Als je herkenning vindt in hoogbegaafdheid, is de kans groot dat je ook herkenning vindt in het snel ergens op uitgekeken te zijn. Dan begin je vol goede moed en enthousiasme aan een nieuwe baan. Dat is dan in het begin ook allemaal leuk. Nieuwe dingen leren en nieuwe mensen ontmoeten zorgt in ieder geval even voor voldoende uitdaging.
Het duurt alleen niet lang voordat je de meeste werkzaamheden goed in de vingers hebt. De uitdaging van het uitvinden van âhoe het hier werktâ raakt er vanaf. Problemen op de werkvloer los je bovendien al op terwijl de rest nog in de âoh nee, wat nuâ fase verkeert. Zelf heb je daarnaast veel ideeĂ«n over hoe het beter kan en je ziet overal kansen en mogelijkheden.
Maar helaas lijkt wat jij ziet en de ideeĂ«n en oplossingen die jij aandraagt, bij de meeste collegaâs en leidinggevenden niet helemaal te landen. Of ze begrijpen je niet, of ze vinden het allemaal niet zo nodig, want: âHet gaat toch goed zo?â, âHet werkt toch? Waarom zouden we het dan veranderen?â
Op zân minst is dit al frustrerend en vermoeiend. Maar misschien nog wel het ergste is dat jij je intussen weer het grootste gedeelte van de dag zit te vervelen. Niet per se omdat je niets te doen hebt, maar omdat wat er op je lijstje staat gewoon niet meer uitdaagt of inspireert. Het wordt dan ook steeds moeilijker om jezelf ertoe aan te zetten.
Past jouw werkomgeving wel?
Of je in jouw baan plezierig kunt functioneren en jouw gaven kunt benutten, hangt sterk af van zowel de invulling van het werk als de werkomgeving.
Zelf weet je eigenlijk wel wanneer je niet meer de juiste dingen aan het doen bent. Je merkt het aan jouw energielevels en aan de emoties die je ervaart. Ben je vaker moe, somber, overprikkeld en ben je ineens wel heel veel aan het klagen? Weet dan dit allemaal signalen zijn van een omgeving die niet (meer) past, en als het niet past, gaat het uiteindelijk altijd knellen.
Hoogbegaafden staan erom bekend regelmatig te (moeten) wisselen van baan. Als je snel jezelf dingen eigen maakt, raak je logischerwijs ook sneller ergens uitgeleerd (lees hier in dit artikel meer over: Hoogbegaafd en Snel Verveeld).
Daarbij hebben we als mens allemaal een bepaald verlangen naar groei en ontwikkeling. Als je dit niet meer uit je werk kunt halen, is het nodig om een wijziging door te voeren. Soms kan dit binnen jouw huidige functie. Soms is het nodig om echt ander werk te gaan doen.
Het zetten van die volgende stap in de vorm van ander werk heeft natuurlijk wat voeten in de aarde. Daarom wordt deze nog te vaak uitgesteld. Soms vanuit de kenmerkende loyaliteit die je als hoogbegaafde bezit; omdat je jouw collegaâs, de baas of klanten niet in de steek wilt laten. Soms omdat je niet meer weet wat dan wel. Of omdat je bang bent dat je in een volgende baan toch weer tegen hetzelfde gaat aanlopen. Dit gaat vaak gepaard met het bovengemiddeld aanpassen waardoor het lijkt alsof je de baan nog een tijd kunt volhouden. Vaak sluit de omgeving dan net genoeg aan omdat je bijvoorbeeld fijne collegaâs hebt, of veel verantwoordelijkheden en vrijheden.
Als je anders bedraad bent, wat kenmerkend is voor hoogbegaafdheid, dan zie je om je heen bovendien vooral mensen die geen problemen lijken te hebben met het langdurig op eenzelfde werkplek te blijven. Daardoor ben je wellicht gaan geloven dat je dus meer je best moet doen om het ergens vol te houden. Je hebt wellicht ook geleerd om te accepteren dat wat je nu doet het beste is binnen jouw mogelijkheden.
Maar hoewel je superhard je best kunt doen om het ergens vol te houden, is dat geen duurzame strategie. Het gaat gepaard met vermoeidheid, gebrek aan levenslust en negatieve gedachten en emoties. Dit heeft vanzelfsprekend invloed op het contact met collegaâs en leidinggevenden en zo wordt een neerwaartse spiraal gecreĂ«erd waarbij je steeds minder energie en plezier hebt in je werk en je ook steeds minder kwaliteit kunt leveren. Je kunt dan ook niet voorkomen dat je uiteindelijk gaat vastlopen. Â
Voorkom de burn out en depressie
Zolang je werk doet wat jou meer energie kost dan het oplevert, loop je uiteindelijk altijd leeg. Dat is gewoon een simpel rekensommetje. En als je leeg raakt, sombere, depressieve gevoelens ervaart, dan geven je lichaam en geest het signaal af dat jij je in een onwenselijke situatie bevindt en dat je van koers bent geraakt. Dat je niet meer de dingen doet die voor jou de bedoeling zijn.
Als je dan toch probeert vol te houden en door te zetten, kom je terecht in wat wij noemen: de overleef-stand. De misvatting is echter dat je dit oneindig lang kunt volhouden. Maar zelfs met de grootste wilskracht zul je vroeg of laat moeten opgeven. Dit komt dan in de vorm van bijvoorbeeld een burn-out of bore-out, of een ernstige depressie. Je wordt dan als het ware gedwongen om een ongewenste omgeving te verlaten. Want als je zelf die stappen niet zet, dan wordt het wel voor je gedaan.
De burn out, bore-out en depressie hebben dan ook een belangrijke rol; je wordt er door stilgezet. Letterlijk. Ook al wil je nog van alles, ook al moet je nog van alles, het kan niet meer. Het is op. Je wordt opgeroepen om eerst weer te leren luisteren naar jezelf en je lichaam. Je krijgt de kans opnieuw koers te varen. Om jezelf af te vragen wat nu voor jou weer de bedoeling is.
Sommige mensen zien de burn-out/bore-out in die zin als een cadeautje. Omdat het hen de kans gaf weer tot zichzelf te komen. Maar je hoeft niet eerst vast te lopen om andere keuzes te kunnen gaan maken. Om meer te gaan doen van wat klopt voor jou. Je kunt elke dag besluiten om bij te sturen.
Werk hoort wél leuk te zijn
In onze samenleving vertellen we onszelf helaas nog behoorlijk wat verhaaltjes over mogelijkheden en onmogelijkheden en hoe deze ons in de weg staan om te doen wat we het liefste doen. Er heersen overtuigingen over dat werk niet altijd leuk hoort te zijn, dat je niet steeds maar van baan kunt wisselenen en dat doen wat je het liefste zou willen, niet voor iedereen is weggelegd.
Er moet brood op de plank komen. Hypotheken, kinderen, partners en baanzekerheid worden ingezet als argument om te blijven zitten. We praten onszelf behoorlijk wat aan om te rechtvaardigen dat we werk doen waar we geen interesse (meer) in hebben, geen bezieling voor voelen. Maar hoe goed we ook zijn in het onszelf overtuigen, onze lichaam en geest prikken daar uiteindelijk altijd doorheen. Je kunt niet eindeloos blijven volhouden wat niet de bedoeling is voor jou.
Bovendien, als we echt naar onszelf zouden luisteren en ons leven zouden invullen op basis van wat wel bij ons past en waar we plezier in ervaren, zouden we veel minder last hebben van negatieve emoties. Nog belangrijker is dat we beter worden in het werk dat we wel graag doen, wat (zelf)vertrouwen meebrengt en ook de skills om meer voor de omgeving te kunnen betekenen. We begeven ons dan in de opwaartse spiraal.
De vraag die dan nu gesteld moet worden is: Wat past echt bij jou? Wat geeft jou energie, voldoening, plezier?Â
Het is niet makkelijk, maar ook weer niet zĂł moeilijk
Erachter komen wat jij te doen hebt en wat je wilt, zeker als je veel leuk vindt, is geen vraag die je in een middagje kunt beantwoorden. Maar het is wel een vraag die je kunt beantwoorden als je investeert in het proces van zelfkennis. Als je tijd, geld en energie stopt in het jezelf beter leren kennen.
Doe je dit aan de hand van een proces, een methode, dan hoeft het bovendien niet supermoeilijk te zijn. Wanneer je aan de hand wordt genomen in dit proces, kun je namelijk steeds weer een verdiepende stap zetten. Ook als je al vaker aan coaching hebt gedaan. Het gaat erom dat je steeds meer tot jouw eigen essentie gaat komen. Bovendien voorkom je dat je eindeloos naar een leeg A4 zit te staren en tot weinig komt.
Daarnaast is het niet altijd makkelijk om veranderingen door te voeren in jouw (werkende) leven, maar het kan wel makkelijker gemaakt worden door te werken met kleine stappen per keer. Je hoeft niet gelijk je baan op te zeggen. Begin met inventariseren wat er nu is in jouw baan en wat er te veranderen is om het beter te laten passen. Daarvoor is het uiteraard wel nodig dat je eerst stappen hebt gezet in het zelfonderzoek. Dat je helder hebt wat jouw blauwdruk is (wie je bent, wat je wilt en wat past bij jou).
Door steeds een klein beetje te veranderen in jouw huidige baan, kun je laagdrempelig meer werkplezier creĂ«ren in jouw leven. En als je echt uitgeleerd bent in wat je doet, kun je ook in kaart gaan brengen wat dan beter bij je past. Je kunt alvast gaan onderzoeken en hier en daar een balletje opgooien.Â
Voorkom dat je in dezelfde patronen blijft hangen
Nog een laatste tip voor we dit artikel afsluiten. Als je vooral herkenning vindt in het hebben van een CV van tien kantjes, kan het verleidelijk zijn om het patroon van ongericht jobhoppen in stand te houden. Dit patroon ziet er als volgt uit:
Nieuwe baan >> ingewerkt >> verveling >> Nieuwe baan >> ingewerkt >> verveling >> Nieuwe baan >> …
Vaak wordt namelijk gedacht dat de uitdaging in het nieuwe ligt. Maar dat brengt eerder een tijdelijke verlichting mee dan dat het jou echt verder brengt. Bovendien voorkomt het dat je verder bouwt op expertise en de dingen doet die bijdragen aan jouw weg. Als gevolg blijf je hierdoor in basisvaardigheden hangen en raak je op nieuwe plekken steeds sneller uitgeleerd.
Als jij hier in herkenning vindt, dan is het artikel Hoogbegaafd en Verveeld een aanrader. Daar gaan we uitgebreider in op hoe je uit dit patroon kunt komen.
Meer ontdekken over hoogbegaafdheid en werk?Â
Lees dan het boek ‘Nooit meer ruzie met je baas’. In dit boek ontdek je wat de vier profielen van hoogbegaafdheid zijn die in werk tot uiting komen en welke impact dat heeft op jouw werksucces en werkgeluk. Je ontdekt hoe je werk vindt dat helemaal past bij jou, ook als je snel uitgekeken bent en veel leuk vindt. En je ontdekt waarom je als hoogbegaafde een groter risico loopt op conflicten en uitval en hoe dit te voorkomen. Bestel het boek hier.
PS. Heb je de gratis introductie masterclass over hoogbegaafdheid al gezien? Je ontdekt wat de drie hoofdkenmerken zijn en hoe je HB bij jezelf en/of je kinderen kunt herkennen. Aanmelden kan hier:Â Yes, ik doe mee met de masterclass.
Â
Comments 34
Even een nuance! Tijden veranderen. Heel vroeger was het elke dag een verrassing bij wie je werk mocht verrichten. Het was schooien om werk. Na WO2 hebben we een lange periode gekend waarbij mensen jaar-in-jaar-uit bij dezelfde baas werkte, er was werk genoeg. Vanaf de tachtiger jaren is dat weer anders. Het ging om Arbeidsflexibiliteit (door de opkomst van Zzp-status, detacheringen en inlenen van elkaars personeel, binnen de organisatie van de werkgever breed inzetbaar zijn etc.). Het is dan niet vreemd dat mensen vanaf die tijd een lange CV hebben. Dat zegt nog niets over HB. Het zegt wel iets over je mate van flexibiliteit en veerkracht (hoewel het allemaal niet vrijwillig was).
Als klein meisje leerde mijn vader mij alles over computers. Geweldig vond ik dat. En met Microsoft FrontPage leerde ik websites bouwen. Net de Mavo gehaald. Ik wilde het Toerisme in, maar daar kwam ik niet door de selectie heen van toetsen. Op advies van mijn moeder maar de MEAO gedaan. De vakken op school interesseerde mij dus niks. Behalve vakken zoals Toerisme, Informatica, Public Relations, etc. Daarna nog 2 pogingen tot HBO-studies gedaan. Mislukt. Uiteindelijk kon ik met mijn MEAO-papiertje terecht als secretaresse. En dat was nou juist iets waarvan ik riep nooit te willen doen. Ik heb weet ik veel hoeveel banen gehad. Vaak op de afdeling Communicatie, want dan kon ik nog iets met computers en websites doen. Tot aan het secretariaat opzetten en toen ik dat had gedaan vroeg ik om meer werk, interessant werk en dat eigenlijk overal. Kreeg ik dat niet dan was ik weg. Op mijn 40ste besloten om een training te volgen in wat ik eigenlijk al wilde doen: webdesigner worden. En niet veel later had ik mijn eigen bedrijf waarin ik me richt tot het bouwen van websites en online academies en daar ben ik nog steeds zo gelukkig mee đ
Na mislukt te zijn op de MULO vanwege de talen, vervolgens LTS; MTS; HTS en TU-DELFT gedaan. De laatste studie heb ik Cum Laude afgerond.
Ik ben nu 67, maar werk nog altijd.
Mijn werk is het ontwikkelen en voor de adviespraktijk operationaliseren van een computermodel voor het berekenen van de kans op dijkdoorbraken.
Het model is een en al wiskunde, (multivariate) statistiek, probabilistiek, toegepaste mechanica, grondmechanicai en constructieleer en is in zijn soort wereldwijd uniek. Ik heb het model van de grond af helemaal in mijn eentje zelf ontwikkeld.
Ik heb in mijn loop baan talloze keren met domme en incompetente managers te maken gehad, wat dan in conflicten resulteerde.
Gelukkig zijn mijn huidige managers allemaal superintelligent.
Mijn IQ is nooit officieel getest, maar de allereerste test die ik toen ik begin 20 was zelf uit een boekje heb gedaan. resulteerde in een IQ van 128. Latere tests resulteerden in IQ’s variĂ«rend van net boven de 130 tot meer dan 160. Volgens het GITP zou ik voor wat betreft wiskundige- en numerieke vaardigheden bij de top 10% van de academici behoren. Engels spreek ik nu redelijk, Duits matig en Frans geheel niet.
Hoi allemaal,
Ik lees heel veel twijfel bij iedereen. Ik heb een paar woorden voor je gemoedsrust:
Ik ben volgen mij de oudste (bijna 60) en kwam er pas op 32-jarige leeftijd achter mijn HB. Ik was van de MAVO afgehaald nadat ik twee keer was blijven zitten. Toch ging ik eenMBO opleiding doen na de LEAO. Nu heb ik twee HBO-opleidingen afgemaakt.
Het vreselijke twijfelen aan mezelf (door ontslagen en conflicten met leidinggevenden) nam af toen ik kinderen kreeg, en later toen ik 100.000 EUR won in een TV-quiz. Die momenten bewezen me dat er niet een soort kosmisch ongeluk aan mij hing of dat mijn gestuntel kwam omdat banen te hoog gegrepen voor me waren.
Ik ben nu docent en het onderwijs is voor mij de plek waar ik thuis hoor. Ook als is dit mijn 7e baan in het onderwijs. Het lijkt of veel collegaâs minstens zo slim zijn als ik. Ik merk wel dat ze minder breed getalenteerd zijn. Ze spreken minder talen, spelen geen instrumenten, zijn niet ICT vaardig etc… Toch heb ik veel aan de gesprekken met hen. Ze bieden een referentiekader dat ik nooit had.
Ik kan mij hier helemaal in vinden.
Ik ben na mijn derde baan weer tot de ontdekking gekomen dat ik op hetzelfde punt sta: ik doorzie bepaalde patronen binnen het bedrijf die niet op korte termijn gaan veranderen, ook al roept men heel hard van wel. Als mijn manager meent dat hij het bij het rechte eind heeft en de rest daarin meegaat ben ik tegendraads en laat ik dingen bewust mis gaan zodat men tot hetzelfde inzicht als ik kom en er ook daadwerkelijk wat van gaat leren. Helaas doet dit mijn beoordeling voor het zoveelste jaar op rij geen goed.
Omdat dit patroon zich voor de derde keer herhaalt heb ik aan de bel getrokken bij een interne loopbaancoach. Het traject waar ik nu inzit brengt me veel inzicht over mezelf en toen ik verder ging zoeken op basis van de kenmerken die ik toebedeeld kreeg kwam ik op je site uit. Na het lezen van je ebook begonnen de tranen spontaan te stromen: een feest van herkenning.
Op school liep ik flierefluitend door mijn VWO heen. Huiswerk maken deed ik niet en wiskunde was zo logisch dat ik altijd ging twijfelen aan de snelheid waarmee ik de antwoorden had staan, met als gevolg een steevaste onvoldoende omdat ik mijn toetsen niet af had. Als ik zat te kleppen in de les en ik werd daarop gewezen vloog er letterlijk uit wat op mijn tong lag, of als ik werd gevraagd het gezegde te herhalen, dan ging dat prima.
Na mijn VWO niet wetende wat ik wilde doen later en communicatiewetenschappen gaan studeren. Omdat de universiteit te theoretisch en te abstract was een loopbaantest gedaan en op de HBO communicatie terecht gekomen. Met veel hangen en wurgen mijn diploma gehaald met als feedback op het afstuderen: je krijgt een 5,5 want we weten dat jij er toch wel komt, wij blij en jij blij.
Vervolgens terecht gekomen bij voormalig Nuon in een project waar ik verbanden moest leggen en korte analyses doen. Dit vond ik leuk, want hier zag ik direct resultaat van mijn werkzaamheden. Zodoende in de energiebranche doorgerold, maar telkens weer op een punt gekomen dat ik tegen een spreekwoordelijke muur aan liep.
Ook mijn interesses buiten werk zijn breed, van een muzieksmaak van klassiek tot aan stevige techno. Kunst kijken of zelf gerechten bedenken die dan ook nog goed smaken. Klussen (eerst doen en dan pas bedenken hoe) of sporten.
Mijn hoofd is altijd bezig en gaat pas in de ontspanmodus als ik echt slaap. En zelfs dan word ik nog wel eens wakker met de gedachte dat ik bepaalde dingen vergeten ben of anders zou kunnen doen op mijn werk.
Hopelijk brengt het coachingstraject samen met de eye-opener die ik nu heb mij bij werk wat ik echt leuk vind en wat ik tot mijn pensioentje wil blijven doen.
Ik herken ook wat in dit mooie verhaal. Ik ben 52 en heb meer dan 25 werkgevers gehad. Ik weet echter niet of ik HB ben. Ik heb 10 jaar geleden een Mensa thuistest gedaan en daar volgde uit dat mijn intelligentie boven het 98e percentiel zou liggen. Zegt niet veel waarschijnlijk, want het is maar een gratis thuistest. Wat vaak terugkomt is dat ik op een gegeven moment met rust gelaten wil worden als ik te lang tussen de mensen ben geweest. Ik heb private space nodig om mijn (sociale) accu op te laden. Voorts wil ik eigenlijk nooit slapen. Zonde van mijn tijd, want dan lees ik liever nog wat en mijn gedachten houden toch nooit op.
Er wordt op mijn werk gevraagd of ik een praktisch juridisch adviesrapport schrijf, maar ik schrijf liever een juridisch handboek, waarin tevens historie en letterkunde in is verwerkt in perfect Nederlands. Administratie en te veel met proces bezig zijn en daardoor te weinig met theorie/inhoud vind ik vervelend. Op het moment dat ik kritiek krijg op mijn werk en de kritiek wordt niet met de nodige tact en zuiverheid gebracht dan ga ik liever naar huis, blijf ik thuis, trek ik de raamluiken en gordijnen dicht, telefoon uit en trek ik me terug in mijn huiskamer om alle boeken over King Arthur te lezen en om wederom te ontdekken dat fiscaal recht niet het enige is dat ik interessant vind, want ik ben ook bezig met literatuur, geschiedenis, vrijwilligerswerk, zingen, sport, esoterie en muziek.
Ik ben nu vertrokken bij mijn 26e werkgever omdat hij onverwachts kritiek uitte op mijn werk die naar mijn gevoel niet correct verwoord was en waardoor het plezier voor mij weg was. Ik denk nu aan een parttime onderwijsbaan, waarnaast ik eigen klanten vanuit huis juridisch kan adviseren en genoeg tijd heb voor mijn talrijke neveninteresses en -activiteiten. Ben nu eigenlijk op zoek naar mijn doel/bestemming/mezelf, want ben het na 26 werkgevers even kwijt. Daarom ben ik in gesprek met een praktijkondersteuner bij de huisarts, een mindfulness coach en een transpersoonlijk counselor om mezelf te vinden en eindelijk eens succesvol te worden …. whatever that may be.
Hoi, zo herkenbaar allemaal wat ik lees.
Ikzelf heb geen diploma’s geen afgemaakte opleidingen zelfs mn middelbare school niet afgemaakt. Als tiener was ik waarschijnlijk al depressief maar dit was toen nog taboe . Later bij mn eigen kinderen herkende ik zoveel van mn eige problemen en kwamen de uitdrukkingen ADD/ADHD naar voor. Ook vermoedelijk HB bij 1 van de 4 van mn kinderen omdat zij een klas over mocht slaan. Nooit gedacht dat HB ook mezelf trof. Maar na het lezen van al die info gaat er toch meer en meer een lichtje branden. Ben ook op CV vlak een manusje van alles. Geraakte ook zo vlug uitgekeken op banen. Zelfs het werk die in het begin zo veel betekende voor mij. Uiteindelijk terrechtgekomen in een winkel waar ik kon doorgroeien tot winlelverantwoordelijke van wel 2 winkels in 1 shop. En dit zonder diploma , wat mn kijk op mezelf enorm veranderde van dom wicht naar intelligent persoon. Helaas door terug bore our/ andere kijk ook daar gestopt . En een heel simpele job begonnen , maar ook daar kwam ik depri , te weinig uitdaging, te veel alles in vakjes, enz…beslist om niet verder daar te werken en nu ben ik dus terug bij af, maar met zoveel interessante informatie over mezelf kan ik heel gericht op zoek.
Hartelijk bedankt Adrienne!
Ik onthou: het is ok om geregeld van baan te wisselen.
Het prikkelt me. Het boeit me. Het houdt fris en aangenaam thuis.
Mijn bijna-huidige werkgever (lees volgende job) drukte me op het hart: âBen je na twee jaar weer weg, no hard feelings.â Dat deed eens deugd.
Omg! Voor t eerst dat t wordt begrepen!!! Mijn ouders zeiden altijd, oh hebben we haar ook weer hoor! Ze maakt nooit iets af! Ik begin met volle moed alles gaat goed hoge cijfers ik snap alles en dan stopt t plezier!!! đ ik heb zoveel narigheden gehoord over mijn gedrag :o.. ik zou ADD hebben, ik zou persoonlijkstoornis ontwijken hebben (wat ik nu begrijp waarom die twee jaar therapie maar deels hielp (in t begin dus weer, vanwege de interessante theorie)! En nu EINDELIJK begin ik t te begrijpen (mn pa zegt wel altijd je bent zeker niet dom, hij is echt zo’n kennis mannetje haha) maar mn ma vind ik wel niet erg slim en dat botst vaak… ik irriteer me soms ook aan anderen als ze dingen niet zien zoals ik is erg vermoeiend vooral op werk!!! Ik wil eigk alles in mn leven en t voelt alsof ik op een missie ben! Zo fijn dit te lezen! Ik denk dat ik eindelijk mezelf snap ! Ennu aan de bak! đ
Eindelijk komt er duidelijkheid na het lezen van alle info. Mijn tranen stromen bevrijdend.
Ik ben momenteel aan het verhuizen naar mijn 33e huis, kan de tel niet bijhouden van de relaties en jobs. Ik voel zo duidelijk dat er meer mogelijk is dan waarin ik leef, maar ik vind nauwelijks echt aansluiting. Ik ben voortdurend bezig met nieuwe projecten en in mijn hoofd ben ik steeds aan het creëren. Eenmaal ik het onder de knie heb, wil ik weer iets nieuws uitproberen.
Mijn visie op de wereld en het leven staat mijlenver af van vele andere mensen, waardoor ik mij temidden van velen vaak afvraag wat ik hier eigenlijk doe, of ik misschien met een bepaalde opdracht ben gestuurd en waarom, …
Alles in me wordt aangestuurd door mijn zucht naar begrijpen, zingeving, verbondenheid, echtheid, universele liefde en hier en nu.
Ik verlang zo naar aansluitende contacten met mensen waarin ik me kan herkennen, waarbij er gedeeld kan worden om wederzijds te groeien.
Klink ik vreemd?
Van harte dank, Adrienne, voor jouw info waarin je mensen doet thuiskomen!
Precies !!!! đź
Echt mensen, voor iedereen die zich onbegrepen voelt: ga eens naar een HB-cafĂ©! Ik heb geen aandelen ofzo ? maar heb precies hetzelfde als jullie allemaal en het was zĂł fijn om daar een keer te zijn, in een zaal vol met mensen die net zo snel denken en praten en tegen dezelfde dingen aanlopen… heerlijk!!
Ik zei laatst nog tegen mijn man…:
âik zou willen dat ik was zoals alle anderen en minimaal tien jaar in het zelfde bedrijf kon werkenâ.
Ik benijd mensen die het werk nog steeds prima vinden, ik vraag me ook af waarom ik dingen al zo snel zie en de rest niet..en erger nog, waarom geef ik dit aan? Er wordt nergens wat mee gedaan. Waarom zoek ik zoveel diepgang in verschillende onderwerpen? Waarom heb ik meerdere interesses waar ik zeer goed in kan zijn en dus niet kan kiezen? Moet ik ĂŒberhaupt kiezen? Waarom stel ik altijd vragen die geen hond verzint en je raar wordt aangekeken? Waarom vind ik iedereen oprecht âdomâ die niet zien wat ik zie en de vertaalslag niet kunnen maken. Ik weet dat dat niet eerlijk is om te zeggen, maar ik draai er nooit omheen. Weer een punt, waarom ben ik altijd zo eerlijk en denk ik hiermee goed te doen? Hetzelfde met vrienden…Er werd vroeger altijd gezegd dat ik zo sociaal was. Ik heb welgeteld twee echte vriendinnen. Ik heb geen grote vriendenkring (wellicht door mijn eerlijkheid) en ben het liefst op mezelf of met mijn gezin. Soms denk ik eraan om te emigreren naar Noorwegen ofzo. Ver weg van de mensen…maar dan? We hebben tenslotte net een huis gekocht. Super mooi, maar het gaat me niet snel genoeg. Ik zou het ook zo verkopen nu de markt zo gunstig is, maar mijn zoontje verdient stabiliteit, dus doen we het niet…
Ik ben nu 33 en na het behalen van mijn Bachelor, nu exact 3 jaren aan het werk en begin nu aan mijn 4e werkgever. Ik heb er nu expliciet voor gekozen om gedetacheerd te worden, want dan weet ik dat ik mij maar een korte periode hoef aan te passen en kan ik alweer uitkijken naar het volgende…Hopelijk werkt het, want het brengt veel stress met zich mee en ook bij mijn partner die rustig 100 jaar ergens kan werken op dezelfde functie voor hetzelfde loon…maar dat terzijde.
HB-es, zitten jullie hoofden ook regelmatig vol, zodanig dat je een brainfreeze krijgt door alle info? Ik heb het met elke activiteit die ik doe…dus ik ben nergens echt bij.
Ik heb er tweemaal over gedaan om dit bericht te schrijven…? Ik ben wel echt blij dat nu zie dat ik niet meer de enige ben!
PS. Waar is dat HB café?
Dag,
Ik zou ook wel willen weten waar zo een HB café is.
Zou een goede chatlijn voor mensen die zo denken , zijn of zich voelen als velen wat ik hier lees niet mooi zijn.
Dan zou je kunnen zien of je je kan vinden met zulke andere personen en dan zelf naar een gezellige fijne plaats gaan om te praten en eens eindelijk gehoord en begrepen te worden.
Ik kan hier mijn naam natuurlijk volledig schrijven met mail . Ik heb er echter bang voor omdat ik al zo dikwijls als dom of zeveraar ben bekeken of toegesproken.
We moeten onze mail adressen hieronder invullen, zouden die mensen ons dan ook niet met elkaar kunnen of willen verbinden. zonder coaching of weet ik wat, gewoon om gepaste vrienden te vinden.(Sorry, als dit wat ik hier schrijf weeral domme praat is of klinkt als ) ik zak altijd maar dieper omdat er zo dikwijls geen antwoord komt.
Ik heb het E-book ook in 1 keer gelezen , besef het pas sinds toen dat ik niet dom ben , maar eerder onbegrepen . Ik heb industriële ontwikkelingen, verbeteringen, uitvindingen gedaan(30 jaar lang) Sta nu op ziekenfonds en heb epilepsie door overdreven moeten slikken van antidepressiva (Wat niets verhielp) ik kan hier verklaringen neerschrijven , maar denk dat dit niet de geschikte plek is daarvoor. Ik hoop eens ooit wel gehoord en begrepen te worden.
Ik moet rondkomen met 280 euro per maand en kan dus niet zomaar betaalde hulp betalen omdat er geen geld voor is.
Ik hoor alles, ruik alles,speel gitaar, ben technisch, enz…
Was ik maar een gewoon mens denk ik dan dikwijls, maar daar kan ik dan weer niets aan veranderen, mijn minpunt zeker?
ik hoop daarom snel iemand te vinden die eens echt wil luisteren en me een verstandig antwoord kan geven . Iets wat ik begrijp en logisch klinkt.
Bedankt voor uw boek Adriënne.
Helemaal herkenbaar! Precies wat je zegt! En vooral over die eerlijkheid, moest ik zo lachen! Pasgeleden heb ik tegen mân manager gezegd dat ie moest stoppen met doorvragen omdat ik me ongemakkelijk begon te voelen dat ik alleen maar eerlijk kan antwoorden, terwijl die antwoorden niet bevorderlijk zouden zijn voor mijn aanstelling ? Ik ben bang dat de HB cafĂ©s tijdelijk gestopt zijn vanwege Corona…
Op 3 juni a.s. word ik 65 jaar en er is in mijn leven nog nooit iemand geweest die echt van MIJ hield, want niemand schijnt te begrijpen , te voelen of te weten wie ik ben , en waar ik voor sta in mijn leven: mijn ouders hadden geen idee, en mij intelligente broer had de pest aan me omdat ik eigenlijk niet meer geboren had kunnen worden.
Alles wat ik lees is een “feest ” van herkenning. Ik ben ook hoog sensitief en heb hierdoor een prachtige band met dieren ( dus ook geen vleeseter) en heb ik een opleiding volbracht aan het conservatorium als klassiek zangeres en uitvoerend musicus. Kon geen carriĂšre opbouwen omdat ik de grote boze wereld gewoon niet aankon, niet tegen reizen kon en niet tegen de soms duidelijke afgunst van anderen. De eenzaamheid in mijn leven is enorm en soms kost het me grote moeite om door te gaan. Na 2 scheidingen wil ik geen standaard relatie meer. De dieren waar ik voor zorg ( heb bijna 30 jaar mijn eigen stichting die dieren in nood opvangt) weten wie ik ben en vertrouwen me blindelings. Zij weten wie Anne is. Als deze verhalen troosten me wel wat.
Wat herkenbaar allemaal. In mijn jeugd nooit ergens bij gehoord, op school nooit kunnen concentreren en dus nooit een opleiding afgemaakt. Op mijn 17 gaan werken. Heel veel banen in verschillende sectoren gehad. Van fabrieksarbeider, bouwvakker tot P&O medewerker in overheidsdienst. Vele relaties gehad, veel hobbies etc etc etc. Altijd mezelf een vreemde eend gevonden. Veel eenzaamheid gekend, nooit een vaste vriendkring en altijd dat knagende gevoel dat er meer moet zijn, altijd zoekende naar het antwoord op mijn vraag wat wil ik?, wie ben ik? Nu ondertussen 50 jaar oud, gedeeltelijk zzp-er, gedeeltelijk loondienst, gelukkig getrouwd, maar ook 2 burn outs later en een mis diagnose (ADD/ADHD). Begin ik nu steeds mee overtuigd te raken dat ik HB ben. Maar ja wat nu en wat kan ik er mee, hoe nu verder? Nog een hoop te lezen en te leren.
Hi Olaf,
Hoe is het nu 8mndn later? Je verhaal is erg herkenbaar.
Groet,
Willem
Hoi Willem,
Ondertussen gestopt met ZZP-er en andere baan. Werk nu al weer 7 mnd bij een baas. 40 uur in de week en begin me al weer te vervelen. Maar ja huis gekocht dus zal hier voorlopig moeten blijven werken. Verder komen met het feit dat ik HB ben doe ik niet. Ik lees er veel over, maar hoe ik het moet toepassen weet ik niet. Vind het lastig. Begrijp wel mezelf beter.
groet Olaf
Ik weet het nog allemaal niet….sommige dingen zijn herkenbaar, maar heel veel dingen ook niet. Ik denk nooit 10 stappen vooruit, ik denk/pieker wel heel veel, zit al 20 jaar op 1 plek en het knelt ongelooflijk, maar hoe weet je wat je wilt na 20 jaar? Ik heb 2 HB kinderen en ik ben 44 jaar. Ik heb in 2009 een lichte depressie gehad en slik sindsdien antidepressiva. Ben nu weer een coachingtraject gestart om mezelf te leren kennen (ik hoop dat mijn gevoel weer gaat spreken, ik leef nu te veel in mijn hoofd). Toch ben ik blij met deze duidelijke artikelen ????
Ik heb inmiddels een leuke baan, maar merk de negatieve emoties juist in mijn eigen tijd, ik heb alles op de rit, al jaren gelukkig getrouwd, lieve kinderen, eigen huis op mooie plek, auto, hond, vakanties, uitstapjes, sport, voldoende inkomen en spaargeld, enz. Maar toch knaagt er iets, het is allemaal zo gewoon, en al mijn bezigheden herhalen zich telkens weer. Het is eigenlijk vloeken in de kerk, want ik heb het heel erg goed, ben er ook erg blij mee. Dus ik vind dat ik niet moet zeuren, maar juist blij en dankbaar moet zijn (wat ik ook ben), het bied me ook zekerheid. Maar mijn hoofd is telkens bezig met emigreren, nieuwe plek, nieuwe mensen, nieuwe bezigheden. Maar daar zie ook weer tegenop, want het brengt nogal wat met zich mee, en ik heb nu werk wat ik leuk vind en goed kan. Dus dat is mijn verhaal en uitdaging.
Hey Adrienne,
Bijzonder hoe herkenbaar al je artikelen en Ebook is.
Alle fases van âonbegrepenâ kind tot burn-out heb ik inmiddels doorlopen in mijn leven tot nu toe. Gelukkig veel geleerd van mijn burn-out en over mezelf. Voornamelijk er achter gekomen dat ik een beelddenker ben, asociatief nadenk, werd gezegd. Maar nu zie ook dat jou artikelen over hoogbegaafd veel overeenkomsten laat zien.
Het is als persoon heel raar als je extreem snel kan nadenken, vergelijken en oplossingen vanuit een totaal andere hoek kan aanrijken, terwijl iedereen om je heen stil lijkt te staan. Ik ben al aardig onderweg om hier mijn pad in te vinden, maar ik vind het een mooi idee dat jij nu met social media meer mensen kan bereiken met jou artikelen.
Net als Bianca heb ik ook heel veel verschillende banen gehad. En zoals jij zegt raakte ik redelijk snel weer verveeld.
Aangezien t al weer langer gelden is dat ik een vaste baan heb gehad, ben ik heel onzeker over mijn eigen capaciteiten.
Hoewel ik denk dat ik mij snel KAN aanpassen, durf ik dit niet overtuigd te vertellen.
Ik zou ook graag met gelijkgestemden in contact komen om te horen hoe zij hiermee omgaan.
Na t lezen van de mail voelde ik mij zeer geĂ«motioneerd, zoveel herkenning…
ik ben dankbaar met je in contact te zijn gekomen. Ik geloof nu in een betere toekomst.
Heel herkenbaar maar hoe vind ik nou uit wat ik echt leuk vind en mijn passie ligt?
Inderdaad heel herkenbaar. Maar wat nu?
Het keer op keer tegen komen van mensen die het voor het zeggen hebben maar op die plek terecht zijn gekomen doordat ze omhoog zijn gevallen, maar werkelijk nog te stom zijn om te poepen….de dingen doen omdat dat altijd al zo gedaan en nooit de vraag hebben gesteld; waarom?… Dat soort collega’s en leidinggevenden zijn dodelijk, en heb inmiddels lang geleden daardoor een flinke burn-out gehad.
Ik heb een lang arbeidsverleden op diverse plekken in verschillende bedrijven en branches en vaak om- en bijscholing gedaan. ( ik ben 54 en werk vanaf m’n 16e) Ben nu vanuit industrie- , techniek- en bouwtechniek een half jaar geleden begonnen als bejaardenverzorger ( een volg nu een verkorte VIG -Mz opleiding), het voelt als eindelijk op mijn plek terecht zijn gekomen, een baan waar ik enorm veel energie van krijg.
Wat grappig, ik ben 51 en ook sinds vorig jaar in de zorg voor bejaarden (met dementie) terecht gekomen. 1 op 1 zorg, heerlijk om te doen. Misschien ben ik er zo goed in, omdat ik gewend ben geraakt in het me inleven in een ander niveau van denken. En mijn creativiteit zorgt ervoor dat ik die mensen kan boeien.
Of zo lang mogelijk blijven zitten onder het mom van zekerheid. Extreme aanpassing. Zo extreem dat je niet eens meer weet wie en hoe je werkelijk bent. Eigenlijk heel dramatisch zo’n kooi waar je vrijwillig in zit.
Alsof ik mijn eigen verleden beschreven zie. Ik heb heel erg veel verschillende banen gehad en bijna nergens langer dan 1 jaar. Ik heb me daar altijd erg schuldig over gevoeld. Gaf niet veel vertrouwen bij t lezen van mijn CV. Uiteindelijk burned out. Pas op mijn 53e HB vastgesteld. Dat hielp me toen niet veel. Ondertussen begint t te dagen, ook mijn hoogsensitief zijn mag er eindelijk ook echt zijn. Ik ben afgekeurd en doe nu vrijwilligerswerk waar ik werkelijk ĂĄl mijn kwaliteiten kwijt kan. Ik wordt gewaardeerd en mijn zelfvertrouwen groeit. Dankjewel Adrienne voor de constante stroom van bevestiging en erkenning. Het helpt me steeds âeigenwijzerâ te worden đ
Mooi Bianca! Lekker eigen(wijs) blijven!
Herkenbaar bij bijbaantjes en stages. Ik ben nu aan het afstuderen en ga hierna een traineeship doen. Hopelijk vind ik daarmee een functie en bedrijf wat bij mij past.
Bedankt voor al je mooie stukken die je schrijft.
Ik ben er voor mezelf in ieder geval achter dat ik niet extrovert en introvert ben maar
Ambivert….nu nog de juiste baan en of opleiding vinden die hierbij past.
Lieve groet Inge
Dit is zo herkenbaar maar ik ben bezig met solliciteren en hoop snel een nieuwe baan te hebben gevonden wat bij mij past en waar ik gelukkig van word.