Heel wat jaren geleden was er een reclame op tv van Calve Pindakaas over “Pietertje” van den Hoogenband die staat te voetballen, wat voor geen meter lukt (deze reclame). Pieter is wel een hele goede zwemmer, maar daar heb je op het voetbalveld weinig aan. Was hij in de voetbal omgeving gebleven, dan had hij zijn hele leven het gevoel gehad dat hij incompetent was.
De omgeving waarin we functioneren heeft een grote invloed op onze mindset, ons zelfvertrouwen, ons functioneren en het tot uiting kunnen brengen van onze kwaliteiten. Helaas zie ik bij veel HB’ers dat ze in de verkeerde omgevingen functioneren. In mijn Insight Sessies spreek ik regelmatig mensen die geïnteresseerd zijn in mijn coaching omdat ze een volgende stap zoeken op gebied van werk. Als ik dan vraag waar ze nu het meeste tegen aanlopen, dan is dat in grote lijnen als volgt:
- ik ga te snel voor mijn collega’s in mijn denken en ideeën waardoor ze me vaak niet begrijpen
- mijn baas is geïntimideerd door mij omdat ik overal verbeteringen zie
- ik zie steeds wat er moet gebeuren of niet goed gaat, maar ik word niet gehoord
- ik word vaak te enthousiast, te proactief en te direct genoemd
- er zit geen uitdaging (meer) in mijn werk
Hoogbegaafdheid; Last of gave?
In bovenstaande gevallen wordt hoogbegaafdheid vooral als een last ervaren. En dat terwijl de kwaliteiten die eronder liggen heel waardevol zijn. Zo kun je snel tot oplossingen komen van (complexe) problemen, je ziet de zwakke schakels van een organisatie en je ziet hoe je die kunt versterken.
Vanuit de drijfveer om dingen beter te maken ben je enthousiast en wil je proactief zaken oppakken die handiger, mooier of sneller kunnen. En oké, soms ben je dan wat te direct omdat je in je hoofd alles al bedacht hebt en vergeet dat de rest die stappen in je hoofd niet heeft meegekregen. Maar alles wat je zegt en doet, komt wel steeds vanuit goede intenties, omdat je het beter wilt maken.
Maar in de verkeerde omgeving, raak je vooral in gevecht met anderen en jezelf omdat niet wordt voldaan aan de voorwaarden die jij nodig hebt in je werk. In zo’n omgeving voel jij je vooral onbegrepen en niet gewaardeerd. Want jij functioneert in een omgeving waarin je werk doet wat niet past bij jouw natuur. Een omgeving waarin jij als zwemmer staat te voetballen. En in die omgeving verlies je niet alleen veel energie, je mist ook de mogelijkheid om jouw “zwem”talent verder te ontwikkelen.
In een niet passende omgeving is het niet meer dan logisch dat je hoogbegaafdheid gaat zien als last. Daarom is het zo belangrijk dat je kritisch gaat zijn op jouw omgeving. Ook al heb je nu steeds gewerkt in functies waarin je klein werd gehouden, te snel ging voor anderen en geen aansluiting kon vinden met collega’s. Er zijn ook echt andere omgevingen. En soms moet je die omgevingen zelf creëren. Leg je niet neer bij ervaringen uit het verleden, maar ga actief op zoek naar ervaringen die passen bij jouw gewenste toekomst.
Wat kun je doen?
Weet wat jij nodig hebt in jouw werkomgeving en in welke omgevingen jij het beste tot je recht komt? Communiceer met je werkgever over hoe het beter zou passen voor jou. Durf ergens weg te gaan als het niet past.
De juiste werkomgeving is de omgeving waarin jij tot je recht komt. Dit betekent niet dat het altijd de juiste werkomgeving blijft. Blijf jezelf daarom steeds toetsen of wat je doet nog past bij de weg die je wilt gaan. Blijf nadenken over jouw ideale werksituatie. Vanuit die helderheid kun je steeds weer vinden wat je zoekt, waar je het meest naar verlangt. Dat heeft ook alles te maken met de richting die jij op wilt. En daar ga ik je in de volgende blog meer over vertellen ;).
Ik ben benieuwd. Hoe zie jij hoogbegaafdheid? Als een last of als een gave? Laat me weten onder deze blog!
Comments 2
Hallo Adrienne,
Ja, die 5 punten zijn heel herkenbaar en inzichtgevend. Zou mijn toenmalige baas inderdaad geïntimideerd geweest zijn? Ik wist inderdaad vaak pijnpunten te duiden, ging veel te snel en te intens en werd door de collega’s niet gevolgd. Ik snapte het niet: ik sprak toch gewoon Nederlands?
Later er op gewezen dat ik 2 klassen had kunnen overslaan op de lagere school. Een hoog IQ en ook nog eens beschreven als te goed voor deze wereld, in een middag van testen.
Hoogbegaafdheid werd niet genoemd. Pas een paar maanden geleden gehoord van de moderne opvatting van HB. Dat tikte heel veel boxen. Intens word ik genoemd en ik ervaar ook intens.
Collega’s begrepen mij niet en andersom. Ik praatte toch Nederlands, zo moeilijk is het toch niet. Mijn toenmalige baas geïntimideerd? Zou het daarom zijn, dat ik uitdagender banen niet kreeg?
Wat ik fijn vind aan jouw uitleg en jouw blogs is dat je het zo helder verwoordt. Iedere keer een feest van herkenning en bewustwording.
Dank je wel
Hoi Adrienne,
Heel verbluffend hoe de genoemde 5 punten een match oproepen.
Alleen denk ik wel vaak, blijf nou maar bescheiden, maar dat even terzijde.
Wat ik vaak ervaar bij collega’s is dat ze uitblinken in 1 enkele richting. Terwijl ik dus alles erbij aansleep, en inderdaad mijn enthousiasme dan ( voor anderen althans) doorschiet.
Zo ben ik de founder van de Aquaklimcross Sibculo( http://www.aquaklimcross-sibculo.nl), vroeger voor gek versleten, nu een regelrechte hit.
Ben nu bezig om naast mijn werk een visie op biodiversiteit te ontwikkelen, wat inderdaad op de werkvloer in mijn visie niet opschiet.
Heb niet echt het gevoel dat ik gefrustreerd raak op mijn werk( waterschap) , maar neem het zoals het is.
Wellicht leeftijd dat ik het zo opvat? ( 57 jaar). Ik lees jou blogs met plezier, maar dat hoef ik je niet te vertellen????????.