Binnen bedrijven vond ik het vooral leuk om mezelf in iets nieuws te ontwikkelen. Om nieuwe skills en vaardigheden op te doen. Daarom was ik op jonge leeftijd al breed inzetbaar. Het nadeel was alleen dat ik bij veel dingen wel de benodigde kennis en expertise had opgedaan, maar dat ik het juist daardoor ook niet meer zo interessant vond. Voor mij was dan de groeicurve daarin doorlopen.
Toen ik ouder werd en op zoek ging naar specifiekere functies, merkte ik dat ik enerzijds bijna nergens genoeg jaren werkervaring voor had, want ik had veel gedaan, maar niet alles lang gedaan. Ik geloofde toen al niet zo in de ‘minimaal 5 jaar ervaring’ vereiste, want ik wist als geen ander dat je ook in 1 of 2 jaar dezelfde benodigde ervaring kon opdoen. En anderzijds was er tussen al die vacatures weinig waar ik erg warm voor liep. Maar ja, ‘je moet toch een baan hebben’ hoorde ik door mijn hoofd galmen.
Als bijna vanzelf kwam er dan steeds wel weer iets op mijn pad. Iets wat ik wel kon. Soms iets wat ik al heel goed kon. Soms iets wat ik binnen een week na het starten wel kon. Maar vrijwel altijd iets waar niet mijn hart lag. Het was zoals ik later vaak tegen deelnemers van het coachingstraject Insight zou zeggen ‘een vloek en een gave dat je als HB’er snel dingen onder de knie hebt, want als gevolg rol je makkelijk overal in’.
Kiezen of gekozen worden
Het is in de eerste plaats natuurlijk superleuk als je ergens voor gevraagd wordt omdat je er goed in bent. Of wanneer je iets nog niet kunt, maar het al heel snel onder de knie hebt. Zeker als je er waardering voor krijgt en complimenten voor mag ontvangen. Het is fijn als andere mensen je ergens voor erkennen. Maar het is ook een supergrote afleiding als dat niet de richting is die jij op wilt gaan. Als je ergens in blijft hangen omdat je er goed in bent, maar er niet per se voldoening uithaalt.
In de kern is het heel simpel, als je zelf niet kiest voor wat jij wilt, dan wordt er vanzelf voor je gekozen. En omdat je de meeste dingen wel kunt of snel in de vingers hebt, creëer je voor jezelf de situatie waarin je met alle winden meewaait. Met als gevolg dat je niet verder komt tot het ontwikkelen van jouw mogelijkheden. Daardoor heb je dan de hele tijd het gevoel dat het allemaal net niet is wat voor jou de bedoeling is. En dat klopt ook.
Veel van de kwaliteiten en de ervaringen die je opdoet als HB’er zijn een belangrijk onderdeel van de reis die je maakt, maar het de bedoeling dat je dat meeneemt naar de volgende stop in jouw werkende reis als je ergens niet meer verder kunt leren en groeien. Daarom is het belangrijk dat je weet wat voor jou in lijn is met waar je naar toe wilt gaan. Dat je jouw blauwdruk helder hebt. Want vanuit daar vind je ook de antwoorden over wat jij nodig hebt. Het maakt dat je bewuste keuzes kunt maken en zo jouw ervaring en kennis kunt opbouwen in lijn met jouw toekomstvisie. Daardoor kun je steeds meer verdieping gaan opzoeken in de combinatie van jouw skills, ervaringen en kwaliteiten. Dat is waar de echte uitdaging en voldoening zit.
Wat kun je doen?
Maak voor jezelf duidelijk waar je verder in wilt groeien en leer herkennen wanneer je ergens uitgegroeid bent. Doen waar je goed in bent is een mooi advies als het bij je past en het je plezier brengt. Maar durf het te veranderen als je merkt dat het niet meer bij je past. Al ben je er nog zo goed in, als je er geen plezier meer in hebt, geen voldoening meer uithaalt, dan is het de bedoeling dat je iets anders gaat doen. Doe je dat niet, dan merk je dat het je steeds meer energie gaat kosten en dat het ook steeds moeilijker wordt om iets te veranderen.
Kies steeds bewust voor waar je naar toe wilt en durf ook nee te zeggen tegen wat op je pad komt als het niet in lijn is met jouw blauwdruk. Ergens goed in zijn, is soms ook de grootste afleider van waar je goed in zou kunnen worden.
Ik ben benieuwd, herken je dit? Rol je ook te vaak ergens in, of blijf je op plekken waar je eigenlijk niet thuishoort? Laat je het me onder de blog weten?
Comments 40
Heb alle kanten van werk leven geproefd van journalist tot zeeman, van pompbediende tot militair.
Was in Amerika om daar een tijdje te werken als assistent van een instructeur op een schietbaan. Tijdens de cursus die daarvoor moest volgen werd ik tijdens de eerste dag direct naar de directeurs opleiding om zo een schietbaan de mogen beheren. Tijdens. De opleiding werden we ingedeeld in de Engels sprekenden en de niet Engels sprekenden, ik naar de niet gezien ik uit Nederland kwam. Tijdens het examen was ik vrij snel klaar maar merkte dat er een paar waren die het allemaal niet begrepen, deze heb ik toen geholpen om de vragen te begrijpen uiteraard zonder het antwoord te geven. Ik haalde het examen en zoals het in Amerika normaal is werd mijn actie daar volledig aan de rest gemeld. Men houdt daar om alles te waarderen en ik kreeg de eerste plaats hiervoor. Op mijn “Shooting Range” aangekomen heb ik het hele veiligheids protocol herschreven omdat die niet aan alles had gedacht en daarmee risico situaties kon uitlokken. Ik zag de mogelijke problemen ruim voordat die konden ontstaan en heb toen daar een aanpassing op geschreven. Daar merkte ik dat ik het coachen aantrok toen ik studenten zag die het moeilijk hadden en die mij altijd opzochten voor een gesprekje.
Voor mij komt de ene herkenning na de andere bij het lezen van je blogs Adrienne! Dank je wel.
Nog steeds weet ik niet goed of ik de dingen doe die ik zelf ECHT wil of omdat ik er toevallig ingerold ben. Wel weet ik dat ik mij wil verdiepen in de Autisme Spectrum Stoornissen. Maar hoe en wat ik er dan vervolgens mee ga doen weet ik nog niet.
Wat een herkenning weer, wat fijn om dat zo vaak tegen te komen in je blogs Adrienne!
Ik herken bijvoorbeeld dat ik vaak wordt gezien als degene die snel overzicht heeft, maar daardoor wordt ik vaak in de rol gezet van secretaris/planner/administrateur. Terwijl ik het veel leuker vind om bezig te zijn met vernieuwen/innoveren.
Ik besef me nu trouwens ook dat ik ook zelf vaak in die rol stap, omdat ik het ook fijn vind om een concrete bijdrage te kunnen leveren aan een project of proces, en ik nog niet zo goed weet hoe ik mijn ‘echte’ ik de ruimte kan geven. Komt ook omdat ik me niet altijd begrepen voel (of mezelf gewoon nog niet zo goed duidelijk kan maken naar anderen ;)) en erg gewend ben om me aan te passen. En het geeft ook wel wat ‘bekende’ houvast. Ik ben daarom extra trots dat ik laatst een keer nee heb gezegd tegen zo’n rol. Wel lastig hoor!
Author
Bedankt voor je reactie Lotte.
Bam, weer raak dit blog. Als iets bekend is en dus op de automatische piloot gewerkt kan worden is het saai. Altijd op zoek naar nieuwe werkgevers is niet de oplossing, daarom heb ik jaren geleden de stap gezet naar het ondernemerschap. Uitdagingen krijg je dan wel opgelegd door de gewijzigde regelgeving, veranderende markt, kun je zelf initiëren etc. Maar ook hier geldt dat het verleidelijk is de dingen te blijven doen waarmee je naam gemaakt hebt. Ik denk dat het een levenslange “strijd” zal zijn de juiste afwegingen hierin te maken.
Author
Fijn dat je reageert Arie.
Ik herken dit uitermate. Het raakte me, want eigenlijk ging het altijd zo. Door deze post nu net besloten om me terug te trekken uit een tijdelijke functie die mij werd aangeboden en waar ik morgen voor zou tekenen. Ik was vooral blij dat ze me wilden hebben. De functie was echter veel te laag als ook het bijbehorende salaris. Ik realiseerde me dat ik weer ging doen wat men goed bij mij vind passen, maar daar doe ik mezelf tekort mee. Dus zoek verder naar echt passend werk dat ik zelf volwaardig kies.
Author
Goed dat je dit doet Sara.
Zo herkenbaar en zo’n grote valkuil. Grote delen van onze maatschappij zijn zo verkokerd dat als je eenmaal het label hebt dat je goed bent in A, dat inzet in B of C nauwelijks mogelijk is, want daar zijn weer andere mensen voor en stel je voor dat je in elkaars tuintje gaat wieden.
De kunst is dus verkokerde omgevingen te mijden, maar dat is lastig, te meer omdat ze het zelf vaak helemaal niet door hebben. Of niet durven zeggen, omdat het defensieve gedrag op de werkvloer haak staats op de officiele missie en visie en het beeld dat ze weergeven in vacatures.
Zo waar !
Ik mag op ieder sollicitatiegesprek uitleggen waarom ik een Sociale Akademie èn een HEAO getuigschrift heb….. en een masters als milieu-adviseur. Men begrijpt niet dat je gewoon een brede belangstelling hebt.
Ik ben van 1960, de Verloren Generatie. Toen ik na jaren solliciteren negens werd aangenomen ben ik HEAO gaan doen. Toen waren er daar weer teveel van. Toen een project voor afgestudeerden die moeilijk aan de bak kwamen.
Ik denk dat ik ca. 6 jaar betaald heb gewerkt.
Ik pas niet in de gewenste hokjes…… en de personeelsadvertenties maar eisen dat je” buiten de kaders” moet kunnen denken.
Author
Bedankt voor je reactie Johannes.
Herkenbaar. Ik zit maar in functies die ik goed ken en kan. Fa me ergeren en vervelen. Geef aan dat ik iets anders wil maar ja, niemand pakt het zo goed en breed en verantwoordelijk aan als ik. Dus laten ze me lekker zitten tot ik zelf wegga waar ik me dan ook nog bijna schuldig over voel. Minder goed functionerende collega’s krijgen kans na kans. En ik hang tegen de bore out aan en ben dus niet altijd vrolijk. Ik zie hoe t beter kan. Maar dat wil niemand horen. Als hb’er word ik vaak als bedreigend ervaren merk ik.
Author
Bedankt voor je reactie, ik hoop dat je iets aan het blog hebt en dan vooral aan de tips onder wat je kunt doen.
Heel herkenbaar Adrienne, alvast bedankt. De middelbare school vond ik echt vreselijk. Ik had moeite om mij bij gelijkgestemden aan te sluiten wat er voor zorgde dat ik bij ‘verkeerde’ vrienden aansloot. Pas toen ik de HBO SPH deeltijd ging volgen vond ik leren leuk! Ik ging een dag in de week naar school en kon dat wat ik leerde meteen toepassen op mijn werk. Zo kwam ik erachter dat ik leer van afkijken, doen, doen, doen en doen. Alles viel pas echt op zijn plaats toen ik een arbeidspsychologisch onderzoek onderging ivm mijn burn out. Toen bleek dat mijn IQ hoger was dan 135. Tijdens examens kon ik de juiste antwoorden (op onderwerpen die ik daarvoor nooit had gehad laat staan geleerd) geven door logisch na te denken en naar mijn gut feeling te gebruiken.
Tijdens mijn vele reizen over de wereld heb ik door te luisteren naar mijn gevoel vele bijzondere situaties meegemaakt.
Hey
Spreekt me erg aan wat je schrijft. Ik ben opgegroeid in een probleem gezin. Ik ben 32 jaar en toen ik jong was was daar geen hulp voor. Ik was altijd bezig met de dynamiek in het gezin. Ik ben heel gevoelig en heb op school meer zitten dromen dan opletten. Ik heb altijd gedacht dat ik dom was. Mijn zus vluchtte in presteren en ik rebelleren. Ik had ook epelepsie (ik denk zelf door de stress)
Ik wilde vanaf mijn 7de jaar dood.
Toch havo advies. Maar ik had nergens zin in dus ging naar de mavo. Drugs gaan gebruiken (best flink)
Vaak afwezig. Niet leren. Geslaagd voor de mavo.
Nog meer teaumatische ervaringen zorgde ervoor dat ik psychotisch werd. Vanaf mijn 18e tot 29e op gesloten afdelingen gezeten en thuis .verviel door de uitzichtloosheid in alcohol verslaving. Ben toen naar zuid Afrika gegaan en heb heel hard aan mezelf gewerkt en nog steeds. Ik kwam/kom erachter dat ik helemaal niet dom ben. Het leven heeft me gewoon veel ste jong gegrepen.
Ik werk al een aantal jaar bij een peuterspeelzaal. Ik vond het hartstikke leuk. Maar het word idd routine. Ik weet echt niet wat ik wil en of aankan. Ik weet ook niet of ik hoogbegaafd ben (ben nog vaak onzeker door mijn verleden) ik deed laatst een online iq test en door rustig en logisch na te denken (waar ik vroeger de rust niet voor had) kwam ik erachter dat ik veel meer kan/begrijp dan ik dacht. Er is me door meerdere mensen,”toevallige” ontmoetingen verteld dat het zo is. Best appart. Kan iemand zich in dit verhaal van dom voelen….nooit de kans gehad om te ontplooien herkennen?
Author
Bedankt voor je reactie Oscar.
Dit is heel herkenbaar. Gelukkig heb ik nu een werkgever waar ik wel wordt uitgedaagd. Misschien heeft het ermee te maken dat ik uitgesproken heb wat ik het liefste wil gaan doen.
Author
Fijn om te lezen Stefan.
Het jammere is dan weer dat werkgevers denken dat je bluft bij een sollicitatiegesprek als je zegt: geen probleem dat leer ik wel.
Author
Ja.. Hanneke…
Ja, wat wil ik.
Wat is voor langere tijd interessant genoeg.
Author
Bedankt voor je reactie.
Doen waar je goed in bent, of wat je makkelijk afgaat, terwijl het niet (echt) past, dan ligt een bore-out op de loer.
Dat dus helaas ook al meegemaakt.
Author
Fijn dat je reageert Ellen. Ik hoop dat je iets aan het blog hebt en dan vooral aan de tips onder wat je kunt doen.
Zo ontzettend herkenbaar! Nu alleen nog bedenken wat ik dan wel wil (en wat ik daarna wil, als ik op het eerste weer ben uitgekeken…)
Author
Leuk dat je reageert.
als je iets leert wat je heel leuk of interessant vind , gaat het leren je heel goed af , je krijgt een boost van energie om er mee aan de slag te gaan
je wilt alles over het onderwerp weten
niks missen ,
dan weet je waar je doel ligt
of je daar je werk van kan maken is een tweede
maar voor je zelf als persoon geeft het heel veel voldoening .
om bezig te zijn met iets waar je helemaal je fantasie en creativiteit in kan leggen
ik zelf volg nu een cursus horloge techniek ,het uit elkaar halen en weer in elkaar zetten van uurwerken , storingen oplossen ,
de geweldig mooie micro techniek begrijpen en waarderen van een uurwerk ,
dit geeft zo veel voldoening
dat geeft energie zodat je met dat saaie werk
waar je toch je hypotheek mee moet betalen weer makkelijker om kan gaan ,
of ik met deze opleiding ooit iets werkgerelateerd ga doen ,
is nog onbekend ,het is in ieder geval wel heel erg leuk om iets te doen wat je zelf heel leuk vind
dat is voor mij het belangrijkst
Author
Fijn om te lezen.
Driewerf ja!
Author
Fijn dat je reageert.
Oei, deze komt binnen want zo herkenbaar! Je draait ergens in en het voelt alsof je klem komt te zitten, je raakt van je eigen koers af. Hoewel je niet precies kunt zeggen wat die koers is: je voelt het wel heel goed. Dank je! ♥
Author
Bedankt voor je reactie, ik hoop dat je ook iets aan het blog hebt en dat je iets kunt met de tips onder wat je kunt doen.
Herkenbaar..
Uit loopbaanbegeleiding kwam: het maakt niet uit wat je doet, zolang je er maar uitdaging van hebt.
Ik heb dan 2 jaar als mobiele administratieve kracht gewerkt en na 1, max 2 weken heb ik de opdracht onder de knie; na 3 maand heb ik al weer nood aan iets anders. Wat dan ook sowieso kwam.
Nu heb ik meegedaan aan bevordering, geslaagd en op de job ingegaan, maar het voelt niet goed..
Die persoonlijke blauwdruk is toch heel moeilijk te vinden en volgen.
Author
Lastig is het, ik hoop dat je iets aan het blog hebt en dan vooral aan de tips onder wat je kunt doen.
Zo herkenbaar lieve Adrienne! Dank voor je artikel(s).
Maar wàt wil ik precies? Ik heb nooit geleerd om naar mezelf te luisteren.
Ik weet nu dat ik àlle jobs heb gedaan (en met plezier op dat moment) die niet voor mij bedoeld waren. Ik ben er letterlijk ziek van geworden.
Nu probeer ik te ontdekken wat wèl bij me past. In grote lijnen weet ik het denk ik wel, maar het blijft een hele uitdaging! Vooral om ànderen er van te overtuigen dat waar ik zogezegd goed in ben, niet persé dat is wat IK wil. De druk van de anderen die me maar steeds dingen proberen op te dringen is groot. Nee zeggen is niet eenvoudig. Te meer omdat ik al heel m’n leven ‘ja’ zeg en ‘ja’ doe!
Ik heb nog veel te leren, maar ik ben op de goede weg.
Ik leerde ook veel van het beluisteren van jouw masterclass. Dank daarvoor!
Groetjes, Ingrid.
Author
Lastig is het, maar super dat je het doet.
Oké, dat is het dus waar ik altijd tegenaan loop… En elke vorm van medeleven met de andere (het altijd willen helpen) maakt dat je inderdaad steeds buigt en aanpast “omdat je het kan, omdat je zgn. Onmisbaar bent,…” probleem is dat ik echt niet weet waar ik zelf wil uitkomen. Ik ben nog opgevoed dat je altijd rekening houdt met anderen, dat de moeder voor de kinderen zorgt… Waardoor je “kinder” dromen al zo lang geparkeerd hebt en ze nagenoeg vergeten bent.
Precies dat! Als oudste van het gezin me altijd verantwoordelijk voor alles en iedereen gevoeld, me sociaal wenselijk gedragen, gedaan wat ik dacht dat van me verwacht werd… Maar wie ben ík, wat wil ík??? Ik kijk uit naar het volgende deel van de zoektocht!
Author
Bedankt voor je reactie.