Wat ik persoonlijk super-interessant vind, dat zijn mensen die net dat beetje extra hebben. Die wat kleur toevoegen aan een grijsachtige omgeving. Mensen die buiten de lijntjes kleuren, zoals ook benoemd in de vorige blog. Mensen die zichzelf in hun enthousiasme kunnen verliezen, maar ook mensen die diep geraakt kunnen worden door zowel de goede als de vervelende dingen. Als geen ander weet ik ook dat niet iedereen dat leuk en interessant vindt.
Wanneer ik aan een willekeurige hoogbegaafde vraag ‘welke “te” ben jij weleens genoemd?’, dan krijg ik een hele lijst aan ‘te’s’ te horen. Van te druk, te emotioneel, te dromerig, te gevoelig tot te betweterig, te kritisch, te perfectionistisch, te moeilijk en alles daar tussenin. Als hoogbegaafde kun je namelijk, op z’n zachtst gezegd, nogal intens zijn in de omgang en dat ontgaat zowel jou als de omgeving niet.
Je merkt het zelf ook vooral omdat je dan wordt aangesproken op het “te” zijn in de vorm; ‘Stel je niet zo aan’, ’Waarom doe je toch altijd zo moeilijk?’, ‘Waarom trek jij je toch alles zo aan?’, ‘Jij weet ook altijd alles beter’. Dat brengt mee dat je vaak al op een jonge leeftijd voelt dat er eigenlijk tegen je gezegd wordt ‘Zoals jij doet en bent, dat is niet oké’. De gedachte en overtuiging ontstaat dat andere mensen het vervelend vinden als jij doet wat natuurlijk is voor jou. Vrijwel automatisch neem je daar de les uit dat het nodig is om een deel van jezelf te onderdrukken om erbij te kunnen horen.
Dat beetje extra maakt wie je bent
In onze Nederlandse samenleving zijn we best wel van het ‘Doe nou maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’. Als je daar een beetje buiten valt, dan wordt er al snel raar gekeken. Als je een beetje met je hoofd ergens bovenuit stijgt, dan wordt daar al snel wat van gevonden. Tegelijkertijd hebben we allemaal het verlangen om erbij te horen, om een onderdeel te zijn. Dus als je merkt dat jouw “te’s” voor sommige mensen wat te veel is, dan ga je dat vanzelf temperen.
Maar het zijn juist de “te’s” die jou maken wie je bent. Het onderdrukken daarvan is niet alleen vermoeiend, het staat je ook in de weg van het ontwikkelen van jouw unieke gaven en kwaliteiten. Bovendien kun je juist met jouw “te’s” en extra’s een waardevolle toevoeging leveren in de omgevingen waar jij je bevindt. Je kunt mensen in beweging zetten vanuit enthousiasme. Je kunt de sfeer ergens haarfijn aanvoelen en daardoor snel inschatten wat er nodig is. Je kunt je intens hard maken voor iets wat voor jou belangrijk is, of wat je ervaart als onrechtvaardig. Daardoor kun je dingen veranderen die anders onveranderd zouden blijven.
Als de ander niet zo “extra” is
Hoewel het intens-zijn veel mooie kanten kent, kan het helaas in de samenwerking met anderen, ook teleurstelling en frustratie meebrengen. Bijvoorbeeld omdat je niet begrijpt waarom anderen niet zo betrokken zijn bij iets wat voor jou zo belangrijk is. Of waarom anderen het moeilijk vinden dat jij staat te stuiteren van energie en enthousiasme over een nieuw idee. Terwijl jij het maar raar vindt dat anderen niet zo enthousiast zijn.
Het kan lastig zijn als je het idee hebt dat collega’s minder waarde hechten aan een bepaalde kwaliteit. Het lijkt in jouw ogen dan soms alsof zij zich er gemakkelijk vanaf willen maken. Terwijl zij juist vinden dat je er te veel voor doet of van verwacht. Een belangrijk verschil tussen jullie is dat jij vaak genoeg dingen simpelweg totaal anders ziet als dat zij dat doen. Zij lopen niet met het vergrootglas rond waardoor wat voor jou zo duidelijk zichtbaar is, is voor hen niet te zien is. Dan is er dus geen sprake van onwil, maar een verschil in gaven en mogelijkheden. Daarom is het goed om te onthouden dat wat jij kunt en ziet, niet vanzelfsprekend is en dat je dit ook niet automatisch van de ander kunt verwachten.
Wat kun je doen?
Het is niet voor niets dat er verschillende soorten mensen zijn met verschillende soorten begaafdheden en verschillende soorten intensiteit. Jij bent precies zoals jij hoort te zijn om te kunnen doen wat jij te doen hebt. De vraag is daarom steeds wat je kunt doen om omgevingen te vinden waarin dat wie jij bent en wat jij kunt juist gewaardeerd wordt. Met de nadruk op waarderen in plaats van alleen maar tolereren. Om te weten welke omgevingen passen, blijft het nodig om je bezig te houden met het proces van zelfkennis zoals we in het vorige thema ook al zagen. Hoe beter jij weet wie jij bent, wat jouw blauwdruk is, des te beter jij gaat zien welke omgevingen daarbij aansluiten.
Vanuit jouw blauwdruk, wie je bent en hoe jij bedraad bent, kun je ook steeds beter herkennen wat jou anders en intenser maakt dan de ander en waarin je elkaar dus meer tegemoet mag komen. Dat is de basis van een gesprek waarin je met elkaar verwachtingen kunt bespreken en elkaar kunt meenemen in elkaars mogelijkheden en onmogelijkheden. Blijf jezelf er scherp op houden dat je niet automatisch van de ander verwacht wat voor jou van nature komt. Zoals jij bent, is niet iedereen. En dat is maar goed ook. Want juist daarom kunnen we elkaar versterken en aanvullen.
—
In de komende blogs zullen we het kenmerk van intens-zijn verder uitlichten. Voor nu een vraag aan jou, hoe ervaar jij jouw “te’s” en extraatjes? Laat je het mij weten onder deze blog?
Heb jij het e-book over hoogbegaafdheid al gelezen?
Dat kun je gewoon gratis aanvragen:
Yes, ik wil graag dat e-book! Je ontvangt dan ook de wekelijkse HB updates gemakkelijk in je mail
Comments 88
Ik opende de blog over snel-zijn (omdat dat me triggerde) en las dat er een andere was over “intens” …. En dat raakte me pas echt. Want regelmatig krijg ik te horen dat mensen het idee hebben dat ik “te veel meeleef” (is dat wel goed voor je?!?), dat ik zo “heftig reageer” (je zit wel hoog in je emotie, he?) of “ga je er niet te erg in op?” (uhmmmm, nee, ik voel me betrokken bij het onderwerp, wat is daar mis mee?).
Dus … ik reageer vanuit mijn hart en ziel. En ja, dat kan soms heftig zijn maar is vanuit mij altijd met de allerbeste bedoelingen maar niet altijd vanuit alle kennis die er op deze wereld beschikbaar is. Als ik nog een keer hoor dat ik “te hoog in mijn emotie zit”, ga ik gillen! Ik zit niet hoog in mijn emotie, ik heb gevoel in mijn donder en uit dat! Blijkbaar is het ergens door iemand tot een deugd verheven om alleen nog “laag vanuit je emotie” te reageren.
Ik heb mezelf nooit als hoogbegaafd gezien (nu nog steeds niet trouwens, al herken ik dus wel veel), wel als redelijk intelligent maar ook als iemand met het “imposter-syndrome”, dus me heel erg bewust van het feit dat ik niet alles weet. Wat mij helpt? Mediteren, mediteren en nog eens mediteren! Tegen mezelf blijven zeggen dat er maar één moment is en dat is dit moment, dat ik niet mijn gedachten ben en dat ik vooral en zeer zeker niet ben wat een ander zegt of denkt dat ik ben. Want: wat je zegt, ben je zelf!
Ik herken me helemaal in je blogs Adrienne en de verhalen van de anderen. Wat een eyeliner. Ik zit in een zoektocht naar de kracht ervan., en weer in m’n kracht te blijven staan, ipv last te hebben van m’n omgeving, mensen die me frustreren omdat ik hun klets totaal niet interessant vind, etc.
En vind het idd lastig om mezelf te accepteren zoals ik ben, door de herkenbare reacties uit m’n omgeving…..zo vermoeiend.
Author
Dankjewel voor je reactie Bas. Het kan inderdaad heel lastig zijn, maar fijn om te lezen dat je iets aan mijn blogs hebt. Probeer zoals in het blog ook wordt aangegeven om omgevingen te vinden waarin dat wie jij bent en wat jij kunt juist gewaardeerd wordt. Met de nadruk op waarderen in plaats van alleen maar tolereren. Om te weten welke omgevingen passen, blijft het nodig om je bezig te houden met het proces van zelfkennis zoals we in het vorige thema ook al zagen. Hoe beter jij weet wie jij bent, wat jouw blauwdruk is, des te beter jij gaat zien welke omgevingen daarbij aansluiten.
Ook ik hoor in het clubje van te…..dit en te….dat. enzovoort enzovoort….
Opluchting geeft het zeker om gelijkgestemde reacties te lezen. Geeft een mooie adempauze en creëert RUIMTE…….nieuwe plaats om in te vullen met jullie eigen talenten in ACCEPTATIE met wie jullie allemaal zijn hier. Sta hier eens 2 minuten heeeeeel erg stil bij, want deze gave hebben jullie allemaal hier.
Author
Fijn dat je reageert Ronny.
Tsja, heel herkenbaar, bij tijd en wijle té op alle fronten. En als je dan bent opgevoed met de slogan: ‘doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg’ en ‘als je voor een dubbeltje geboren bent, wordt je nooit een kwartje’, pas je niet in het plaatje. Ja, en dan loop je op een gegeven moment tegen iemand aan die jij niet meer bent, super-overaangepast. En doodongelukkig.
Ik ben weer mijzelf, en val bij tijd en wijle terug in het overaangepaste gedrag, jammer. En als ik gewoon mijzelf ben, vind ik het ook wel eens lastig om met mijzelf om te gaan. Ik begin er wel een modus in te vinden. Ik leg het naderhand uit, waarom ik zo emotioneel was bij die afwijzing, film, etc. Dat helpt. Dat doe ik overigens alleen bij mensen waarvan ik dat nodig vind, het helpt hen wel te begrijpen dat je niet emotioneel bent, omdat je je zin niet krijgt, maar dat er meer achter zit. Bij mij is nooit iets zomaar, er is altijd een diepere reden, betekenis.
En dan ook nog eens beseffen dat veel anderen dat helemaal niet hebben……. Lastig, en eigenlijk missen ze ook heel veel.
Author
Bedankt voor je reactie Ivonne. Heb je al eens een gratis online masterclass kunnen volgen? Een belangrijk onderdeel van de Insight is de persoon vormgeven die je wilt zijn. Je kunt je hier aanmelden en kijken welke datums de masterclass deze maand is. https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
zo herkenbaar. ik ben nooit goed. nooit geweest ook. te huilerig, te emotioneel, te slim, te snel van begrip, te afstandelijk (want anders altijd geraakt door alles om me hen), te druk, te zorgelijk.. het kost me banen en relaties. het is dus niet goed. het is niet goed te praten. aanpassen, stil zijn, aanpassen, kop dicht, aanpassen, aan wat anders denken anders word ik kwaad, anders vind ik er wat van, anders… doe ik iets anders dat niet mag of kan. ik heb ook helemaal geen zin om naar meer van zulke mensen op zoek te gaan want ik houd zelf ook niet van zulke intense mensen. en ik ben moe, dood en doodmoe van het continu mislukken, fout zijn, anders zijn, niet passen.
Jeanette,
Ik begrijp je stukje niet helemaal.
Volgens mij moet je in relaties altijd allemaal een stukje naar elkaar toe komen. Alleen jezelf dusdanig sociaal gewenst aanpassen dat het ten koste gaat van je persoonlijkheid, dát maakt het vermoeiend.
Helemaal als je jarenlang nooit gezien bent, nooit op zoek bent gegaan in jezelf naar antwoorden en/of hele dominante mensen in je directe omgeving hebt. Want het is een wisselwerking. Mensen mogen ook rekening met jou houden.
Waarom zou je naar meer van ‘zulke mensen’ op zoek gaan?
Sterkte ermee!
Groet,
Stephanie
Author
Bedankt voor je reactie Jeanette. Probeer zoals in het blog ook wordt aangegeven om omgevingen te vinden waarin dat wie jij bent en wat jij kunt juist gewaardeerd wordt. Met de nadruk op waarderen in plaats van alleen maar tolereren. Om te weten welke omgevingen passen, blijft het nodig om je bezig te houden met het proces van zelfkennis zoals we in het vorige thema ook al zagen. Hoe beter jij weet wie jij bent, wat jouw blauwdruk is, des te beter jij gaat zien welke omgevingen daarbij aansluiten. Heb je al eens een gratis online masterclass kunnen volgen? Een belangrijk onderdeel van de Insight is de persoon vormgeven die je wilt zijn. Je kunt je hier aanmelden en kijken welke datums de masterclass deze maand is.
https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
En dan de vervolg vraag.
Hoe zorg je er voor met alle zelfkennis die je hebt opgedaan dat je op de plek komt waarvan je weet dat je er het beste op je plek bent? Want om op die plek te komen moet je langs mensen die je “te” vinden. Of in ieder geval die zien dat je op de plek op je plek bent, maar denken dat je eerst wat meer innerlijke rust kan gebruiken.
Waardoor je nog meer te wordt omdat je niet weet hoe je rustiger aan moet doen, waardoor je gaat overcompenseren en je jezelf helemaal kwijt kan raken.
#storyofmylife
Vooraf wil ik eerst duidelijk maken dat we voor het eind van de 60er jaren het modernistisch tijdperk (cultuur) hadden en daarna het post modernistisch tijdperk. Dit is belangrijk, omdat we in een bepaald land leven, met onze geschiedenis, Cultuur, Calvinistische achtergrond met hun normen en waarden, zekerheden, Godsbeeld, etc. Het grote verschil is, bijvoorbeeld consulenten sociale diensten (de goede tena gesproken) sociaal maatschappelijk werkers (de goede tena gesproken), reclasseringsambtenaren (de goede tena gesproken), adviseurs, coachen, etc. (de goede tena gesproken gaan meer vanuit hun eigen referentiekader denken enerzijds en zijn gericht op de gemiddelde Nederlander anderzijds. Mijn ervaring is dat zodra je eisen gaat stellen en of te veel wensen hebt als HSP’er en Hoog Begaafde, dat men (zoals je zelf concludeerde) dat “men” je “te” vinden.
Dit is confronterend, lastig, moeilijk enerzijds anderzijds kun je zoeken naar lotgenoten hoe die er mee omgegaan zijn. Alsmede boeken lezen.
Mijn eindconclusie is dan, inventariseer je talenten en kernkwaliteiten en praat er zowel over met mensen binnen je netwerk als daar buiten.
En als 60er plusser denk ik dat wat je als “de beste plek” formuleert, beter naar beneden kan bijstellen om teleurstellingen te voorkomen en na vele pogingen sociaal, emotioneel afzakt, waardoor je in het ergste geval depressief wordt en of aan de alcohol of softdrugs gaat als je de dialoog met de mensen gaat vermijden en op je zelf terug trekt. Blijf actief!! Ga anders eerst de lat laag stellen en doe wat je gewoon LEUK lijkt en UITPROBEERT.
Als neo Keltisch christen denk ik ook als gelovige in Jezus dat je tegelijkertijd vanuit Vrijheid met persoonlijke verantwoordelijkheid je de mogelijkheid hebt om je te oriënteren in de Keltische Bijbel (= Book of Kells en Lindisfarne Gospel) en via een Alpha-cursus Jezus alleen leren kennen. Het leven is kort en voordat je het weet ben je 40, 50 en 60!! Het leven draait niet alleen om geld, een baan, status, dat is oppervlakkig leven!
Bij de Kelten gaat het in de eerste plaats om je eigen stam, zoals de Galaten, Belgae, Galliers, Welshmen, Ieren, etc. en hun geschiedenis en cultuur.
Het post modernisme is IK-gericht!! Het modernisme WIJ-gericht. Overweeg om in je eigen dorp, stad, streek vrijwilligerswerk te doen.
En probeer je ook te verdiepen in persoonlijke ontwikkeling. Stamleiders zijn mannen, die de leiding hebben. Dat kun jij ook worden als je dat wilt.
Ontwikkel je karakter, deugden, etc. vanuit Vrijheid met persoonlijke inzet en verantwoordelijkheid en kom op voor de rechten en belangen van de zwakkeren in de samenleving. En dan kan het zijn, dat je dan meer perspectief ziet EN mogelijkheden!! Doe een test op internet voor een beroepskeuze en dat je dan richt op een ambacht, Zelf heb ik verschillende opleidingen gedaan, voordat ik mijn “plek” vond. Het is geen verloren tijd, omdat je in beweging blijft en met kameraden er over blijft praten. Daardoor kon ik afvinken wat niet bij mij past, zoals meubelmaker, timmerman, electricien, restaurateur, opleiding werktuigbouw metaal, etc. Nadat ik tot geloof kwam in Jezus op mijn 20ste was het voor mij heel natuurlijk om naar andere mensen te luisteren, mee te voelen en mee te denken en samen inventariseren wat mogelijkheden zijn. Ok, het was geen betaalde baan en met heel veel plezier heb ik dit naast een administratieve baan gedaan als “hobby” (roeping). Ga na introspectie en gesprekken met jouw kameraden EEN STAP DOEN. Niet geschoten is altijd mis, toch? Dit is een eerste reactie. Heel veel sterkte, succes en Gods zegen toegewenst.
Groetjes, Arend
Author
Fijn dat je reageert Bastienne. Volg je ook de FB groep? Er is vorige week zaterdag een oproep gedaan om je vragen in te sturen. Misschien ook leuk voor jou om te doen.
Dag Adrienne, dank voor je blog! Ik herken veel van de intensiteit, bij mezelf en bij enkele hb vrienden in mijn omgeving. Ik snap goed dat je ‘extra’ vooral als positief wilt zien en zo schrijf je er ook over.
Je schrijft ook “Om te weten welke omgevingen passen, blijft het nodig om je bezig te houden met het proces van zelfkennis”. Wat mij betreft mag je dat nog meer benadrukken en daar in meer van je blogs over schrijven. In wat je schrijft – in dit blog en in eerdere blogs – lees ik de aanname dat jij/wij-hb’ers het met onze gaven het bij het juiste eind hebben, alles altijd helemaal goed zien en aanvoelen, alleen maar goede ideeën hebben. In deze blog: “waarom anderen het moeilijk vinden dat jij staat te stuiteren van energie en enthousiasme over een nieuw idee”, “alsof zij zich er gemakkelijk vanaf willen maken”, “zij lopen niet met het vergrootglas rond waardoor wat voor jou zo duidelijk zichtbaar is, is voor hen niet te zien is”, “je kunt de sfeer ergens haarfijn aanvoelen en daardoor snel inschatten wat er nodig is.” Wat als dat nou eens niet zo is? Wat als je informatie mist of verkeerde aannames hebt en te snel conclusies trekt of als jouw idee echt niet past/kan of als je helemaal niet goed aanvoelt wat er nodig is? Wat als je gewoon ’te’ veel gelooft in iets en je daarbij, doordat je ’te extra’ doet, afsluit voor informatie en ideeën en gevoelens van de mensen om je heen? Ik heb zelf de ervaring dat mijn ’te’ zo ook regelmatig in de weg kan gaan zitten van mijn waarnemen/luisteren/aanvoelen/openstaan-voor-andere-ideeën.
Iemand anders ook wel eens?
Hoi Jeroen
Ja, wat geldt voor het accepteren van je eigen enthousiasme, geldt ook voor ruimte geven aan de mening en informatie van anderen.
Ik ben het ermee eens dat de kunst erin zit ruimte te geven aan beide. Hoe doe je dat met behoud van eigen enthousiasme, zonder de ander te overschreeuwen
Echt samen verder komen
Hoi Pauline, dank voor je reactie. Precies! Samen verder komen betekent voor mij: op meerdere niveaus luisteren (ook m’n hoofd snel draait), aannames checken (ook als ik denk dat ik het natuurlijk wel weet), dingen checken bij de ander, oordeel uitstellen of herzien (ook die hele goede snelle oordelen), ontspannen en parafraseren en rustig waarnemen, ergens vol voor gaan én mezelf niet afhankelijk maken van de uitkomst. Als ik ’te’ ben kan ik zo ik focussen op de kracht en inbreng van de ander én samen iets beter maken ipv verschillen vergroten.
Beste Jeroen,
Ik herken je verhaal helemaal. Mij wordt regelmatig voorgehouden dat ik de lat veel te hoog heb liggen die voor mij zo “normaal” aanvoelt en ik niet begrijp waar de lat dan moet liggen. Er is een vorm van miscommunicatie waardoor we elkaar niet versterken maar juist afremmen. Ik twijfel regelmatig aan mijzelf en vraag me dan ook af: Wat als je gewoon ‘te’ veel gelooft in iets wat echt niet kan?
Marijke
Hoi Marijke, dank! Die miscommunicatie – door misverstanden – kost zo veel tijd en energie, bij mij en bij anderen. Door positief vragen te blijven stellen – ook aan mezelf en over mijn aannames – kan ik ook afwegen of ik niet te enthousiast of te overtuigd ben. Mijn post gaat er ook over dat ik hier vooral lees over geloof in jezelf en in je eigen waarneming, aanvoelen, ideeën en kracht. Ik denk dat daarbij – voor mij en voor enkele hb’ers om me heen – ook meer aandacht mag zijn voor kritische reflectie op eigen aannames, waarnemingen, overtuigingen, ideeën, snelle oordelen. Soms ben je – ik – heel snel en hoort geduld bij het idee of zit je er gewoon flink naast of zijn er echt goede alternatieven of is je idee echt véél te groot voor het probleem dat het moet oplossen of al met hele goede redenen afgeserveerd. Verder dan maar!
Author
Bedankt voor je reactie Jeroen.
Story of my life. Zo blij te lezen dat ik niet de enige ben die ‘te’ is. Jammer alleen dat het jaren van eenzaamheid heeft gebracht. Jaren van twijfel over wie ik ben en wat ik kan. De blogs helpen me om steeds duidelijker te krijgen hoe ik bedraad ben en wat ik daarmee moet doen. Bedankt Adrienne
Author
Wat naar om te lezen Lilian dat jij je daardoor vaak eenzaam voelde en twijfelde over wie je bent. Heb je al eens een gratis online masterclass kunnen volgen? Een belangrijk onderdeel van de Insight is de persoon vormgeven die je wilt zijn. Je kunt je hier aanmelden en kijken welke datums de masterclass deze maand is. https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Dit ben ik… precies wat jij beschrijft. Van jongs af aan.
Ik had niet een goede omgeving met de goede reacties of support dus ben ik tot op heden de beste kameleon ever!!!
Author
Dankjewel voor je reactie Manon.. Heb je al eens een gratis online masterclass kunnen volgen? Een belangrijk onderdeel van de Insight is de persoon vormgeven die je wilt zijn. Je kunt je hier aanmelden en kijken welke datums de masterclass deze maand is.
https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Van te druk, te emotioneel, te dromerig, te gevoelig tot te betweterig, te kritisch, te perfectionistisch, te moeilijk en alles daar tussenin.
Dit dus! Ik ben gewoon TE. Krijg het steeds te horen sinds ik mezelf weer heb hervonden. Ze zullen er aan moeten wennen want ik zal mezelf niet meer anders voordoen dan ik ben heb ik te lang gedaan.
Sommigen vinden dat ik me moet laten testen op ADHD en begrijpen het niet als ik zeg dat ik gewoon een zeer enthousiaste altijd vrolijke stuiterbal ben. Ik zit me de laatste tijd af te vragen of ik mezelf wat minder kan laten stuiteren maar dan ben ik weer mezelf niet. Dus ze doen het er maar mee :-).
Author
Fijn dat je reageert Edith. Voor jou ook de vraag, heb je al eens een gratis online masterclass kunnen volgen? Een belangrijk onderdeel van de Insight is de persoon vormgeven die je wilt zijn. Je kunt je hier aanmelden en kijken welke datums de masterclass deze maand is. https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Te gevoelig, te veel aantrekken van wat niet mijn zorgen zijn volgens anderen, te veel meeleven met anderen, te negatief (terwijl ik dat niet vind…), …
Ik kijk/kees geen nieuws omdat ik het me zo aantrek.
In mijn job als kleuterleidster zie ik wat kinderen nodig hebben en probeer ik daarvan te gemoed te komen maar dan heb ik al gauw te weinig tijd, te weinig middelen,. En dan krijg je de reactie dat ik het me te veel aantrek van alle kinderen en dat ik dat niet mag omdat die kinderen niet eens in mijn klas zitten. Ik ben ook te negatief als ik vertel wat ik denk dat er nodig is. En dan mag ik wel een cursus volgen over time-management maar niet over hoog begaafdheid omdat ik het ene beter kan gebruiken (volgens anderen dan wel)
Tja, mijn omgeving vind me te langs alle kanten. Maar ik begin het nu als kracht te zien (soms), alleen nog leren hoe en waar het in te zetten.
Dank je wel voor je blogs en voor alle anderen hun herkenbare getuigenissen.
Author
Goed dat je het zo ziet Jo!
Beste Jo,
Zo herkenbaar. Ik ben leerkracht van twee bovenschoolse plusklassen en krijg regelmatig te horen dat ik de lat veel te hoog leg en dat ik op de verkeerde stoel ga zitten en het niet aan mij om me daar mee bezig te houden. Erg frustrerend maar het maakt me ook regelmatig erg onzeker omdat ik mij ook afvraag : Wat als je gewoon ‘te’ veel gelooft in iets wat gewoon niet kan en de anderen gelijk hebben?
Marijke
Ja, heel herkenbaar! Ik zie altijd verbetermogelijkheden…wat ik zoek of nodig heb is niet te koop en moet ik over het algemeen zelf maken…lastig te begrijpen dat de dingen waar ik tegenaan loop, niet voor iedereen van toepassing zijn. Blijkbaar zie en ervaar ik de dingen door mijn anders bedraad zijn op een andere manier. Erg fijn om te weten dat ik niet de enige ben! Dankjewel Adrienne voor deze interessante en herkenbare blogs!
Author
Dankjewel Gienie, fijn dat je er iets aan hebt.
Blij met je blogs Adrienne, je weet het altijd zo treffend te schrijven! Raakt me ook als het gaat over al die “te’s'”..ik voel daarin de afwijzing van mijn zijn..kan mezelf als kind herinneren als mega enthousiast over en voor alles en vandaag de dag vaker moe en geen zin meer om iets te ondernemen. En nu zie ik al zo ver vooruit en een ander kan ik daar niet van overtuigen omdat het niet gezien wordt en 9 van de 10 gebeurt precies wat ik al dacht.. door visie van ouders/ gezin mezelf al behoorlijk moeten onderdrukken en dat is pittige weg om weer bij mezelf te komen! maar gelukkig kom ik steeds meer achter wat mijn blauwdruk is en voel ik soms weer dat ik gewoon “te” mag zijn, in ieder geval van mezelf en wat de rest daar van vindt, dat is me veel minder waard aan het worden!
Author
Dankjewel Susanna, gijn dat je reageert en er steeds meer achterkomt wat jouw blauwdruk is. Mocht je nog moeite hebben om de persoon te vinden en vorm te geven die je graag wilt zijn, in het coachingtraject gaan we hiermee aan de slag. Mocht je hier interesse in hebben, dan ben je altijd welkom om een gratis online masterclass te volgen.
https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Meestal zijn je blogs ‘raak’ . Deze meer dan andere. Ook bovenstaande reacties. Ik ben daar ook geweest, klein gemaakt door de omgeving. Top banen, vaak hoog gescoord, ook enkele keren onderuit gehaald door managers die zich bedreigd voelen of jaloers zijn. Veel in buitenland gewoond en gewerkt, daar wordt je ‘anders’ geaccepteerd omdat je van ‘elders’ komt. Geleerd trots te zijn ip wie ik ben. Mijn aanpassen in de maatschappij is niet meer mezelf onderdrukken maar bruggen slaan en mensen ‘meenemen’ om ze niet achter je te laten, hoe frustrerend langzaam dat ook gaat. En soms weten wanneer je stopt omdat het zonde is van je energie aan een dood paard te trekken, op naar volgende uitdaging. Veel geleerd van ‘office politics’ en ‘the chimp paradox’. Over 55 heb je geleerd voldoende unfuckwithable te zijn:-)
Mensen, wordt en blijf jezelf, be happy.
Author
Dankjewel voor je reactie. Fijn dat je dit met ons wilde delen.
Heel mooie en heel herkenbare blog.
Te? Altijd gehoord dat ik té was: te lief, te kritisch, te snel, te empathisch, te emotioneel, te veel nadenken.
Stilaan begin ik te begrijpen dat het vaak vooral te is omdat de rest van de wereld het niet begrijpt en snel oordeelt. Ik heb me lang proberen confirmeren. Na 2 bijna burn-outs was het tijd om er iets mee te doen. Terug naar mijn eigen ik gaan en meer mezelf zijn. Lukt dat altijd? Nee, zeker niet. Maar dat vind ik ook niet erg. Het is een proces van vallen en opstaan.
Maar vooral een waar ik zoveel mogelijk probeer te voelen. Mijn intuïtie is goud waard.
Author
Dankjewel Annelies.
Vorige week heb ik binnen 10 dagen mijn huis verkocht en vertrek ik half maart voor een jaar naar Spanje. Ik werk als zzp-er en zet mezelf nu gewoon een jaar ‘on-hold’ om te kijken of ik daar een bestaan kan opbouwen, nieuwe gelijkgestemde mensen kan ontmoeten via vrienden die ik daar heb. Dus ik heb een thuisbasis daar en ga vandaar uit verder kijken. Maar gewoon een jaar leven van overwaarde en winst van mijn huis en als het niet lukt, is er nog genoeg om hier weer verder te gaan, maar mijn gevoel zegt al jaren dat ik daar een nieuwe plek vind. Mijn omgeving vindt het moeilijk, er zijn kinderen, kleinkinderen, moeder….ze vinden het onverantwoord, vinden mij te labiel, te wispelturig, vinden dat ik hier nu al iets moet regelen om daar inkomsten te hebben, er wordt gezegd dat ik niet weet wat ik wil, terwijl ik het juist nooit meer heb geweten dan nu. Mijn omgeving vraagt wat ik daar ga doen en wat ik ga doen als ik terug kom en snappen er niets van dat ik op mijn 56e gewoon ga.. ‘mi vida’! Ik wil niets regelen vanuit het hier en het nu, maar juist daar en straks. Het leven zich laten ontvouwen, als er geen gelddruk is, geen angst om geen opdrachten binnen te halen enz. enz.
Author
Geweldig Monique wat een stap! Heel veel succes in Spanje!
Hallo Adrienne,
wat fijn om dit net nu te lezen. Ik de voorbije week dacht ik nog: ik ben te eerlijk voor “deze wereld”.
Waarmee ik bedoel dat mijn collega helemaal niet fijn reageerde als ik – volgens mij – gewoon ook mijn mening gaf net zoals zij net ervoor deed ipv haar naar haar mond te praten.
Ik weet inmiddels (ik ben 50+) wel wanneer ik op mijn intuitie kan vertrouwen maar klopt het dat mensen soms gewoon helemaal géén zin hebben in de waarheid horen? Ik ben benieuwd naar het vervolg van je blog.
Author
Dankjewel Rita, fijn dat je dit met mij wilde delen.
Herkenbaar. Ik ben ook nog eens kunstenaar. Op een dag verzuchtte mijn broer: bij jou moet altijd alles anders. Ik “zie” ook altijd voor me hoe het mooier, beter, etc kan. Facetten die anderen niet waarnemen en niet eens op hun vocabulaire hebben. Daarmee loop ik ook juist tegen de andere kant van het “te” op. Ik ben altijd degene die nuanceert. Omdat ik altijd meerdere kanten zie aan een kwestie. Ik ga niet mee in zwart-wit denken. Er zijn altijd meer kleuren, meer kanten, meer dimensies. De conclusie is nooit kort door de bocht, maar gebaseerd op een “meer zien”. Hier liep ik in mijn baan tegenaan en ook in sociale contacten. Gelukkig kan ik nu als kleine zelfstandige helemaal naar eigen inzicht workshops ontwerpen en begeleiden. Met oog voor de vele nuances die de deelnemers meebrengen. Wat niet wil zeggen dat ik halfzacht ben. Ik kan, gebaseerd op kennis, ervaring en inzicht, goed beslissingen nemen. Daar had ik vroeger trouwens moeite mee. Toen vertrouwde ik mijn eigen gaven nog niet.
Author
Bedankt voor je reactie Grady, fijn dat je zo persoonlijk reageert.
Dank je, jij mooi mens!
Author
🙂 dankjewel!
Als kind kreeg ik te horen dat ik te gevoelig was of achterdochtig. Echter telkens weer zat ik goed met mn gevoel. Later bevestigde een test dat ik een talent heb voor het horen van de niet uitgesproken woorden.
Verder is t afhankelijk bij wie ik ben, bij gelijkgestemden wordt ik gewaardeerd om mn kritische blik, het analyseren, snel schakelen, groot verantwoordelijkheidsgevoel etc. Bij niet gelijkgestemden ligt dit heel anders.
Een tijd heb ik gedacht dat ik hard moest werken om deze capaciteiten af te leren. Nu weet ik dat dit onderdeel is van mij en mij hierdoor kan onderscheiden.
Author
Goed dat je het zo ziet Marieke. Dankjewel voor je reactie.
Ha Adrienne,
De afgelopen weken zoek ik naar de reden(en) waarom de dingen lopen zoals ze lopen. En specifiek m.b.t. een relatie die ik sinds kort met iemand heb. Het ene moment voel ik nabijheid van hem en het andere moment lijkt het of hij mij afstoot. Na het lezen van jou blog vraag ik mij af of dit, voor een deel ook te maken heeft met mijn HB. Laat ik niet teveel van mijn TE zien waardoor ik hem a.h.w. overrule?
Hij weet niet dat ik HB ben en dat vind ik eigenlijk wel prima. Zelf heeft hij chronische lime en stelt zich zelf de vraag of hij mij hierin mee mag trekken. Hoe harder ik roep dat het prima is hoe meer twijfels hij lijkt te krijgen. Deze blog is wel een ene-opener voor mij.
Bedankt, Paula
Author
Fijn om te lezen Paula, dankjewel.
Dit is een heel belangrijke reden, dat ik veel dingen alleen doe. Dan word ik door niemand afgeremd en kan ik zo ver gaan als ik zelf wil. Als ik iets heb ontdekt waar ik dan helemaal voor kan gaan, dan ervaar ik dat als een combinatie van een schatkamer en een snoepwinkel. Maar het is vaak een ontdekkingstocht, die ik alleen onderneem. Dat heb ik ondertussen geaccepteerd. Als ik dan onderweg een gelijkgestemde tegenkom, dan kan ik daar wel van genieten natuurlijk. Dan ervaar ik dat als een cadeautje. Maar om eerlijk te zijn verwacht ik dat nooit.
Wat mooi; schatkamer, snoepwinkel, ontdekkingsreis…dit is zo herkenbaar ??
Dank je.
Author
Bedankt voor je reactie Michiel. Heb je het blog over de menselijke omgeving al eens gelezen? https://giftedpeople.eu/hoe-beinvloedt-jouw-menselijke-omgeving-jou/
Ook weer herkenbaar.
Werd op een sollicitatiegesprek als te aanwezig bestempeld en zou niet passen in het team.
Anderszijds wel fijn dat ze dat zelf al inzagen.
Was er vast niet gelukkig geworden 🙂
Herken mezelf ook in die vele te’s,bij mijn zussen en broer heb ik een dikke nek zoals ze dat in België noemen omdat ik alles anders zie dan hun met als resultaat dat ik nu geen zussen en broer meer heb en dat vind ik nu goed .Ik heb me erbij neergelegd en geleerd tevreden te zijn in mijn wereld.Soms zeggen ze van waarom heb je niet dat gedaan of zus geleerd ….neen laat me , ik hoef geen hogere functie waar iedereen de messen steekt waar ze kunnen en neen ik hoef geen grotere vriendenkring omdat ik dan iedereen naar de mond moet babbelen,ik ben op een leeftijd (57) waarop ik mijn eigen rustige ding doe ,geen behoefte meer aan het bewijzen van mijn kunnen en doen ,mijn diertjes naar hartelust kan verwennen ,mijn kleinzoon kan zien groeien .
Ik ben trots op wie ik ben en wat ik heb verwezenlijkt met als voornaamste mijn zoon ,we leven goed en we hebben geen honger en koude ,wat wil een mens nog meer ?.
Author
Bedankt Danielle, goed dat je het zo ziet!
Zeer herkenbaar die vele te’s. Mijn te’s laten mij meestal eerst heel positief opvallen. Maar veroorzaken vervolgens dat veel mensen aan mij gaan hangen en/of juist enorm botsen. Met als belangrijkste te’s dat ik (te) veel zaken anders zie en (te) veel en (te) snel dingen wil veranderen.
Heeft mij inmiddels flinke burnouts en erger zelfs opgeleverd. Aan de ene kant pas ik mij daarom meer aan, wat niet goed voelt maar minder problemen veroorzaakt. Aan de andere kant maken de “botsingen” mij ook sterker als mens, wat wèl goed voelt! Maar het vinden van die balans is een vermoeiend gevecht en ik vraag mij steeds vaker af: wil ik wel een balans?
Dank je wel. Ik word op dit moment onprofessioneel genoemd, omdat ik een kwalitatief slecht advies door tegen hou. Je sterkt me met deze reactie dat ik door moet zetten.
Met excuus voor de tikfout
Author
Fijn dat je reageert Udo, Kijk vooral wat voor jou belangrijk is, waar krijg je energie van en wat kost jouw energie?
Heel veel krijg ik te horen : rustig , rustig… . Met heel veel enthousiasme begin ik altijd aan een nieuw project , en ja soms val je gewoon op je bek met de nodige drama. Maar geloof me, ik heb ook al projecten afgemaakt die nu een groot verschil maken …. Dus mijn advies : blijf ervoor gaan en vooral geloof in jezelf. En soms kan het ook geen kwaad om even te stoppen, de zaken te overzien … om nadien er weer voor te gaan. Het is een talent om HB te zijn en als je weet hoe je talent te gebruiken en te begrijpen dan geeft dit ook veel voldoening.
Author
Dankjewel Heidi! Fijn dat je dit met ons deelt!
Toen ik dit las liepen me de tranen over de wangen. Zo hrrkenbaar: te gevoelig, te emotioneel., te druk, te snel, dingen doorzien of de betekenis van iets zien waar een ander pas jaren later is, diepe beleving van dingen, ergens intens voor gaan tegen de stroom in. En dan denk ik soms waarom nou, waarom niet een tandje lager maar zo ben ik niet en zo kan en wil ik inmiddels ook niet zijn. Dit kost energie en ik heb geleerd dat ik in ruil hiervoor tijd voor mezelf nodig heb om weer te aarden.
Author
Fijn om te lezen dat je iets aan mijn blog hebt gehad, dankjewel Gepke!
Bij mijn vorige werkgever werd ik als TE druk en TE energetisch ervaren in mijn rol als leidingevende. Zij eisten dat ik rustiger en minder enthousiast werd. Heb enorm tegen mijn eigen natuur moeten vechten om te zijn zoals zij wilden. Moest zelfs psycholigische testen ondergaan, maar ondanks de diagnose ADHD die ze er dan maar aanplakken, veranderde ik niet. Dit is een hele frustrerende periode in mijn leven geweest met zeer veel verdriet en onzekerheid. Gelukkig werk ik daar niet meer en wordt ik bij mijn huidige werkgever wel geaccepteerd zoals ik ben. Al hoor ik hier ook al zo nu en dan van mensen…. wat een energie heb jij en je bent druk. Helaas ervaar ik dat zelf niet zo en vind mijzelf de rust zelve. Maar dan komen wel weer die herinneringen terug aan toen en wordt ik verdrietig. En dan denk ik weer bij mijzelf…. “waarom nemen mensen mij niet zoals ik ben, zoals ik ook hun accepteer zoals ze zijn?” En denk ik ook… “zal ik ooit aan de maatschappij hun visie voldoen?”. Terwijl ik weet dat ik ben zoals ik ben en nooit zal zijn zoals een ander, maar onzeker wordt ik er wel van.
Herkenbaar, fijn om te lezen dat ik de enige niet ben. De combi met HSP heeft er zeker ook mee te maken, is mijn ervaring. Jammer dat het voor mij zo lang duurde voor ik besefte waar dat “anders” zijn vandaan komt.
Author
Lastig is het soms, heb je dit blog al eens gelezen over je menselijke omgeving? https://giftedpeople.eu/hoe-beinvloedt-jouw-menselijke-omgeving-jou/
Dank je wel Adrienne.
Ik ben inmiddels al wel zo ver dat ik privé alleen met mensen omga die mij energie geven en vice versa. Helaas heb je het op je werk niet voor het kiezen. Ik werk inmiddels al 4 jaar bij een werkgever waar ik mensen in een productie omgeving aanstuur die matig verstandelijk beperkt zijn met ook nog eens psychische stoornissen en lichamelijke problematiek. Aangezien ik in die 4 jaar al bijna alle afdelingen met diverse uiteenlopende groepen heb gedraaid en dus ook steeds weer nieuwe collega’s heb, blijf ik toch gezien worden als iemand die meer energie heeft dan 2 man en alles zeer snel onder de knie krijgt en zich binnen een jaar alweer verveelt als ik een afdeling weer gecorrigeerd draaiende heb. De omgeving zal altijd dit ervaren net zoals ik ervaar dat ik sneller ga als het licht haha…. ik merk dat mensen of jaloers of geïrriteerd raken en daar moet ik dan mee werken. Ik ben inmiddels alweer zo ver dat ik op zoek ben naar een andere baan met nog meer uitdaging, maar ik weet ook dat dit ook bij een nieuwe baan terug komt en het bijna op vluchtgedrag gaat lijken. Ik weet dat het leven een zoektocht en een leerschool is alleen duurt die zoektocht bij mij al 40 jaar haha…..
Dag Adrienne,
Vooreerst wil ik je bedanken voor je blogs die er altijd ‘boenk’ op zitten zoals we hier in België zeggen ? Ook het topic van deze blog is zoooo herkenbaar. Een kleine anecdote uit het begin van mijn loopbaan binnen de bankwereld. Op mijn 29e was ik al manager van een team door in al mijn bevlogenheid vaak 2 functies tegelijkertijd te combineren en kortom elke dag steeds verder te gaan dan de anderen….Gevolg: tijdens een feedbacksessie over de samenwerking met het team kreeg ik te horen dat ik toch wel eens wat minder moest gaan werken want dat ik er zo voor zorgde dat de lat voor iedereen in het bedrijf veeeel hoger gelegd werd en de rest dan ook harder moest gaan werken ?? Toen rond mijn 30e begreep ik dit dus niet, nu nearly 50 begint het te dagen dat ik dus jaren gewerkt heb in een omgeving die niet bij me paste met de nodige frustraties en teleurstellingen als gevolg. Enkele jaren terug heb ik na veel messen in de rug van de ene op de andere dag beslist om mijn ontslag te geven. Nu terug aan de studie met de bedoeling om, wanneer ik er klaar voor ben, met me myself and I een zaakje op te starten ? De inzichten komen dus soms nog laat maar blij te zien dat bepaalde zelfinzichten hier wel degelijk bevestigd worden. Nogmaals …doe vooral verder zoals je bezig bent …Top ! ?
Author
🙂 Dankjewel Nathalie, fijn om te lezen! Dankjewel dat je zo’n trouwe volger bent!!!!! Goed dat je jouw leven helemaal hebt omgegooid!
Me inhouden, mijn tong afbijten, the story of my life. Altijd weer die twijfel als je serieuze mankementen ziet in een voorstel wat al door allerlei mensen is goedgekeurd. Zal ik mijn stem verheffen, met als risico weer als spelbreker gezien te worden, of moet ik deze keer maar doen of mijn neus bloedt. Pick your batlles.
Het is echt lastig omgevingen te vinden of te scheppen waar het anders gaat, waar ze het waarderen als jij goed onderbouwd “zwart” zegt, terwijl al 9 mensen voor je “wit” zeiden. Maar het is wel de moeite waard. En van aanpassen word je niet gelukkig.
Author
Bedankt voor je reactie Johannes.
Ik herken me hier helemaal in. Had het niet beter kunnen zeggen. Ik heb pas wat bevestiging gekregen en (h)erkenning gevoeld, nu ik sinds een paar maanden, op mijn 53e, mijn biologische ooms en tantes leer kennen, die ook zo zijn. Een verademing.
Ik herken me helemaal in jouw verhaal, Johannes. Had het niet beter kunnen zeggen. Ik heb pas wat bevestiging gekregen en (h)erkenning gevoeld, nu ik sinds een paar maanden, op mijn 53e, mijn biologische ooms en tantes leer kennen, die ook zo zijn. Een verademing.
Als kind werd ik als te speels aangeduid, te snel afgeleidt, en dat is nog zo… Als iemand iets verteld of uitlegt duurt het mi vaak te lang. Tsja, en dan ben ik in mijn hoofd al weg en vaak mis ik dan de essentie van de uitleg. Maar inderdaad te emotioneel, te heftig, te snel te direct en ga zo maar door.
Het laatste 3 maal ontslagen, dus nu maar doorpakken en voor mijzelf beginnen… Het probleem is vaak dat ik de oplossing zie en dat het voor mij simpel is maar mijn manager ziet dat dan nog niet en snapt het ook niet, dit soort p)problemen blijf ik tegen aanlopen. De directe familie is meestal ook niet echt een steun, het tegenovergestelde vaak, “Jij altijd dit, jij altijd dat”, bijzonder funest voor je zelfvertrouwen
Author
Fijn dat je reageert Victor, dankjewel. Heb je het blog al eens gelezen over de menselijke omgeving? https://giftedpeople.eu/hoe-beinvloedt-jouw-menselijke-omgeving-jou/
Ben nog niet overtuigd van mezelf als HB, want van pianospelen wordt je ook intelligent heb ik geleerd. En of ik er nou echt bovenuitsteek? Maar ik herken mezelf in veel van deze blog: te zwaar op de hand, aanstekelijk enthousiast (niet altijd ’te’!), kan ook te zwaar op de hand zijn, te perfectionistisch. Op dit moment ook burnout klachten. Ik hoop mijn werk nog meer richting muziek te verleggen, daar kan ik dat allemaal prima in kwijt. Muziek dwingt ook tot doen af en toe uit je hoofd. Dat allemaal onderdrukken kost nou juist de energie die uitmondt in (over)vermoeidheid. Dan af en toe maar schijt aan de omgeving. Voor eigen bestwil. Excuses le mot.
Author
Fijn dat je rust kunt vinden in muziek. Dankjewel voor het delen.
Ik ben vanuit mijn jeugd altijd té genoemd. En dat voelde ik ook altijd zo. Het mocht altijd wel ‘een tandje minder’. Sindsdien mezelf aangepast naar ‘hoe heurt het eigenlijk’, de maatschappelijke norm.. wat die ook moge zijn? Ik gooide het op hooggevoeligheid.. Nu ik meer lees over hoogbegaafdheid vind ik het lastig om te bepalen wat het nu echt is.. Wat ik overigens na mijn overspannenheid heb geleerd is dat hoe meer je, je aanpast, hoe verder je van je eigen ik af komt te staan en hoe ongelukkiger je wordt. Dan komen vragen naar boven als ‘wie ben ik nu eigenlijk’? Een soort identiteitscrisis. Langzamerhand kom ik steeds dichterbij mijzelf en dan realiseer je, je eigenlijk: wat een geluk en mogelijkheden zijn er als je ‘gewoon’ jezelf bent☺️!
Author
Dankjewel, fijn dat je reageert en goed dat je het zo ziet!
Ik begrijp eigenlijk vooral niet wat er in hemelsnaam zo mis is wanneer mensen zichzelf zijn? Als ik zo de reacties lees, stemt het mij helaas droevig. Dit gaat namelijk niet enkel hoogbegaafden aan, maar ook heel veel andere mensen met andere bijzondere en prachtige eigenschappen. Op een gegeven moment is het denk ik wel duidelijk welke kwaliteiten iemand heeft, maar als dat door de omgeving niet geaccepteerd wordt, heb je alsnog een enorme dikke huid nodig. Hoe ga je daar dan mee om?
Author
Misschien heb je iets aan het blog de menselijke omgeving. Hierbij de link naar dit blog. https://giftedpeople.eu/hoe-beinvloedt-jouw-menselijke-omgeving-jou/
Voor mij is en blijft het balanceren.
Ik heb periodes dat ik niet snap dat anderen niet zien wat ik zie en dan loopt mijn frustratie (weer) hoog op. Dat merk ik (vaak) te laat op en moet dan hard werken om alleen maar op mezelf gericht te blijven.
Author
Bedankt voor je reactie Eliza. Het kan inderdaad heel lastig zijn, ik hoop daarom ook dat iets aan mijn blog hebt.
O zo herkenbaar! Stel je niet zo aan, trek het je niet aan. De kreten uit mijn jeugd. En nu ook nog wel eens, helaas ook vaak in negatieve zin. Zelfs als ik netjes volgens de feedback regels een ik-boodschap geef over hoe IK door iets geraakt wordt.
Momenteel zoekende naar de juiste omgeving. Want overspannenheid kreeg mij te pakken. Gelukkig heb ik een werkgever die mij steunt en ook ruimte biedt om mij te oriënteren op hoe en waar ik na mijn herstel op de juiste wijze uitgedaagd en ingezet kan worden. Er is hoop!
Author
Fijn om te lezen dat je het zo goed voor elkaar hebt op je werk! Geweldig!
Inmiddels wordt ik niet zo vaak meer te genoemd omdat ik mezelf de meeste te’s heb afgeleerd. Dus de meeste mensen merken mijn te niet eens. Als ze er al een glimp van zien is het vooral opmerkingen als “jij hebt echt een kronkel in je hoofd he?”, “wat zit er in vredesnaam in jouw hoofd?” en “wordt je nooit moe van jezelf?”. Ironisch gezien zijn het vooral nog mijn ouders die me te vinden (te zwaar op de hand, te moeilijk, te zorgelijk, vooral met negatieve connotaties zie ik).
En het blijft eeuwig zonde dat we het ons afleren. Jaren geleden een psycho test op werk. Kwam piekfijn uit dat ik me anders voordeed dan ik was. Dat ik veel meer moest ‘stuiteren’. Werd zelfs gezegd: je hebt het zo lang weggeduwd dat je het zelf ook vergeten bent.
Zonde. Maar ja, merk wel dat het lef vergt om weer je eigen plek te vinden en te claimen.
Author
Fijn dat je reageert.