Zelf houd ik van werken. Ik vind het heerlijk om veel te creëren en op te zetten. Vol enthousiasme en plezier kan ik voor het juiste doel, bergen verzetten. Als ik terug kijk naar de banen die ik heb gehad, zie ik ook de keerzijde daarvan. Zo kon ik in bepaalde omgevingen uiteindelijk volledig oververmoeid en overprikkeld raken. Ik gunde mezelf niet de rust tussendoor die ik wel nodig had. Want ja, mensen rekende natuurlijk op mij.
Ik zag in bedrijven daarnaast regelmatig hoe het sneller en beter kon en kon oprecht boos worden en frustratie voelen wanneer ik merkte dat ik weer tegen een muur stond te praten. Zeker als er vervolgens fouten werden gemaakt die voorkomen hadden kunnen worden. En omdat ik over het algemeen dingen snel in de vingers had en snel mijn werk kon doen, zat ik me gedurende de dag nog wel eens te vervelen, of eigenlijk best vaak.
Bovengemiddelde risico’s
Ik zeg vaak dat je als hoogbegaafde een bovengemiddeld potentieel hebt en ook een bovengemiddeld risico. De eigenschappen die jou als hoogbegaafde kenmerken, kunnen er namelijk voor zorgen dat je net even wat extra’s kunt brengen in de omgevingen waarin je functioneert. Maar positieve kenmerken zoals, intens zijn, loyaliteit, een hoog verantwoordelijkheidsgevoel en een hoge mate van zelfsturing hebben, kunnen ook een risico worden als je als hoogbegaafde ergens niet past, bent uitgeleerd of te veel op je bordje hebt liggen.
Zo kan het enthousiasme wat je ergens voor hebt ervoor zorgen dat je ergens vol gas in gaat, maar te weinig tijd neemt om energie op te laden waardoor je uiteindelijk met een lege batterij komt te zitten. Hoewel je als hoogbegaafde zelfsturend bent, is het in combinatie met een hoog verantwoordelijkheidsgevoel ook belangrijk om grenzen voor jezelf te stellen. Dat voorkomt dat je jezelf ergens instort, alsmaar doorgaat en daardoor jezelf uitput.
Als hoogbegaafde krijg je bovendien vaak dingen naar je toegeschoven “omdat jij dat toch zo goed kan” of “omdat jij altijd goede raad hebt”. Daardoor krijg je naast je eigen to-do-lijst, ook nog deze dingen op je bordje. Als je dan vanuit jouw verantwoordelijkheidsgevoel steeds probeert overal aan te voldoen, dan komt er vanzelf een moment dat je het niet meer kunt opbrengen.
Wanneer je daarnaast ergens bent uitgeleerd, of wanneer je ergens werkt waarbij het werk niet aansluit bij jou en wat jij nodig hebt, dan ontstaat het een scenario dat jij dingen doet die niet (meer) bij jou passen en daardoor bovengemiddeld veel energie kosten en je niet intellectueel voeden.
Deze scenario’s zijn nog maar een paar voorbeelden die het risico voor jou verhogen op vastlopen. Zonde, want je hebt juist zoveel te bieden.
Wat kun je doen?
Alles begint bij helderheid en zelfkennis. Weten wat jij nodig hebt en waar je voor jezelf extra op moet letten. Het is belangrijk dat je grenzen stelt en aangeeft. Voor jezelf en naar anderen. En dat je op de eerste plaats trouw bent aan jezelf.
Alle mooie eigenschappen die je hebt, kunnen ontzettend veel waarde toevoegen aan jouw leven en in je werk. Maar dat kan pas op een duurzame wijze als je durft aan te geven wanneer het ook even genoeg is. Wanneer het tijd is om op te laden. Tijd om nee te zeggen en om het jezelf te gunnen om na die periode van hard werken, even wat minder hard te werken.
In de komende blogs ga ik ook nog iets verder in op de burn-out en de bore-out.
Ik ben benieuwd, herken je dit? Laat je het me onder de blog weten?
