Toen ik jaren geleden in aanraking kwam met hoogbegaafdheid, weet ik nog dat er een wereld voor mij openging. Het verklaarde zoveel voor mij. De kenmerken en valkuilen kon ik bijna volledig kopiëren naar mijn eigen leven. Al vond ik het best moeilijk om te geloven dat ik hoogbegaafd zou kunnen zijn.
Hoe meer ik mij ging verdiepen in hoogbegaafdheid, des te meer ik mezelf er wel echt in herkende. Maar ik dacht als kritische hoogbegaafde natuurlijk ook: ‘Ja, maar dat heeft toch iedereen?’
Tegelijkertijd verbaasde ik mij vaak over de dingen die andere mensen wel en niet deden. Dingen die voor mij zo vanzelfsprekend waren, waren dat blijkbaar voor anderen niet. Wat ik zag en dacht, werd niet altijd begrepen of gedeeld. Ik weet nog hoe vaak ik dacht: ‘Hoe kun je dat nou niet zien of zelf bedenken, dat is toch logisch?’, ’Hoe kan ik hier nou de enige in zijn, terwijl het zo voor de hand liggend is?’
We kijken altijd vanuit onze eigen kaders
Het gratis e-book en de masterclass over hoogbegaafdheid zijn inmiddels door duizenden mensen gelezen en bekeken. Regelmatig ontvangen we daar ook dezelfde soort reactie op: ‘Het is alsof je mijn levensverhaal vertelt. Maar heeft niet iedereen dat dan?’ Ons antwoord daarop: ‘Nee, dat heeft niet iedereen’.
De afgelopen jaren hebben we veel onderzoek gedaan naar wat hoogbegaafdheid is en hoe dat anders is ten opzichte van niet hoogbegaafden. We hebben bovendien genoeg HB’ers en niet-HB’ers gezien en gesproken om het verschil te kunnen zien. En we krijgen ook vaak genoeg reacties van mensen die zich niet herkennen in de kenmerken van hoogbegaafdheid en in de informatie die we over hoogbegaafdheid delen.
Toch is het niet gek dat we geneigd zijn om te denken dat iedereen dat ook heeft. Als mens kijken we namelijk steeds vanuit onze eigen kaders en realiteit. We kunnen alleen ervaren wat wijzelf ervaren en de aanname is dan snel gemaakt dat dit bij een ander ook zo werkt.
Als hoogbegaafde ben je fundamenteel anders
Als je herkenning vindt in hoogbegaafdheid, ben je in bepaalde opzichten echt fundamenteel anders. Dat anders-zijn is soms moeilijk onder woorden te brengen, het is vooral iets wat je zelf diep van binnen ervaart. Het is alsof je een net iets andere taal spreekt dan de mensen om je heen. Of alsof je vanaf een andere hoek naar een situatie staat te kijken waardoor je ook andere oplossingen, risico’s en mogelijkheden ziet.
Wanneer je gaat zien hoe je anders bent dan de mensen om je heen, wordt het makkelijker om met elkaar een gezamenlijke taal te vinden. En dan wordt het makkelijker om vanuit de verschillende hoeken van waaruit we kijken een gezamenlijke visie te creëren die elkaar aanvult.
Wat kun je doen?
Onthoud dat hoogbegaafdheid een breed begrip is en dat de diversiteit onder HB’ers groot is. Daarom zijn kenmerken en omschrijvingen soms ook nog best wel breed. Maar, zelfs dan zijn er genoeg mensen die zich er niet in herkennen.
Uiteindelijk gaat het ook niet om anderen, maar om jou. Als jij je in de kenmerken herkent, ga dan verder onderzoeken wat het voor jou en jouw weg betekent. Het belangrijkste is dat je weet wat jij nodig hebt en hoe jij bedraad bent, ongeacht of jij jezelf nou “officieel” hoogbegaafd wilt kunnen noemen.
Herken je dit? Heb je ook het gevoel dat iedereen dit wel heeft? Laat je het onder de blog weten?
—
Yes, ik wil graag dat e-book! Je ontvangt dan ook de wekelijkse HB updates gemakkelijk in je mail.
Heb je de masterclass over hoogbegaafdheid al gevolgd? Je kunt gratis deelnemen en je hier aanmelden voor de eerstvolgende.
Comments 75
Integendeel; ik voel een enorm verschil tussen mij en dat andere deel van de bevolking, dus zeker niet dat iedereen dat heeft, maar juist niet heeft… Dat versterkt een eenzaam gevoel en een terecht gevoel van superioriteit, vooral als mensen zich dommer en slechter gedragen vanwege hun gedrag. Toch verwacht de maatschappij dat ik respect voor ze heb, “omdat ze er -zogenaamd- niets aan kunnen doen”…
Hallo Vincent.
Is het niet zo dat je respect moet hebben voor iedereen… Want iedereen heeft z’n eigen verhaal, of je het daar nou mee eens bent of niet…
Niet iedereen is geboren met een hoog IQ. Zoals ook niet iedereen geboren is met een perfect werkend lichaam of een uitzonderlijk mooi uiterlijk. En een gevoel van superioriteit is naar mijn idee NOOIT terecht… De superieure mens bestaat namelijk niet…
Mensen zijn niet dommer of slechter… ze hebben niet de gave die een HB-er heeft…
Ik snap de frustratie. Ti’s dan wel zo dat, als je wilt, aangezien wij een sociaal soort zijn je in de sociale zin anderen dient te respecteren. Niemand kan er ook niets aan doen hoe ze geboren zijn. Wat wel zo is is dat niet al te snugger zijn wel degelijk een gevaar kan zijn voor andere mensen. De geschiedenis laat dit constant zien. De andere kant is weer ok stel jij bent slimmer dan de meeste. Waar ligt jouw limit van verstandig zijn of niet al te snugger zijn en hierdoor de juiste of verkeerde beslissingen nemen welke vaak ook een effect kunnen hebben voor jezelf of anderen ?
Het problematische vind ik altijd dat het meestal heel moeilijk te zien is wanneer je gelijk hebt, of dus ook ongelijk. Je limiet van inzicht is nou eenmaal je limiet.
Ok een resultaat geeft meestal aan wanneer je bijv slim bent geweest of juist niet onder de juiste omstandigheden.
Het van te voren herkennen vind ik erg lastig. Zeker als de grotere groep juist hele andere ideeen heeft.
Hier uit voort komt twijfel aan jezelf wat weer frustratie kan opleveren. Dit overkomt mij meestal. Denk ik vaak juist ? Dat is de vraag. Vaak weet je het namelijk niet behalve dat ik zelf dingen anders zie en anderen niet genoeg vind nadenken.
Ik vind anderen vaak dom maar mijzelf ook vaak dom. In die zin vind ik het moeilijk te bepalen wanneer ik nou slim ben ja of nee.
Ik zeg ook altijd iedereen is een idioot inclusief ikzelf want dom zijn we allemaal dankzij onze beperkingen.
Da’s de vloek van het mens zijn. Te weten dat je leeft met beperkingen.
Ook dit blog is weer zo herkenbaar. Ik ben onzeker geworden door mijn HB, zonder te weten dat het HB was. Inmiddels begrijp ik van mijn eigen gedachtengangen beter waarom deze afwijken en vaak niet begrepen worden. Waarom ik zoveel kan voorspellen (zoals bij Covid) en anderen het gewoonweg niet zien. De gedachte was niet: dat kan toch iedereen, maar eerder: waarom kan iedereen dat niet, want het is zo logisch. Het komt op hetzelfde neer, ik vind wat ik doe niet uitzonderlijk, dus denk ik dat het normaal is (of zou moeten zijn). Ik vind het vaak echt onvoorstelbaar dat je HB moet zijn om bepaalde inzichten te kunnen hebben.
Uitleggen dat je HB bent, probeer ik, maar is praktisch niet te doen. Er kleeft zoveel negativiteit aan, dat vind ik enorm jammer. Nu wordt mijn afwijkende gedrag vooral als moeilijk, intens en emotioneel gezien en daarom word ik regelmatig niet serieus genomen, afgeschreven als lastig. In bepaalde situaties, bijvoorbeeld in contact met school of een arts zou het enorm helpen als men begrijpt dat ik HB ben en wat dat inhoudt. Dat ik daarom mijn zoon (vermoedelijk ook HB) zo goed begrijp en zij dat niet kunnen. Ik ben nu volgens hen gewoon de zoveelste zeurende ouder die haar kind zo nodig slim moet vinden. Ik vind dit enorm ingewikkeld.
Voor mij is het ook verbijsterend waarom anderen het gewoonweg niet zien. En inderdaad, “de gedachte is niet: dat kan toch iedereen, maar eerder: waarom kan iedereen dat niet, want het is zo logisch. Het komt op hetzelfde neer, ik vind wat ik doe niet uitzonderlijk, dus denk ik dat het normaal is (of zou moeten zijn). ”
Ik aarzel erg om te praten over mijn HB . Zoals je zegt ” Nu wordt mijn afwijkende gedrag vooral als moeilijk, intens en emotioneel gezien en daarom word ik vaak “niet serieus genomen, afgeschreven als lastig” , arrogant en pretentieus. Zeker als vrouw.
Yup! Het kost zoveel energie. Ik blijf maar zoeken naar wat de beste aanpak is zonder mezelf te verliezen en zonder de ander te verliezen. Dat vind ik echt ingewikkeld.
Pien,
ook ik moet aan leerkrachten uitleggen hoe ze met mijn zoon moeten omgaan. Ik zeg dat hij “kenmerken heeft” van HB, net om te vermijden dat wat je zegt… de zoveelste ouder die haar kind slim moet vinden. Ik heb in de lagere school bewust gevraagd om mijn zoon niet in de + groep te steken. De leerkrachten hadden niet voldoende inzicht.
Bij aanvang van het middelbaar kreeg hij weer nota’s bij zijn gedrag in de les. Dan heb ik simpelweg de tip gegeven dat als ze hun leerlingen écht willen leren kennen ( zeker nu ze met Corona gebonden zijn aan strenge regels en de mimiek deels wegvalt door het mondmasker), na een aantal weken de pennenzak om te draaien en daaruit te leren.
En deden ze dat?
En deden ze dat?
Dit hoort niet echt bij het blogonderwerp…maar wellicht een mooi onderwerp voor een blog over HB kinderen en de uitdagingen op school. Waarom een kind zich goed concentreert op +++/verdiepende taken, maar al het basiswerk niet beheerst.
Mijn zoon (7) onderpresteert en heeft moeite met automatiseren en concentreren (uw zoon heeft een concentratiestoornis). Dan komt HB niet ter sprake, zelfs niet als je de leerkracht dan maar een IQ-testuitslag onder de neus duwt. Een test die we alleen maar hebben laten afnemen om bewijs te kunnen leveren, omdat onze mening niet voldeed. De grap is dat ik weet dat juist die IQ-test niet alles zegt. Ja, je kunt hoog intelligent zijn, maar dan ben je nog niet persé hoogbegaafd. Maar goed, ander onderwerp dus.
intussen misschien wel… Ik hoop het althans. Ze hebben wel al andere tips opgevolgd.
Mr Pien het onderwijs heeft nog steeds veel meer aandacht voor de minder kansen hebbende leerlingen dan de meer kansen hebbenden om het dus niet over meer of minder intelligent te hebben zoals meestal in de volksmond gebruikelijk is. Ik heb 21 jaar voor lagere schoolkinderen het vak Niet confessionele zedenleer gegeven waar het voor sommigen echt thuiskomen was in die twee uurtjes per week. Men gaat er steeds ten onrechte van uit dat HB kinderen hun plan wel trekken en er sowieso wel komen waardoor er naar mijn opinie veel potentieel verloren gaat en we verschillende kinderen krijgen die schoolmoe zijn maar toch bovenmatig intelligent. Het zou niet mogen te rijmen zijn maar het is wel zo.
Nikske aantrekken van wat de doorsnee lkr denkt van uw ” zeuren” niet afgeven zou ik zeggen u valt wel eens op een leerkracht die er wel voor open staat ! Courage.
Door dat onzekere, als een keer iets niet lukt voel je je ontzettend dom. Ik neem aan dat de meesten dat hier ook hebben.
Dankjewel dat je reageert Pien, Dat kan soms ook heel lastig zijn. Misschien is het juist fijn om te onderzoeken wat HB zijn jou brengt, onthou dat je precies goed bent zoals je bent en met jou waardevolle eigenschappen en unieke kwaliteiten jij bijdraagt aan deze wereld, aan jou omgeving en aan de missie die jij hebt in jouw leven.
Is niet ieder persoon anders, ongeacht of deze al of niet hoogbegaafd is. Ik vind het gevaarlijk te denken dat we als hoogbegaafden beter zijn in dit of dat want dat kan leiden tot een soort superioriteitsgevoel. Mensa raadt immers aan om te spreken over ‘hoogintelligent’ gezien je pas ‘hoogbegaafd’ bent indien je met de intelligentie ook daadwerkelijk iets aanvangt of verwezenlijkt. Persoonlijk houd ik deze eigenschap liever voor mezelf want de luttele keren dat ik dit met iemand deelde kwam er steeds een negatieve reactie en werd dit eerder als een soort arrogantie gepercipieerd. Je intelligentie gaandeweg aantonen is daarom te prefereren boven deze te expliciteren.
Klopt het dat daarmee HB prestatie afhankelijk zou zijn?
Ik ervaar dat men juist alleen aan het hoogintelligente deel denkt bij HB. Dat wanneer je zegt HB te zijn je dus pretendeert een Einstein iq te hebben. Het zijn in mijn ervaring juist andere eigenschappen die je HB’er maken en daar uitleg over geven zou een en ander verklaren. In praktijk is als hoogintelligent worden gezien een stuk eenvoudiger. Maar mij lukt dat niet, ik kan de rest van mijzelf niet verbergen.
Ben ik met je eens Pien, HB’ers zijn vaak wel bovengemiddeld intelligent, maar dat is zeker niet het enige aspect en komt ook lang niet altijd tot wasdom. Juist doordat veel HB’ers volgens mij onzeker zijn of zijn geweest toen ze nog niet wisten dat ze hoogbegaafd waren.
En we zijn zeker niet beter dan anderen, maar hebben wat extra’s waardoor we verder denken en verder vooruit denken, eigenlijk niet kunnen stoppen met denken, een haast onstilbare honger naar kennis hebben etc. Vaak omdat anderen al een oordeel of beeld hebben over HB’ers, maakt het het soms voor HB’ers lastig om er voor uit te komen.
Ik was ook lang onzeker, want ik was anders. Anderen vonden dat en ik vond het zelf ook. Inderdaad, al vroeg heel vaak: “waarom zien anderen dit nu niet” en dat niet uitspreken of durven spreken. Bang om nog vreemder of arrogant gevonden te worden.
Nu ik, eigenlijk vanuit het zoeken naar complementaire behandeling van mijn ziekte, de bevestiging gevonden heb dat ik HB’er ben (zo’n 1,5 jaar geleden) en de puzzelstukjes op zijn plaats vielen, boeit het mij niet meer wat anderen van mij vinden (overigens zal de ziekte zelf hierin ook een rol spelen). Het moet niet mijn probleem zijn dat anderen iets van mij vinden. Laat ik er vooral mijn voordeel mee doen en voor de lastige zaken proberen daar goed mee om te gaan.
Oftewel: verberg de rest van jezelf niet. Laat gewoon zien wie je bent. Mogelijk zal dat niet iedereen ‘bevallen’. Soit, het zij zo. Niet jouw probleem 😉
Mee eens, ik ervaar het vooral als een probleem in situaties waarin je afhankelijk bent van de ander, zoals bij leerkrachten en artsen.
Maar ook politie & justitie…
“en werd dit eerder als een soort arrogantie gepercipieerd”
Inderdaad. Eerder werd me ASS gessugereerd voor mijn wat anders zijn, maar ondertussen denken zowel ik als anderen dat he eerder richting hoogbegaafdheid gaat.
Maar als je dat ter sprake brengt ben je met ASS nog beter af. ASS wordt onthaald als “een moeilijk geval”, hoogbegaafdheid als “een moeilijk geval met pretentie”.
Inderdaad. Moeilijk geval,pretentieus, arrogant, betweter … Communicatie verloopt altijd anders dan bedoeld/verwacht . Het heeft me heel onzeker gemaakt en eenzaam.
Dankjewel Jan voor je reactie. Als hoogbegaafde ben je zeker niet beter dan andere, ieder mens is uniek, maar als HB ben je anders bedraad.
Wat een onzin van Mensa. Als hoogbegaafde word je vaak onderdrukt door het klootjesvolk, wat succes erg moeilijk maakt, zo niet, onmogelijk maakt…
OK, dan zal ik ook wel hoogbegaafd zijn (net als mijn kinderen..). Maar dat verklaart niet waarom dan bijna de hele rest van de mensheid blijkbaar zo zwakbegaafd is dat ze maar niet (willen?) begrijpen dat ze de wereld pijlsnel aan het vernietigen zijn door maar slaafs door te gaan met het volgen van het beleid van blijkbaar nog zwakker begaafde politici en industrieelen?
Precies! Daar verbaas ik me al jaren over. En nu weet ik dus waarom ik het anders zie dan de rest. Echter het in mijn eentje veranderen van de wereld blijkt nog niet zo makkelijk.
Misschien leuk om het gratis e-book eens te lezen, daar staan verschillende punten in om te onderzoeken of je HB bent, je bent altijd welkom om een gratis online masterclass te volgen. Via deze link kun je jezelf aanmelden op een moment wat voor jou uitkomt. https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Ik noem het zelf liever andersbegaafd. Ik vind hoogbegaafd klinken als hooghartig. Ik voel me echt niet beter dan anderen wel anders .
Door de problemen met mijn zoon ben ik er voor mijzelf achter gekomen. Ik vind het eerder een last dan een gave.
Mijn zoon is wel getest bovengemiddeld intelligent. ADHD diagnose veel problemen en nu onderpresterend in een bbl opleiding . Ziet binnen 2 maanden de knelpunten in de organisatie waar hij werkt en frustreerd zich . Ik adviseer hem om zo snel mogelijk zelfstandig ondernemer te worden .
Bedankt voor je reactie Wiebe. HB zijn brengt zeker valkuilen met zich mee. Misschien leuk om jezelf eens op te geven voor de gratis online masterclass . Je bent altijd welkom om deze te volgen. Via deze link kun je jezelf aanmelden op een moment wat voor jou uitkomt. https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Hoogbegaafdheid houdt gewoon in dat je meer kwaliteiten hebt dan andere mensen, dat moet juist gewaardeerd worden i.p.v. negatief bejegend…
Zo herkenbaar! Ook ik denk; dat weet toch iedereen? Zo bijzonder ben ik toch niet? Het is toch logisch wat ik allemaal bedenk?
Blijkbaar toch niet.. Het is wel lastig om dat voor jezelf te gaan erkennen merk ik, inderdaad ook omdat je je niet beter wil voelen dan een ander en ook open wil staan voor andermans mening. Hoewel het denk ik ook niet gaat om je beter voelen dan een ander, maar een andere denkwijze hebben.
Ook ik heb me niet officieel laten testen, bang om door de mand te vallen; het imposter problem. Daardoor vind ik het ook lastig voor mezelf te erkennen dat ik ‘anders’ ben. Terwijl ik tegelijkertijd zo verlang naar mijn hb en hsp als mijn kracht in te kunnen zetten, in plaats van er alleen maar hinder van te ondervinden (wat ik tot op heden vooral ervaar).
Ik heb vaak het gevoel in het leven belemmerd en afgeremd te worden door anderen. Ik wil zoveel, heb zoveel interesses en heb scherpe analyses. Denk na over dingen waar anderen niet over nadenken. Ik herken ook het stukje COVID daarin. Ik weet bijvoorbeeld nog dat ik aan het begin van de pandemie tegen vrienden zei; zo bizar dat we dit meemaken, dit gaat straks de geschiedenisboeken in en wij leven nu. Ze keken me aan alsof ik gek was geworden. Voor mij was het geen abracadabra, maar ik wist dat ik gelijk had. Waar iedereen soms dacht dat ik pessimistisch was omdat ik zei dat we er nog wel even zoet mee waren of dat de avondlok maanden ging duren, kreeg ik achteraf toch gelijk 😉 Nu gaat het me daar totaal niet om, maar het is wel bijzonder om dat soort dingen te ervaren en vooral de reacties van mensen achteraf te horen.
Rimke,
Dat heb ik PRECIES hetzelfde. En ook nu nog over Covid maatregelen en het hele vaccinatie gebeuren, ik zie zaken waarvan ik mij afvraag waarom anderen het niet zien. Dat massa-vaccinatie bijv. niet DE oplossing is. Tegelijkertijd wetende dat wij als HB’ers nu eenmaal verder en meer denken dan anderen, incl. overheid (afgezien van het feit dat verschillende overheidsfunctionarissen bepaalde belangen hebben).
Maar ook het klimaat-gebeuren. Iedereen elektrisch rijden is niet DE oplossing en kan ook niet (levert nu al problemen op elektriciteitsnetwerken op). Heeft ook impact op grondstoffen en grondstof winning en op een later moment recycling(s issues). Het feit dat het niet verstandig en gezond is om en-masse alle woningen vol te isoleren. Afgezien het feit dat het niet overal KAN; ook hier heeft het impact op grondstoffen en grondstof winning en op een later moment recycling(s issues). Daarbij is het ook niet gezond. Windmolens: impact op vogels, insecten etc. dus impact op de biodiversiteit en (vul maar in). De huidige hoeveelheid mensen op de planeet speelt ook erg mee. Misschien moeten we gewoon omdenken en een stap terug doen? Af van het ‘meer, meer, meer’ en hiervoor allerlei ‘hulpmiddelen’ verzinnen die op een later moment tonen dat er consequenties aan vast zitten? Bij al deze zaken kijken vele je vreemd aan.
Al zo vaak gehad dat ik zaken zag en/of riep, waarvan ik later de opmerking had kunnen maken: “zie je nou wel” (maar dat lang niet altijd uitspreek, anders ben je weer de betweter). Ook meermalen gehad bij overheidsinstanties (bijv. subsidie aanvragen die onterecht afgewezen werden en je vlak voordat het een rechtszaak werd toch je gelijk kreeg). Gaat er inderdaad lang niet altijd om om gelijk te krijgen om mee te gaan pronken ofzo. Soms echter best vermoeiend en frustrerend, vooral wetende dat zaken anders hadden gekund en dan niet zoveel pijn, moeite, geldt, etc. hadden gekost.
Rob Verburgt
Beste Niels,
Bijzonder prettig om te zien op welke wijze u uw redenerend vermogen loslaat op de vele maatschappelijke kwesties die u in uw vorige post aanstipt, het is net of ik mezelf hoor praten.
Laat jezelf niet beknotten in jouw unieke vaardigheden maar buit ze uit en heb lak aan de mensen die vanuit hun onbegrip een negatieve houding tegen je aannemen, je zult zien dat wanneer je jouw vaardigheden inzet voor niet alleen jezelf, je naast kritiek ook diepe waardering zult ontvangen van je omgeving , het is nu eenmaal makkelijker om kritiek te oogsten dan waardering….
Totaal herkenbaar. Pas jaren later bij mezelf ontdekt dat ik vaak zulke generalisaties maak, wat normaal voor mij leek maar voor anderen op dat moment (veel) minder. Misschien een beetje daardoor dat ik weinig socialisatie had (en heb..), want nadat ik zo’n “vaag” ding uitsprak waren anderen duidelijk een beetje oncomfortabel en wisten niet precies hoe nu verder. Ik zelf uiteindelijk ook niet ..
Heel herkenbaar
Dat is ook een belangrijk onderdeel van de Insight, de persoon die je bent en wilt zijn vormgeven. Is dat waar je nu het meeste naar op zoek bent? Je bent altijd welkom om een gratis online masterclass te volgen. Via deze link kun je jezelf aanmelden op een moment wat voor jou uitkomt. https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Deze ochtend typte ik nog in bij google: hoe lang duurt voordat je voor jezelf erkent dat je hoogbegaafd bent?
Een echt sluitend antwoord kreeg ik niet. Ik zit zó in de fase van ‘ja, alle puzzelstukken vallen op zijn plaats’, maar tegelijkertijd ook van ‘ik, hoogbegaafd?’. Ook al zie ik me wel stilaan evolueren van de fase herkenning naar acceptatie, dan nog krijg ik de kriebels van de idee dat ik dit luidop tegen iemand zou gaan vertellen.
Wat fijn dat je uitgerekend vandaag deze blog de wereld instuurde!
Hoi Griet,
Heb ik een jaar geleden ook gehad. Ook geaccepteerd en af en toe vermeld ik het in gesprekken. Noem het therapeutisch, maar voor mij werkt het. Soms maakt het het gesprek wat makkelijker. Soms roep ik het ook niet, wetende dat degene die tegenover mij zit er net iets te vreemd op zal reageren.
Ik doe er nu vooral mijn voordeel mee, al is het soms toch lastig. Wetende dat je gelijk hebt over bepaalde zaken, maar niemand wil het horen en vervolgens blijkt dat je toch gelijk had. Ons als HB’er gaat het er dan natuurlijk niet om dat we gelijk krijgen om mee te gaan pronken ofzo, maar om zaken meteen goed aan te pakken of vervelende dingen te voorkomen. Oftewel: “Dat jullie dat niet zien”, zal vaak toch een vorm van frustratie (kunnen) geven. Daar zullen we een beetje mee moeten leren omgaan, vooral voor onszelf.
Fijn dat je reageert Griet. Vanmorgen ben ik wel echt iedereen aan het uitnodigen maar misschien voor jou ook leuk om eens mee te doen met de gratis online masterclass. Via deze link kun je jezelf aanmelden op een moment wat voor jou uitkomt. https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Pas toen ik met hoogbegaafdheid in aanraking kwam en mezelf daar in herkende werd mij ook duidelijk waarom ik mij zo vaak verbaasde over zaken die voor mij volstrekt logisch en gemakkelijk in elkaar steken dat anderen dat totaal niet zagen. Pas na heel veel uitleg als men al bereid was te luisteren kon er begrip worden gekweekt.
En juist omdat je dus “anders bedraad” bent en veel minder aansluiting vind bij de meerderheid in je omgeving besluipt inderdaad zoals anderen hier ook al zeggen het gevoel dat je dommer bent. En dat in schril contrast met de stapels diploma’s en opleidingen en de altijd maar doorgaande zelfstudies waar het juist die meerderheid die je dus gebruikt als persoonlijk referentiekader aan ontbreekt.
Het weten dat ik hoogbegaafd ben veranderd mijn omgeving niet, wel hoe ik met die omgeving nu omga.
Ik zou graag willen weten hoe je nu met je omgeving omgaat. Kun je concreet voorbeeld en geven?
Bedankt alvast voor je reactie hierboven.
Gaëtane
Ja, dat wil ik ook wel weten
Mooi, goed dat je het zo ziet Willie, dankjewel voor je reactie.
Ik heb altijd het idee gehad dat ik niet meer te redden ben. EMDR verschillende keren gehad dacht altijd dat het geholpen had totdat ik door mijn zoontje van 6 (die hb en hsp is) in aanraking kwam met een praktijk gericht op hb. Een wereld ging voor mij open, ik beredeneer alles waardoor voelen heel moeilijk is. EMDR heeft dus niets geholpen.
Nu snap ik eindelijk hoe ik ‘werk’. Waarom ik niet pas binnen de GGZ en waarom bijna niemand mij kan volgen. Waar het grote gros bij stap A beginnen ben ik al bij stap Z.
Ik gun iedereen een praktijk die jouw begrijpt. Dat ze ervoor zorgen dat jij jezelf kent en begrijpt, ongeacht leeftijd. Moet zeggen dat het lastig is binnen de maatschappij en dat ik altijd rekening hou met mijn omgeving, maar zo fijn dat nu de puzzelstukjes in elkaar vallen.
Ik beredeneer veel maar heb ook hele hevige emoties en gevoelens, zeer intens…
Heb je toevallig de blogs daarover ook gelezen? Misschien fijn om te lezen. https://giftedpeople.eu/wat-maakt-jou-intens/
Fijn dat je reageert Carmen, dankjewel voor je mooie woorden.
Voel me bijna 1 op 1 gekopieerd met het antwoord van Suus. Met een belangrijk verschil dat ik mij niet laat testen.
Ik ben alleen niet testbaar heb ik gemerkt. De meest eenvoudige test snap ik niet. Ik haal vaak vragen helemaal overhoop…. Testjes zijn ook meestal gebaseerd op aangeleerde vaardigheden. Dressuur zal ik maar zeggen.
Ook dat vooruit lopen met denken. Heel herkenbaar. Een recent voorbeeld is de Corona crisis. Bijna alles heb ik van te voren voorspeld. Het RIVM ervaar ik ook als een club domkoppen. Hoewel ik het woord ‘dom’ net zo vervelend vind als hoogbegaafd.
Gisteren was er weer een scoop van het RIVM over de giftige stoffen PFAS (verzamelnaam voor meerdere stoffen). … lachwekkend: volgens deze club tasten deze stoffen het imuunsysteem aan van ons mensen……. Over tien jaar zal er in de krant komen wat ik nu zeg: dit doen alle giftige stoffen ha ha….
Moedig voorwaarts! En iets heel belangrijks denk ik: niet langer school/opleiding/cijfers betrekken bij uw persoonlijke aandacht voor het begrip HB. School is maar een instituut…. opgericht door vele domkoppen…. Nog een fijne dag!
Super geestig en waar, René Bleeker.. Met een opmerking als je niet dom of HB mag zeggen – waaraan ik zelf ook een hekel heb – hoe zou je dat kunnen noemen of uitbeelden?
Gewoon en buitengewoon? Of?
Haha dat testen was gewoon een online test hoor, en ik durf m alsnog niet nog een keer te doen uit angst dat ie lager uitvalt
heb ook nog zoiets als een “imposter syndrome” geloof ik. 😛
En ook ik kan me 100% in jouw verhaal herkennen. Ik het alles in April “voorspeld” met Corona, puur door logisch nadenken, oorzaak gevolg etc.
De frustratie was ook niet normaal dat ik voor alles uit gemaakt ben toen ik zei wat ervan ging komen.
Ik heb ook HSP dus alles komt sterker bij me binnen.
Ik maakte me zo veel zorgen. over mezelf, mn bedrijven, maar vooral over alle mensen die het niet zien/zagen.
Zo erg dat ik gewoon niet meer buiten kwam, me volledig van nieuws heb afgesloten en alles wat ermee te maken had. maar ook nu mensen die zeggen;… ja jij zei t al. 😉
Fijn weekend!
Hoi Rene,
Erg herkenbaar. Ik laat mij ook niet testen om het labeltje officieel opgespeld te krijgen. Ik weet het zo wel en ik hoef niemand er een bewijs van te overleggen. Inderdaad, veel testjes zijn sowieso voor HB’ers onzin. Zo vaak tegengekomen (proefwerken, tentamens bijv.) dat een goed antwoord niet sluitend was en doordat je verder denkt als HB’er een beter antwoord hebt, maar dat werd fout gerekend want het staat niet in het lijstje met goede antwoorden …. Maar we moeten in een vakje passen he, en wel in 1 vakje en niet meerdere. Dat wordt te ingewikkeld. Dus alles is erop ingesteld om je in een vakje te kunnen persen.
Corona crisis is idd ook een hele goede. Dat de massa zich nu braaf laat vaccineren want Hugo roept het, het RIVM raadt het aan en mijn buurvrouw heeft ook de vaccinatie gehaald en ik kan dan weer op vakantie…. Niet zelf nadenken en je verdiepen in de materie. Maar daar onderscheiden HB’ers zich dan in: zich erg diep inlezen. Als je dan iets roept krijg je terug: “Hoe kan jij dat nou weten, je bent geen arts”.
Overigens kan het bericht van het RIVM over PFAS ook nog zijn om een soort van -verkapte- extra druk op het vaccineren te geven. Ze roepen nooit wat verstandig is om je immuunsysteem te versterken, maar nu nemen ze het woord ‘immuunsysteem’ wel in de mond, terwijl er driftig verder wordt gevaccineerd omdat dat zo verstandig is. Er hoeft geen verband te zijn, maar verder kijkende….. (“Oh, ons immuunsysteem is aangetast door PFAS, dus dan maar die vaccinatie”).
Dankjewel voor je reactie René.
Het maakt uiteindelijk niet uit of anderen vinden dat ‘iedereen’ het heeft.
Stel je eens voor dat je als enige ter wereld de kleur groen kunt zien. De rest van de wereld niet. En dan probeer je uit te leggen dat gras groen is. De rest van de wereld zal zeggen: ja, ik zie ook een kleur inderdaad, dat ziet toch iedereen? Maar jij ziet groen en kan iets wat een ander nog nooit gezien heeft maar lastig uitleggen. Die zien een grijstint.
Ik veronderstel dat het met mensen met bepaalde cognitieve talenten net zo werkt: je ziet, voelt, ervaart, of denkt iets, wat een ander niet kan. Hoe verwacht je dan dat iemand zich kan inbeelden hoe het is om dat ook zo te zien? Vraag je dan niet een beetje veel? Het gaat niet zozeer om meetbare cognitieve prestaties, maar om die dingen die voor jou normaal zijn en voor een ander wellicht niet eens bestaan.
Ik heb een leuke oefening: bevraag iemand met wie je iets leuks hebt beleefd (vakantie, uitje, concert, etc) om te omschrijven welke herrinneringen deze persoon heeft. Laat alles zo veel mogelijk vertellen: vul niets aan, maar vraag goed door, naar de reis, dingen die opvielen, die dingen bij blijven, de tijdlijn, alles. Ga daarna na hoe dat voor jou is. Zo ontdekte ik dat mijn geheugen totaal anders werkt dan van de mensen met wie ik dit geprobeerd heb. Ik vond het fascinerend. Sommige mensen weten sommige specifieke dingen in detail, maar hebben geen besef van de tijdlijn, anderen missen voor mij essentiele details, maar weten wel hoe ze zich voelden. De wijze waarop onze persoonlijkheid is ontwikkeld bepaald hoe we onze cognitieve processen gebruiken en dus ook hoe we herrineringen maken.
Terugkomend op de vraag: Ook het gevoel dat iedereen dit heeft? Nee dus: al heeft het aardig wat studeren, lezen en onderzoeken gekost om te ontdekken dat we allemaal anders zijn en talenten hebben. En bij enkelen van ons zijn sommige van die talenten gewoon voorbij het punt van begrip voor velen ontwikkelt.
Omg. Geef me een vraag en je krijgt een half boek. Enfin, dank voor het blog 🙂
Hi Nigel, wat een leuke oefening, ga ik ook eens uitproberen 🙂 Waarin merkte je specifiek dat jouw herinneringen verschillen van die van anderen?
Ik merk wel dat ik bij heel wat dingen denk, ja maar dat is toch niet zo bijzonder wat ik doe, dat kan toch iedereen? Zou een ander zich dat of dat noet afvragen dan? Eigenlijk weet ik het antwoord wel, maar het is moeilijk voor te stellen vanuit mijn eigen referentiekader.
Ik wil ook vaak dat mensen net zo snel denken als ik, maar dat is gewoon teveel gevraagd. Ik leer daar wel steeds beter mee omgaan, maar vaak trap ik er toch weer in.
Eigenlijk kun je het vergelijken met samen fietsen, als de 1 meer getraind is dan de ander en die ander kan niet zo hard, dan kun je dat ook niet van die persoon vragen.
Zo kun je ook niet vragen van iemand om sneller te denken. Nu nog onthouden voor mezelf en toepassen….
😀 Mooi verwoord Nigel, heerlijk dat je het zo fijn van je af kunt schrijven 🙂
Ik ben 47 en pas sinds iets meer dan een jaar er achter dat ik daadwerkelijk “anders” ben, maar dus niet gek.
Van burnout, naar bore-out, naar depressie… ik snapte echt niet waar t door kwam.
Steeds nieuwe dingen proberen in de zoektocht naar iets dat me voldoening geeft.
Ik kon me mateloos irriteren aan t feit dat mensen zeggen; dat kan ik niet, hoe doe je dat toch? jij weet ook echt van alles wat af hé? is er ook iets dat je niet kan? sommge bewonderen dat, maar er komt ook een hoop jaloezie bij kijken.
ik werd soms echt “boos” want “dat kan toch iedereen? Je moet t gewoon doen.
Ik weet dat ik super creatief ben, maar ik vind mezelf niet bijzonder.
T feit dat ik zonder noemenswaardige opleidingen echt de meest uiteenlopende dingen doe en een bedrijf met 20 vestigingen op heb gezet maar daar dus totaal geen “trots” gevoel bij heb zegt genoeg.
Als ik het kan kan iedereen dat toch?
ik vind het verschrikkelijk moeilijk iets af te maken of door te zetten als iets in mn hoofd “klaar” is.
Sommige van mn bedrijven heb ik opgezet om er daarna bijna nooit meer te komen en anderen het te laten runnen.
Ik heb nooit echt geleerd te leren. ik kom tot zelfde uitkomsten , maar alles gaat via een omweg zegmaar.
1+1=2 maar bij mij is het bijvoorbeeld 5-3.
Ik ben ook hardleers, vind dat als ik het zelf doe het 10x sneller gaat en kan slecht tegen treuzelen maar begin zelf vaak aan dingen die ik mn hoofd helemaal uit kan denken en er dan maar niet meer aan begin.
Ik voelde me juist altijd dom omdat niemand me begreep.
ik durfde nooit een IQ test te doen juist uit angst dat er uit zou komen dat ik onder gemiddelde zit ofzo en dat zou bevestigen wat ik altijd al dacht.
Nadat ik de masterclass had gekeken (eigenlijk tijdens) heb ik echt zitten huilen.
Zoveel herkenning, frustratie, teleurstelling dat ik dit niet eerder wist en niet van mn eigen kracht uit durfde te gaan omdat mensen me niet snappen.
Daarna durfde ik de IQ test te doen en kwam 118 uit.
Het cijfer is voor mij niet belangrijk maar de bevestiging dat ik dus écht anders ben, maar op een goede manier, wel degelijk.
Creatief Hoogbegaafd, een apart groepje en dat “label” durf ik nu echt op mezelf te plakken als ik weer eens over mezelf twjifel.
Nog steeds heb ik moeite met accepteren dat ik op mezelf mag vertrouwen en trots moet zijn op dingen die voor mij zo “gewoon” en vooral lolgisch zijn.
Maar het is zo fijn om eindelijk te weten waarom ik me altijd anders voelde, dat ik nou eenmaal sneller denk, vooruit denk, sneller antwoorden heb , logisch denk en dat ik in sommige dingen best eens gelijk in kan hebben en dat er dus meer mensen zijn die dit hebben.
Ik loop meestal een half jaar tot een jaar voor met mn “voorspellingen” voordat anderen er achter komen of met dezelfde ideen of conclusies komen 😉
En het wordt nu “leuk” om te zien dat ik gelijk had ipv dat het me irriteerde dat iemand anders later ergens mee komt en dan applaus krijg voor iets waarvoor ze mij voor gek verklaarden… ik zie het als een bevestiging voor mezelf dat ik echt anders ben en daar trots op moet zijn zonder, dat ik JUIST moet zeggen dat ik het anders zie omdat anderen dat dus niets zien.
Bedankt hiervoor!
Wow. Behalve het opzetten van bedrijven en geen noemenswaardige opleidingen lees ik gewoon mijn verhaal bij je. ?
Grappig is dat toch, dat je zoveel herkenning bij anderen kunt zien he?
Eindelijk, zou ik zeggen…
super herkenbaar. je hele verhaal. het blijft bijzonder om hier mensen te treffen die exact de zelfde beleving en ervaringen hebben. Ik ben eigenlijk benieuwd of iemand in de omgeving van Noordwijk woont en het leuk zou vinden om een keer te sparren en ervaringen te delen?
Hi Janni,
Ja he? ik heb dat ook echt iedere keer als ik iets van iemand lees.
🙂
Hoi Suus,
Wat een herkenning in jouw verhaal! Ik heb geen 20 zaken en dat vind ik wel heel knap van je. Snap ook wel dat je het oprichten leuker vind dan het onderhouden ervan. Das toch hele andere koek. Ik ben 46 en ook nog niet zo lang bewust van de reden van mijn anders zijn.
Maar ik herken heel veel in je verhaal en vind het fijn om te lezen dat er meer mensen zijn zoals ik.
We zijn opgegroeid in een tijd dat hier allemaal nog geen aandacht voor was, we doen er dus wat langer over om het e.e.a. te ontdekken en te accepteren waarschijnlijk.
Klopt,
Soms vraag ik me ook echt af wát als ik echt mn eigen ding had gedaan ( want ik heb me nu toch ook echt heel vaak ingehouden)
Ik vind het jammer dat ik dit nu pas ontdek, ben echt al 100 jaar minimaal aan het zoeken naar mezelf.
Maar aan de andere kant zo blij dat ik het nu weet.
Het geeft me zoveel antwoorden en rust in mn hoofd.
Gewoon de herkenning van en bij iedereen is echt fijn.
Ik moet ook heel vaak aan het liedje denken van Blind Melon- No rain.
Dat meisje dat verkleed als Bij, nergens bij hoort en dan op t laatst een hele groep menen vindt die t zelfde zijn.
iedere keer als ik t hoor/zie dan lijkt het wel de soundtrack van hoe ik er afgelopen jaren in heb gestaan haha
Suus,
ik ben ook pas op latere leeftijd te weten gekomen dat ik HB ben. Ook van het creatieve soort ;-). Mijn laatste werkgever had het zogezegd goed voor met personeelsleden en stimuleerde persoonlijke groei. Door intern te kunnen solliciteren voor posten waarvoor je zelfs geen achtergrond nodig had. En cursussen te mogen volgen. Zo heb ik een weekend MBTI mee gedaan en kwam als erkend ENFP’er thuis. Ik dolblij met de resultaten naar mijn werkgever met de boodschap: “Zie je nu wel, ik kan er niets aan doen!” Dat was het dan. Doe nu maar weer lekker verder de taken waarvoor je in dienst genomen bent. Met stil op de achtergrond: we gaan de firma niet veranderen voor jou… Dat maak ik er als HSP’er uit op.
Dus einde verhaal werkgever. Ik leg het niet meer uit. Al dat vakjes geduw zonder verdere aanpak.
Ik heb mij leren aanpassen aan de gedachtegang van anderen, maar mezelf aanpassen doe ik niet meer.
Als iemand een foto van me vraagt, stuur ik een collage door en zeg ik “kies maar”. Ik heb namelijk van mijn jeugd tot een 2-tal jaar geleden zeer uiteenlopende foto’s met lang haar, kort haar, blond haar, zwart haar, lange nagels, korte nagels, gemaquilleerd of naturel, met flaporen, zonder flaporen, als ballerina on stage in Brussel en als back links speelster in de eerste ploeg van Anderlecht, op stiletto in kort jurkje of flarden jeans en sneakers… kortom, je kan 2 uitersten in 1 persoon boksen. Hoe pijnlijk het vaak ook was- de perceptie van mensen- des te hard heb ik er ook mee gelachen. Want ik mocht in mijn gedaantes blijkbaar niet slim zijn. Toch was ik het.
Dan ben ik maar de rare.
Voor een Belg klinkt dit wat arrogant. Maar hey, het wordt tijd dat hier (onze samenleving) wat meer ambiance in de keet komt. Aan mij zal het niet liggen 🙂
Fijne zondag
Veerle
Hi Veerle,
Haha ja jullie Belgen zijn inderdaad erg voorzichtig met zeggen dat je ergens goed in bent.
Zo had ik een keer bij een seminar in België waarin je jezelf een cijfer moest geven voor bepaalde zakelijke inzichten. dus bij creativiteit gaf ik mezelf een 9,5 (er valt altijd wat te verbeteren) zegt de man naast mij, Alez, je bent niet bescheiden he?
ik ben JUIST bescheiden. te bescheiden. ik heb mezelf altijd weggecijferd om anderen niet te willen overtreffen jusit omdat iedereen dat vroeger tegen me zei. (nu pas weet ik dat dat jaloezie was)
Als ik dat wel deed dan werd ik kapsoneslijer of arrogante trut genoemd.
doe dat een paar jaar in je pubertijd en je bent ineens een introvert zonder dat je t door hebt.
Dus juist goed dat je dat van jezelf zegt.
Ik vind het nog steeds moeilijk te vinden wat het is dat ik nou écht wil.
Maar dat er steeds verandering in moet komen is wel duidelijk.
Oh en vrijheid… daarom ben ik ondernemer geworden.
maar ik herken ook heeeeel veel in jouw verhaal qua uitersten.
Ik ben ook echt een Tomboy.
Hou van cynisme en kan heel adrem zijn, niet iedereen kan daar tegen.
Wordt Barbie genoemd als ze me zien, maar ben altijd “one of the guys”.
Letterlijk ook, ik kan beter met mannen opschieten dan met vrouwen (de échte vrouwen, dramaqueens, koetjes kalfjes types… sorry maar dan check ik uit en sla ik niks meer op)
Ik ga op mn 47e nog gewoon nog snowboarden, heb vorig jaar EINDELIJK mn motorrijbewijs gehaald ( om er niets meer mee te doen) maar ben wel gek van de echte vrouwelijke dingen zoals mooie kleding en hoge hakken, beauty en alles wat daarmee te maken heeft.
Ben kapster en nagelstyliste geweest, maar nu design en verbouw ik al mn zaken zelf en hang ik ondersteboven in steigers stroomdraden aan elkaar te knopen en daarna de Formule 1 te gaan kijken.
Uiterlijk super vrouwelijk, maar van binnen gewoon een vent zeg ik wel eens haha.
En handig om soms ‘misbruik’ van te maken…. Blond en “slim” mensen verwachten het niet zo snel. vooral niet op een bouwplaats haha
Suus, helemaal gelijklopend. Ik heb onlangs een cursus automechanica gevolgd omdat ik me verveelde. Simpelweg omdat een kennis zei dat er een tekort is aan vakmensen die zitmaaiers aan huis komen herstellen. Dus ik wou even weten hoe zo’n motor in elkaar zit, welk materiaal ervoor nodig is, om mogelijk daarin wat te doen. Zelf ben ik niet sterk genoeg om sommige bouten opengedraaid te krijgen. Ik rij met een old-timertje. Ik ga naar meetings met mijn leukste vintage kleren aan. In no way is mijn autootje meteen door menig hand gegaan. En hey dit is niet profiteren of zo.. het is gewoon zo.
Ik ben wel steeds extrovert gebleven. Hoewel het gemakkelijker zou zijn mij iets timider op te stellen. Maar dat gaat nu eenmaal niet.
Wij komen elkaar vast wel eens tegen!
Warme groet vanuit het zuiden
Fijn Suus dat je dit anders bent gaan bekijken en dat je hier herkenning in bent gaan vinden. Dankjewel voor je reactie en je mooie woorden. En je hebt gelijk, je bent precies zoals je moet zijn!
Jazeker herkenbaar. Soms als ik het erover heb, krijg ik ook wel reacties als “ja, maar dat heeft iedereen hoor”. Ik vind het dan soms lastig om uit te leggen dat het bij mij echt anders werkt, veel verder gaat. Stukje “ik mag niet teveel afwijken” nog, denk ik..
In elk geval was ik heel blij om zoveel herkenning te vinden in jouw e-book. En zijn er veel kwartjes gevallen, ook ten opzichte van hoe dingen in mijn jeugd gingen. Heeft ff geduurd, maar ben wel dankbaar mezelf nu beter te leren kennen!
Dankjewel Elna fijn om te lezen dat je herkenning hebt gevonden in het e-book. Wist je dat we ook een Facebook groep hebben van Gifted People met inspirerende qoutes, misschien vind je het leuk om deze ook te volgen.
Ik heb me juist altijd erg dom gevoeld, omdat niemand meeging in mijn gedachtengang. Achteraf, ja achteraf bleek ik wel ontzettend vaak het juiste inzicht te hebben gehad, maar dat geeft natuurlijk niemand toe, omdat dat gezichtsverlies zou betekenen. Ik heb me daar jarenlang heel onzeker over gevoeld, omdat het voor mij allemaal zo logisch was en voor de hand liggend. Nu hou ik vast aan mijn inzichten, leg het nog eens uit en verklaar waarom. Dat scheelt. Gelukkig ben ik ook eigen baas en dat loopt als een trein. de mensen die ik inhuur moeten nu naar mij luisteren al sta ik natuurlijk wel open voor andere inzichten, maar samen kom je verder. Het was een lijdensweg, maar veel geleerd en veel zelfverzekerder.
Goed Tineke dat je zo hard je best hebt gedaan en gekozen hebt om jouw blauwdruk te gaan volgen en daar nu de vruchten van plukt!
Ik heb het idee (of eerder maak ik mezelf wijs) dat iedereen dit heeft of weet. Kwestie van me niet beter te willen voelen dan een ander?
Alleen weet ik donders goed dat dit niet zo is : wie zou er anders nog maar denken vrijwillig dit boek te willen kopen ‘The Mathematical Reality: Why Space and Time Are an Illusion’ (*) by Alexander Unzicker ISBN13: 9798602252484
Een collega noemde mij ooit ‘excentric’. Collegas steken een beetje (vriendelijk) de draak met mij dat ik in mijn uitleg altijd ‘de Mossad erbij sleur’. Misschien moet ik daarom maar eens iets in de richting van Analytics gaan uitkijken?
Groetjes en thanks voor deze blog.
Leuke reactie!
De reden dat je of misschien zelfs ‘we’ dit doet en doen ligt wellicht bij iedereen in een andere oorsprong.
Wellicht willen we ons niet anders voelen, niet beter voordoen of gaan we er simpelweg in de basis vanuit dat we allemaal min of meer hetzelfde zijn?
Onder het vorige blog schreef ik al dat het inzien dat dit een vorm van projectie van mijzelf op anderen was waar ik hinder van ondervond. Het niet precies in de norm van normaal passen is daarmee enerzijds een gift en aan de andere kant ook lastig: zoals je al zegt, jezelf begrepen voelen terwijl je als enige buiten de norm van normaal valt is niet altijd gemakkelijk. Toch is bewustwording een eerste stap in de goede richting van zelfacceptatie.
En dat is het voordeel van dat boek hier neerzetten: die lijkt me erg interessant =) Groot fan van natuurkunde en theorie rondom tijd, ruimte en denken voorbij onze eigen dimensie.
Lijkt me een leuk boek. Bedankt voor de tip, Michiel.
Mijn laatste aankoop: Abel’s proof, geschreven door Peter Pesic. Een boek, waarvan ik me afvraag of iemand anders zo gek is om dat boek vrijwillig te lezen. ?
oeiiii, het lijken mij allebei heel interessante boeken! Ik ben helemaal niet goed in wis- of natuurkunde, maar ik vind de theorieën wel machtig boeiend! Ik word al helemaal blij en enthousiast van het feit dat zulke boeken bestaan! En dat er mensen zijn die daar ook heel gelukkig van worden 🙂 Of wellicht wordt dat gevoel veroorzaakt door de cafeïne van mijn ochtendbakkie, daar ben ik ook redelijk gevoelig voor 😉
Dankjewel Michiel.