lompheid nog over dat als je abacadabra kon dan had het wat kunnen worden. En waar zij bovendien niet van hebben kunnen vaststellen dat ik dat ook anders kan. … Bedankt voor het inzicht in hun voor mij ondoenlijke manier van werken zo?
Ik zou denken op zijn reactie bij mezelf “op basis hiervan zou ik de baan niet willen iig. Zou eerst even kijken of het wat minder ondoorzichtig kan werken daar waarschijnlijk (door hun verschaffen hierin of doordat het makkelijk vast te stellen kan zijn verder). En hoe men met mij en mijn waarde & grenzen omgaat, en anders of mijn environment-sensitive HSP-ness zich doof kan houden m.b.t. (waarschijnlijk o.a. die) ‘had je maar’-opmerkingen”. Ik ben hoe dan ook klaar wanneer ik eenmaal klaar ben. ‘T werkt bij mij in verschillende tempo’s. Dat een match met die functie daar?
Kan uiteraard wel rollen erop (het ontvangen van wat hij zei) naar van waar zat de energie bij mij in het proces, en did that make the most sense. Dat is hoe mijn/ons/HB(?) brein, groei mindset, alsook het bij een trauma response kan werken op wat qua input ontvangen kan worden.
Kan tof zijn, afhankelijk van hoe dat verder verwerkt kan worden.
Krijg het liever via wat leukere wegen though dan zulk als jij dat kreeg. Die wegen als zulk als door jou ontvangen, bestaan ook gewoon inderdaad; niets voor mij geweest dat.
Ik kan geïnteresseerd zijn in mensen hun kijk en kan dat waardevol vinden ook. En de context neem ik mee daarin ook.
“Always listen twice, first what’s being said, then who said it.” – Unknown
En ook wat suf denkende aan de persoon die de functie gekregen had, zoiets zeggen.
Anyway, waarom hij dat uiteindelijk gezegd heeft, mag Joost weten.
Er kunnen vele verschillende redenen voor zijn.
Maar als het aardig doen was, dan zitten hij en ik er anders in wat dat betreft iig 😉
Hear, hear!!
Bedankt voor je reactie. Fijn dat je reageert en je persoonlijke ervaring met ons wilde delen Phoenix.
Ik verwacht dat mijn perfectionisme samenhangt met het gevoel van niet goed genoeg zijn. Ik ben er sinds kort achter dat mijn moeder mij, wat ik ook had gemaakt of gedaan, altijd wees op dingetjes die beter konden. En daarbij kwam bij mij de gedachte: het is weer niet goed genoeg. Terwijl zij de dingen die ik deed waarschijnlijk fantastisch vond.
Hoe kwam ik daarachter? Doordat ik precies hetzelfde doe bij mijn dochters. En niet om ze af te kraken, maar juist om ze te stimuleren om bij een volgende poging iets nóg beter te maken. En ik kreeg daar een fikse opmerking over van beide, die me enorm raakte…
Doordat ik dit besef, kan ik er iets mee, dat is de eerste stap 😊
Ik blijf door mijn perfectionisme ook vaak hangen in details. Dus daar waar men mij op mijn werk ziet als ‘precies’, wil ik dat vooral zo laten. Maar daar waar ik teveel tijd kwijt ben om te finetunen, wil ik graag veranderen.
Bedankt voor je reactie Hannekoek. Inderdaad bewustwording is altijd de eerste stap, goed ook dat je dit zelf ook opmerkt.
“Efficiëncy is doing things right, effectiveness is doing the right things” – Peter Drucker
Hangt er uiteindelijk vanaf waar het om gaat “’t ken verschillen”
Hmm
Het maken van (o.a. zo)iets (dergelijks) kan ik als (een creatieve) expressie op zich ervaren.
Misschien, kom ik, wie weet, te laat zo (en misschien niet. En/of wie weet ben ik te vroeg of op tijd ermee voor weer wat anders).
Heb iig iets leuks gedaan.
Dan (misschien dat of wat ervan voor) iets anders?
In mijn laatste mail (voor vrijwilligerswerk) stond trouwens slechts kort iets van dat ik 1. hun vraag om iemand online gezien had en interesse heb erin, 2. vermoed dat we goede match zouden kunnen zijn, 3. zie de bijlagen over mij en 4. dat ik graag wil onderzoeken of we bij elkaar (!) passen (dat was nl mijn eerste stap. Vanaf daar kan ik of wij dan weer verder kijken)
… En de bijlagen waren dan met mijn expressie in de vorm van een soort van CV achtig iets, iets met wat dingen waar ik een verdieping in had en nog een beschrijving van iets dat ik gedaan heb voor idee van hoe ik werk.
Had vanalles daar in gestopt dus, in die bijlagen. Die mail zelf vond ik wel mooi zo.
Past of past niet..
… Ik heb in ieder geval met dat wat ik gemaakt heb nu weer meer wat inzicht in hoe ik er bij sta ermee haha.. gaaf 🙂
Vroeger schreef ik ook van die ‘echte’ sollicitatie brieven. Met wat ik kan brengen en waarom hun/dat van hun mij tof lijkt.
Was een andere situatie toen, en een andere ik.
Dit is de eerste keer dat ik dit zo doe.
We zien wel.
Ik vond dat iig hoe dan ook wel wat dus om te hebben gemaakt.
Mijn telefoon zette een trema op efficiency. Nieuw voor mij dat. Whatever
🙂
Het perfectionisme wordt een stuk makkelijker, als je bij jezelf denkt dat als iets niet is zoals het hoort, het misschien iets kan worden hehe
(Ik schrijf zo meestal codepentie ipv codependentie. Scheelt wat geklungel.
Nee hoor, ik schrijf het gewoon steeds per ongeluk verkeerd, omdat het zo’n geklungel woord is. En ik denk dat het beter is om het goed te schrijven, want dan zit het woord dat belangrijk is er namelijk in – dependentie.
Ik hoop gewoon dat ik het zo min mogelijk nog hoef te gebruiken – om meerdere redenen.)
Ik heb een sollicitatiebrief geschreven en verstuurd terwijl ik griep had. En er niet veel tijd aan kon besteden. Maar ik ben wel uitgenodigd om op gesprek gekomen, blij mee!
Die mildheid voor mezelf die het hebben van griep me gaf, heeft misschien zelfs wel geholpen!
Super! En hoe is het afgelopen?
Prefectie in originaliteit ljkt me essentieel in een sollicitatiebrief.
Bedankt voor je reactie.
“Prefectie in originaliteit ljkt me essentieel in een sollicitatiebrief.”
Ik neem aan dat je perfectie in originaliteit lijkt me essentieel bedoeld?
Hier had ik vroeger ook last van maar i.p.v. originaliteit eiste ik dat mijn sollicitatiebrief uniek was.
Ik had de drang om bij elke opdracht uniek te zijn.
En dit viel een leraar op toen ik nog bij de lerarenopleiding tekenen & handvaardigheid studeerde.
Hij vond dat ik veel te lang deed over de opdrachten die ik van hem kreeg. In 1e instantie dacht ik ‘Wat maakt het nu uit of ik nu 5 of 50 minuten aan een opdracht besteed? Dat moet ik toch zelf weten?’
Maar toen ik daar langer over nadacht kwam ik erachter dat ik helemaal niet geïnteresseerd was in anderen te leren tekenen. Ik zocht naar een baan waar creativiteit belangrijk was, maar wou geen kunstacademie doen, omdat geld verdienen hier niets met kunst te maken heeft, maar met hoe goed jij je concept kunt verkopen.
Verder ben ik ook helemaal niet commercieel ingesteld, omdat ik mijn werk liever aan iemand geef die oprecht van mijn werk houdt, dan aan iemand die mij wil overladen met zoveel mogelijk geld, zodat als ie mijn werk zou gaan verzekeren het dan die geldwaarde zou krijgen. M.a.w. mijn werk gebruikt om zwart geld wit te wassen of mijn werk gebruikt om, zonder de tussenkomst van een bank, valuta onzichtbaar van het ene continent naar het andere continent te smokkelen.
Ik was dus op zoek naar de perfecte baan.
En heb deze gevonden door als krantenbezorger te werken. Op deze manier werk ik maar 30u p.w. en ben ik vrij de rest van de tijd zo in te vullen zoals ik zelf wil.
‘ perfectionisme’ slaat bij mij toe in ‘ het doel bereiken’.
Tegenslag registreer ik nauwelijks want het voegt niets toe. De uitvoering naar het doel hoeft voor mij niet perfect te zijn.Als t maar bereikt wordt,links of rechts om. 🙂
Bedankt voor je reactie Henri.
Grappig dat ik juist met mijn snelle sollicitatiebrief mijn enthousiasme over wist te brengen en ook aangenomen werd, maar nu ik met een boek bezig ben ik blijf schaven en plamuren en het boek 10 keer geschreven heb en de correcties blijven komen. Ik word er zelfs depressief van, maar ik gam na jouw blog, er iets minder tijd in stoppen. Het moet een keer af. Dank je wel.
Een boek schrijven is ook een wel hele opdracht 🙂 zelf heb ik ook een boek geschreven dus ik herken je drang om het keer op keer weer na te lezen. Het is natuurlijk ook zoveel dat het lastig kan zijn om nog echt te zien wat je wilt veranderen. Iedere keer is wel iets, vind je ook niet..
Heel veel succes met het afronden van je boek!