Voor mij was het destijds een belangrijk inzicht dat niet alles perfect is en hoeft te zijn. Nu ik het zo schrijf, voelt het als een open deur. Maar ik heb er nog een behoorlijke tijd overgedaan om echt te begrijpen wat dit betekent. Tegen anderen kon ik het makkelijk zeggen, alleen voor mezelf hanteerde ik toch echt andere regels.
Ik kon het aan mezelf niet verkopen om iets voor 90% te doen. Vooral omdat ik al voor me zag hoe het zou zijn op 100%. En als ik dat zo zag, waarom zou ik het dan niet doen? Bij mij was het dan ook alles of niets. Of ik ga vol gas, of ik begin er niet aan. De mentaliteit om altijd je A-game te brengen, is weliswaar een mentaliteit die mij ver heeft gebracht in het leven, maar voornamelijk omdat ik er een nuance in heb aangebracht.
Weten wat belangrijk is
Eén van de gaven van hoogbegaafdheid is dat je goed kunt bedenken en voor je kunt zien hoe de ideale uitkomst kan zijn. Maar dat maakt nog geen verplichting om die uitkomst daadwerkelijk te bereiken. Ik zeg vaak tegen mensen (en ook regelmatig nog tegen mezelf) ‘just because you can, doesn’t mean you have to”. Wanneer ik HB’ers spreek die echt last hebben van perfectionisme, dan spelen er meestal een aantal zaken. Enerzijds onduidelijkheid over wat de echt belangrijke dingen zijn en welke dingen gewoon gedaan moeten worden. En anderzijds een bepaalde angst voor de mogelijke gevolgen.
Weet om te beginnen, dat het werkelijk onmogelijk is om alles wat je doet perfect te doen. Al is het maar omdat perfectie voor iedereen weer net iets anders is. Bovendien heb je heel praktisch gezien ook helemaal niet de tijd om alles perfect te doen. Perfectionisme is namelijk een tijdrovende bezigheid. Daarom is het nodig om voordat je ergens aan begint eerst te bepalen wat de waarde is van deze bezigheid en de uitkomst daarvan. Hoe groot is de impact ervan op je werk? Of op je leven en op de relaties met anderen? Zo voorkom je dat je jezelf verliest in het perfect willen maken van een voorstel over de inhoud van de keukenkastjes op je werk. Of in een eerste plan wat vervolgens nog door tien andere collega’s op de schop wordt gegooid of aangevuld.
Realiseer je dat niet alles wat je doet belangrijk genoeg is voor jou om jouw kostbare tijd te besteden in het perfect maken ervan. Soms is iets goed genoeg als je het gewoon goed doet. Onderschat bovendien niet dat jouw goed in de ogen van anderen vaak genoeg ook al als “perfect” gezien kan worden.
Wat gebeurt er als het niet perfect is?
Een tweede veelvoorkomende reden van het streven naar perfectie, is de angst voor eventuele gevolgen. In mijn geval was dat bijvoorbeeld dat mensen dan zouden zien dat ik niet perfect was gecombineerd met de overtuiging dat ik dat wel moest zijn (zie ook vorige blog). Daarom is het goed om voor jezelf eens te onderzoeken waarom het zo belangrijk voor je is dat iets perfect is. Wat levert het je op? Wat gebeurt er als je iets niet perfect doet, en is dat eigenlijk wel zo erg? Of is het vooral iets wat je in je eigen hoofd heel groot hebt gemaakt? Neem regelmatig voor jezelf de tijd om hier eens bewust bij stil te staan.
Wat kun je doen?
Maak de balans op, wat kost perfectionisme jou? Aan tijd en energie? En wat levert het je op? Kijk vervolgens of je het op een andere manier kunt realiseren en wat het je oplevert.
Weet dat tijd jouw meest kostbare bezit is. En dat je dus bij alles wat je doet helder moet hebben of en hoe het bijdraagt aan wat voor jou belangrijk is in je werk en in je leven. Hoe het bijdraagt aan jouw blauwdruk. Pas als je op basis daarvan gaat kijken, kun je ook gaan zien wanneer het belangrijk is dat iets simpelweg gedaan is en wanneer het belangrijk is dat je dat extra stapje zet.
Herken je dit? Streef jij ook naar perfectie bij dingen waar het eigenlijk niet voor nodig is? Laat me weten onder de blog
