In de jaren dat ik nog een keurige werknemer was, begon ik altijd vol goede moed en enthousiasme aan een nieuwe baan. Ik zat vol met ideeën over hoe het beter kon, hoe ik mijn werk efficiënter kon inrichten, hoe we als bedrijf processen konden optimaliseren. Heerlijk vond ik dat. Alles was leuk. Superleuk zelfs. Dan vertelde ik mijn familie en vrienden dat deze baan het echt was. Dit paste helemaal bij mij.
Het ging ook een tijdje echt goed. Zeker als ik binnen het bedrijf veel mocht verschuiven in werkzaamheden en ruimte kreeg om te doen wat ik dacht dat er gedaan moest worden. Wat ik niet wist, dat leerde ik snel bij. Daar krijg ik juist ook veel energie van.
Maar vroeg of laat liep ik, zoals het een echte HB’er betaamt, er uiteraard tegenaan dat het werk me meer energie begon te kosten dan dat het opleverde. Dan voelde ik dat het tijd was om te gaan. Dat ik toe was aan een volgende bestemming. Maar, ook al wist ik dat mijn tijd er ergens op zat, daadwerkelijk de stap nemen om weg te gaan is best moeilijk.
Eng? Ja zeker. Maar wat mij vooral deed blijven zitten was mijn loyaliteit. Ik was loyaal aan mijn baas, aan mijn collega’s en aan mijn klanten. En daarmee was ik vooral niet loyaal aan mezelf.
Ook al werd ik steeds ongelukkiger, voelde ik me vaker moe, had ik nergens meer zin in, dan nog bleef de overtuiging ‘ik kan toch niet zomaar weggaan?’ Tegelijkertijd ging ik allemaal redenen verzinnen waarom het goed was dat ik wel bleef zitten. Bijvoorbeeld:
- werk is niet altijd leuk, het wordt straks vast weer beter
- ik moet me niet zo aanstellen
- ik kan hier nog veel leren, echt waar hoor.
- mijn collega’s rekenen op mij, nu kan ik echt niet weg
- ik moet gewoon leren doorzetten
- Vind ik mezelf nog wel leuk?
Dus daar ging ik dan, aan de slag met ‘project volhouden’. Omdat ik moe was ging ik maar eerder naar bed en deed ik buiten mijn werk om vrij weinig. Geen tijd en energie voor vrienden en familie. Ik had steeds meer de overtuiging dat ik nergens meer ruimte voor had want ik werd volledig opgeslokt door mijn werk.
‘Project volhouden’ had uiteraard een paar bijwerkingen. Ik had steeds minder plezier in het leven want ik compenseerde op de dingen die ik leuk vond, die belangrijk waren en waar ik weer energie van kreeg. Daarnaast merkte ik dat ik snel geïrriteerd was, ik kon weinig hebben, werd snel boos en ik begon steeds meer te klagen. Dat paste als opper-positieveling helemaal niet bij mij.
Dan kwam voor mij meestal de doorbraak. De realisatie dat ik mezelf eigenlijk helemaal niet meer leuk vond. De vraag waar die positieve, alles-kan-alles-mag-alles-is-leuk persoon was gebleven. Die persoon die vol met leven ’s ochtends uit bed springt om te beginnen aan een nieuwe dag.
Ook kon ik dan niet meer anders dan toegeven dat ‘project volhouden’ niet alleen ten koste ging van mij, maar ook van de samenwerking met collega’s en van de omgang met mijn dierbaren. Wie deed ik er eigenlijk een plezier mee om te blijven?
Loyaal zijn aan jezelf is loyaal zijn aan de ander
Wanneer ik dan eindelijk de stap nam om op zoek te gaan naar iets anders, dan viel er meteen een last van mijn schouder. Natuurlijk is en blijft het doodeng om deze stap te zetten. Maar ik vond het nog veel enger om te denken aan een leven waarin ik het grootste gedeelte ongelukkig en moe ben. Bovendien weet ik dat we als mens veel zelfredzamer zijn dan we soms denken en dat we tot nu toe ook alles hebben overleefd en opgelost.
Ik weet dat je als hoogbegaafde een groot loyaliteitsgevoel hebt. Aan de ene kant is dat bijzonder. Het maakt je een goede werknemer en een trouwe vriend en collega. Maar het brengt ook het risico mee van het te lang ergens blijven zitten en het jezelf weggeven tot er niets meer van je over is.
Zelf heb ik een tijd geleden besloten om op de eerste plaats loyaal te zijn aan mezelf. Want, ik heb gezien dat ik daarmee het meest loyaal ben aan de ander. Door loyaal te zijn aan mezelf en mezelf te geven wat ik nodig heb, kan ik ook het meeste geven aan de ander. Hoe meer ik voor mezelf kies, des te meer ik voor de ander kan kiezen. Uiteindelijk heeft niemand er wat aan als ik blijf zitten op een plek die niet meer past bij mij.
Ben jij wel eens te loyaal geweest aan iemand anders, of misschien nog steeds? Ik lees graag jouw reactie onder deze blog.
Heb jij mijn E-book over hoogbegaafdheid al gelezen?
Die kun je hier gratis aanvragen!
