Eigenlijk had ik me er al een beetje bij neergelegd dat ik met de mensen om mij heen net geen aansluiting ging vinden. Ik voelde me vrijwel overal de buitenstaander. De vreemde eend in de bijt. Het was voor mij heel voelbaar en tastbaar dat ik anders was, maar ik kon het niet onder woorden brengen. Daar waar anderen de grootst mogelijke plezier om iets hadden, begreep ik niet wat er nou zo leuk was. En andersom kon ik het fantastisch vinden wanneer ik bepaalde absurditeiten in het dagelijks leven tegenkwam, terwijl de mensen om me heen die niet eens in de gaten hadden.
Soms ging daarnaast de gedachte wel even door mijn hoofd dat er misschien wel iets mis was met mij. Het kostte mij namelijk zoveel moeite om bepaalde dingen te doen en vol te houden die voor anderen zo vanzelfsprekend leken. De meest simpele dingen voelde als een verschrikkelijke opgave. Ik heb vaak gewenst dat ik ook gewoon “normaal” kon zijn. Inmiddels kijk ik daar gelukkig niet meer zo tegen aan. Onder andere omdat ik nu begrijp wat mij anders maakt en weet dat ik er niet de enige in ben. Bovendien is het belangrijk dat we niet allemaal hetzelfde zijn. In onze samenleving hebben we namelijk verschillende rollen en functies met elkaar te verdelen. Het gaat erom dat we gaan ontdekken hoe we vanuit de persoon die we zijn, kunnen doen wat bij ons past.
Verschillende rollen en begaafdheden
Het percentage hoogbegaafden in de samenleving is zo’n +/- 2.5%. Hoewel dat een klein percentage is, betekent het omgerekend naar aantallen, dat er nog best wat HB’ers in onze samenleving rondlopen. Hoogbegaafden zijn werkend en aanwezig in verschillende lagen van de samenleving. Ze vervullen niet per se de hoge functies in een bedrijf. Toch is het belangrijk om op te merken dat er wel een verschil is in wat qua rol, en functie, passend is voor een hoogbegaafde en wat niet.
Bij Gifted People is ons uitgangspunt dat we allemaal onze eigen gaven hebben en dat we hiermee een waardevolle en unieke rol in de samenleving hebben te vervullen. We hebben onze begaafdheden niet voor niets. De rol die we te vervullen hebben in de samenleving, groot of klein, ligt in het verlengde van wie we zijn en onze eigen begaafdheden. De begaafdheden die we hebben, brengt dan dus mee welke rol het beste past en welke unieke waarde jij kunt leveren. In deze blog ontdek je meer over de achtergrond daarvan: ‘Wat is creatieve hoogbegaafdheid?’
Hoogbegaafdheid brengt bepaalde gaven en kwaliteiten mee, maar ook dat je in bepaalde dingen minder goed bent. Zo zijn hoogbegaafden vaak beter in activiteiten rondom verbeteren, ontwikkelen en veranderen en minder in routinematige activiteiten. Dat alleen al bij jezelf kunnen herkennen, zorgt ervoor dat je meer kunt gaan doen wat bij jou past. Dat voorkomt dat je met veel pijn en moeite steeds een taak of activiteit probeert te ondernemen die niet bij je past. Je kunt het dan uiteindelijk op doorzettingsvermogen wel voor elkaar krijgen, maar de vraag is hoeveel dat je uiteindelijk kost. Denk eerder aan hoeveel het je kan opleveren als jij je meer gaat richten op de dingen die jou gemakkelijker afgaan.
Als laatste is het belangrijk om je te realiseren dat wanneer je net iets anders in elkaar zit, je ook iets anders nodig hebt op gebied van leven, werk en relaties. Je bent anders bedraad en dat heeft invloed op waar jij energie van krijgt, wat jou energie kost en hoe je met anderen wilt leven en samenwerken.
Wat kun je doen?
Laat op de eerste plaats de gedachte los dat iets normaal of abnormaal is. Onderzoek juist wat jou jou maakt. Vanuit daar kun je gaan zien wat past bij jou, wat jij nodig hebt en wat klopt voor jou. Dan kun je het meest tot jouw recht gaan komen in jouw leven en werk.
Richt je op dat wat jou anders maakt. Want in dat wat jou anders maakt ligt belegen wat klopt voor jou en wat jij te doen hebt. Het betekent ook dat je op bepaalde vlakken iets anders nodig hebt. Niet op alle vlakken overigens. Want hoewel je als HB in meerdere opzichten echt anders bent, ben je in bepaalde opzichten ook gewoon hetzelfde. We zijn allemaal mensen.
In de komende blogs zullen we het kenmerk van anders-zijn verder uitlichten. Voor nu een vraag aan jou, hoe ervaar jij het anders-zijn. Laat je het mij weten onder deze blog?
Heb jij het e-book over hoogbegaafdheid al gelezen?
Dat kun je gewoon gratis aanvragen:
Yes, ik wil graag dat e-book!
Je ontvangt dan ook de wekelijkse HB updates gemakkelijk in je mail.
Comments 57
Anders zijn.. Ja herkenbaar. Cito toets was vbo/vmbo. Toch maar vmbo tl geprobeerd en ging prima. Zolang als ik mij kan herinneren was ik een dromer… een dagdromer in elk klaslokaal waar ik zat. Ik haalde altijd zesjes mijn gehele school carrière. Vmbo tl, mbo, hbo en nu universiteit. Want een zes was een voldoende, dus deed ik gewoon niet meer moeite. Ik pas mijn hele leven mij aan aan de mensen om mij heen. Faalangstig en onzeker doordat ik dingen anders zag/ zie.. Verbaaste me keer op keer wanneer voor mij iets logisch is, dit blijkbaar niet voor de ander logisch is. Dus dacht ik dat ik het fout had. Maar zie nu steeds meer in dat dat helemaal niet hoeft te zijn. Ik ben druk opzoek naar wat voor mij werkt. En nog denk ik… Ik ben vast niet (hoog)begaafd. Maar ik vind hier zo veel herkenning. Dank daarvoor.
Author
Fijn dat je reageert, dankjewel. Heb je het gratis e-book over hoofdbegaadheid al eens gelezen?
Ik merk het als ik vanuit mijn helicoptertje allerlei verbanden en overeenkomsten zie, waar anderen alleen verschillen zien.
Achteraf denk ik dan ‘hè, da’s toch logisch?’ Blijkbaar niet.
Ik praat dan met anderen vanuit het idee dat ze het ook zien/snappen. Dan stuit ik nog wel eens op onbegrip.
Author
Bedankt voor je reactie Wout Jan. Lastig is het soms.. maar ook zo goed dat je het toch blijft proberen. Ik hoop dat je iets aan de tips hebt uit het blog.
Leuk blog Adrienne dankjewel.
Author
Dankjewel Michael!
Wat een herkenning! Ik werd geconfronteerd met de harde werkelijkheid van het ‘anders zijn’ zodra ik op school begon. Ik snapte die andere kleuters niet, en zij snapten mij niet. Ik zat met mijn hoofd tussen de sterren, ver terug in de tijd of juist in de verre toekomst. Ik dacht na over spiritualiteit, dagdroomde over onbekende werelden, tijdreizen, reïncarnatie, waarom we leven. Terwijl de andere kindjes zich bezighielden met kleding, uiterlijk, lekker in de zandbak spelen, hoe goed ze een koprol konden maken op het duikelrek… Wat niet bij de rest past, moet eruit gewerkt worden, dus werd ik steeds meer gepest en buitengesloten. Uiteindelijk pestte de hele klas mij, inclusief de juf. Wat voelde ik me eenzaam, een mislukkeling, ik was depressief. Het lag allemaal aan mij, dacht ik, was ik maar nooit geboren. Het pesten ging 10 jaar onverminderd door, tot ver in de middelbare school. Pas in 5 VWO hield het ineens op, van de ene dag op de ander. Een populaire jongen uit een andere klas werd verliefd op me. Wat bizar was dit! Mijn vertrouwen in de mens werd hierdoor nog lager. Mensen zijn dus in staat om als een blad aan de boom om te draaien zodra de ‘status’ van een individu ineens verandert. Ik moest enorm wennen en groeien in mijn nieuwe rol. Tegen deze tijd begon ik langzaamaan te beseffen dat ik juist anders wíl zijn! Dat ik mij daarmee onderscheid van de massa. Ik ben uniek, ik heb talenten, ik ben het waard om te bestaan. Dit besef duurde enkele jaren. Op de universiteit voelde ik voor het eerst aansluiting bij een aantal mensen. Niet bij veel mensen, maar genoeg om me niet erg eenzaam te voelen. Het zijn nog steeds mijn vrienden (ik ben nu 46). Na de universiteit viel ik weer terug in het dagelijks leven, waar er weinig begrip was voor mijn anders-zijn. En nu zie ik hetzelfde gebeuren bij mijn kinderen. Gelukkig zijn er nu meer mogelijkheden in het onderwijs, dus zitten ze op fulltime HB onderwijs waar ze wel aansluiting ervaren met hun klasgenoten.
Nu heb ik weinig vrienden, kan ik me goed aanpassen aan de ‘norm’ van de maatschappij, en vier ik mijn anders-zijn vooral in stilte, ik houd het vooral binnen de grenzen van mijn hoofd, of ik schilder het op het doek.
Author
Dankjewel voor je bericht Marianne, fijn dat je dit met ons wilde delen. Persoonlijke ervaringen voegen echt veel toe aan de blogs.
hoe ervaar ik mijn anders zijn
-steeds maar blijven zoeken wat ik hier doe, wat mijn bestaansreden is
-vanalles interessant vinden en uitproberen en motivatie verliezen als ik door heb hoe iets ineen zit
-ondertussen niet geloven dat ik hetgeen best bij me past ooit nog ga vinden
-alles wat ik kan vanzelfsprekend vinden en denken dat iedereen anders speciaal is en het beter kan, omdat ik het op gevoel doe en het niet echt kan uitleggen hoe ik het doe
-me een vreemde voelen in mijn eigen organisatie en denken dat ik de rare ben
-mezelf onbewust aanpassen aan anderen omdat ik aanvoel wat ze verwachten maar niet weet hoe dat werkt en het dus niet doorheb
-en nog vanalles wat je beschrijft, Adrienne, waarvoor dank voor de verduidelijking
Author
Dankjewel voor je persoonlijke ervaring! Echt heel erg fijn.
Wat Annelies beschrijft had ik kunnen schrijven…
En dan ook nog de valkuil dat ik mezelf toch toch probeer te verdedigen, het gevoel heb dat ik moet vechten voor erkenning.
Ik weet dat ‘dit haakje aan de binnenkant zit’.. En het vrije gevoel wanneer ik weer op mijn eigen spoor zit en de ontmoetingen heb die kloppen !!
Tja..hoe een carriere kan lopen. Ik snapte destijds de CITO toets niet. Zocht achter elke vraag iets waar niet naar hoorde zoeken. UItslag: LTS, MAVO proberen. Onze juf snapte er niets van. Omdat ik de oudste ben uit een eenvoudig gezin; gewoon de MAVO afgemaakt. Natuurlijk alleen maar 9 en 10 gescoord. Toen mocht ik naar 4 HAVO. Weer alleen maar 9 en 10 gescoord. Toen heeft een leraar mij in 5 VWO gekregen. Dus jaartje overgeslagen.
Toen Universiteit (chemie). Hier was ik eigenlijk weer heel erg sterk.
Inmiddels ben ik 59. Werkzaam in de milieu.
School vind ik eigenlijk dramatisch voor de geest. Dus ik hecht ook helemaal geen waarde meer aan al die opleidingsniveaus.
Die verplichte vakken allemaal. Als ik op de radio ‘Schools Out’ van Alice Cooper hoor, gaat de radio een beetje harder. Net als bij ‘Another brick in the Wall’ van Pink Floyd. Op school ben ik nooit enig intelligent persoon tegen gekomen. En feitelijk kwam ik ze op de universiteit ook niet tegen.
School is bijna voor 95 % dressuur. Iedereen wordt klaargestoomd voor de hypothekenfabriek annex huwelijksbedrijf….
Blij dat mijn inzichten thans op andere wijze worden verkregen.
Hartelijke groet, René
Author
Dankjewel voor je reactie, fijn dat je zo open bent.
Precies dat René,
Ook ik heb op de basis school een achterstand in rekenen gekregen door toe doen van de leraar. Bij alles wat ik moest doen vroeg ik waarom. Ik begreep het niet. Tot dat de leraar er genoeg van had en mij eenvoudige rekensommetjes gaf. Uiteindelijk heb ik daardoor de CITO toets niet op een normale manier kunnen maken, en ben naar speciaal onderwijs gegaan op de Vrije School. Hier was alles makkelijk voor mij, maar ik dacht altijd dat ik niks kon. Kreeg ook geen steun van docenten. Na 4 jaar ben ik daar weggegaan zonder diploma en ging ik naar het MBO. Toen merkte ik dat ik veel meer aankon dat dat ik altijd had gedacht. Bij elke opdracht was ik bang om te falen, maar deed het vaak beter dan de rest. Het MBO heb ik met tegenzin afgemaakt, omdat ik graag naar de kunstacademie wilde. De 21 plus test durfde ik niet te doen, omdat ik ik dacht dat ik dat toch niet aan zou kunnen. Op de kunstacademie kwam ik er achter dat ik niet minder of dommer was dan de rest en was ik eindelijk op mijn plek. Het voelde soms zelfs alsof ik mentaal een voorsprong had op de rest. Daar heb ik dan zo’n lange weg voor moeten afleggen.
Jammer René :School vind ik eigenlijk dramatisch voor de geest => ikzelf heb 21 jaar het vak NIET confessionele Zedenleer in het lagere gegeven en veel kinderen konden net bij mij ademhalen en op een andere manier zaken leren en ontdekken.
Vooral weerbaarheid en zelfkennis waren de zaken welke ik hen volop aanreikte. Heb voor veel “dommer” gekwalificeerde kinderen een
verschil kunnen maken en veel positieve respons gekregen van de ouders. Ook nu als ik sporadisch een oud lln. tegenkom halen ze enkel positieve belevenissen aan uit mijn lessen. Dus ja 1 leerkracht kan wel degelijk een verschil maken voor het verdere levensloop van kids.
Misschien net omdat ik me nooit aangepast heb aan het schoolse milieu dat ik zo’n indruk maakte, en nog steeds op mijn 59e weiger ik om op te gaan in de “menigte” van het stadspersoneel waar ik al 11 jaar op een nu weeral bijzondere dienst werk als Noodplanningscoôrdinator.
Tuurlijk moet je opboksen tegen onbegrip en achterklap hier in zo’n ministadje met een totale buitenmentaliteit doch door mijn werkethiek en wat ik gedaan krijg is er meer begrip en vooral interesse naar mijn persoonlijkheid ! Nie pleue is dan ook het lijflied van een echte Gentenaar waar die ook neergepoot wordt 😉
Waarom sta je voor zo’n vieze achtergrond? Dit doet afbreuk aan je mooie eigen uitstraling en je opbouwende ondersteunende verhaal. Waar is het mooie vergezicht op het platteland?
Author
🙂
Goh.
Mooie blog, geeft ook nu weer inzicht en de bevestiging dat ik op de goede weg ben.
Author
Fijn om te lezen.
Beste Adrienne,
Zo waar alles wat je schrijft. Nu tijdens mijn burn-out (of misschien ook wel bore-out) heb ik tijdens mijn ziekteperiode veel om over na te denken. Al jaren werk ik met peuters en het beviel uitstekend (het werken met de kinderen nog steeds) maar ik wil meer. Ikwerk inmiddels ook in een plusklas met groep 7 en 8 en het biedt uitdaging. Ik voel me meer begrepen en de kinderen geven aan dat ze zich ook heel prettig voelen bij mij. Ik hoef mijn communicatie niet meer om te buigen naar “Jip en Janneketaal”. Na de lagere school ging ik naar de huishoudschool omdat ik volgens school “te lui” was en niet hoger kon, aan het einde van de LHNO werd me gezegd da dat ik wel naar de MBO kon maar het toch niet zou halen. Dat deed ik wel (was ergens demotiverend maar ook juist stimulerend om te laten zien dat ik het wel in me had), Na mijn mondeling examen werd me gezegd dat ik beter niet door kon leren omdat ik veel “vergeten” was tijdens het examen, nu weet ik wel beter, ik had gewoon een black out door mijn faalangst. Ik ben gaan werken in de kinderopvang waar de eisen steeds hoger worden en de druk ook. Het staat me steeds vaker tegen, wanneer is goed genoeg terwijl anderzijds steeds meer de gedachte in me opkomt dat ik anders ben dan de gewone denkers. Ik zoek naar oplossingen, ik denk creatief maar loop steeds verder vast. Wie ben ik, wat kan ik en waarom heb ik me altijd laten tegenhouden van mijn eigen ik en mijn dromen. Hoe ziet de toekomst er voor me uit. Ik heb mijn opleiding tot HB coach bijna afgerond en wil kinderen helpen bij het vinden van hun eigen ik en hun toekomstdromen maar moet eerst die van mezelf vinden. Binnenkort krijg ik hier hulp bij en in de tussentijd lees ik je blogs die me echt helpen en ik wacht iedere keer met smart op een nieuwe.
Zo herkenbaar allemaal ,dat er ook gezegd bent je kan niet leren pfff ,en je kinderen kunnen niet begaafd zijn ,jij hebt geen hoge opleiding ,dus dat kan niet ,wat erg denk ik dan ,en de drijf om te studeren is echt enorm ,binnen een jaar op mijn 50 ste mbo diploma gehaald ,ik wil nu verder met hbo of master om vrijwillig mij in te zetten op hoogbegaafdheid ,omdat ik zoveel onbegrip zie ,om mij heen,en ik wil mijn kinderen er in helpen .
Wat een mooi verhaal! Ga ervoor!
He Anoniem,
Ik praat steeds meer over mijn dromen. Het liefste ga ik coachen in een samenwerkingsverband of binnen een schoolgemeenschap. Een eigen praktijk vind ik nog “eng” maar steeds meer voel ik dat ik verandering nodig heb en uitdaging. Alsof mijn leerhonger nu pas aangewakkerd wordt, de succeservaringen die ik heb met toetsen of cursussen van mijn werk gooide ik altijd op “toeval”, de nare ervaringen op:zie je wel, ik kan het niet. Nu in de opleiding moet ik boeken lezen en overal loop ik vast, ik kom mezelf tegen, zie de herkenning. Ook in de praktijk zie ik gelijkenissen met mezelf, zeer confronterend en frustrerend maar ik moet hier nu doorheen en uit alles probeer ik het positieve te zien om juist dit straks te kunnen gebruiken om anderen te helpen. Want er zijn er meer zoals wij en gelukkig is er nu meer kennis zodat we kinderen/pubers/volwassenen te kunnen helpen. Daar ga ik voor. Moet nog wel even uitzoeken in welke vorm ik het ga gieten. Jij ook succes bij je vervolgstudie, ik vind het een verrijking voor mezelf en hopelijk ook voor anderen.
Author
Dankjewel voor je reactie. Heb je al eens een gratis masterclass gevolgd? https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Van baan veranderen, dan houd je de eer aan jezelf, en je voorkomt een hoop ellende bij jezelf. Een zelfde soort situatie meegemaakt, alhoewel mijn directe collega mij wel mocht, maar ik haar niet zo… mediation hielp de relatie tussen ons ook niet te verbeteren (alhoewel ik de mediator echt heel prettig vond). Ik ben weg gegaan en denk ik: wat heb ontzettend veel geleerd die periode en: ik doe het nooooit weer! In elk geval niet zo lang meer ‘aankijken’ als ik ontdek dat ik weer in zo’n situatie zit.
Dit was als reactie op Marmijar.
Author
Bedankt voor je reactie!
Dankjewel voor de ontzettend goed geschreven blogs en e-book!
Anders zijn. Dit is hoe ik het ervaar:
– Mijn eigen weg gaan door onopzettelijk tegen de stroom in te zwemmen.
– Geen interesse in banale vriendschappen of praten over koetjes en kalfjes. Ik houd van diepgang.
– Intense interesses en onverzadigbare nieuwsgierigheid.
– Weinig aansluiting bij leeftijdsgenoten (twintigers). De meerderheid van mijn vrienden zijn 20 à 30 jaar ouder dan ik.
– Ik moet meerdere leerzame/creatieve hobby’s hebben naast mijn parttime baan, anders word ik depressief. Ik vertik het om fulltime te werken om vervolgens te gaan eten, tv te kijken en naar bed te gaan.
– Spiritueel: intensief bezig zijn met zelfontplooiing/introspectie.
– Ik stel mezelf vragen en lees informatie over onderwerpen waar andere mensen zich totaal niet mee bezig houden.
– Oprechtheid en directheid waardeer ik enorm. Ook al doe je mij er pijn mee. Liever dat dan mensen die onnodig liegen of zich passief agressief gedragen.
– Het gevoel te hebben niet van deze planeet te komen en dus vaak inderdaad het gevoel te hebben er niet helemaal bij te horen. Als tiener hopte ik van groepje naar groepje tijdens de pauzes. In de lessen zat ik bijna elke les naast iemand anders. Dit was omdat ik het met meerdere mensen goed kon vinden en wel gewoon geaccepteerd werd, maar er toch niet helemaal bij hoorde qua mindset, interesses of levensvisie.
– Liever 1 keer in de 3 maanden of zelfs halfjaar mijn vrienden zien, goed bijkletsen en er ook echt iets van opsteken, dan elke week contact houden dmv koetjes en kalfjes. Ik weet niet hoe mensen het doen, maar ik heb mensen dan gewoon niks zinnigs meer te zeggen.
Omg precies hetzelfde hier !!!
@geboeide lezer: Precies dit
Goed stuk. Herkenbaar vooral maar ‘Geboeide lezer’ de punten die jij benoemd zijn zo angstvallig herkenbaar het lijkt wel alsof het mijn woorden zijn die jij hebt opgeschreven…
Vooral deze: Ik moet meerdere leerzame/creatieve hobby’s hebben naast mijn parttime baan, anders word ik depressief. Ik vertik het om fulltime te werken om vervolgens te gaan eten, tv te kijken en naar bed te gaan.
Ik roep dat al mijn hele leven, ik ben inmiddels 48, en mijn ouders maar zeggen; ja maar werken is nou eenmaal niet altijd leuk en het hoort er nou eenmaal bij…
Inmiddels ga ik steeds meer mijn eigen weg en ik geef nu ook creatieve workshops naast mijn werk maar pfoeh wat ben ik blij dat ik hier zo veel (h)erkenning vind. Ik lees mee met veel interesse!
Same here…
Jeetje Geboeide Lezer, ben jij mij soms?! Dit is precies, exact, helemaal de spijker op zijn kop.
Gewoon helemaal hetzelfde gevoel hier. Pas ontdekt dat ik HB ben op mijn 52 ste. Onbewust heb ik me altijd anders gevoeld maar heb me altijd willen aanpassen.
Veel van wat ‘Een geboeide lezer’ schrijft geldt ook voor mij: meer diepgang willen in geprekken en relaties dan de ‘gemiddelde’ mens. Het ‘hoppen’ van groepje mensen naar groepje mensen deed en doe ik nog steeds. Gewoon omdat de hele tijd met dezelfde mensen praten saai wordt. Ik doe heel veel dingen anders dan andere mensen. Dat doe ik niet opzettelijk, maar ik doe de dingen op een manier die bij mij past (ik loop nooit blindelings achter de meute aan, ik ga altijd eerst zelf onderzoeken/bedenken of iets voor mij werkt of niet).
Anders zijn is voor mij ook me steeds weer verbazen over het feit dat anderen niet ‘zien’ wat ik zie. Dat anderen meestal niet verder kijken dan hun eigen neus lang is en niet openstaan voor verandering.
Daarnaast ben ik altijd aan het lezen en wil ik over vanalles alles weten en verdiep ik me er ook echt in.
Dankzij jouw blogs Adrienne besef ik dat ik ook hoogbegaafd ben. Heel veel puzzelstukjes vallen op z’n plek voor mij. Voorheen had ik wel door dat ik anders was, maar kon mijn vinger er niet achter krijgen wat mij nou anders maakte. Nu ik dit besef heb is het makkelijker om te begrijpen waarom ‘gewone’ mensen reageren zoals ze doen en kan ik meer en bewuster mijn eigen weg gaan. Dank je wel daarvoor.
Author
Bedankt voor je compliment, fijn dat je het laat weten.
Pfff, al jarenlang rook ik dagelijks zware wiet om te ontsnappen aan de realiteit waar ik niet “bij hoor”. Zo heb ik mijzelf alleen maar verder van de maatschappij af geduwd (de “koele kikker” loopt graag aan de rand van het bos) en ben ik zelf te vaag/ongemotiveerd om uit te zoeken wie ik nou eigenlijk ben en waar mijn kwaliteiten liggen. Daarom is het zo heerlijk (boeiend) om te lezen dat ik in ‘geboeide lezer’ een gelijke heb. Ik schoot echt even in de lach toen ik jouw voorbeelden één voor één herkende in mijn leven en de pagina’s tekst die ik volschrijf met vragen, bevindingen en andere hersenkronkels waarmee ik bij niemand terecht lijk te kunnen. Gelukkig maar, want om het even zat ik te huilen. Vandaag heb ik een goede dag. Daar heb jij aan meegeholpen. Enne hopelijk ben ik niet de enige gelukkige dwarsdenker ( :
P.s. schrijven/sporten/schreeuwen/praten hellupt mij enorm!!
Voor de vraag “waarom”, neem ik mensen altijd weer terug naar de oermens. Niet alleen voor hoogbegaafdheid, maar voor allerlei dingen die afwijken van het gemiddelde. Normaal betekent namelijk niks anders dan het gemiddelde van de extremen.
Door terug te gaan naar de essentie kun je namelijk veel beter verklaren waarom bepaalde dingen nog steeds bestaan en vooral ook welke essentiële toegevoegde waarde deze speciale gevallen hadden.
In de moderne wereld, waar de drijfveer vooral (helaas) financieel is, lijkt mijn deze inzichten te zijn kwijtgeraakt.
Ik denk dan ook dat veel hoogbegaafden niet zoveel moeite hebben met zichzelf, maar dat vooral de rest van de maatschappij onvoldoende weet. Of nog algemener gezegd, dat er onvoldoende begrip is door onwetendheid voor allerlei dingen die afwijken van het gemiddelde.
Ik kan mezelf prima accepteren, maar als het grote gros van de mensen dat niet doet, wordt het alsnog een moeilijke tocht.
Author
Bedankt voor je reactie Piet.
Niet eerder zo sterk gevoeld als nu ik in mijn nieuwe baan zit en me behoorlijk voel tegen gewerkt door directe collega. Al een mediation gehad maar voel me door zowel collega als mediator totaal onbegrepen en kan maar niet goed verwoorden wat ik voel en merk aan mijn collega (ze moet me niet en ik snap niet waarom) waardoor ik nu gezien word als degene die problemen veroorzaakt. Terwijl ik gewoon op een normale manier wil samenwerken. Collega geeft aan dat ze benauwd wordt van mijn verwachtingen van haar maar ik verwacht volgens mij niets geks. Mijn partner zegt dat ik van baan moet wisselen omdat ik hierop stuk ga, maar ik zit in de baan mijn dromen en wil me niet door 1 collega opzij laten schuiven. Maar ja, is wel net degene met wie ik het meeste moet samenwerken. Ik kwam gisteren uit die mediation gedesillusioneerd naar buiten met het gevoel, ik zal het wel niet snappen. Ik zal wel gek zijn.
Weet ook niet goed wat nu verder met de situatie aan te moeten.
Vervelend voor je dat het niet lekker loopt op je werk en je een interpersoonlijk obstakel ervaart hierbij.
Jouw beleving is dat ze je tegenwerkt.
Dit kan ook niet bedoeld zijn of bewust.
Ik weet niet waar het om gaat.
En ik kan niet in haar hoofd kijken.
Kan vanalles zijn… jij denkt topdown, zij benadert bottom-up, ze werkt op een bepaalde wijze en mm jij werkt haar tegen ;), ze snapt je/het niet en weet niet hoe dat op emotioneel volwassen manier te transformeren naar communicatie/actie, haar man lijkt een oogje op jou te hebben, ze ervaart een triggerende situatie met jou uit haar jeugd, ze wilt liever dat haar vriendin de job heeft die jij hebt, ze vind het werk stom en doet dwars of zet zich gewoon niet zo in echt #CBA, iets met IQ, EQ, golflengte, wereld, waar zitten we vanuit Dabrowski gezien of jijzelf interpreteert haar zo, omdat zij niet goed aansluit op hoe jij werkt.
Gaat ze je het kunnen/willen vertellen en kunnen/willen veranderen…?
Should (just) she? – Daar zitten jullie uiteraard voor bij mediation.
Je zegt dat je volgens jou niets geks verwacht.
Wat je verwacht, geef je hier niet aan.
Veel succes.. unmatches can be bitches.
Je kunt er veel van leren, moet niet teveel kosten van jezelf, though.
Maar dat is ook een les… Een harde, soms.
Oh, misschien heeft ze honger! (Zie H.A.L.T. = hungry, angry, lonely, tired).
Mijn kat werkt me ook wel eens, wat mensen kunnen noemen, tegen. Mijn kat denkt gerust hetzelfde van mij op momenten. Haha!
Maar goed, dat werkt net even anders dan met mensen.
Hmmm misschien haar af en toe uitnodigen bij de koffiemachine en daarbij ook wat M&M’s aanbieden. 🙂
Wel caffeine-vrij, want caffeine werkt ook niet zo gezond.
Author
Heb je al eens ingeschreven voor een gratis online masterclass? Of het gratis E-book al gedownload? https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/ Ik hoop dat je er iets mee kunt, zou fijn zijn als je een keer mee doet 🙂
Anders op het werk
Het anders zijn merk ik in de hoeveelheid vrijheid die ik nodig heb om m’n werk goed te kunnen doen. Geef mij een blanco vel en met m’n contacten uit diverse branches weef ik iets nieuws. Ondanks m’n lage functie in ons (hiërarchische) bedrijf zit ik ook met de directie om tafel waardoor ik die vrijheid ook krijg.
Op persoonlijk vlak mis ik aansluiting op m’n werk. En dat wordt nog vergroot door m’n vreemde positie. Nu alle nieuwe projecten een beetje op het einde lopen merk ik dat ik meer ga opzien tegen hetzelfde nòg een keer doen, met dezelfde mensen, raak ik m’n energie kwijt, ga ik twijfelen of ik wel door wil groeien of niet toch een andere richting op wil.
Anders thuis
Ik kan geen partner vinden, het oppervlakkige/platte vind ik niet interessant en als alleenstaande moeder met een ft baan lijkt ik niet genoeg te kunnen investeren om het naar een hoger niveau te tillen, dus dan liever niet. En dat maakt me verdrietig
Hoi …, Heb je al eens gekeken naar wat je passie is en/of wat je passies zijn om deze vervolgens te koppelen aan je talenten en met deze gegevens een nieuwe baan te smeden? Kijk ook een met wat voor mensen je zou willen samen leven en samen werken. Stel hoge eisen aan je wensen die je vervolgens in je wensenlijst opschrijft. Op elk potje past een dekseltje. Ook in jou geval is er vast wel iemand die bij je past.
Author
Bedankt voor je reactie, ik hoop dat je iets kunt met de tips onder wat je kunt doen.. Heb je jezelf al eens opgegeven voor een gratis masterclass? https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Beste Adrienne,
Deze is voor mij heel herkenbaar. In alle opzichten. De korte versie: als kind voelde ik mij gek, omdat ik graag in de bibliotheek zat te studeren, mijn zo bijzondere gevoel voor humor vaak vriendschappen in de weg stond en worstelde ik mijn gedachten over de mensheid die net een mierenhoop leek. Ik was zo’n puber die zich zwaar miskend voelde, omdat ik als bespreekgeval niet de kans kreeg om het VWO te proberen en daardoor het geloof in school verloor. Uiteindelijk ben ik na een omweg docent Engels geworden. Mijn frustratie was groot toen ik ontdekte dat veel, heel veel collega’s Engels niets van innoveren moesten weten. Ik kon niet meedraaien in hun tredmolen van degelijk grammatica onderwijs. Daarna heb ik een aantal foute keuzes gemaakt, om maar in het plaatje te passen. Pas nu, nu ik 55 ben, lijk ik op mijn plaats gevallen. Ik heb twee jaar geleden mijn Master gehaald en werk op een HBOinstelling waar vernieuwend onderwijs aangeboden wordt. Eindelijk val ik op mijn plek. Jouw updates hebben mij daarbij geholpen, ik geloofde het nooit, maar de puzzelstukjes passen zo vaak, dat ik het wel moet onderkennen: ik ben er ook één.
Hoe herkenbaar! Dank voor je reactie.
Lucienne, wat herkenbaar! Ik ben 55. Doordat ik destijds naar de havo “moest” ging er een streep door de vage droom “studeren”. Kennelijk was dat te hoog gegrepen… Op vervolgopleidingen en cursussen haalde ik wel vaak hoge cijfers. 6 jaar geleden besloot ik modules te gaan volgen bij de open universiteit. Dat gevoel toen ik eindelijk mijn studentenpasje in mijn handen hield! Ik heb de vakken afgerond met prima resultaten ondanks dat ik inhoudelijk van (heel) ver moest komen. Ik heb er lang over gedaan, mede omdat ik het echt wilde begrijpen.
De studie heeft me qua kennis, vaardigheden en zelfvertrouwen veel gebracht. Ik kan het dus wel en kan het niveau aantonen. Ik werk ook in het hbo en je zou toch denken dat juist daar aandacht zou zijn voor wat iemand kan ipv diploma’s, maar dat geldt niet voor iedereen…Door de studie sta ik sterker in mijn schoenen. Ik heb een ondersteunende functie, gelukkig met veel fijne slimme collega’s in ons team en ik heb behoorlijk wat vrijheid om te doen wat ik leuk en nodig vind. Dus ik sta echt wel blij in het leven, maar soms ben ik wel verdrietig over hoe waar ik nu zou zijn als het anders was gelopen.
Author
Dankjewel Lucienne, fijn dat je reageert. Ik hoop dat je nog veel van mijn blogs zult lezen en er misschien ook iets mee kunt.
Heel moeilijk. Vooral als je niet weet dat je hoogbegaafd bent. Het functioneren in de maatschappij kost ontzettend veel energie en aanpassingsvermogen. En er is argwaan t.o.v. anderen, die je vaak onderuit proberen te halen, omdat je “anders” bent. Het gevoel hebben dat je geen stap verder komt; wat je ook probeert. De mismatch met de omgeving. Nu als 50-plusser, is het moeilijk om je draai in de maatschappij (en op de arbeidsmarkt in het bijzonder) alsnog te vinden…..
Author
Bedankt, heb je het gratis E-book al gedownload en gelezen? Je kunt je ook aanmelden voor een gratis online masterclass, dat kan via deze link. https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Anders zijn geeft me moeite om in gewone communicatie iets te vinden dat me een uitdaging geeft om mezelf verder te ontwikkelen en niet te blijven steken in de stereotypen die onze maatschappij rijk is. Ook zie ik problemen aan de grondslag liggen en vermijd acties die als een slag in het water werken. Ik hou van diepgang en connecties, research en innovatie. Sommige simpele dingen voor anderen heb ik dan weer echt moeite mee, maar weet dat meestal te maskeren.
Anders zijn betekend voor mij dat ik er steeds meer achterkom, dat ik meer weet, meer nadenk, meer begrijp, meer ervaar, meer (door)zie, meer (aan)voel, meer (aan)hoor en meer ruik en proef dan de meeste mensen . ‘meer’mag ook gelezen worden als ‘anders’ ik geef dit wel aan, probeer dit over te brengen, maar de ‘gemiddelde’ mens wil of kan dit niet begrijpen waardoor ik vaak de verbinding mis in dit leven en me eenzaam voel. Ik kom ook tot de ontdekking dat ik op veel gebieden andermans problemen aan het oplossen ben omdat ik ze begrijp maar andersom niemand mij begrijpt. Ik pas me al m’n hele leven aan aan andere maar word hier doodongelukkig van. Maar dit jaar kies ik steeds meer mezelf, voor het pad wat bij mij past, voor de dingen die mij gelukkig maken! Zo lang ik het maar begrijp, is het goed 🙂
Author
Dankjewel, fijn dat je dit met ons deelt. Persoonlijke ervaringen voegen echt waarde toe aan de blogs. Heb je al eens deelgenomen aan een gratis masterclass? Dat kan via deze link. https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/