Heel wat jaren geleden was er een reclame op tv van Calvé Pindakaas over “Pietertje” van den Hoogenband die staat te voetballen. Hij is daar niet heel goed in. Pieter is wel een heel goede zwemmer, maar daar heb je op het voetbalveld weinig aan. Als hij in de voetbalomgeving was gebleven, had hij waarschijnlijk zijn hele leven het gevoel gehad dat hij incompetent was.
De omgeving waarin we functioneren heeft een grote invloed op onze mindset, ons zelfvertrouwen, ons functioneren en het tot uiting kunnen brengen van onze unieke gaven.
Helaas zie ik bij veel hoogbegaafden dat ze in de verkeerde omgevingen functioneren. In mijn Insight Sessies spreek ik regelmatig mensen die geïnteresseerd zijn in het Insight programma omdat ze een volgende stap zoeken op gebied van werk. Als ik dan vraag waar ze nu het meeste tegen aanlopen, dan is dat in grote lijnen als volgt:
- Ik ga te snel voor mijn collega’s in mijn denken en ideeën waardoor ze me vaak niet begrijpen.
- Mijn baas is geïntimideerd door mij omdat ik overal verbeteringen zie.
- Ik zie steeds wat er moet gebeuren of niet goed gaat, maar ik word niet gehoord.
- Ik word vaak te enthousiast, te proactief en te direct genoemd.
- Er zit geen uitdaging (meer) in mijn werk.
In de bovenstaande gevallen wordt hoogbegaafdheid vooral als een last ervaren. En dat terwijl de onderliggende kwaliteiten heel waardevol zijn. Zo kun je snel tot oplossingen komen voor (complexe) problemen, je ziet de zwakke schakels van een organisatie en je ziet hoe je die kunt versterken.
Vanuit de drijfveer om dingen beter te maken, ben je enthousiast en wil je proactief zaken oppakken die handiger, mooier of sneller kunnen. En oké, soms ben je dan wat te direct omdat je in je hoofd alles al bedacht hebt en vergeet dat de rest die stappen in je hoofd niet heeft meegekregen. Maar, alles wat je zegt en doet komt wel steeds vanuit goede intenties, omdat je het beter wilt maken.
Als je in de verkeerde omgeving functioneert, raak je echter vooral in gevecht met anderen en jezelf omdat niet wordt voldaan aan de voorwaarden die jij nodig hebt in je werk. In zo’n omgeving voel jij je vooral onbegrepen en niet gewaardeerd. Jij functioneert namelijk in een omgeving waarin je werk doet wat niet past bij jouw natuur. Een omgeving waarin jij als zwemmer staat te voetballen. En in die omgeving verlies je niet alleen veel energie, je mist ook de mogelijkheid om jouw “zwem-gaven” verder te ontwikkelen.
In een niet-passende omgeving is het niet meer dan logisch dat je hoogbegaafdheid gaat zien als een last. Daarom is het zo belangrijk dat je kritisch gaat zijn op jouw omgeving.
Ook al heb je nu steeds gewerkt in functies waarin je klein werd gehouden, te snel ging voor anderen en geen aansluiting kon vinden met collega’s. Er zijn ook echt andere omgevingen. En soms moet je die omgeving zelf creëren. Leg je niet neer bij ervaringen uit het verleden, maar ga actief op zoek naar ervaringen die passen bij jouw gewenste toekomst.
Cruciaal daarvoor is dat je jouw werkvoorwaarden kent. En dat je weet wat jouw unieke vaardigheden zijn, zodat je deze kunt gaan benutten. In Insight hebben we daarom het onderdeel ‘Insight in werk’ toegevoegd. Daarin ontdek je jouw werkvoorwaarden en hoe je jouw unieke vaardigheden kunt ontdekken. Je ontdekt hoe je de juiste werkomgeving voor jezelf creëert, zodat je wél gezien, gehoord en gewaardeerd wordt. En je ontdekt meer over jezelf en hoogbegaafdheid, zodat je beter aan anderen kunt uitleggen hoe je bedraad bent. Je gaat merken dat dit enorm bijdraagt aan fijne relaties met collega’s en de andere mensen in je leven.
Vanavond en maandag kun je nog deelnemen aan de gratis introductie-masterclass over hoogbegaafdheid. In de masterclass ontdek je meer over wat hoogbegaafdheid wel en niet is. Je ontdekt wat de drie hoofdkenmerken zijn van hoogbegaafdheid, wat het verschil is met hoogsensitiviteit en je ontdekt ook meer over Insight, want misschien is dit wel het juiste moment voor jou om te starten met Insight. Aanmelden voor de gratis masterclass kan hier: https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/.
—
Comments 6
Veel dank voor de/het blog, en ook iedereen voor de reacties er onder, wat een fijne eye openers zeg…pfff.
Voel me echt een zwemmer in een voetbalelftal dat ‘hoog’ speelt. Ik zit exact in zo een situatie nu waarbij ik wel een overslaande plaat lijk als het gaat om het vragen om fixen van allerlei zaken die ik op mn werk nodig heb om goed te kunnen werken en echt meerwaarde te geven. Zaken als inefficientie in processen, het niet concreet maken van doelen, workarounds zodat problemen door blijven sudderen, maar ook de ‘zachtere’ kant van werken in grote teams zoals zorgen dat iedereen zich gezien blijft voelen en een connectie heeft met de doelen van het bedrijf.
Ik wil ten koste van alles voorkomen dat ik een zeur word en dus houd ik tegenwoordig mijn mond. Dat werkt voor mijn leidinggevenden want die stomen gewoon door, zonder de gepercipieerde lastige ‘stoorzender’. Het werkt kennelijk niet voor mij, ik ben nu gefrustreerd thuis en zie nog geen weg voorwaarts.
In ieder geval ingeschreven voor het webinar…benieuwd of dat stappen voorwaarts gaat brengen!
cheers, Jimmy
Jeehtje Jimmy, wat ontzettend vervelend dat je nu in deze situatie zit. Leuk dat je de masterclass gaat bijwonen. De juiste werkomgeving is de omgeving waarin jij tot je recht komt. Dit betekent niet dat het altijd de juiste werkomgeving blijft. Blijf jezelf daarom steeds toetsen of wat je doet nog past bij de weg die je wilt gaan. Blijf nadenken over jouw ideale werksituatie. Vanuit die helderheid kun je steeds weer vinden wat je zoekt, waar je het meest naar verlangt. Dat heeft ook alles te maken met de richting die jij op wilt. Probeer dat voor jezelf helder te maken door te onderzoeken wat je wilt.
Hallo Adrienne.
Voetballer niet op z’n plek
Als je je omgeving wijzigt, moet de nieuwe omgeving jou tempo bij kunnen houden. Is dat niet zo, dan val je in herhaling; je bent de anderen te ver vooruit. De anderen zullen jou snelheid moet bezitten. En dat is verdraaid lastig te vinden.
De video De nacht van Fortuyn, 5min versie, is een goed voorbeeld. Pim liep vast in Leefbaar, omdat hij te ver vooruit was. Het bestuur was het wel met hem eens, maar trokken aan de rem, Echter ze konden Pim niet afremmen, die zijn eigen partij oprichtte.
Gert Schoneveld
Een kenmerk van HB is inderdaad het snel-zijn. Maar als je snel gaat loop je het risico dat andere mensen je niet kunnen volgen. Het daarom belangrijk daar een balans in te ontwikkelen. Maar snel gaan heeft alleen voordelen als je jezelf ook de ruimte geeft om soms langzamer te gaan. Het is nodig dat je genoeg rust neemt en jezelf hersteltijd gunt. Doe je dit niet? Dan brand je uiteindelijk op.
Je kunt het zo zien dat je als snelle hoogbegaafde graag 110% geeft. Dat betekent dat je 10% meer geeft dan je natuurlijke mogelijkheden. Dit kun je een tijdje volhouden, omdat je die 10% uit je energiereserves kunt halen. Maar op een bepaald moment raken die reserves op en dan voel je ineens die extra vermoeidheid. Dan ga je ineens steeds iets langzamer en alles kost meer moeite en energie. Dan weet je dat je te lang bent doorgegaan op een te hoge snelheid.
Het duurt wel even voordat je echt die reserves opmaakt, maar als ze eenmaal op zijn, dan duurt het ook een tijd voordat je ze weer aangevuld hebt. Daarom is het belangrijk om dit bij jezelf te herkennen en hier tijdig op te handelen.
Haha, dat ben ik ongeveer allemaal wel. De punten dus.
Ik zou mijzelf ook gewoon moeilijk kunnen noemen voor een werksituatie of eigenlijk elke situatie waarbij je moet samenwerken en ik niet zelf de autoriteit ben :).
Afhangend van in hoeverre ik mij irriteer aan de structuur, uitdaging etc. wordt ik steeds kritischer.
Punt 1.
Wat ik altijd meemaak dat in een “discussie” is dat ik en diegene of diegenen altijd over het zelfde lijken te praten maar dat is schijn. Ik heb het over totaal iets anders als waar zij het over hebben. Zij denken echter dat ik het over datgene heb waar zij aan denken.
Zij zijn meestal gefixeerd op 1 punt en lijken blind voor de omgeving om dat ene punt heen.
Ik heb het meestal over de omgeving en kom daardoor tot andere conclusies.
Punt 2.
Ik denk niet dat leidinggevenden perse geïntimideerd zijn. Daar zijn ze meestal niet ruimdenkend en creatief denkend genoeg voor :).
Ze begrijpen je gewoon niet en voelen zich bijv. in hun ego aangetast.
Dat niet creatiever denken valt mij vaak op komt vooral voor in de hogere regionen van de hiërarchie.
Zij houden zich bijv. vast aan gegevens als ”dit werkt al 20 jaar zo en wie ben jij dan wel om te zeggen dat het niet werkt ?” of tijdens bijv. een vergadering de perceptie van gelijk hebben omdat meerdere mensen met ze instemmen en het zelfde denken.
Dat is deels te wijten aan sociale overeenstemming = de waarheid. Als de rest het zelfde denkt is dat bevestiging dat jouw idee de juiste is.
Het komt absoluut niet bij ze op dat zij wel eens allemaal fout kunnen zitten en jij de enige bent die gelijk heeft.
Punt 3.
Ik ga er altijd bij alles van uit dat ik zelf ook fouten maak. Je maakt ze nou eenmaal. Ontkenning is zinloos.
Je weet vaak namelijk niet wanneer je een fout maakt of hebt gemaakt :).
Mensen die dit ontkennen en dus niet zo denken zijn doorgaans niet de slimste.
In die zin als ik mij irriteer aan de opbouw of bedrijfsstructuur of wat dan ook probeer ik altijd mijn hoofd cool te houden want ik ben zelf ook niet perfect.
Waar ik mij wel altijd aan irriteer is de omslachtige manier van tot resultaten komen. Meestal wordt het gewenste resultaat dan ook niet behaald.
Zich altijd blijven vasthouden aan bepaalde werkwijzen en lijken totaal blind te zijn voor eventuele risico’s die ze lopen voor een tegenvallend resultaat.
Hun onrealistische manier van denken is van te voren altijd gedoemd tot een negatief resultaat te komen alleen zien ze dat gewoon niet.
Punt 4.
Ik ben behoorlijk direct. Daarom wordt ik al vaak niet begrepen. Ik zeg gewoon iets in het kort en op mijn manier.
Het wordt dan meestal ook totaal verkeerd opgepakt dan hoe ik het bedoel.
Dan moet ik vervolgens weer gaan uitleggen hoe ik het bedoel en voor ik het weet ben ik 15 minuten of langer verder voordat het kwartje eindelijk valt. Dit is dan afhankelijk van in hoeverre ze gewoon open staan voor mij en wat ik precies bedoel of zich vasthouden aan hun eigen ideeën en dus niet goed luisteren.
Dat laatste kan zich ook afspelen bij punt 2. Het openstaan voor nieuwe input van de leidinggevende zonder zich bedreigt te voelen.
Punt 5.
Vroeger vond ik niks lang interessant wat betreft werk en maakte eerlijk gezegd overal een zooitje van door desinteresse.
Misschien als ik vroeger beter m’n best had gedaan op school was ik tot interessanter dingen gekomen maar helaas toen wist ik nog niet wat ik interessant vond en vind :). Nog steeds wil ik niet alleen maar een richting op gaan en eigenlijk de enige richtingen die ik op wil zijn richtingen die mij helpen met mijn eigen vragen.
Ik ben ook niet echt geschikt voor werk want autoriteiten hebben altijd problemen met mij omdat ik te autonoom ben.
Ik heb wel eens gedacht dat ik problemen met autoriteiten heb maar zo is het niet. Ti’s andersom.
Zij hebben problemen met mij omdat ik mij nooit echt wil aanpassen en dus niet conformistisch ben.
In die zin heb ik uitdaging vinden allang opgegeven.
Ik denk dan altijd aan een britse serie die ik jaren geleden keek waarbij vier jongetjes werden gevolgd door de jaren heen.
Alle vier hadden zij een IQ van over de 160. Één daarvan vond ik zelf de meest interessante.
Als kind had hij al enorme aanpassingsproblemen. Hij vond bijv. dat hij als volwassene behandeld moest worden. Had niks dan problemen op school want z’n opdrachten vond ik te idioot voor worden en z’n leraren te dom om te begrijpen dat wat hij in leverde hun vermogen ver oversteeg.
Hierdoor had hij een heel moeilijke jeugd.
Die jongen was niet arrogant. Hij zag het gewoon zoals het is maar dat mag je nooit zeggen. Zeker niet als kind.
Hij was simpelweg veel en veel intelligenter dan iedereen om hem heen.
De serie volgde de kinderen weer een paar jaar later. Ze waren nu tieners en er was het een en ander veranderd in hun leven maar niet perse noemenswaardig.
De laatste serie over hun was toen zij een jaar of 18 of 20 waren en tot mijn grote verdriet had juist die ene jongen zich totaal aangepast om voor zichzelf een beter leven te creëren.
Hij zei ook dat dit het beste was en dat zijn leven veel aangenamer was geworden. Dit is wat hij geleerd had door zijn strijd.
Hij werkte nu gewoon voor leidinggevenden in een groot bedrijf.
Hij was een wild paard wat getemd moest worden.
Het moraal van het verhaal constant strijden je vaak helemaal niet helpt en het er heel weinig toe doet of jij veel slimmer bent dan iedereen om je heen. De druk van buitenaf is te groot en blijft altijd voortduren.
Vind je eigen weg en deel je leven in op dusdanige manier dat jij toch bevrediging en geluk vindt en pas je aan waar nodig.
Soms moet je verwachting gewoon aangepast worden.
Helaas is dit wat het leven als mens vaak betekent. Anders of ben je ongelukkig of schrijf je geschiedenis :).
Mij is het niet gelukt. Ik ben zoals hem. Alleen niet zo slim als hij :).
Dankjewel Reginald voor je uitgebreide reactie, leuk om te lezen en super waardevol ook voor anderen om jouw visie hier weer op te zien.