In de tijd dat ik over hoogbegaafdheid aan het onderzoeken was en wat dat voor mij betekent, weet ik nog dat er een wereld voor mij openging. Het verklaarde zoveel voor mij. De kenmerken en valkuilen kon ik bijna volledig kopiëren naar mijn eigen leven. Al vond ik het best moeilijk om te geloven dat ik HB zou kunnen zijn. Hoogbegaafdheid klonk in mijn beleving nog steeds alsof je dan super succesvol bent in alles wat je doet (dat was ik naar mijn mening niet) en dat alles wat je aanraakt in goud verandert (dat was bij mij helaas ook niet zo) of dat alles je gemakkelijk hoort af te gaan (nou, ik moest er wel hard voor werken hoor).
Hoe meer ik mij ging verdiepen in hoogbegaafdheid, des te meer ik mezelf erin herkende. Maar ik dacht als kritische hoogbegaafde natuurlijk ook, ‘ja maar dat heeft toch iedereen?’ Tegelijkertijd verbaasde ik mij vaak over de dingen die mensen wel en niet deden. Dingen die voor mij zo vanzelfsprekend waren, waren dat blijkbaar voor anderen niet. Wat ik zag en dacht, werd niet altijd begrepen of gedeeld. Ik weet nog dat ik daardoor juist regelmatig dacht ‘hoe kun je dat nou niet zien of zelf bedenken, dat is toch logisch?’ ‘Hoe kan ik hier nou de enige in zijn, terwijl het zo voor de hand liggend is?’
Nee dus, dat heeft niet iedereen
Mijn e-book en masterclass over hoogbegaafdheid zijn inmiddels door duizenden mensen gelezen en bekeken. Vaak krijg ik daar ook eenzelfde reactie op als ik had: ‘Het is alsof je mijn levensverhaal vertelt. Maar heeft niet iedereen dat dan?’ Mijn antwoord daarop: ‘Nee, dat heeft niet iedereen’. Hoe ik dat weet? Onder andere omdat ik inmiddels behoorlijk wat onderzoek heb gedaan naar wat hoogbegaafdheid is en hoe dat anders is t.o.v. niet hoogbegaafden. Ik heb bovendien de afgelopen jaren genoeg handjes geschud met zowel HB’ers als niet HB’ers om het verschil te kunnen zien. En ik krijg ook vaak genoeg reacties van mensen die zich niet herkennen in de kenmerken van HB en in wat ik beschrijf.
Toch is het niet gek dat we geneigd zijn om te denken “dat iedereen dat heeft”. Als mens kijken we namelijk steeds vanuit onze eigen kaders en realiteit. We kunnen alleen ervaren wat wij zelf ervaren en de aanname is dan snel gemaakt dat dit bij een ander ook zo werkt.
Maar als hoogbegaafde ben je in bepaalde opzichten toch echt fundamenteel anders. Dat anders-zijn is soms moeilijk onder woorden te brengen, het is vooral iets wat je zelf diep van binnen ervaart. Ik omschrijf het onder andere als het gevoel hebben dat je een net iets andere taal spreekt dan de mensen om je heen. Of dat je vanaf een andere hoek naar een situatie staat te kijken. En wanneer je dit voor jezelf begrijpt, wordt het makkelijker om te zien hoe je anders bent dan de mensen in jouw omgeving. Dan wordt het ook makkelijker om met elkaar een gezamenlijke taal te vinden. En dan wordt het ook makkelijker om vanuit de verschillende hoeken van waaruit we kijken een gezamenlijke visie te creëren die elkaar aanvult.
Wat kun je doen?
Onthoud dat hoogbegaafdheid een breed begrip is en dat de diversiteit onder HB’ers groot is. Daarom zijn kenmerken en omschrijvingen soms ook nog best wel breed. Maar, zelfs dan zijn er genoeg mensen die zich er niet in herkennen. Uiteindelijk gaat het ook niet om anderen, maar om jou. Als jij je in de kenmerken herkent, ga dan verder onderzoeken wat het voor jou en jouw weg betekent. Het belangrijkste is dat je weet wat jij nodig hebt en hoe bedraad jij bent, ongeacht of jij jezelf nou “officieel” hoogbegaafd wilt kunnen noemen.
Ik ben benieuwd, herken je dit? Heb jij vaak het gevoel ‘dat iedereen dat ook heeft?’ Laat me weten onder de blog!
