Als ik ergens mijn zinnen op heb gezet, dan ga ik er helemaal voor. Ik kan heel goed vastpakken en niet loslaten tot het klaar is. Als iets mijn interesse heeft, dan heb ik een bovengemiddelde motivatie om ermee bezig te gaan. En als ik duidelijk weet wat ik te doen heb, kan ik mezelf daar helemaal in verliezen. Ik ben de laatste die een schop onder mijn reet nodig heeft om iets te gaan doen. Sterker nog, ik heb het soms eerder nodig dat ik wat word afgeremd.
Want dat hard zijn voor mezelf en het heel goed kunnen doorzetten, heeft me ver gebracht. Maar, het heeft me onderweg ook wel wat gekost.
Ik heb de afgelopen jaren daarom moeten leren om minder hard en streng voor mezelf te zijn. Om niet koste wat het kost mijn doelen te behalen. Ik heb geleerd om te luisteren naar mijn lichaam en geest. Ik had een lesje in zachter zijn voor mezelf nodig. En eerlijk is eerlijk, dat lesje ben ik soms nog steeds aan het leren.
Voor mijn mede-vastpakkers geef ik graag het advies: een doel is iets om naartoe te werken. Het geeft je richting en iets om naar uit te kijken. Een doel is niet iets wat er zo snel mogelijk moet zijn, ten koste van je levensplezier.
Ben jij te zacht voor jezelf?
Aan de andere kant heb ik ook vaak genoeg mensen gezien die juist te zacht zijn voor zichzelf. Die al heel snel roepen ‘Ja, ik wil wel, maar nee, nu is niet het moment. Ik moet eerst nog meer tijd voor mezelf nemen. Ik moet nu even naar mijn gevoel luisteren’. En natuurlijk is dat ook belangrijk. Maar, waar je oplettend op mag zijn is wanneer dit eigenlijk een excuus is om iets niet te doen. Wanneer je eigenlijk jezelf voor de gek aan het houden bent.
In het proces van doelen stellen, zul je namelijk ongemak ervaren. Je vindt het misschien spannend om een doel te stellen waarvan je weet dat je ervoor in beweging moet komen en waardoor er iets in je leven gaat veranderen. Of je vindt het spannend omdat je nog niet weet of het allemaal wel gaat lukken. En om dat ongemak zo min mogelijk te hoeven voelen, ga je jezelf verhaaltjes vertellen. Verhaaltjes over waarom nu niet het moment is. Verhaaltjes over waarom het belangrijk is dat je eerst ‘dit’ of ‘dat’ doet. Hoe slimmer je bent, hoe slimmer ook je argumenten zijn. En als gevolg gebeurt er niet zoveel.
Wat kun je doen?
Van jezelf weet je wel of je eerder te hard of te zacht bent voor jezelf. En soms verschilt dat ook per situatie. Het belangrijkste dat je kunt doen, is oplettend zijn. Als je de neiging hebt om te hard te zijn voor jezelf, bouw dan dagelijkse reflectiemomenten in om je af te vragen: ‘Ben ik vandaag te hard voor mezelf geweest? En zo ja, wat kan ik morgen dan beter doen?’.
Heb je eerder de neiging om te zacht te zijn voor jezelf? Spreek je doelen dan uit naar iemand die dichtbij je staat en vraag hem of haar om jou regelmatig te vragen hoe het ervoor staat. Zoek iemand die ook best tegen jou durft te zeggen dat je jezelf in de weg aan het zitten bent. En iemand die jou ook even die schop onder je reet kan geven ;).
Ben jij te hard of te zacht voor jezelf? Laat je het weten onder de blog?
We zien de laatste tijd dat het plaatsen van een reactie niet voor iedereen lukt. Inmiddels hebben wij al verschillende dingen geprobeerd om dit op te lossen, maar helaas is het probleem er nog steeds. Als je een reactie probeert te plaatsen en het lukt niet, stuur ons dan aub een mail (info@giftedpeople.eu) en laat ons weten welke browser je gebruikt en of je gebruik maakt van je telefoon of de computer. Zo krijgen we hopelijk meer duidelijkheid over de oorzaak van dit probleem.
—
Yes, ik wil graag dat e-book! Je ontvangt dan ook de wekelijkse HB updates gemakkelijk in je mail.
Heb je de masterclass over hoogbegaafdheid al gevolgd? Je kunt gratis deelnemen en je hier aanmelden voor de eerstvolgende.
Comments 30
Ik zie het nut niet in om mezelf nog te ontwikkelen. Doe dit al heel mijn leven niet. Heb altijd onder mijn niveau gepresteerd en in dienst geleefd van anderen en daar ben ik inmiddels 59 mee geworden. Het is me niet meegegeven vanuit het ouderlijk gezin. Het enige waar ik mezelf in uit kon leven was het korfballen. Daar kon ik zo goed zijn als ik was en op hoog niveau presteren. En nu durf ik mezelf niet meer te laten zien. Want wat moet ik met de emotie die gepaard gaat met gewaardeerd worden? Ik weet dat ik het waard ben en mezelf mag zijn, maar mijn gevoel gaat niet mee. Keer op keer teleurgesteld worden eist zijn tol. Ik leef mijn leven en geniet van wat er op mijn pad komt.
Ik denk niet dat mijn IQ 130 haalt maar mijn doorzettingsvermogen gecombineerd met mijn snel denkvermogen heeft mij mega miljonair gemaakt.
Ik zie nu pas en per toeval in dat dit dicht aanleunt bij HB. Het was dus niet meer dan logisch dat ik uit een grote organisatie gestapt ben en mijn eigen bedrijf opgericht heb. Ik ga maar door en door, zelfs zodanig dat de mensen rondom mij vragen waarom ik het nog doe. Het is mijn project 🙂
Fijn dat je reageert. Een IQ test is ook niet per se een bewijs of je wel of niet HB bent. Een IQ test is namelijk alleen een moment opname en dit is van veel factoren afhankelijk. Mocht je het leuk vinden om je te verdiepen in hoogbegaafdheid, dan ben je altijd welkom om naast de blogs ook de gratis online masterclass te volgen. Je kunt jezelf aanmelden via deze link: https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Wederom een interessant stuk en uiteraard heel herkenbaar.
Wanneer is te, te? Waar ligt de grens?
Je lijf en/of je gevoel geeft het antwoord. Dat is mijn antwoord op die vraag.
Waar ik mee worstel, is hoe ik het om draai c.q. anders ga en kan doen. Wellicht komt dat in je volgende blog naar voren.
Ik probeer diverse manieren, maar vaak komt het er uiteindelijk op neer dat ik, in het werk, toch weer mijn hyper focus aan moet zetten om zaken voor elkaar te krijgen.
Aan de ene kant is die hyper focus super handig, als je hem goed gebruikt. Maar het kost altijd wat, of je hem nu goed gebruikt of niet. Het kost wat van jezelf, van je gezin, van de verhouding tot anderen, etcetera.
Ik wil daar uiteraard graag van af en in balans komen, want op deze manier blijf ik op hetzelfde meertje dobberen, terwijl ik juist het anker wil liften en die wijde zee op wil gaan die in mijn hoofd al zo helder voor ogen licht.
Dankjewel voor je reactie Marin. Dat klopt, niet het blog van komende week maar de week daarna, gaat over het ontwikkelen van nieuwe gewoontes. Die sluit dus aan bij jouw vraag 🙂 dus ik hou het nog eventjes geheim 😉
Wat vervelend dat je hier tegenaan loopt en nee, dat is zeker niet de bedoeling. Veel in ons leven staat of valt met het helder maken van onze blauwdruk. Wat je wilt, wie je bent en wat je daarvoor nodig hebt. https://giftedpeople.eu/wat-is-de-blauwdruk/
Heb je al eens een gratis online masterclass gevolgd? Hier worden namelijk verschillende valkuilen van HB in besproken. Ik denk dat het zeker wat opheldering kan geven. Je kunt jezelf aanmelden via deze link: https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
ik kan me voorstellen dat te hard of te zacht zijn niet alleen maar voorkomt bij hb-ers. Of wel? Of kunnen hb-ers betere argumenten en excuses misschien jezelf beter voor de gek houden? dan niet hb-ers.
Dat klopt hoor, maar het is wel iets waar veel HB’ers echt tegenaan lopen.
Nog steeds niet zeker of het bij mij nu HB is, maar zeker herkenbaar! Soms veel losse momenten zitten uitdenken hoe ik iets moet doen, en dan gaat het precies zoals ik had bedacht. Of ik ben de interesse kwijt omdat het “uitdenken” (vooral bij grotere projecten), al gelukt is, en dan is de rest saai, geen uitdaging meer. Ben wel eens jaloers op iemand die zonder te denken gewoon ergens aan begint, maar aan de andere kant zie ik diegene tegen knelpunten aanlopen, waarvan ik denk, die had je kunnen zien aankomen. Aan de andere kant blijven er ook veel dingen liggen dat ik een schop onder de kont nodig heb omdat het of geen uitdaging is, of veel tijd kost. Maar ook mijn grenzen in de gaten houden is heel belangrijk
Dan denk ik ow ja, ik werk 40+ uur ben 70% co-ouder van 2 kids, heb een huishouden en wil daarnaast nog van alles. Toen werd ik erop gewezen dat je soms ook echt rust moet plannen,aar dat blijf ik een onwerkelijk concept vinden. Dus ik herken me wel in de genoemde rollen (goede tip). En dus beide extremen i.p.v. de middenweg.
Dat klopt, ook een sneltrein staat af en toe eventjes stil. Als je altijd 110% geeft, dan kost het ook steeds 10% van iets anders, dat moet je af en toe toch eventjes opladen, doe je dat niet dan loop je een verhoogd risico op een burn-out. Het is een proces van naar op jezelf op zoek gaan. Dat is een belangrijk onderdeel van de Insight, de persoon die je bent en wilt zijn vormgeven (wie je bent, wat je wilt en daarvoor ook nodig hebt https://giftedpeople.eu/wat-is-de-blauwdruk/). Is dat waar je nu het meeste naar op zoek bent? Je bent altijd welkom om een gratis online masterclass te volgen. Via deze link kun je jezelf aanmelden op een moment wat voor jou uitkomt. https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Weer een mooi stuk van je Adriënne. Ik ben vooral te hard voor mezelf. Wil het hoogst mogelijk haalbare halen in datgene waar ik mijn zinnen op heb gezet. Gelukkig nu ik wat ouder wordt kan ik mezelf wat vaker tot de orde roepen.
Dankjewel voor je reactie Chaliarmska. Goed dat je dit steeds vaker probeert om te doen.
Bij mij is het een of-of-kwestie. Alsof ik geen ‘midden’ ken. Als ik er op werkbladen niet helemaal voor kan gaan geraak ik snel uitgeblust. Als ik er helemaal voor ga, dan laat mijn moederschap te wensen over omdat ik thuis snel overprikkeld ben. Echt vervelend.
Zo herkenbaar…met de volgende gedachte lukt het me aardig hiermee om te gaan: Als je je overal voor 100% wilt inzetten, dan kun je geen 2 dingen tegelijk, was mijn eerste opener. Sinsdien verdeel ik mijn tijd over mijn rollen of doelen. Het blijft desondanks een uitdaging, de dingen kunnen me zo bezighouden dat ik ze moeilijk kan loslaten…of ik ben zo enthousiast en vind het zo belangrijk dat het toch echt vandaag af moet, maar oefening baart kunst en tegenwoordig vind ik 80% ook wel een prima inzet….
Het is een proces van naar op jezelf op zoek gaan. Wie ben je, wat wil je graag en wat heb je daarvoor nodig. Van daaruit kun je gaan werken naar wat het beste bij jou past en wat er nodig is. Dat is ook heel lastig en gaat niet vanzelf. Weet je hoogbegaafdheid heeft veel mooie kanten maar het brengt ook inderdaad zoals je omschrijft valkuilen mee. Ook een sneltrein staat af en toe eventjes stil Ann. En bedenk dat jouw 100% voor andere mensen vaak als 150% wordt bezien. Wees je bewust van waar je ‘ja’ en ‘nee’ tegen zegt en voel je niet bezwaard als je iemand ‘nee’ moet voorkopen. Wees trouw aan jezelf en je eigen plannen, want anders word je door de wereld heen en weer geslingerd terwijl je niet de tijd hebt om voor jezelf te zorgen. Je bent altijd welkom om een gratis online masterclass te volgen. Via deze link kun je jezelf aanmelden op een moment wat voor jou uitkomt. https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Tja, die vraag roept een schizofreen gevoel op. Toen een leraar mij (al op volwassen leeftijd) eens letterlijk zei: “Jij hebt een schop onder je kont nodig”, had hij het goed mis. Ik liep mezelf juist voorbij in het onderkennen van mijn gevoelens. Maar ik trok het me wel aan wat hij zei en dacht dat ik niet genoeg pit had en eens door moest pakken. Dat ik al meer deed dan goed voor me was, bleek later toen ik ziek thuis kwam te zitten. Bovendien is mijn ervaring dat mijn acties van tegenspartelen vaak niet voor niets zijn.
Gezien mijn situatie zou je nu kunnen zeggen dat ik ‘hard’ ben voor mezelf en meer momenten van reflectie in zou kunnen bouwen. Als dat niet lukt, komt er een stemmetje waarmee ik mezelf afkeur. En geef ik me over aan de lethargie, is daar de tegenstem: Jij hebt een schop onder je kont nodig. Zo is het dus nooit goed en kan ik tijden verkeren in een vicieuze cirkel.
Gelukkig komt er altijd weer een moment van werkelijke reflectie, zie ik zelf waar de schoen wringt en kan mezelf een schop onder de kont geven óf mijn slimme tegenwerpingen onderscheppen, waardoor ik alsnog tot actie kom. Al is het maar om tot rust te komen;)
Dankjewel voor het delen van jouw persoonlijke ervaring Janneke.
Zo herkenbaar voor mij. Privé zoek ik altijd excuses om niet aan iets te beginnen, zelfs iets wat leuk kan zijn.
In m’n job push ik mezelf altijd om het sneller en beter te doen en kan ik niet stoppen tot ik het eindresultaat goed genoeg vind ( wat zelden of nooit gebeurt). Ongeveer een jaar geleden ging dat mis en sedertdien kamp ik met een (werkgerelateerde) burnout. Luisteren naar mezelf en gas terugnemen was dus de boodschap.
Zorg dat je goed weet wat jouw belangrijkste prioriteiten zijn in de komende week en verlies deze niet uit het oog. Wees je bewust van waar je ‘ja’ en ‘nee’ tegen zegt en voel je niet bezwaard als je iemand ‘nee’ moet voorkopen. Wees trouw aan jezelf en je eigen plannen, want anders word je door de wereld heen en weer geslingerd terwijl je niet de tijd hebt om voor jezelf te zorgen. 🙂
Adrienne,
Dat was weer eens een keer een schot in de roos. Allemaal zo herkenbaar. Jammer dat ik er 50 jaar over heb moeten doen om achter dingen te komen die te maken hebben met HB. Ik lees met plezier iedere week je rubriek en blijf maar leren!
Niet jammer, maar wat goed! Dat je er na 50 jaar achter komt. Sommige mensen leren het nooit. Les geleerd nooit meer vergeten en op blijven letten toepassen.
Dankjewel Herman voor je fijne woorden..
Herkenbaar, zowel hard als zacht….
Fijn dat je reageert.
Hard en zacht wisselen elkaar af bij mij. Ik ben teveel aan het pushen als ik iets leuk vind, iets dat me ligt. Gevaar is dat ik dan anderen óók loop te pushen, ga er van uit dat die ander zo denkt als ik. Dus word ik teruggefloten. Ik ben te zacht voor mezelf als ik iets spannend vind. Het blijft best een zoektocht naar balans. Hoort ook bij het leven, eb en vloed.
Mooi verwoord Nelly, dankjewel voor je reactie.
Even proberen of m’n reactie erdoor komt 😉
Ik merk vaak dat ik excuses verzin om iets niet te doen. Uit angst. Toch weet ik dat als ik eenmaal begin, het juist ontzettend leuk is en ik weer doorschiet naar het andere uiterste. Maar die eerste stap zetten…das het zwaarst.
Die 1e stap zetten is voor mij ook zo moeilijk. Ik denk eerst allemaal scenario’s door, en ga ‘beren op de weg zien’ of stel meteen te hoge eisen aan het eindresultaat. Dan kan het werkelijke eindproduct niet tippen aan wat ik in mijn hoofd heb dus begin ik er niet meer aan. Een opdracht van buitenaf of in een groepje werken helpt vaak wel.
Ja die eerste stap, wat kan ik daar tegen aan hikken!
Dan ben ik inderdaad te zacht voor mezelf.
Ook omdat ik bijvoorbaat al vind dat ik tekort schiet (wie ben ik nou.. er zijn anderen die al veel meer ervaring hebben dan ik.. waarom zou ik er dan nog aan beginnen) In die context ben ik te hard voor mezelf (of is het weer een excuus.. oeps)
Ik ben wel al jaren chronisch vermoeid en dat maakt ook dat ik angstig ben om iets (praktijk) op te starten (wellicht ook een excuus van mijn lichaam…)
Van het idee van samenwerken krijg ik wel al jaren een blij gevoel. En toch onderneem ik daar niet concreet stappen in om dat uit te zoeken (te zacht..)
Conclusie: ik kan wel een schop onder mijn kont gebruiken
Maar die eerste stap zetten… das het waard.
Dankjewel vooe je reactie MB.