Ik kan mij herinneren dat ik vroeger vaak verbaasd ben geweest over de manier waarop leeftijdgenoten met dingen om gingen. Ik had bijvoorbeeld andere interesses en veel hogere verwachtingen van vriendschappen. Ik vond het lastig dat ik meestal niet echt voldoening haalde uit de omgang met leeftijdsgenoten. Ik voelde me vaak een buitenstaander.  

Sowieso ben ik iemand die graag alleen is, dus niet geheel onverwachts zonderde ik mezelf regelmatig af. Mijn moeder kan zich nog goed herinneren hoe vriendinnetjes aan de deur kwamen om te vragen of ik buiten kwam spelen en hoe ik vervolgens riep: ‘Nee, zeg maar dat ik geen zin heb.’ Dan zat ik in mijn slaapkamer rustig een boekje te lezen. Dan was ik even aan het ontsnappen aan de echte wereld. In mijn droomwereld vond ik namelijk wel die gezochte voldoening en plezier.  

Destijds waren er ongetwijfeld mensen die mij sociaal minder ontwikkeld zouden noemen. Zelfs ik heb het op een bepaald moment gedacht. Pas later kwam ik erachter dat ik niet sociaal achterliep, maar dat ik een gebrek aan aansluiting had met mijn omgeving. 

Sociaal ontwikkelen doe je met gelijkgestemden 

Als mens leren we van andere mensen. We ontwikkelen ons aan de hand van een ontwikkelingsgelijke. Het lastige is dat je als hoogbegaafde soms minder gelijkgestemden om je heen hebt gehad. Dat beïnvloedt de mate waarin je jezelf sociaal kunt ontwikkelen en de mate waarin jij je verbonden kunt voelen met anderen. De mate waarin je aansluiting vindt met anderen.  

Hierdoor kan het lijken alsof je sociaal achterloopt. Maar het is eerder een mismatch. Zeker als er sprake is van een cognitieve voorsprong, wordt de omgang met leeftijdsgenoten moeilijk. Hoogbegaafde kinderen gebruiken bijvoorbeeld moeilijk woorden of maken grapjes die leeftijdsgenoten niet begrijpen. En ze hebben vaak te hoge verwachtingen van vriendschappen. Daar waar leeftijdsgenootjes er geen probleem in zien om last minute te beslissen ergens anders te gaan spelen, kan een hoogbegaafd kind dat zien als een gebrek aan loyaliteit en trouw. 

Als reactie op deze mismatch kunnen hoogbegaafde kinderen zich gaan afzonderen of juist opstandig gedrag gaan vertonen. Het bemoeilijkt in ieder geval het proces van de sociale ontwikkeling. 

Als hoogbegaafde ben je niet automatisch sociaal minder sterk 

Als jij jezelf hierin herkent, is het niet onverwachts dat je bent gaan twijfelen aan je eigen sociale vaardigheden. Of bent gaan geloven dat je niet sociaal vaardig bent. Anderen kunnen het wellicht ook over jou zeggen en van jou vinden. Maar nog steeds blijft staan dat je als hoogbegaafde niet per definitie sociaal onhandig of niet vaardig genoeg bent. Het is eerder een oproep om jezelf in de juiste omgevingen te gaan bevinden. Daar tref je gelijkgestemden waarbij je minder ervaart dat er een sociale mismatch is. En als je merkt dat er dan nog wat te verbeteren is aan je sociale vaardigheden, kun je deze alsnog gaan oefenen.  

Wat kun je doen?  

Realiseer je dat alles in samenspel is met je omgeving. Als je niet goed de aansluiting kunt vinden, ben je dus niet per se sociaal onhandig. Als je wel vindt, merkt of denkt dat je sociaal onhandig bent, ga dan oefenen. Maak contact met andere hoogbegaafden. Volg een training en ga aan de slag met wat je daar krijgt aangereikt.  

Onthoud dat je als hoogbegaafde niet sociaal onhandig bent, maar misschien wel sociaal onhandig doet. En dat betekent dat je dit kunt verbeteren als je dat zelf ook wilt. 

Als ouder doe je er goed aan om te faciliteren dat jouw zoon of dochter in aanraking komt met mede hoogbegaafden. Je zult merken dat enerzijds je kind gaat opbloeien en anderzijds dat eventuele sociale problemen minder gaan worden. 

— 

Zie jij jezelf als sociaal onhandig? Laat je het weten onder deze blog? 

— 

Yes, ik wil graag dat e-book! Je ontvangt dan ook de wekelijkse HB-updates gemakkelijk in je mail. Heb je de masterclass over hoogbegaafdheid al gevolgd? Je kunt gratis deelnemen en je hier aanmelden voor de eerstvolgende.