Hoog of laag springen. Schreeuwen, fluisteren, met mijn vuist op de tafel slaan. Spreek ik een andere taal? Ik voel de frustratie door mijn lijf heen gaan, de machteloosheid. “Waarom zien jullie niet dat hier iets helemaal fout gaat?”
Ik vind het helemaal niet erg om af en toe ergens bij te springen. Om brandjes te blussen, crisissen op te lossen. Sterker nog, ik ben er heel goed in. Vaak heb ik dit bij bedrijven ook mogen en kunnen doen. Vond ik best leuk.
Maar wat ik minder leuk vond, was brandjes blussen omdat de oorzaak van de brand steeds maar niet werd aangepakt. Wat ik minder leuk vond was dat ik steeds (naar mijn idee) heel duidelijk vertelde wat er mis zou gaan als we op deze manier verder gingen, maar dat niemand er wat aan deed.
Ik heb lang niet begrepen waarom ik de enige leek te zijn die zag wat er ging gebeuren als we of A of B deden. En waarom ze mij niet begrepen als ik dat vertelde. Voor mij was het zo logisch en zo duidelijk, hoe kon dat voor anderen niet zo zijn?
Net zo naar vond ik dan dat er 2 maanden later iemand kwam die met precies dezelfde oplossing kwam en dat het dan ineens zo’n goed idee was :(. Ik durfde niet meer te zeggen dat ik dat al eerder had gezegd. Ik wilde niet arrogant overkomen. Maar het maakte me wel verdrietig dat anderen er steeds met de credits vandoor gingen.
Niet iedereen ziet dat
Als hoogbegaafde kun je in jouw hoofd snelle stappen maken. Scenario’s in je hoofd afspelen en daardoor zien wat er in de toekomst staat te gebeuren en wat de benodigde oplossingen zijn. Dan kun je nog weleens vergeten dat de hele reis van nu tot de gebeurtenis in de toekomst zichtbaar is in jouw hoofd, maar niet voor de mensen om je heen. Daardoor zeggen zij 2 maanden later wellicht precies hetzelfde, maar kunnen ze niet de link leggen met wat jij destijds bedoelde.
Om een voorbeeld te geven. Als je van de plek waar je nu bent (punt a) naar de plek van bestemming wilt komen (punt b), dan is het nodig dat je weet welke weg daar naartoe leidt. Als je geen kaart hebt, dan kun je nog zo goed zien hoe punt b eruitziet, je weet alleen niet hoe je er komt. Wanneer je als hoogbegaafde iemand wilt uitleggen hoe je van punt a naar punt b komt, is het dus nodig dat je niet alleen vertelt hoe punt b er uit ziet, maar ook wat de tussenbestemmingen zijn.
Houd er rekening mee dat wat voor jou logisch en vanzelfsprekend is, niet voor iedereen zo logisch hoeft te zijn. Neem mensen mee in jouw gedachtegang. Teken het desnoods uit: als “dit” gebeurt, dan gebeurt er “dit” en vervolgens “dat”. Investeer in de communicatie met de mensen om je heen. Neem de tijd om met elkaar een taal te zoeken die je beiden spreekt.
Wat kun je doen?
- Bespreek de stappen die je hebt gezet in je hoofd. Laat mensen zien hoe je ergens toe bent gekomen, waarom je dat denkt. Teken het of kijk of je iemand kunt vinden die wat jij bedoelt kan “vertalen” zodat het begrijpbaar is voor de mensen om je heen.
- Oordeel niet over de mensen die jou niet begrijpen. Kijk hoe je samen een taal kunt vinden die je beiden spreekt en begrijpt. Investeer in de communicatie met anderen. Het is geen onwil van de ander, maar wat jij ziet is niet vanzelfsprekend.
Ik ben benieuwd, herken je dit? En hoe ga jij er mee om? Laat je het me onder de blog weten?
Heb jij mijn E-book over hoogbegaafdheid al gelezen?
Die kun je hier gratis aanvragen!
