Tijdens mijn eerste baantje bij de HEMA, mocht ik na maanden zeuren bij mijn leidinggevende eindelijk kassa gaan draaien. Vol enthousiasme ging ik aan de slag. Maar tot mijn grote verdriet was ik hier na een paar weken alweer helemaal op uitgekeken. Dat wilde ik niet meteen toegeven, dus besloot ik om voor mezelf challenges te creĆ«ren. Zo moest ik bijvoorbeeld alle spullen in de tas hebben voordat de bon uit de kassa rolde. En als het druk was, dan wilde ik de snelste kassa zijn. Dat maakte het nog een tijdje interessant, al weet ik niet of het de klantvriendelijkheid ten goede is gekomen dat ik als bezetene het plastic tasje vulde met de nieuwe spullen van de klant. Hoe dan ook, uiteindelijk moest ik toch maar gaan vertellen dat ik liever niet meer achter de kassa wilde. āMaar je vond het toch zo leuk?ā, zei mijn leidinggevende. Ja knikte ik āvondā.
In de baantjes die volgde kreeg ik regelmatig te maken met ditzelfde patroon; beginnend bij superleuk nieuw werk en eindigend met iemand die de opmerking plaatst āmaar je vond het toch zo leuk?ā. Aangezien de mensen in mijn omgeving toch echt wel een langere doorlooptijd hadden in hun werk, begon ik op een bepaald moment ook aan mezelf te twijfelen. Was er iets mis met mij? Ging ik ooit iets vinden wat dan wel bij mij past?
Met de kennis van hoogbegaafdheid viel ineens een heleboel op zān plek en kwam ik tot de conclusie dat er 1.Ā nietsĀ mis was met mij en 2. dat ook ik iets kon gaan vinden wat bij mij zou passen. Ik moest alleen wel tijd en aandacht gaan stoppen in mijn zelfonderzoek omdat te kunnen ontdekken en niet zomaar meer een baan aannemen omdat het me wel leuk leek of omdat ik het wel zou kunnen. Want daardoor raakte ik dus ook steeds zo snel uitgekeken.Ā
De natuurlijke groeicurve
Als hoogbegaafde heb je de gave om jezelf relatief snel dingen eigen te maken. Tegelijkertijd heb je een ontzettende leergierigheid en nieuwsgierigheid. Dit zorgt ervoor dat je bovengemiddeld snel ergens de groeicurve doorloopt. Deze groeicurve geeft de tijd aan tussen het starten in bijvoorbeeld een nieuwe baan en het arriveren op de top van de groeicurve.
De snelheid waarmee je van het beginpunt tot de top komt, ligt hoger in relatief eenvoudige functies. Je kunt jezelf gemakkelijk en binnen korte tijd de werkzaamheden en benodigde kennis eigen maken. De groei die je daarna dan nog in die functie kunt maken is minimaal. Daardoor neemt de uitdaging neemt af en komt verveling om de hoek kijken.
Aan de andere kant, als er genoeg te leren en te groeien is, als de functie complex is, dan is er sprake van een bredere groeicurve, oftewel de tijd tussen het starten in een functie en het arriveren op de top van de groeicurve is dan langer dan bij een smalle groeicurve. In een smalle groeicurve zul je al snel āpiekenā.
Een brede groeicurve is overigens iets anders als een brede functie. Een brede functie waarin je veel verschillende taken en werkzaamheden hebt kan soms heel aantrekkelijk zijn, maar echt next level uitdaging zit op een bepaald moment in jouw werkende carriĆØre vooral in de verdieping. Lees daar meer over in dit artikel.
Als mens hebben we daarnaast allemaal een natuurlijk verlangen naar groei. We willen de mogelijkheid hebben om onze eigen kwaliteiten, gaven verder te ontwikkelen en in te zetten. Daar ben je als hoogbegaafde niet anders in. Maar als hoogbegaafde ben je wel anders in de manier waarop groei en ontwikkeling tot uiting kan komen in jouw leven en de snelheid waarmee je de groeicurve in jouw werk doorloopt. Daarom kun je sneller dan de mensen om je heen uitgekeken raken in het werk dat je doet.
Jouw werkende reis belopen
Hoewel het niet altijd praktisch en handig is, komt het simpelweg voor dat je als hoogbegaafde, zeker in het begin van jouw werkende leven, bovengemiddeld snel uitgekeken bent binnen bepaalde functies. Dat hoeft niet altijd meteen te betekenen dat je geheel ander werk moet gaan zoeken. Soms kun je ook zoeken naar wat je kunt veranderen in jouw huidige werk om het beter te laten passen. Een kleine verschuiving, kan al een grote impact maken op jouw werkplezier.
Aan de andere kant kan het ook zijn dat het voor jou simpelweg niet de bedoeling is om ergens te blijven. We hebben namelijk allemaal onze eigen (werkende) reis te belopen. Het is daarom belangrijk om niet te oordelen over de snelheid waarmee je ergens bent uitgeleerd. Zolang je maar bewuste keuzes maakt over jouw vervolgstappen. Daarover gaan we in de volgende blog verder.
Wat kun je doen?
Realiseer je dat we allemaal een eigen reis te maken hebben. En dat als je bovengemiddeld snel de groeicurve doorloopt in de functies die je vervult, je ook meerdere tussenbestemmingen zult gaan aandoen in jouw werkende reis. Juist door deze verschillende tussenbestemmingen ga je de ervaringen en kennis opdoen die jij nodig hebt om jouw plek in deze samenleving te kunnen vervullen. Door ergens te blijven zitten terwijl het niet past doe je bovendien jezelf tekort omdat je jouw unieke gaven minder goed kunt ontwikkelen en de benodigde groei mist. Dat samen met de energie die het kost om iets vol te houden wat niet de bedoeling is, maakt het ook steeds moeilijker om iets te kunnen veranderen.
Ergens uitgekeken raken, hoeft niet te betekenen dat je gelijk je baan op moet zeggen. Ga altijd eerst op zoek naar welke mogelijkheden er zijn om iets te veranderen in jouw huidige werk. Hoe kun je bijvoorbeeld een extra uitdaging of challenge toevoegen? Of kun je een aantal taken uit handen geven en nieuwe taken gaan oppakken? Maak in ieder geval helder wat jij wenst en nodig hebt zodat je dit met jouw leidinggevende kunt bespreken en hier samen naar kunt kijken
ā
Hoe ervaar jij het snel uitgekeken zijn. Laat je het weten onder deze blog?
Heb jij het e-book over hoogbegaafdheid al gelezen?
Dat kun je gewoon gratis aanvragen:
Yes, ik wil graag dat e-book! Je ontvangt dan ook de wekelijkse HB updates gemakkelijk in je mail
Comments 23
Hey Hey
Zo fijn om dit te lezen!!!
Bedankt om het te delen met ons….
Zo herkenbaar voor me , alle jobs gaan zoals je beschrijft een tijdje goed (de ene al iets langer dan de andere?) en dan ineens komt de sleur en weg motivatie en idd dan ging ook ik op zoek nr extra uitdagingen…..ik dacht dan altijd :Katja waarom Doe je dit?
Ik dacht van mezelf dat ik wilde bewijzen dat ik āhetākon maar anderen vonden me dan vaak een strevertje om de werkvloer ….terwijl ik gewoon uitdagingen zocht maar dat ? ging toen nog niet rinkelen ….
Dan maar terug studeren op latere leeftijd (gecombineerd met 2 opgroeiende kinderen met ASS en hoogbegaafdheid en daarna omdat de leerhonger nog niet gestild was …nog een verdiepingsjaar erbij .
Kreeg ik een upgrade van een jobaanbieding ben ik deze na 6maanden alweer beu….help wat nu want ik wordt dit jaar 48?āāļø
Ik blijf zoekende ……maar tegelijkertijd ook zooooo gemotiveerd; echt gek….
Lieve groetjes aan iedereen die worstelt met deze andere blik
Ly Guys ????
Author
Dankjewel Katja voor je reactie. De komende weken komen hier nog meer blogs over, ook met meer tips š
Ik hoop dat je de komende weken daar iets aan hebt. Volg je ons trouwens ook op Facebook en Instagram? Hier komen Faebook (dagelijks) en Instagram (meerdere keren per week) qoutes en korte stukjes tekst voorbij waarmee wij van Gifted People je hopelijk kunnen inspireren.
Fijn om de herkenning te lezen. Ik ben kort geleden pas achter mijn hoogbegaafd gekomen. Kort daarvoor werd ik mij bewust dat ik autodidact ben. Zo ben ik gaan onderzoeken waarom het steeds zo snel op studie of werkplek dusdanig vervelend werd dat ik er weg ging. Ik heb met hangen en wurgen een niveau 3 diploma behaald en vind dus weinig aansluiting in mijn manier van denken met mijn mede leerlingen/collegaās. Als ik een opdracht kreeg dan had ik gedetailleerde plannen en kreeg dan altijd te horen, veeeel kleiner denken Eva, je moet het stap voor stap doen. Ja maar hoe dan!? De enige manier waarop ik mee kwam met de rest is als ik inderdaad een uitdaging voor mezelf creĆ«erde. Dit resulteerde vaak ( toen onbewust ) in dat ik veel meer bezig ben met de mensen om me heen. Observatie binnen het groepsproces, hoe er op elkaar werd gereageerd, 3 plannen uit bedenken, puur om iets te doen te hebben. Hierdoor hield ik vrijwel geen concentratie over om bij de gekregen opdracht te houden. Samenwerken is als hb autodidact lastig… aangezien ik zelf een andere manier van denken heb en als ik die uitsprak hij niet lande bij andere. Zo voelde ik me al snel nutteloos en ging mijn focus nog meer gericht op groepsdynamica. Niet bezig met dezelfde opdracht verdwijnt de aansluiting en hiermee de samenwerking. Het besef van dit alles heeft me al een goede stap op weg geholpen. Kort geleden begonnen in het werkwereldje en ervaar deze nu nog als uitdaging. Bedankt voor het artikel, zo word ik even herinnerd aan dat ik niet de enige ben met deze struggle. Niet de eerste die hem doorgaat en ook niet de laatste. Ik ben benieuwd waar ik ben over twee jaar, ik ga het zien!
Author
Fijn dat je dit met ons deelt Eva. Ik hoop van harte dat je hiermee op je plek zit en dat je dit gevoel van uitdaging over 2 jaar nog zo ervaart.
Veel herkenbaarheid! Ik had standaard 3 baantjes tegelijkertijd en was wat ze noemen een jobhopper. Ik ging er met volle inzet en enthousiasme in, maar zodra het nieuwe eraf was, was ik niet meer geĆÆnteresseerd, net zoals op school/studie.
Ik zeg altijd dat ik veel wil weten maar niets wil leren. Die uitdaging van nieuwe dingen heb ik ook nu – op mijn 35e – nog nodig. Hierdoor heb ik altijd heel veel projectjes naast elkaar lopen. Ik merk dat mensen mij niet begrijpen, hoor vaak als tip dat ik me beter op 1 ding kan focussen, dat dat efficienter is. Maar deze mensen kennen en snappen mij niet. Heb dus ook maar besloten me er niets van aan te trekken.
Ik ben wel bang dat de korte spanningsboog vwb aandacht en interesse komt omdat ik het concept discipline nooit nodig heb gehad om dingen te behalen of bereiken.
Die onderontwikkelde discipline is wel een struikelblok op veel facetten, vandaar dat dit een belangrijk leerpunt voor mijn dochter is. Ik weet als geen ander wat het is om dat te missen!
Author
Dankjewel voor je reactie.
Door persoonlijke omstandigheden duurde het heel lang voor ik mijn onbevredigende gevoel over mijn werk kon omzetten in concrete stappen. Dat werd uiteindelijk een studie.
Ik had al nooit het gevoel gehad dat mijn werk een eindstation was en het idee dat ik dit tot aan mijn pensioen zou moeten blijven doen, greep me naar de keel. Ook al kreeg ik de kans om me in alle mogelijke taken en verantwoordelijkheden te ontwikkelen.
Het meest illustratief voor mijn drang om mijn vleugels verder uit te slaan, is het volgende: tijdens een coachingsgesprek door een speciaal opgeleide collega in de school waar ik werkte, maakte hij de opmerking dat het helemaal niet vanzelfsprekend is dat je je bakens wil verzetten (want ik wilde o zo graag verder). Hij zei: de meeste collega’s vinden het wel prima zo om hier te werken tot aan hun pensioen. Ik week dus af. Maar ik ervoer toen al heel sterk dat dat afwijken mijn identiteit nou juist is. Laat mij maar vliegen š
Author
Goed om te lezen en fijn dat deze collega jouw hierop bewust heeft kunnen maken. Bedankt voor je reactie.
Was weer uiterst interessant. Bedankt, allemaal. Samenvattend: Ken, aanvaard, waardeer jezelf; ken, aanvaard, waardeer anderen en (arbeids- en andere) situaties zo goed mogelijk, al zitten daar altijd niet alleen mogelijkheden maar ook grenzen aan, en leef, binnen beide, je leven. Open deur, misschien, maar lijkt wel waar. Jelle
Author
Fijn dat je reageert Jelle.
Ik denk dat er in mijn functie zeker sprake is van een brede leercurve. Er is als het ware sprake van een stapeling van verschillende kwaliteiten. Technisch inhoudelijk beheers in mijn vak vrij goed. In een paar gevallen kan er nog wel eens sprake zijn van een technische uitdaging, maar dat komt niet meer zo heel vaak voor.
De grootste uitdaging voor mij zit nu in het proces en de communicatie hierover. Ik werk aan veel verschillende projecten met per project een andere groep mensen. Je krijgt iedere keer een andere dynamiek. Het is nu voor mij de uitdaging om daar zoveel mogelijk begrip en inzicht in te krijgen. Vooral als het proces en de dynamiek lastig wordt, kan dit een uitdaging worden. Je kunt dat als vervelend ervaren, maar ik zie daar wel de uitdaging in. Het is ook zaak om in te zien dat een moeizame communicatie en een stroeve dynamiek uiteindelijk ten koste kan gaan van de kwaliteit van het project. Als je dat kunt ondervangen, valt er veel winst te behalen.
Aan de andere kant zie ik juist in mijn werk dat er de komende tijd enorme veranderingen gaan plaatsvinden. Het is ook in grote mate onzeker hoe al die veranderingen gaan uitpakken. Ik zie dit als een uitdaging. Maar ik zie ook veel zorg, angst en onzekerheid om me heen. Overigens door het insight-traject heb ik dat heel goed leren herkennen, duiden en begrijpen. En juist door het insight-traject sta ik nu veel meer open voor dat soort veranderingen. Laat maar komen. OK, er zullen veel dingen fout kunnen gaan, maar daar kan dan juist de leercurve inzitten. Als niemand echt weet hoe het nu moet, dan zou dat wel eens de enige manier kunnen zijn.
Author
Bedankt Michiel voor je waardevolle reactie. Heel fijn om te lezen dat je al zoveel uit het Insight traject hebt gehad.
wat een herkenbaar verhaal weer! Ik zat ook achter de kassa op m’n 15e, maar gelukkig was het toen nog iets leuker te maken, aangezien het voor het scan-tijdperk was en je dus codes en prijzen uit je hoofd kon leren, wisselgeld wedstrijdjes kon doen, maar ook dan wordt het saai…
Author
Fijn dat je reageert Aske.
Weer bedankt voor je blog en weer heel herkenbaar. Bij veel in mijn leven was ik snel aan het eind van mijn leercurve. Nou niet aan het eind maar wanneer de basis er hoed in zat en ik bovengemiddeld presteerde was ik er wel weer klaar mee. Ik heb ik niets ooit de drang gehad de beste te willen worden. Day koste te veel tijd ene moeite en day laatste stukje was nooit interessant genoeg. Ik heb nu mijn eigen bedrijf. De Openbare WerkPlaats. Dat besteed uit zeer veel ver uiteenlopende werkzaamheden. Dat maakt dat ik het redelijk vol hou na 7 jaar maar merk ook dat veel ervan niet uitdagend is maar vooral gewoon doen. En daar ben ik niet zo goed in. Praktische zaken met direct resultaat gaan prima wordt ik zelfs blij van maar meer routinematige zaken blijven moeilijk. Het verzonnen van nieuwe dingen of opgaan in de mogelijkheden van nieuwbouw of andere uitbreiding kan ik helemaal in opgaan totdat de stroperigheid van belijd en de gang der dingen zich aandient dan kan ik moeilijk mijn enthousiasme behouden en dwaal ik af op zoek naar het volgende. Dat geeft veel onrust, twijfel en doelloosheid wat een gevoel van waardeloosheid op roept. Ik ben druk bezig met trainingen, zelf ontdekken, inlezen en uitzoeken en dat helpt mij zeker verder. Jouw blogs ook. Dank daar voor. Stijn.
hoi Stijn, wat heb je dat weer goed verwoord: de stroperigheid en gewoon dingen doen kosten mij ook meer energie dan ze opleveren en zijn vaak ook de reden dat ik afknap op een baan en iets anders wil/ga zoeken. Ben benieuwd welke trainingen jij volgt om hier een beter zicht op te krijgen. Thanks, Aske
Author
Bedankt, heel fijn om te lezen dat je iets aan mijn blogs hebt. Wanneer je echter het gevoel hebt dat je vastzit, dan ervaar je ook weinig ruimte en mogelijkheden. Bovendien is het altijd eng als je iets in je leven verandert. Hoogbegaafd of niet, als mens zoek je een bepaalde mate van zekerheid. Maar wanneer je helder maakt hoe jij jouw leven wilt leven, wie je wilt zijn/bent en wat je wilt bereiken, ga je ook zien welke kleine stappen je in de juiste richting kunt gaan zetten.
Ik ben zo vaak van baan gewisseld. Ook omdat ik er enthousiast indook en blij was dat ik vanuit mijn vak kon werken. En na een tijd voelde ik me niet meer goed bij een werkgever. Te gevoelig voor de (negatieve) sfeer, maar ook verveeld, ik kon mijn talenten niet kwijt. Te lang doorgaan, en maar blijven proberen om er iets van te maken. Totdat het water je aan de lippen staat en je je grenzen bereikt. Ik was altijd verwonderd..hoe doen anderen dit toch?!
Dag Truus,
Net of ik dit geschreven heb! Verbaas mij hier ook altijd over. (Hoe anderen er wel een succes van weten te maken)
Author
Wanneer je het gevoel hebt dat je vastzit, dan ervaar je ook weinig ruimte en mogelijkheden. Het altijd eng als je iets in je leven verandert. Als mens zoek je een bepaalde mate van zekerheid. Maar wanneer je helder maakt hoe jij jouw leven wilt leven, wie je wilt zijn/bent en wat je wilt bereiken, ga je ook zien welke kleine stappen je in de juiste richting kunt gaan zetten.
Ik denk met t stukje creatief denken dat er overal wel vernieuwingen gecreĆ«erd kunnen worden, alleen moeten de neuzen van n (grote-) organisatie dezelfde kant op staan. Vaak is men niet gediend van: een verandering..Want alles gaat goed zoals t gaat…Ik denk dat veel HBers onderpresteren door faalangst en bang voor afwijzingen…Jezelf miskennen is de grootste afwijzing dan…
Bij iedere vorm van n relatie moet passie en enthousiasme erkent worden, zodat men inziet dat begaafde mensen hier zijn met integriteit om dingen te verbeteren, zou men dat afwijzen, dan is men of: op de teentjes getrapt, of de HBer is n bedreiging voor iemand ego, hetzij jaloezie…Hetgeen uiterst jammer is!!
Ik wens jou Adrienne alle goeds toe, het willen helpen van mensen zat er toen al in dus…Hema bedankt!! š En voor alle Hbers: eer jezelf, je hebt er maar 1 van…:)
Goed verwoord Jeroen. Ik ervaar alleen zelf dat enorm veel bedrijven absoluut niet openstaan dat we langskomen met integriteit om dingen te verbeteren. Of er niet voor in de gelegenheid zijn omdat ze onder de zweep van aandeelhoudersrendement liggen en gewoon moeten presteren met minder mensen en gelijke hoeveelheid werk. In die situatie zien ze de noodzaak tot verandering en consistentie wel in maar is de constante stroom werk wegwerken veel belangrijker. En dan is er de kleine groep bedrijven waar dit wel kan. Alleen willen die zwaargewichten uit hun kenniskring en van de golfbaan aannemen of met minimaal 4jr ervaring bij de Big 4 consultancy bedrijven. Dan blijft er echt verdraaid weinig over in de vijver waaruit we kunnen vissen ?
Al dat soort inzichten stemmen me steeds cynischer over de arbeidsmarkt. Talent voor bedrijven is het talent oogkleppen op te doen en je te focussen op de stapel werk op je bureau. Niet de vaardigheid problemen breder te zien en parallellen met andere afdelingen te zien en zo efficiƫnt een afdeling of bedrijf vooruit te helpen.
Ik las laatsts de analogie van starten bij een bedrijf dat 15jr onderzoek had gedaan hoe ze het meest efficiĆ«nt en effectief boter konden smeren op een boterham: met een kettingzaag, met een baksteen of met een schroevendraaier. 6 Maanden voor je start is besloten dat een schroevendraaier het beste werkt en iedereen is redelijk tevreden en heeft de verandering overgenomen. En dan stel je de vraag of ze een mes wel eens geprobeert hebben…
Author
? dankjewel voor je reactie Jeroen.