Van nature ben ik heel loyaal naar anderen. Als iemand eenmaal in mijn leven is, dan zal ik niet veel laten om de vriendschap in stand te houden. Ik investeer (met liefde) veel tijd en aandacht in mensen die mij dierbaar zijn. Ik geef heel veel en vanwege mijn loyaliteit ontstaan daardoor soms ook relaties die uit balans zijn. Relaties waar ik veel instop, maar weinig uit terugkrijg. De afgelopen jaren ben ik daarom op de eerste plaats selectiever geworden in wie ik toelaat in mijn leven. Daarnaast heb ik afscheid leren nemen van mensen die eigenlijk helemaal niet paste bij de persoon die ik was.
Dat was niet makkelijk. Maar ik voelde wel al snel wat er gebeurde met mijn energielevels toen ik geen afspraken meer maakte met bepaalde mensen. Hoeveel rust dat gaf. Het enige waar ik aan moest wennen, is dat afscheid nemen een bepaald gevoel van leegte meebrengt. En dat is geen fijn gevoel. Al weet ik inmiddels wel, dat dit een tijdelijke en noodzakelijke overgang is.
Vanuit leegte, ontstaat ruimte voor iets nieuws
In onder andere mijn masterclass, zeg ik regelmatig tegen de deelnemers dat het belangrijk is om echt jezelf te durven zijn. Om afscheid te nemen van je maskers. En dan krijg ik vaak de reactie: ‘ja, maar als ik dat doe, dan houd ik straks niemand meer over’. Een terechte opmerking, want als je altijd een aangepaste versie van jezelf bent geweest, dan heb je op basis daarvan ook de relaties met anderen ingevuld. Relaties die misschien helemaal niet bij jou passen en waar je dan ook beter afscheid van kunt nemen.
Dat klinkt vaak hard en zwaar, maar het hoeft niet zo rigoureus te zijn en het is niet zwart of wit. Jij bepaalt in hoeverre je een relatie wel of niet in stand wilt houden. Maar weet wel, uiteindelijk is het voor alle partijen beter om ruimte te creëren voor wat wel past. Ook de ander geef je dan namelijk de mogelijkheid om iemand te vinden die echt past bij hem of haar.
Door afscheid of afstand te nemen, ga je vanuit een situatie waarin je regelmatig met bepaalde mensen afsprak over in een situatie waarin je minder sociaal contact hebt. Dat noem ik de tussenfase. Deze tussenfase, de fase tussen afscheid nemen en het opvullen van de leegte, die is het moeilijkste. Want in deze fase ga je jezelf afvragen of het wel slim was dat je nu zonder masker de wereld betreedt. Of je wel mensen gaat vinden die jou dan nog steeds leuk vinden en die bij jou passen. Of je wel die gelijkgestemden gaat vinden en aantrekken. Er ontstaat angst dat je de verkeerde keuze hebt gemaakt en nu voor de rest van je leven alleen blijft.
Daarom is het belangrijk om te onthouden dat zodra je ruimte durft te maken, je ook de kans hebt om de ruimte weer te vullen met iets nieuws. Hoe meer jij daarin jezelf durft te laten zien, des te makkelijker je gelijkgestemden aantrekt. En als gevolg kun je vriendschappen opbouwen die veel hechter zijn omdat je zonder maskers de relaties met anderen aangaat. Het heeft alleen tijd nodig. Geduld en vertrouwen zijn hierin key-woorden. Ook werkt het fijn als je je kunt aansluiten bij een groep mensen die eenzelfde soort proces aan het doorgaan zijn. Alleen is het veel moeilijker.
Wat kun je doen?
Maak de balans voor jezelf op. Welke relaties zijn uit balans? Maak dit bespreekbaar met de ander. Is er iets wat jullie samen kunnen doen om de relatie te verbeteren? Geef mensen daarbij de tijd en de kans om je opnieuw te leren kennen. Maar wees er ok mee als jullie beide een andere wegen inslaan.
Als je merkt dat een relatie zo scheef is dat je er steeds op leegloopt, is het goed om te bekijken of het beter is om afscheid te nemen, of in ieder geval afstand. Wees niet rigoureus in de zin dat je gelijk van alles en iedereen tegelijk afscheid neemt. Wees weloverwogen. Bekijk de hele looptijd van de relatie. Baseer je besluit niet op de laatste gebeurtenis. En doe het in fases anders is het voor jezelf een nog moeilijker proces om te doorlopen.
Ik ben benieuwd, herken je dit? Is het tijd voor jou om de balans op te maken? Laat je het me onder de blog weten?
Comments 7
Voor mij heeft vriendschap te maken met het delen van schoonheid.
Maar ik ben erachter gekomen dat voor de meeste mensen het niet meer is dan een economische, sociale of maatschappelijke relatie. Terwijl ik er een veel hogere verwachting van had. Is het economisch nut verdwenen, dan is het over. Hierdoor ben ik vaak teleurgesteld. Voor mij een koker visie.
Heel herkenbaar. Ik heb afscheid genomen van bepaalde mensen, en met beleid keuzes maken in het stoppen van energie in relaties. Ik kies ervoor energie in de relatie met mijn man en kind te stoppen. Ik heb voor hen gekozen, ik krijg er ook energie van en hou van hen. Zij zijn het echt waard.
Ik heb altijd al weinig échte vrienden gehad. Wel veel kennissen, dat is voor mij echt wel een groot verschil. Ik heb een aantal vrienden, die ik niet al te vaak zie en waarbij het altijd goed is.
Van sommige mensen kom je niet helemaal los (familie), maar probeer ik de positieve punten naar boven te halen. Mijn moeder is bijvoorbeeld een hele leuke oma voor mijn dochter. En dat is het dan wel in die relatie.
Ik ken mijn vader pas sinds een jaar of 9 (ik ben 52) en zal nooit meer een echte vader-dochterrelatie met hem op kunnen bouwen. We vinden elkaar wel heel aardig en we zijn allebei niet van het elkaar heel vaak zien. Maar wel regelmatig en ik voel daar zeker verbinding.
Ik heb nogal bindingsangst, maar door heel bewust met relaties en mijn rol daarin om te gaan (koste wat jaren om dit te leren) en mijn maskers afgooien, kan ik relaties beter plaatsen. Ik verwacht ook in de meeste relaties niets meer terug, ik stop er zelf ook niet te veel energie meer in. Een hoop mensen vinden mij nou eenmaal leuker mét masker(s), en die ben ik niet meer……
Wat is dit herkenbaar zeg. Ik heb van verschillende mensen afscheid genomen in mijn leven. Niet omdat er iets mis was met die anderen, maar omdat ik een diepere laag wilde bereiken, zowel op vriendschappelijk als religieus niveau. Bij die andere personen was daar de wens en/of de capaciteit niet voor. Dat doet niets af aan wie die andere persoon dan is, maar uiteindelijk zou ik er op stuklopen. Ik neem dan liever afscheid op goede grond, dan dat ik het laat verzuren.
Ik herken wat je schrijft over selectiever worden in vriendschappen. Zelf heb ik ook liever een paar goede vrienden, dan veel mensen die ik oppervlakkig ken. Ik heb mensen om mij heen nodig die het niet vermoeiend vinden om diepzinnige gesprekken te voeren, of onnodig ver door te denken over dingen die volstrekt nutteloos zijn. Mensen die ‘het overdenken van een vraagstuk’ kunnen waarderen.
Wat mij ook enorm kan frustreren is wanneer andere mensen mij de indruk geven dat onze vriendschap vrijblijvend is. Ik ben geen ster in vrienden maken, maar de mensen waarvan ik zeker weet dat het mijn vrienden zijn, heb ik hoog zitten. Erg jammer als dan blijkt dat beide partijen een heel verschillend beeld of verschillende verwachtingen hebben van de vriendschap.
Hoi,
Ik herken het zeker. Dat je je voor 1000% geeft en inzet voor een contact. Dat kan een valkuil zijn maar hoeft niet. Hierdoor heb ik een aantal vriendschappen opgebouwd die inmiddels allemaal rond de 25 jaar al meegaan. Vriendschappen die meegegroeid zijn met de tijd. Zonder mijn vasthoudendheid was dit wellicht nooit zover gekomen. Overigens zijn het vriendschappen die door alle partijen als zeer waardevol worden gezien… Dus dat kan ook. Aan de andere kant heb ik ook gezien hoe veroordelend mensen kunnen zijn als je opeens kiest helemaal jezelf te zijn. Dit heeft me mijn huwelijk gekost en daarmee was ik in 1x mijn sociale netwerk ook kwijt. Overnieuw beginnen. Met alles. Van huis, tot leven, tot sociaal netwerk. Alles.. Ik heb mezelf voorgehouden dat er nieuwe mensen voor terug zouden komen die beter zouden passen bij wie ik nu ben. Dat is ook gebeurd.
Ik heb nog wel steeds zelfs nog een beetje het idee nog niet helemaal 100% te kunnen of durven zijn wie ik echt ben. De klap die het me opleverde tijdens de scheiding maakt me nu soms weer voorzichtiger en eigenlijk wil ik dat niet.
Los hiervan. Waar ik heel erg tegen aan loop is dat ik vaak voor veel mensen te veel ben… Ik ben ook op momenten te veel voor mezelf. Dus ik begrijp het wel als mensen het zeggen. Leuk is het niet. De negatieve reacties. Commentaar. Mensen die je willen veranderen… Herkenbaar? Ik kan wel wat handvatten gebruiken
Groeten
Tabita
Ook herkenbaar Tabita, ik ben ook vaak wel veel. Veel kennis, veel energie, en graag de diepte in. Oppervlakkigheid is voor veel mensen toch gemakkelijker. Ik vind dat ook lastig, maar kan mijzelf wel aankijken in de spiegel en soms kom je iemand tegen waarbij het zó klikt dat je eigenlijk heel snel de diepte in gaat/kan. Als dat gebeurt, is dat wel zo enorm waardevol, dat ik al die andere oppervlakkigheid weer wat beter aankan.
Ik probeer mij op te laden aan betekenisvolle gesprekken, relaties, boeken, programma’s en dergelijke en heb dan wat wisselgeld voor de oppervlakkigheid van deze maatschappij. Ik ben overigens niet cynisch of superkritisch op de maatschappij en andere mensen, zij zijn gewoon anders en passen niet zo bij mij.
Ik ga op zoek naar dingen en mensen die ook niet regulier zijn. Ik hou ervan, ik ben er tegenwoordig trouwens trots op dat ik ‘anders’ ben. En volgens mij is het leven sowieso niet altijd gemakkelijk. Ook niet als je als middle-of-the-road, doorsnee door het leven gaat.
Dag Adrienne,
Kan ik aannemen dat je “gap” bedoelt?
Mijn ervaring:
Het masker afzetten geeft meer contrast. Ja, je gaat absoluut mensen verliezen, die mensen hadden je feitelijk liever in je ingehouden, gedempte versie gezien. De mensen die je dingen zien doen die “helemaal niet bij je passen”, of “nu geen klik meer met je hebben”. Andersom is de kans nu aanwezig dat je inziet dat je de waarde van het contact uiteindelijk altijd middelmatig hebt gevonden, dus waarom onderhield je het eigenlijk?
Uiteindelijk gaat het om de keuze om volledig levend te zijn of niet, en daarmee worden zulke contacten acceptabele schade. Eenzaamheid en HB is onafscheidelijk, de vraag is echter ook hoeveel kwalitatief hoogwaardige contacten een mens eigenlijk nodig heeft….bij mij zijn dat er maar een paar. Liever een paar goede diepgaande relaties dan hordes oppervlakkige babbelaars.
De positieve kant : diezelfde beweging levert zichtbaarheid op voor diegenen die op zoek waren naar je, maar je niet herkenden. Hoe meer contrast, hoe zichtbaarder je wordt. Hoeveel contrast je in balans brengt weet je vanzelf wel. De kans dat je mede HBers tegenkomt wordt een stuk groter. Mijn ervaring is ook dat een aantal niet-HBers in mijn omgeving nu juist helderheid hebben gekregen in wat er al die tijd met mij “aan de hand was”. Ik heb meerdere keren te horen gekregen dat mensen helemaal niet verbaasd waren toen ik met de “diagnose” kwam.
En zo kan het met de vermoede eenzaamheid altijd nog meevallen.
Beste Adrienne, ik heb deze week het ebook gelezen en vanavond deel genomen aan je Masterclass. Waarvoor dank, ik vond het heel interessant! Er was een klein probleem, ik kon alles horen maar het lukte niet om te chatten. Waarschijnlijk ligt het aan mijn laptop.
Fijne avond en nogmaals bedankt!
Veerle