Als ik iets heb gevonden wat mijn interesse heeft gewekt, of als ik iets wil, iets in mijn hoofd heb gehaald, dan kan ik mezelf daar intens in vastgrijpen en in verliezen. Heerlijk vind ik dat. Dan ben ik ook even het contact met de realiteit kwijt. Ik wil dan nergens naar toe en niemand spreken. Ik wil niet afgeleid worden, ik kan zomaar een paar dagen mijn telefoon niet meer opnemen en zelfs niet weten waar dat ding is. Op deze momenten wijkt alles voor dat ene project dat ik wil afronden of voor dat vraagstuk dat ik wil oplossen of voor dat idee dat ik wil uitwerken. Dan ben ik helemaal afgesloten van de wereld om me heen.
Het zijn dan lange dagen waarin ik volledig geconcentreerd bezig ben. En als ik daar dan weer uitkom, ben ik weer even klaar en moe. Dan heb ik tijd nodig om even niets te doen, te lanterfanteren, te Netflixen. Dan bel ik vaak mijn ouders even, dat ik nog leef.
Seizoenen in jouw levensritme
Veel hoogbegaafden leven in uitersten. Dan heb je hoogseizoenen en laagseizoenen. Als je kijkt naar je werk, dan kun je dat als volgt herkennen. Wanneer je ergens begint, dan is het vaak alsof je een snoepwinkel binnenstapt. Je mag nieuwe dingen ontdekken en leren, je ziet meteen waar je al iets kunt verbeteren, welke processen beter zouden kunnen lopen. En zeker wanneer je daar de ruimte voor krijgt, ga je helemaal los. Jouw enthousiasme brengt jou dusdanig in beweging dat je het dubbele aan werk doet en sneller dan wat gemiddeld wordt gedaan. Je geeft 200%. Je trekt van alles naar je toe en je bordje ligt behoorlijk vol. Super leuk. Super intens.
Dit kun je best een tijdje volhouden, maar op een bepaald moment merk je dat het allemaal iets trager gaat. Dat wat op je bordje ligt begint meer als een verplichting te voelen en minder als super leuke projecten. Je bent vaker moe en je zou best een paar uur meer slaap per dag wensen. Je merkt dat dingen trager gaan, je begint een beetje achter te lopen, het ritme dat je eerst had, kun je niet meer volhouden. Dingen vallen uit je handen, je schiet tekort en ook het ritme van jouw collega’s kun je niet meer bijhouden. In plaats van 200%, zit je voor je gevoel meer op 50%.
Dat is wat ik noem het hoogseizoen (200%) en het laagseizoen (50%).
Jouw natuurlijke flow
We hebben allemaal een natuurlijke flow. Periodes van veel energie en periodes van minder energie. Soms is dat verschil relatief klein, soms is dat verschil heel groot. Wat het ook is, het is belangrijk dat je het bij jezelf ziet en dat je jouw leven en werk daar naar inricht.
Een belangrijke oorzaak van de burn-out is namelijk dat je jezelf langdurig uitput. Vaak ga je leven en van jezelf verwachten om vol te houden zoals je hebt gefunctioneerd in jouw hoogseizoen. Dat wordt de norm. Maar laagseizoenen zijn net zo belangrijk en vormen de basis van jouw hoogseizoen.
In de laagseizoenen is het tijd om te bezinnen. Tijd om na te denken over nieuwe plannen, wensen en jezelf te voorzien van een nieuwe dosis energie. Wanneer je een tijd lang 200% geeft, gun het jezelf dan ook om dat af te wisselen met 50% periodes. Bespreek dit met jouw leidinggevende. Het is ook in zijn of haar voordeel om jou duurzaam in te zetten. Niemand heeft er wat aan als je opgebrand thuis komt te zitten.
Wat kun je doen?
- Ga op zoek naar jouw natuurlijke flow. Als dat met periodes van 200% gaat, zorg dan dat je dit kunt afwisselen met laagseizoenen. Bespreek het met jouw leidinggevende of zorg voor grenzen in wat je doet in je eigen onderneming.
- Houd je eigen energiebalans in de gaten. Weet wat jou energie kost en oplevert en bepaal wanneer jij tijd neemt om op te laden. Houd jezelf daarvan. Het is verleidelijk om steeds maar door te blijven gaan.
Ik ben benieuwd, herken je dit? En hoe ga jij er mee om? Laat je het me onder de blog weten?
Heb jij mijn E-book over hoogbegaafdheid al gelezen?
Die kun je hier gratis aanvragen!
Comments 4
Ik herken mij hier ook volledig in.
Ik accepteer van mijzelf dat ik dat mag hebben en laat inderdaad het tempo dalen.
Zeer herkenbaar. Zit momenteel dus in een 50%-fase, en zit daar aardig mee in mijn maag. Want het werk blijft 200%. En je committeert je voor wat je aankan, vooral als je in de 200%-fase zit. Daar wordt dan dus op gerekend, en zelf leg je die lat ook zo hoog. Jouw stukje is zeker een eye-opener, want ik wil niet meer – zoals lang geleden eens gebeurde: overspannen raken. Dat dat risico steeds weer bestaat, heeft hier waarschijnlijk mee te maken.
Ook herkenbaar: de hoeveelheid werk en de complexiteit gaan me momenteel tegenstaan. Dat komt doordat ik niet de energie (meer) heb om constant die druk te weerstaan. Jouw stuk je geeft me in ieder geval vertrouwen dat die energie ook weer terugkomt. Maar misschien is het ook beter om de high’s niet zo high te laten worden zodat de low’s niet zo low worden?
Ik herken me hier zó in. En baal vooral ook altijd van mezelf in het laagseizoen. En andere mensen, managers, collega’s, lijken zich dan soms ook af te vragen ‘wat er mis is’. Of misschien is dat mijn perceptie van wat zij zouden vinden… Ik vind het in ieder geval altijd erg lastig te accepteren ook al weet ik rationeel gezien dat ik, mits ik mezelf de rust gun, er gewoon weer ‘bovenop’ kom. Die 200% wordt gemakkelijk je ‘normaal’ en ook voor je leidinggevende. Je bent er zelf aan gewend; en laat anderen er misschien ook wel aan wennen.
Ik heb eigenlijk nog nooit overwogen dit met mijn leidinggevende te bespreken; maar jouw blog geeft wel wat handen en voeten aan dit fenomeen waardoor ik me gesterkt en gemotiveerd voel om dit toch eens aan te grijpen. Als het me wat meer begrip oplevert kan het er zeker ook aan bijdragen dat ik mezelf wat meer rust kan gaan gunnen hierin en een stuk meer ruimte ervaar om mee te bewegen in mijn natuurlijke flow. Dank voor je blog!
helemaal duidelijk en herkenbaar, go with the flow, and down with the crown. lastig, altijd gedacht dat het door een ziekte kwam, deze fluctuaties.