In de vorige blog benoemde ik het ‘jezelf beter leren kennen zodat je ook beter om kunt gaan met de kenmerken van hoogbegaafdheid’. Net zo belangrijk is daarbij dat je begrijpt wat hoogbegaafdheid dan voor jou betekent.
Dat betekent ook een stuk acceptatie en erkenning van jouw hoogbegaafd zijn. En dat is waar het vaak misgaat. Ik grap weleens dat het bijna een kenmerk van hoogbegaafdheid is dat HB’ers twijfelen aan hun eigen hoogbegaafd zijn. Maar zolang je daarover blijft twijfelen, zorgt de zoektocht naar externe bevestiging ervoor dat je niet de stappen zet die jij te zetten hebt om jezelf beter te leren kennen en het leven te creëren dat bij jou past.
Als je op het pad van hoogbegaafdheid twijfelt, is de vraag ‘Ben ik dan hoogbegaafd?’ een logische vraag. Maar het kan je op een dwaalspoor zetten, omdat je ook dingen gaat tegenkomen waar jij je niet in herkent. Onder hoogbegaafden is namelijk veel diversiteit te vinden. En als jij bij elk dingetje waar jij je niet in herkent denkt ‘Dan kan ik dus niet hoogbegaafd zijn’, dan blijf je continu heen en weer hobbelen tussen ja en nee. Als jij je herkent in bepaalde kenmerken, is het veel interessanter om jezelf af te vragen: ‘Welke impact heeft dat op mij en mijn leven?’.
Jezelf hoogbegaafd noemen?
Gebruik hoogbegaafdheid vooral om jezelf beter te leren kennen. Daarvoor heb je geen onderzoek of externe bevestiging nodig. Jij weet zelf dondersgoed waar jij je wel en niet in herkent. En nee, niet iedereen herkent zich in de kenmerken van hoogbegaafdheid. Dat lijkt zo omdat het voor jou zo normaal is. Voor jou is het logisch om je te voelen zoals je voelt en om te zien wat jij ziet. Maar dat betekent niet dat iedereen dat hetzelfde heeft.
Vanwege de lading die het woord ‘hoogbegaafdheid’ met zich meebrengt, wordt het door veel mensen als ‘not done’ gezien om over jezelf te zeggen dat je hoogbegaafd bent. Maar in de kern gaat het er niet om dat jij aan een ander kunt bewijzen dat je hoogbegaafd bent. Je krijgt ook geen speciale HB pas waarmee je korting krijgt of toegang tot geheime HB clubs. Voor zover ik weet dan ;).
Uiteindelijk gaat het namelijk niet om het label. Het gaat erom dat jij begrijpt wat het voor jou betekent. Dan kun je de kwaliteiten die hoogbegaafdheid meebrengt vooral voor je laten werken. En dan kun je ook beter communiceren naar anderen toe hoe jij in elkaar zit. Niet door te zeggen: ‘Ik ben hoogbegaafd’, maar door de mensen om je heen mee te nemen in wat dat dan betekent. Bijvoorbeeld dat je het gevoel hebt niet helemaal begrepen te worden, of dat je snel denkt en verbanden trekt. Of dat je last hebt van een bepaalde drukke omgeving omdat je dan overprikkeld raakt.
Wat kun je doen?
Verdiep jezelf meer in hoogbegaafdheid. Lees erover, blijf er meer over ontdekken en kijk waar jij je in herkent en wat dat betekent voor jouw weg.
Stel jezelf de vragen ‘Hoe kan ik de kenmerken waarin ik mij herken gebruiken om mezelf beter te leren kennen?’, ‘Welke impact heeft het op mij?’ en ‘Hoe kan ik dat zo goed mogelijk voor me laten werken?’.
Weet jij wat de impact van HB op jouw leven is? Laat je het weten onder deze blog?
—
Yes, ik wil graag dat e-book! Je ontvangt dan ook de wekelijkse HB updates gemakkelijk in je mail.
Heb je de masterclass over hoogbegaafdheid al gevolgd? Je kunt gratis deelnemen en je hier aanmelden voor de eerstvolgende.
Comments 57
Demelza
Je zegt: richt je op dat wat jou anders maakt. Dat is een mooie. Ik weet niet of jullie dat ook hebben maar ik merkte al van kleinsafaan (kleuterschool) dat gedrag en woorden niet overeenstemden. Dat heet dus inauthenticiteit. Ik dacht dat iedereen werkelijk zei wat hij dacht of voelde maar dat is dus helemaal niet zo. Het verwarde me als kind waardoor ik eerder observator werd. Ik merk snel de ‘onderlaag’ op. Hebben jullie dat ook en wat kan je daar mee?
Ik ben ook zeer visueel en creatief trouwens.
Fijn ook om hier zaken te lezen. Waar vinden jullie nog andere HB’ers?
Groetjes
Hi Mona,
Ik herken me wel een beetje in de observator worden. Soms vond ik het wel ook heerlijk, visueel ingesteld naar het gedrag van mensen te kijken en oordelen wat er echt aan de hand is. Dat andere, inauthenticiteit, herken ik me dan weer niet helemaal in. Ik hoor zo vaak onzin dat ik het een beetje laat gaan. Ook omdat ik jaren geleden te horen kreeg dat ik betweterig ben. Heb je dan niet wel eens gehad dat een directeur of zo van een bedrijf je binnen wilt halen maar je “voelt” dat het niet klopt. Ik had/heb dat heel sterk, maar gaf er te weinig gehoor aan. Gemiste kans.
Excuus voor mijn late reactie Mona, we hebben wat storingen gehad met meldingen en reacties. Als het goed is, is het nu opgelost.
Je vraag waar je nog anderen HB’ers kunt vinden, is o.a. tijdens Insight, Adrienne organiseert hier ook bijeenkomsten voor. En ben je ook bekend met onze FB groep? Momenteel is het een beetje rustig hier qua reacties, maar er zijn wel een aantal HB’ers geweest die hier in het verleden vriendschappen hebben kunnen sluiten.
Nou bedankt Demelza :),
Ti’s ook niet perse verkeerd hoor te zijn zoals ik ben. Ti’s nou eenmaal wie ik ben.
Tuurlijk heeft iedereen iets om aan te werken waardoor het makkelijker wordt voor jou of anderen en dat doe ik ook.
Verder moet je dingen ook gewoon accepteren en laten voor wat het is en niet eens willen veranderen. Het maakt wie je bent en ik ben altijd blij geweest met mijzelf :).
Goed idee, dat geloof. Ik zal er over nadenken :).
Ben er trouwens al deels met bezig op bepaalde vlakken besef ik nu.
Super om te lezen Reginald 🙂 Nee, zeker niet. Je bent uniek zoals je bent!
Ik twijfel en twijfel. Jarenlang werd er tegen mij gezegd dat ik dom was. Als kind las ik stiekem de encyclopedieën en andere boeken. Deed ik weinig om mijn examens te halen omdat ik dacht dat ik toch te dom was en stopte ik dus ook met mijn studie om vooral te voldoen aan “het te dom zijn om het te halen”. Alle kenmerken over HB herken ik en toch blijf ik twijfelen. Wat ik mis in de verhalen en wat ik vooral heb is mijn visuele brein: alles wat ik hoor, lees, zie zet ik om in beelden. Geen plaatjes, maar bewegende beelden, tientallen per seconde. En ik blijf maar associëren en nog meer “films” in mijn hoofd zien. Continu in mijn hoofd naar valkuilen en oplossingen zoeken. Dit stopt nooit, ook ’s nachts niet. Ik had moeite met leren omdat ik altijd aan het dagdromen (associëren) was en nu nog veel doe. Past dit ook bij HB?
Hallo Rita, weet niet of associëren exclusief HB is. denk het niet, eigenlijk. misschien extreem associëren wel.
een focus vinden kan helpen. welke die voor jou is, kan ik niet zeggen.
vind het tragisch om te lezen dat je door te voldoen aan de verwachting van anderen met studie bent gestopt. als je kunt, maak je ervan los. studeer met een doel waar je wat aan hebt en wat je leuk vind.
tip voor indammen van dagdromen: bestudeer de logica. deze zal ook een hoop andere zaken helpen ophelderen.
groet,
Jelle
Hallo Rita, fijn dat je reageert. Wat jij omschrijft over beelddenken, dat kan. De ene HB’er is de andere niet. Er zijn buiten de 3 hoofdkenmerken niet een rij met voorwaarden waar je aan moet voldoen om HB te zijn. Daarom is het soms ook lastig om jezelf hier wel of niet in te herkennen. We horen vaak van HB’ers dat ze op school vooral bezig waren met dagdromen :). Zelf heb ik geen overzicht wie de masterclassen heeft gevolgd of niet, maar mocht je dit nog niet gedaan hebben, misschien is het leuk voor je om de gratis online masterclass te volgen. Er worden mooie punten maar ook valkuilen in besproken die HB’ers in hun leven vaak tegen blijven komen. Je bent in elk geval welkom! https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Wat ik verwarrend vind: ben de 50 gepasseerd, twee jaar terug ADD vastgesteld, maar veel overlap met dochter die HB + HSP is. Lees ik later ergens ook nog dat je zowel ADDer als HBer kunt zijn…. Ik krijg ze niet uit elkaar. Maar goed . .?
Jaja al die afkortingen , en ik ben ook nog eens aow,er.
Scheelt een hoop typwerk
Vr.gr.
?
Haha. Ja hoor, die combi kan heeel goed. Maar maakt voor mij niet uit, waar bepaald gedrag van komt. Bij beide geldt: verdiep je erin, omarm wat je herkent en leer daarvoor de handvatten. En bovenal: heb geduld met jezelf :).
Fijn dat je reageert Daniel. Daar zitten ook veel overlappingen in. We horen van verschillende HB’ers dat ze ook eerst de diagnose ADD of ADHD hebben gekregen maar zich hier toch niet helemaal in herkenden. Heb je de gratis online masterclass al eens gevolgd? Misschien is het iets voor je om deze te volgen :). Je bent in elk geval welkom! https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Oh wat een herkenbare dingen worden hier toch steeds genoemd en besproken..! Twee jaar geleden kwam ik de term en uitleg van HB per toeval tegen, herkende er heel veel in, maar het heeft een jaar geduurd voordat ik ook maar(eerst aan mezelf) durfde toe te geven dat ik HB ben. Als heel klein kind nam ik al bewust zelf (grote) verantwoordelijkheden aan en legde verbanden die leeftijdsgenootjes niet op die leeftijd zouden kunnen maken/nemen. Ik ben zeer creatief in het creëren van ideeën, helemaal als ik een basis idee of hulpvraag heb en ik denk liever buiten de box. Het is alleen door het onbegrip van de wereld om mij heen al deze jaren, dat ik dacht dat “mijn manier” niet goed was en daarom ben ik nu bij een HB/HSP gespecialiseerde coach om te ontdekken wat nou eigenlijk mijn manier is. Want ik ben zo lang zo erg wezen aanpassen aan “wat ik dacht/zag dat de norm was”, dat ik deze ontdekkingstocht niet alleen kan doen op dit moment in mijn leven.
Ik ben er vrij zeker van dat mijn HB-deel er vroeger deels voor heeft gezorgd dat ik, zelfs in de onveilige thuissituatie van toen, uit mijn leefsituatie ben gekomen. It’s my biggest ally. Ik merk ook dat mijn intuïtie in mijn werk/stage behoorlijk accuraat is, maar dit uitleggen aan collega’s is lastig. Alsof ik een andere taal spreek als ik uitleg, maar eigenlijk sla ik stappen over en kan ik daarom de ander niet makkelijk meenemen in mijn redenatie.. Mijn HB-kwaliteiten passen zeer goed bij mijn baan/stage, dus ik ben mijn best aan het doen om een manier te vinden hoe ik deze kwaliteiten gericht kan inzetten voor anderen!
Dankjewel voor je reactie Stefanie, ik denk dat je in dit blog van Adrienne dan veel herkenning zult vinden. https://giftedpeople.eu/hoeveel-maskers-heb-jij/ Een beetje aanpassen is niet zo erg. Dat doen we allemaal wel, maar als jij je bovengemiddeld meer gaat aanpassen, dan kost dit naast alle energie ook dat je jezelf kwijt raakt in wie jij echt bent. Wat je ook gaat merken, is dat je een aantal maskers gaat ontwikkelen om in bepaalde omgevingen mee te kunnen functioneren. Om aan de verwachtingen te voldoen. En als je dat lang genoeg doet, raak je steeds meer kwijt wie jij nou eigenlijk bent. Wie de originele versie is van jou. Wie er onder al die maskers zit. Neem de tijd om jezelf heel goed te leren kennen. Want als je weet hoe jij bedraad bent en wat jij wilt en nodig hebt (je blauwdruk), kun je stap voor stap je leven anders inrichten en de omgevingen vinden waar je geen maskers meer hoeft op te zetten. Misschien vind je het ook leuk om een keer de gratis online masterclass te volgen. Je bent in elk geval echt welkom! https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Opmerkelijk van mij zelf is dat, wanneer ik mij inzet voor een ander ,ik duidelijk mijn HB gereedschap bemerk , en geniet ervan . Maar…
Werk ik aan , of voor mijzelf ,dan vind ik mijzelf vaak een kluns . Leuk hè?
Ha Aad, dit is zo herkenbaar!
Dankjewel voor het delen Aad. Soms kan het ook fijn zijn om te reflecteren waar ben je dan goed in? Wanneer ervaar je jezelf dan als de ”kluns”. Probeer dat helder te maken, zodat je kunt zien hoe je jezelf kunt helpen om dat anders te gaan zien.
Hoi Reginald, wat een feest van herkenning: jouw stuk over twijfelen. Ik weet zelf ook niet beter dan dat ik (bijna) altijd twijfel aan mezelf. De keerzijde hiervan is dat het mij nederig, bescheiden, kritisch en alert houd in zowel mijn gedachtegangen als ook in mijn contacten met anderen. Ik vind het ook doodvermoeiend… ?
Dag naamgenoot, ik herken me zeer in wat jij noemt nederigheid en bescheidenheid, waardoor ik op mijn werk niet gezien wordt/ben. Mezelf meer laten gelden doe ik niet, vanwege alle twijfels of ik inderdaad wel zo goed ben. Blijft heel frustrerend en verwarrend.
Reginald en Marijke,
jullie zijn in goed gezelschap.
Augustinus van Hippos realiseerde het al: Ik twijfel, dus ben ik. Descartes heeft dit gejat (Ik denk, dus even ik) en is met de eer gaan strijken.
tip aan alle mede HB-ers: lees Augustinus, een HB-er van rond 400 n. Chr. zeer lezenswaardig en misschien herkenbaar en behulpzaam.
groet,
Jelle
Hippo
Nou dank U Jelle :).
En over bescheidenheid en nederigheid….
Nou ja bescheidenheid leidt er toe dat je genoeg relativeert en voorkomt zelfoverschatting dus in die zin vind ik het altijd een intelligente eigenschap.
Nederigheid eigenlijk ongeveer het zelfde verhaal hoewel in mijn geval, en dan denk ik vooral terug aan vroeger toen ik veel idealistischer was, had het vooral te maken met sociaal zijn.
In mijn geval was ik op jonge leeftijd al ontzettend bezig met morele verantwoordelijkheid voor een betere wereld oftewel naar je medemens. Nederigheid als je wilt.
Ik ben nog steeds zo alleen heb ik ook geleerd vooral ook mezelf te zijn omdat het gezonder is. Dan maar fouten maken.
Ik voor mijzelf heb sowieso geleerd dat het voor mij voor teveel teleurstelling zorgde in mensen omdat er nooit werd voldaan aan mijn verwachtingen.
Er moet een evenwicht zijn tussen hoe mensen zijn in het algemeen en wat je er van kunt verwachten en wie jij zelf bent en waar nodig ook meer moet zijn zoals iedereen om je heen. Anders ga je kopje onder :).
Goedendag,
Het is heerlijk om een ieder zijn reactie te lezen, iedereen heeft zo zijn eigen visie en kijk op het leven. Dit vind ik heel erg mooi om te lezen, genieten ?. Deze diversiteit aan grote en kleinere problemen vind ik fascinerend, hoe mensen hier zelf mee omgaan is bewonderenswaardig. Hoe hun collega’s en/ of leidinggevenden hiermee omgaan vind ik bedroevend. Zelf heb ik (jammer genoeg) maar al te vaak meegemaakt dat mijn ideeën, door mede leidinggevenden en directeuren, direct verworpen werden. Naderhand pakt degene die het (hardschreeuwend) verwierp, het idee op en durft het gewoon als zijn eigen idee te presenteren ?, het lijkt wel of mensen angst hebben om voorbij gestreefd te worden en hierdoor, vrijwel direct het idee van een ander (mij), zich toe eigenen alsof ze het zelf bedacht hebben. Naderhand komt bij, bijna alles wat je zegt weerstand. Erg jammer als je het in een groter perspectief ziet voor de groei van het bedrijf/ instantie. Het is voor mij niet heel erg van belang of ik wel of niet hoogbegaafd ben, maar wat ik wel weet dat ik sowieso een ANDERSDENKENDE ben. Deze conclusie is mij van jongs- af aan al toebedeeld omdat ik heel vaak niet goed begrepen wordt. Het buiten de kaders denken valt bij veel mensen gewoon niet goed, creatief zijn in oplossingen en hier ook mee naar buiten komen op de werkvloer, wordt jammer genoeg niet gewaardeerd.
Hopelijk komt een ieder tot het niveau wat hij/ zij verdiend.
Een fijne dag en maak het mooi en liefdevol in het leven.
Groetjes, Marcel
Beste Marcel, ik ben blij met je woorden over hoe collega’s omgaan met jouw ideeën. Dat is zó herkenbaar! Ik zie regelmatig als eerste een mogelijke oplossing voor een probleem, maar omdat de mensen om me heen daar niet in mee kunnen komen, wordt de oplossing niet direct aangenomen of toegepast. Later wel, en inderdaad, dan presenteren collega’s het soms als hun verdienste. Ik heb geleerd om simpelweg blij te zijn met de verbeterde situatie. En te genieten van wat mijn aandeel daarin was… 😉
Groet, Anne-Marie
Hallo Marcel,
Ik wil reageren op jouw begrijpelijke frustratie als jouw idee in eerste instantie afgewezen wordt en daarna gepresenteerd als eigen idee. Ik denk dat jouw conclusie, dat mensen er niet tegen kunnen voorbijgestreefd te worden, niet klopt.
Mensen, die zo reageren, kunnen niks met jouw voorstel omdat ze het (inhoudelijk) niet begrijpen. Het zo vreemd vinden dat ze er niet eens over kunnen nadenken en daarom maar meteen afwijzen. En ze hebben tijd nodig om jouw voorstel te begrijpen, om daar te komen waar jij al was toen je het voorstel deed. Voor jou heeft dat moment impact, want jij voelde je niet gezien/gehoord. Zij hebben dat moment niet onthouden, want dat had voor hen geen betekenis. Vandaar dat ze aan het einde van hun ‘zoektocht’ denken dat het hun eigen idee is, wat ze inbrengen. Maar in feite heb jij het zaadje geplant waarmee uiteindelijk toch jouw idee/voorstel aandacht krijgt.
De vraag is nu wat belangrijker is, dat jij daar de credits voor krijgt of dat het idee serieus genomen wordt en daarmee het belang van de organisatie (beter) gediend wordt?
Bedenk dat niet iedereen zo snel denkt als jij, dat mensen tijd nodig hebben om aan een idee te wennen, dat die ander niet met opzet met jouw idee aan de haal gaat en dat zij/hij dat zeker niet doet om met de eer te gaan strijden. Én bedenk dat zonder jouw inbreng dit idee nooit vorm had gekregen, dus dat jouw inbreng, hoe dan ook, van grote waarde is geweest.
Ik hoop dat je hier iets mee kunt.
Heel mooi hoe je het uitlegt Monique. Die kant zie ik zelf ook steeds meer gelukkig en probeer die steeds meer vanuit mezelf te blijven bijschaven. Maar Marcel zijn kant komt helaas ook wel eens voor, vanuit bewuste oneerlijkheid. Als je nog een keer een eureka moment hebt Marcel en je denkt, yeah dit is echt een mega goed idee.
Want dan een oplossing zou kunnen zijn, is het vastleggen van je idee via boip (ca €35,-). Dan heb je een omschrijving, eventueel met plaatjes en een idee datum. Hiermee kun je jou idee expliciet maken en voorleggen aan je leidinggevende of directeur. Van daaruit kan het draagvlak, begrip groeien en als het dan breed geland is, staat het idee vast op je naam, als intellect eigendom. Dat geeft ook gemoedsrust aan het begin in het naar buiten brengen van je idee.
Ik begrijp Marcel wel. Ik heb meermaals hetzelfde ervaren. En tuurlijk zijn er ook situaties zoals Monique omschrijft, maar dat neemt niet weg dat het naar mijn idee ook vaak zo is zoals Marcel aangeeft.
Marcel kun je me helpen hoe om te gaan met mensen die jouw ideeën tackelen en inpikken?
Dankjewel voor je reactie dat is helaas iets heel herkenbaars Marcel, dat anderen je idee verwerpen en er daarna zelf mee aan de slag gaan. We horen het heel erg veel van andere HB’ers.
Niet om het goed te praten of zo en misschien zijn die mensen ook gewoon zo verdorven dat ze stelen maar ik dacht er eens over na hoezo het regelmatig gebeurt bij mensen op dit forum.
Ti’s maar een idee maar als je niet direct begrepen wordt met wat je precies bedoelt kan het dan niet zo zijn dat die mensen vervolgens zelf via een andere weg uiteindelijk tot de zelfde conclusie komen ? Hun weg van gedachten is anders dan die van jou en zien zij niet in dat waar zij uiteindelijk uitkomen precies was wat jij via jouw weg bedoelde. Vervolgens denken ze dat ze het zelf bedacht hebben :)?
Gaat niet op natuurlijk als iemand iets direct steelt.
Maar mensen zijn wel vaker erg traag en komen tot een conclusie pas 15 minuten later puur omdat ze mn gedachtengang niet volgen en het via een veel eenvoudiger weg moeten afleggen in een gesprek om uiteindelijk tot dat punt te komen wat ik 15 minuten geleden bedoelde.
Kan me voorstellen dat soms misschien het zelfde gebeurt met ideeën. Iets wordt opgepikt, de rest niet begrepen en vervolgens gaan ze zelf nadenken en denken met een nieuw idee te komen :).
Persoonlijk vind ik het onzinnig om erkenning te zoeken voor het feit dat men hoogbegaafd is. Het is immers niet de hoogbegaafdheid an sich die telt want dat laat anderen terecht Siberisch koud maar wel hoe men z’n hoogbegaafdheid inzet, en dan nog liefst te dienste van anderen. Dit was trouwens de hele opzet van Mensa en niet zo zeer als zelfhulpgroep voor misnoegde hoogbegaafden.
M.a.w. Doe er iets nuttigs mee (voor anderen)!
De strijd zit, of zat, er zit enige ontwikkeling in, voor mij in de aversie die het nogal eens oproept als jij jouw visie geeft. Ik heb me daar in ieder geval erg door laten intimideren. Tussen het zelf iets willen zeggen, gewoon omdat je iets ziet zoals jij het ziet, en iets zeggen omdat je een ander op de plaats zou willen zetten, zit een wereld van verschil. Maar dat wordt lang niet altijd gezien. Ik vind dat heel erg lastig. Al wordt het dan wel beter inmiddels.
Tot voor kort ‘zag’ ik vaak al in een vroeg stadium hoe iets in elkaar zat en als ik 100% overtuigd was, dan gaf ik (ook ongewenst) mijn oordeel over dingen. Dit werd idd lang niet altijd in dank afgenomen. Het was niet zozeer om te laten zien dat ik slimmer was, maar omdat ik problemen die ik voorzag wilde voorkomen. Gewoon goede intenties dus.
Ik had wel een hekel aan hogergeplaatsten die meenden dat ze het beter wisten en als ze mij probeerden te kleineren, was ik extra gemotiveerd om mij gelijk te halen.
Tegenwoordig bemoei ik mij minder met situaties.. ook als ik zie dat iets niet klopt… de ervaring heeft geleerd dat men soms liever iets laat mislukken dan toe te moeten geven dat men ongelijk heeft.. helaas…
Sandra,
Ik denk zelf dat het juist een van de moeilijkste dingen is bij hoogbegaafden.
Morele waarden zijn namelijk zeer (extreem?) belangrijk voor HB’ers.
Dus iets met de beste intenties doen om daar vervolgens een volledig tegenovergestelde reactie op te krijgen, komt dan dubbel zo hard aan.
Temeer als dan ook nog eens blijkt dat het op onwaarheid gebaseerd is.
Ik heb inmiddels ook meer vijanden dan vrienden gemaakt op die manier (nouja, zij hebben eerder gekozen om vijand te zijn).
Het is spijtig dat fouten toegeven in onze cultuur nog steeds een zeer groot taboe is en praatjesmakers met een bepaalde status automatisch opgehemeld worden zonder dat er maar iemand kritisch naar durft te zijn.
Jammer, een goede leider geeft namelijk juist zijn fouten toe, om daar vervolgens iets constructiefs mee te doen.
Die motivatie om juist je gelijkheid te halen ken ik maar al te goed.
Helaas ook buitengewoon vermoeiend, vooral omdat het door de verkeerde emotie gevoed wordt.
Inmiddels probeer ik de meeste dingen ook maar gewoon te laten varen.
Helaas ook makkelijker gezegd dan gedaan.
Doet me vaak denken aan wat m’n moeder ooit zei; “Gelijk hebben is niet hetzelfde als gelijk krijgen”.
Het is inderdaad heel jemmer dat HB-ers nooit goed begrepen worden. Wij willen een betere wereld maken en geloven dat dat ook kan. We willen het, net als ieder ander, ook goed hebben voon onszelf. We kunnen pas echt liefde geven wanneer we ook van onszelf houden, en we weten ook dat wanneer het onszelf goed gaat we ook in staat zijn een ander een beter leven te geven. Een zekere egoïsme is nodig om altruïst te kunnen zijn. Maar wat we ook zeker weten is dat we de wereld niet verbeteren met de manier waarop de meeste politieke leiders bezig zijn; Macht en weelde naar zich toe trekken, het is een wereld van ratten die elkaar het licht in de ogen niet gunnen. Ik ben een korte tijd politiek bezig geweest en ik vond het ziekmakend; Je bereikt de meeste mensen niet, het gaat om hun gelijk en met manipulaties en leugens worden anderen overgehaald achter hen te staan en dat noemt men dan democratie.
Ik denk dat HB-ers het besef hebben dat een betere wereld alleen bestaat wanneer iedereen het goed heeft en er ruimte is voor elk individu. Het is een Utopia, en msschien is een zekere wrijd in de wereld ook nodig, omdat strijd ons juist lessen leert. Maar zoals het nu gaat, gaat het helemaal niet goed. We zijn als HB-er helaas een te kleine minderheid, maar soms druppelen bepaalde inzichten toch door.
Min mantra op dit moment is: Begin met filosofielessen op school, al op jonge leeftijd Het is belangrijker dan algebra omdat je daar in dagelijkse praktische leven al profijt van kunt hebben. Het toevoegen van zo’n teaser brengt mensen meestal meer aan het denken dan alleen het poneren van een stelling. Ik hoop dat dit steentje in de maatschappelijke vijver lang doordruppelt
Sinds ik regelmatig bij deze site langskom, ontdek ik steeds meer dingen die voort (kunnen) komen uit hoogbegaafdheid. Interessant en soms toch ook wel confronterend :-). Ik communiceer hier weinig over met anderen, omdat ik eigenlijk geen zin meer hebt in het uitleggen van wat het voor mij is. Als ik andere HB’ers ontmoet, dan is herken je dat over en weer (meestal) vrij snel, is mijn ervaring.
Ik heb vrij recent met een nieuwe teamleider een functioneringsgesprek gehad, waarbij ik dacht: het is nu wel handig, ivm taken enzo om het aan de orde te stellen. De reactie was: “Er zijn zoveel mensen die zichzelf ‘hoogbegaafd’ noemen, dus dat wil ik graag parkeren’. 😀
O wat erg zo’n opmerking als dat wil ik graag parkeren. Deze chaf heeft blijkbaar net een bijspijkercursus management geahd… Vreselijk!
haha ja Ik zat laatst op de tennisvereniging dit forum te lezen op mn mobiel. De trainer daar, waar ik het goed mee kan vinden, vroeg wat ik aan het lezen was. Als ik het snel had weg geswiped had opgevallen dus ik liet het maar zien. Hij keek en zn reactie was ”ah ja je moet toch wat” en liep weer verder. Zo van je moet ergens je tijd mee doden.
Hij had natuurlijk geen idee dat ik het uit persoonlijke interesse aan het lezen was. Hij zou mij ook nooit zo inschatten maar dat doet zelden iemand :”).
Waarom zou ie ook.
In dagelijkse algemene taken, denk daarbij aan alles wat er speelt op zo’n dag en waarin je beslissingen moet nemen, heb je overlappende bubbels van vermogen van beide personen waarin beide prima vooruit kunnen zonder al te veel problemen. In die overlapping merkt de een ook niks van de ander en ben je beide normaal. De een ziet daar niet dat de ander zn bubbel een stuk groter is en de een zou jou zelfs beter advies kunnen geven dan jij zelf kunt omdat beide in die dagelijkse taken veel ervaring hebben. De ervaring van het dagelijks leven en alle problemen die er bij komen kijken. Hier in ben je vaak gelijk tot op zekere hoogte.
Enige is waar het ophoudt te begrijpen voor de een gaat het verder voor de ander alleen zal diegene dat nooit waarnemen in het normale dagelijks leven.
Wat lastig Rick deze reactie die je teamleider heeft gegeven.. Vanwege het woord hoogbegaafd vinden we het vaak moeilijk om onszelf hoogbegaafd te noemen. Alsof we ermee zeggen dat we onszelf beter vinden. Als iemand dan ook nog zo reageert maakt dat het niet echt makkelijker… Laat je daardoor niet uit het veld slaan. Het is jammer dat iemand zo reageert maar hoogbegaafdheid is een woord dat we gebruiken om iets te omschrijven. Een samenvoeging van de kenmerken die hoogbegaafdheid meebrengt. Probeer daarom voor jezelf helder te maken wat het voor inhoudt om HB te zijn. Wat betekenen de kermerken van hoogbegaafdheid voor jou en hoe kun je ze het beste inzetten.
Hallo, het laatste bericht van Reginald vind ik er herkenbaar. Ik vermoed dat het niet krijgen van erkenning, dat mensen dus niet zien wat je in je mars hebt en niet weten wat ze met je aanmoeten zoals bij Henk, er vaak toe leidt dat mensen ondergewaardeerd worden. En sommigen juist weer overgewaardeerd als je het mij vraagt.
Ik weet niet of ik hoogbegaafd ben, aangezien ik veel verwerkingstijd nodig heb. Ik ben geen snelle denker.
Maar in vrijwel alle andere kenmerken kan ik me goed vinden. Ik heb het geluk gehad dat ik na een lange periode een leidinggevende trof die mijn kennelijk onopvallende kwaliteit wel zag, naast mijn mijn sterke punten. Het gaat niet om het gelijk hebben, ik sluit me erbij aan dat het gaat om het denkproces en de richting die je kiest. Het zien van mogelijkheden die niet binnen de gehanteerde kaders liggen.
De kenmerken waarin ik me kan vinden, bv het buiten de geijkte paadjes denken, hebben als impact op mijn leven gehad dat ik vrijwel altijd eerst verkeerd wordt begrepen en op weerstand stuit ( we doen het altijd al zo wie denk jij dat je bent) maar later wel van veel collega’s respect krijg en dat ze ook naar mijn ideeën benieuwd zijn. Dat ik anders denk wordt op termijn vaak wel gewaardeerd, al is het maar om eens iets anders te horen zodat er voor iedereen weer ruimte ontstaat om eigen inzichten te hebben.
Ik heb mede door deze eigenschap een moeilijke start in het leven gehad, omdat ik een zeer laag zelfbeeld had. Van huis uit gewend dat eigen gevoelens en ideeën strafbaar zijn en later op weerstand stuiten maakte mij onzeker en in de war.
Nu ik mezelf veel beter ken ben ik niet meer zo onzeker. Mijn manier van denken eieren stelt mi lj in staat om schadelijke patronen te doorbreken en daar ben ik trots op. Verder ben ik volgens mij lichamelijk vrij intelligent, wat mij helpt bij het makkelijk oppikken van hobbies als viool spelen en dansen. Erg leuk en verrijkend.
Groeten Linda
Dat moet zijn “naast mijn minder sterke punten”
Dankjewel Linda, super fijn dat je zo openhartig jouw persoonlijke ervaring wilde delen. Dankjewel daarvoor!
Hi Linda,
Ik lees: “Ik ben geen snelle denker”.
Dit is nog al lastig. Denk je echt alleen aan dat ene onderwerp en hoe complex? Ik werd laatst traag genoemd in een sollicitatie gesprek. Maar er gingen gewoon zoveel dingen door mijn hoofd. Ik zit ook wel eens in een vergadering dat ik me irriteer hoe langzaam sommige mensen gaan. Snelheid is lastig te bepalen soms.
Heb jij ook wel eens dat je in een gesprek zit dat het lijkt alsof het een beetje als slow motion lijkt te gaan?
Hoi Coach Adrienne,
Wat heb jij mij ontzettend geholpen in het jaar 2018. Ik kan je maar niet genoeg bedanken ervoor. Ik heb toen de cursus wat toen nog heette 7Weeks Insight gedaan bij je. Ik heb er nimmer spijt van gehad en elke euro daarvan was het echt waard.
Ik zat in een soort van achtbaan in het jaar 2018 , toen ik pas wist wat hoogbegaafdheid voor mij betekende en ik steeds mijn zelf begreep kan ik nu wel zeggen dat het echt goed gaat.
Net als in je stuk schrijf je , het is niet de label om aam anderen te vertellen dat je hoogbegaafd bent, maar jezelf daarin kennen zodat de rest daardoor ook goed gaat.
Je had ook mijn blauwdruk beschreven in de cursus 7 Weeks Insight en 3 jaar naar dato voer ik hihi mijn blauwdruk uit. Tussen 2018 en nu 2021 heb ik veel tijd gehad mezelf terug te vinden een aantal dingen te verwerken en nu echt zijn wie ik ben.
Bedankt Adrienne en op mijn to do list staat weer een cursus Valkuilen wat ik graag nog bij je wil volgen.
Gr.
A.
Superleuk om te lezen A. Dankjewel voor je leuke reactie, ik ga hem met Adrienne delen.
Dit past eigenlijk absoluut niet in onze maatschappij waarin men van je verwacht dat je jezelf regelmatig in het spotlicht zet, maar ik heb erg veel bewondering voor de mensen die weinig zeggen, en wanneer je ze met iets bezig ziet of wanneer ze dan eindelijk wat loslaten over zichzelf, je d’r echt versteld van staat.
Van die stille mensen die niet met een vlag met daarop “Ik ben hoogbegaafd!” rondlopen, en waarvan velen haast automatisch aannemen dat ze een beetje simpel zijn… totdat ze hun mond opendoen.
Ik hoop zo ook te kunnen zijn: 100% zeker van mijn kennis en kunde, maar in alle discretie en zonder veel belang te hechten aan wat mijn (vaak té luide) medemensen eigenlijk van me denken. Wanneer het nodig is zal ik er voor ze zijn.
Bedankt voor je reactie Leen.
Ik heb 20 jaar voor voor een overheidsinstelling gewerkt in functies waarin ik verantwoordelijk was voor onderzoeksprojecten.
In die periode heb ik vele leidinggevenden gehad.
Met sommigen van hen kon ik het goed vinden, anderen haalden mij het bloed onder mijn nagels vandaan.
Wat ze met elkaar gemeen hadden is dat ze niet wisten wat ze met me aan moesten, wat er in resulteerde dat ik nooit promotie heb gemaakt.
Als gevolg van reorganisaties en een welbewust ingezette campagne van slechte beoordelingen om van mij af te komen, raakte ik in 2013 mijn baan kwijt. Gelukkig zag de rechter het genuanceerder en kreeg ik een niet onaardige maar ook niet bovenmatig hoge ontslagvergoeding.
Een jaar later kreeg ik een uitnodiging van de directeur van een adviesbureau in de private sector dat werkzaam is in hetzelfde specialisme als de overheidsinstanties waar ik voorheen werkte, om te komen praten.
Deze directeur was destijds ook hoogleraar in het betreffende vakgebied.
Intussen ben ik 68 jaar oud en werk ik daar nu al acht jaar met veel plezier aan een computermodel dat ten dienste staat van een voor ons land zeer belangrijke taak van de Nederlandse Overheid.
Het model is nu in een staat dat het in de praktijk kan worden toegepast.
Als mijn voormalige leidinggevenden bij de overheid hadden gesnapt wat ze aan mij hadden, in plaats van mij te dwingen om projectleider over het werk van anderen te zijn, had dit computermodel er 15 jaar geleden al kunnen zijn.
Dankjewel Henk voor het delen van jouw persoonlijke ervaring. Dat is echt heel waardevol om te lezen ook voor anderen.
Extra info. Long live the internet !
Waar ik vroeger nooit wist of ik juist zat tegenover andere mensen die hele andere ideeën hadden dan ik, wat betreft een onderwerp, kan ik tegenwoordig mijn gelijk of ongelijk achteraf makkelijk opzoeken op het internet :).
Ik meng me trouwens meestal alleen maar in gesprekken waar het gaat om zoeken naar het hoe en waarom.
Da’s het enige wat mij altijd interesseert.
Het denken zelf.
Ik heb regelmatig gehad en heb nog steeds dat ik in een groep van 4 of 10 of wat dan ook aantal mensen en zij allemaal een soortgelijk antwoord of oplossing hebben en ik de enige met een ander antwoord en zij allemaal mijn antwoord onzinnig vinden.
Het blijkt nu dat zij altijd verkeerd zitten en ik altijd gelijk heb of op zn minst in de juiste richting :).
Ik kan het tegenwoordig achteraf allemaal checken 🙂 d.m.v. research docs etc.
Grappig als je bedenkt dat als het op gewoon simpelweg goed nadenken neerkomt de meeste mensen dus door het leven gaan met totaal verkeerde ideeën en conclusies. Geen wonder dat het zo’n chaos is.
Blijkbaar wel juist kunnen inschatten als het gaat om doodgewone dagelijkse bezigheden omdat er ook niet meer nodig is om te kunnen overleven. Evolutie van de hersens :).
Dat beschrijft letterlijk mijn hele leven.
Vooral als het om werkgerelateerde dingen.
Zeker van de afgelopen 6-10 jaar.
Ik heb veel bedrijven achter gelaten (meestal op een niet al te fijne manier) die of nog steeds hun core issues gevonden hebben (die ik destijds ruim heb kunnen benoemen of beargumenteren) of nu eindelijk na vele jaren toch wel op dezelfde conclusie zijn gekomen.
We hebben het dan soms over hele teams met mensen met een Master of PhD.
Ik heb mijn opleiding nooit afgemaakt.
Wat mij vooral is opgevallen is dat zelfs op hoog niveau, mensen uren of soms weken lang over niks kunnen discussiëren.
Met name over kleine details die er voor de bigger picture totaal niet uitmaken.
Of juist fundamentele en essentiële zaken (waarvan je zou verwachten dat iemand met een PhD die MOET kennen) vergeten worden.
Uiteindelijk is dat voor mijzelf uitermate frustrerend.
Misschien is dat wel zelfs een understatement.
Ja ik vind het altijd nogal voor de hand liggend maar ben daar meestal de enige in :).
Opleiding betekent heel weinig trouwens. Vergeet niet dat opleidingen gericht zijn op gemiddelden dus wat mensen aankunnen.
Universitair is nog steeds gemiddeld alleen als je wilt het plafond daarvan. Met uitschieters daargelaten is de grotere groep nog steeds gemiddeld.
Leren en toepassen op school en echt zelf leren en toepassen zijn 2 verschillende disciplines vind ik altijd.
Blijkbaar is het eerste veel makkelijker dan het 2e omdat het 1e is afgestemd op gemiddeld vermogen.
Mensen zijn allemaal opgevoed met dogma’s en regeltjes, die generaties oud zijn. . Zelfstandig denken wordt in opvoeding en op school al afgeleerd. Elke school was voor mij een strafkamp, Zelfs in het volwassen onderwijs, waar ik toch wat meer van verwachtte ging het mis. Ik ben autodidact. Net als wijlen mijn HB-vader die zwaar dislectisch was, maar zijn toekomstvisies zijn meestal , en helaas, uitgekomen.
Vergeet verder te vertellen dat ik mijzelf onderhand redelijk goed ken.
Ik weet vaak hoe ,waar en wanneer ik anders ben.
Het proces van mijzelf begrijpen kwam meer neer op het waarnemen van verschillen tussen mij en anderen en met behulp daarvan mijzelf te identificeren. Mijn eigenschappen waarin ik een uniek zijn identificeer tegenover mensen om mij heen.
Behalve met m’n moeder praat ik er nooit over met iemand want ik zie niet hoe ze de complexiteit er van kunnen begrijpen. Zij begrijpt ook meestal weinig van me :).
Dankjewel voor je mooie en persoonlijke woorden Reginald.
Ik twijfel constant aan mijzelf. Soms heb ik perioden dat ik niet twijfel maar veel vaker dat ik wel twijfel.
Ik hou mij er ook niet echt mee bezig behalve dat mijn manier van met informatie omgaan constant botst met de wereld om mij heen dus wordt ik er constant mee geconfronteerd.
De twijfel zelf vind ik heel logisch aangezien de grote meerderheid constant anders denkt dan jij weinig verificatie vindt in hoeverre jouw denken juister is dan die van de mensen om je heen.
Doet me mij denken aan toen ik begin tiener was en mijn conclusie was dat wat je ook bedenkt je niets zeker weet dus in hoeverre heeft het al zin iets te bedenken ? Je leert dan dat jouw waarheid niet perse een waarheid is. Zelfs hoogstwaarschijnlijk niet de waarheid als je rekening houdt met je beperking als individu en nog meer als mens.
Je redeneert slechts binnen een bubbel van jouw denkvermogen. Wat daarbuiten ligt zie je niet dus je werkt met beperkte informatie.
Wat dat betreft komt elke conclusie aan op waarschijnlijkheid en hoe waarschijnlijk is het dat je gelijk hebt als je dingen gaat afwegen dus creëert het twijfel. Tuurlijk kun je iets gewoon accepteren als de waarheid maar in hoeverre is dat verstandig ?
Gedurende je leven zie je zo veel mensen die van zichzelf overtuigd zijn en meestal lijken ze niet al te snugger in mijn ogen dus voor mij bevestigen zij dat overtuiging misleidend en eenzijdig is.
Ti’s veel verstandiger er van uit te gaan dat je het wel eens mis zou kunnen hebben. Tenminste zo heb ik het altijd gezien, met alles.
Maar goed. Dus als ik niet twijfel accepteer ik, hoe onverstandig ook, maar hoe ik denk spreekt het ook regelmatig weer tegen en beland ik weer in twijfel :).
Als hoogbegaafde ben je anders bedraad dan de mensen om je heen. Dat zorgt dat de mensen om je heen anders lijken dan jij. Of jij anders bent/voelt doet en denkt dan hen. Het is dat stukje anders-zijn wat jou als HB uniek maakt. Laat op de eerste plaats de gedachte los dat iets normaal of abnormaal is. Onderzoek juist wat jou jou maakt. Vanuit daar kun je gaan zien wat past bij jou, wat jij nodig hebt en wat klopt voor jou. Dan kun je het meest tot jouw recht gaan komen in jouw leven en werk.
Richt je op dat wat jou anders maakt. Want in dat wat jou anders maakt ligt belegen wat klopt voor jou en wat jij te doen hebt. Het betekent ook dat je op bepaalde vlakken iets anders nodig hebt. Niet op alle vlakken overigens. Want hoewel je als HB in meerdere opzichten echt anders bent, ben je in bepaalde opzichten ook gewoon hetzelfde. We zijn allemaal mensen.
Als je plannen en ideeën hebt die je graag wilt realiseren, ga dan aan de slag met het versterken van je geloof. Hoe sterker jouw geloof, hoe beter je straks ook om kunt gaan met de obstakels die je onderweg tegen gaat komen. Geloof staat namelijk tegenover volharden. Volharden wordt daarom makkelijker als je een ijzersterk geloof hebt in dat wat jij wilt kan en gerealiseerd gaat worden.