Van nature ben ik heel loyaal naar anderen. Als iemand eenmaal in mijn leven is, dan zal ik niet veel laten om de vriendschap in stand te houden. Ik investeer (met liefde) veel tijd en aandacht in mensen die mij dierbaar zijn. Ik geef heel veel en vanwege mijn loyaliteit ontstaan daardoor soms ook relaties die uit balans zijn. Relaties waar ik veel instop, maar weinig uit terugkrijg. De afgelopen jaren ben ik daarom op de eerste plaats selectiever geworden in wie ik toelaat in mijn leven. Daarnaast heb ik afscheid leren nemen van mensen die eigenlijk helemaal niet paste bij de persoon die ik was.
Dat was niet makkelijk. Maar ik voelde wel al snel wat er gebeurde met mijn energielevels toen ik geen afspraken meer maakte met bepaalde mensen. Hoeveel rust dat gaf. Het enige waar ik aan moest wennen, is dat afscheid nemen een bepaald gevoel van leegte meebrengt. En dat is geen fijn gevoel. Al weet ik inmiddels wel, dat dit een tijdelijke en noodzakelijke overgang is.
Vanuit leegte, ontstaat ruimte voor iets nieuws
In onder andere mijn masterclass, zeg ik regelmatig tegen de deelnemers dat het belangrijk is om echt jezelf te durven zijn. Om afscheid te nemen van je maskers. En dan krijg ik vaak de reactie: ‘ja, maar als ik dat doe, dan houd ik straks niemand meer over’. Een terechte opmerking, want als je altijd een aangepaste versie van jezelf bent geweest, dan heb je op basis daarvan ook de relaties met anderen ingevuld. Relaties die misschien helemaal niet bij jou passen en waar je dan ook beter afscheid van kunt nemen.
Dat klinkt vaak hard en zwaar, maar het hoeft niet zo rigoureus te zijn en het is niet zwart of wit. Jij bepaalt in hoeverre je een relatie wel of niet in stand wilt houden. Maar weet wel, uiteindelijk is het voor alle partijen beter om ruimte te creëren voor wat wel past. Ook de ander geef je dan namelijk de mogelijkheid om iemand te vinden die echt past bij hem of haar.
Door afscheid of afstand te nemen, ga je vanuit een situatie waarin je regelmatig met bepaalde mensen afsprak over in een situatie waarin je minder sociaal contact hebt. Dat noem ik de tussenfase. Deze tussenfase, de fase tussen afscheid nemen en het opvullen van de leegte, die is het moeilijkste. Want in deze fase ga je jezelf afvragen of het wel slim was dat je nu zonder masker de wereld betreedt. Of je wel mensen gaat vinden die jou dan nog steeds leuk vinden en die bij jou passen. Of je wel die gelijkgestemden gaat vinden en aantrekken. Er ontstaat angst dat je de verkeerde keuze hebt gemaakt en nu voor de rest van je leven alleen blijft.
Daarom is het belangrijk om te onthouden dat zodra je ruimte durft te maken, je ook de kans hebt om de ruimte weer te vullen met iets nieuws. Hoe meer jij daarin jezelf durft te laten zien, des te makkelijker je gelijkgestemden aantrekt. En als gevolg kun je vriendschappen opbouwen die veel hechter zijn omdat je zonder maskers de relaties met anderen aangaat. Het heeft alleen tijd nodig. Geduld en vertrouwen zijn hierin key-woorden. Ook werkt het fijn als je je kunt aansluiten bij een groep mensen die eenzelfde soort proces aan het doorgaan zijn. Alleen is het veel moeilijker.
Wat kun je doen?
Maak de balans voor jezelf op. Welke relaties zijn uit balans? Maak dit bespreekbaar met de ander. Is er iets wat jullie samen kunnen doen om de relatie te verbeteren? Geef mensen daarbij de tijd en de kans om je opnieuw te leren kennen. Maar wees er ok mee als jullie beide een andere wegen inslaan.
Als je merkt dat een relatie zo scheef is dat je er steeds op leegloopt, is het goed om te bekijken of het beter is om afscheid te nemen, of in ieder geval afstand. Wees niet rigoureus in de zin dat je gelijk van alles en iedereen tegelijk afscheid neemt. Wees weloverwogen. Bekijk de hele looptijd van de relatie. Baseer je besluit niet op de laatste gebeurtenis. En doe het in fases anders is het voor jezelf een nog moeilijker proces om te doorlopen.
Ik ben benieuwd, herken je dit? Is het tijd voor jou om de balans op te maken? Laat je het me onder de blog weten?
