In de jaren dat ik nog een keurige werknemer was, begon ik altijd vol goede moed en enthousiasme aan een nieuwe baan. Ik zat vol met ideeën over hoe het beter kon, hoe ik mijn werk efficiënter kon inrichten, hoe we als bedrijf processen konden optimaliseren. Heerlijk vond ik dat. Alles was leuk. Superleuk zelfs. Dan vertelde ik mijn familie en vrienden dat deze baan het echt was. Dit paste helemaal bij mij.
Het ging ook een tijdje echt goed. Zeker als ik binnen het bedrijf veel mocht verschuiven in werkzaamheden en ruimte kreeg om te doen wat ik dacht dat er gedaan moest worden. Wat ik niet wist, dat leerde ik snel bij. Daar krijg ik juist ook veel energie van.
Maar vroeg of laat liep ik, zoals het een echte HB’er betaamt, er uiteraard tegenaan dat het werk me meer energie begon te kosten dan dat het opleverde. Dan voelde ik dat het tijd was om te gaan. Dat ik toe was aan een volgende bestemming. Maar, ook al wist ik dat mijn tijd er ergens op zat, daadwerkelijk de stap nemen om weg te gaan is best moeilijk.
Eng? Ja zeker. Maar wat mij vooral deed blijven zitten was mijn loyaliteit. Ik was loyaal aan mijn baas, aan mijn collega’s en aan mijn klanten. En daarmee was ik vooral niet loyaal aan mezelf.
Ook al werd ik steeds ongelukkiger, voelde ik me vaker moe, had ik nergens meer zin in, dan nog bleef de overtuiging ‘ik kan toch niet zomaar weggaan?’ Tegelijkertijd ging ik allemaal redenen verzinnen waarom het goed was dat ik wel bleef zitten. Bijvoorbeeld:
- werk is niet altijd leuk, het wordt straks vast weer beter
- ik moet me niet zo aanstellen
- ik kan hier nog veel leren, echt waar hoor.
- mijn collega’s rekenen op mij, nu kan ik echt niet weg
- ik moet gewoon leren doorzetten
- Vind ik mezelf nog wel leuk?
Dus daar ging ik dan, aan de slag met ‘project volhouden’. Omdat ik moe was ging ik maar eerder naar bed en deed ik buiten mijn werk om vrij weinig. Geen tijd en energie voor vrienden en familie. Ik had steeds meer de overtuiging dat ik nergens meer ruimte voor had want ik werd volledig opgeslokt door mijn werk.
‘Project volhouden’ had uiteraard een paar bijwerkingen. Ik had steeds minder plezier in het leven want ik compenseerde op de dingen die ik leuk vond, die belangrijk waren en waar ik weer energie van kreeg. Daarnaast merkte ik dat ik snel geïrriteerd was, ik kon weinig hebben, werd snel boos en ik begon steeds meer te klagen. Dat paste als opper-positieveling helemaal niet bij mij.
Dan kwam voor mij meestal de doorbraak. De realisatie dat ik mezelf eigenlijk helemaal niet meer leuk vond. De vraag waar die positieve, alles-kan-alles-mag-alles-is-leuk persoon was gebleven. Die persoon die vol met leven ’s ochtends uit bed springt om te beginnen aan een nieuwe dag.
Ook kon ik dan niet meer anders dan toegeven dat ‘project volhouden’ niet alleen ten koste ging van mij, maar ook van de samenwerking met collega’s en van de omgang met mijn dierbaren. Wie deed ik er eigenlijk een plezier mee om te blijven?
Loyaal zijn aan jezelf is loyaal zijn aan de ander
Wanneer ik dan eindelijk de stap nam om op zoek te gaan naar iets anders, dan viel er meteen een last van mijn schouder. Natuurlijk is en blijft het doodeng om deze stap te zetten. Maar ik vond het nog veel enger om te denken aan een leven waarin ik het grootste gedeelte ongelukkig en moe ben. Bovendien weet ik dat we als mens veel zelfredzamer zijn dan we soms denken en dat we tot nu toe ook alles hebben overleefd en opgelost.
Ik weet dat je als hoogbegaafde een groot loyaliteitsgevoel hebt. Aan de ene kant is dat bijzonder. Het maakt je een goede werknemer en een trouwe vriend en collega. Maar het brengt ook het risico mee van het te lang ergens blijven zitten en het jezelf weggeven tot er niets meer van je over is.
Zelf heb ik een tijd geleden besloten om op de eerste plaats loyaal te zijn aan mezelf. Want, ik heb gezien dat ik daarmee het meest loyaal ben aan de ander. Door loyaal te zijn aan mezelf en mezelf te geven wat ik nodig heb, kan ik ook het meeste geven aan de ander. Hoe meer ik voor mezelf kies, des te meer ik voor de ander kan kiezen. Uiteindelijk heeft niemand er wat aan als ik blijf zitten op een plek die niet meer past bij mij.
Ben jij wel eens te loyaal geweest aan iemand anders, of misschien nog steeds? Ik lees graag jouw reactie onder deze blog.
Heb jij mijn E-book over hoogbegaafdheid al gelezen?
Die kun je hier gratis aanvragen!
Comments 18
Hallo,
ik heb ook een probleem met té loyaal zijn. Ik blijf nu al 5 jaar in een relatie waar ik eigenlijk niet meer wil in zijn. Wel en niet… In totaal zijn we al 15 jaar samen. Ondertussen is het al zover gekomen dat hij mij bedrogen heeft, hoewel dit iets is dat totaal niet bij hem past. Ik voel mij dan ook (deels) schuldig omdat, was ik niet bij hem gebleven, had hij dit niet hoeven te doen… Het brengt veel pijn en verdriet met zich mee.
Buiten dat ben ik ook (verborgen) depressief. Ik zeg verborgen omdat ik het probeer te verbergen voor de buitenwereld. Dat lukt tegenwoordig niet goed meer. Ik ben nooit naar de dokter geweest ervoor, vooral omdat ik geen medicatie wil. Een psychologe heb ik wel een tijd gehad (ivm vage klachten), maar voor depressie ben ik nooit behandeld.
Als ik het zo lees, is het een saai, neerslachtig verhaal dat ik altijd oversla als iemand anders het vertelt.
Bedankt om te luisteren! En als iemand tips heeft, ik hoor het graag.
Bianca, wat super vervelend dat je dit hebt doorgemaakt. Ik kan me voorstellen dat het z’n tekens op je heeft achtergelaten. Maar laat het niet jouw toekomst vormen. Jij bepaalt hoe jij hieruit komt. HB of niet, je hebt een keuze. Ik hoop dat je voor jezelf kiest :).
Of ik hb ben weet ik niet zeker. Ik herken mezelf in veel kenmerken en in je verhaal maar weet niet zeker of ik me verveeld voel. ( Daar heb ik het gewoonweg te druk voor). Altijd keihard werken heeft me wel een minder leuk persoon gemaakt. Voor mezelf en mijn omgeving. Zomaar aan iets anders beginnen? Wat dan? Mijn leeftijd gaat tegenwerken op de arbeidsmarkt.
Ik ga met sabbatical om over daarover na te denken. ME time?Toch een eerste stap in loyaliteit naar mezelf!
Nice Trudy, het begint altijd met een eerste stap in loyaliteit naar jou. Mooi.
Ik kan wel huilen… wat een herkenning!
Ik ben al bijna 12,5 werkzaam bij dezelfde organisatie. Doordat ik telkens andere functies mocht uitoefenen heb ik het volgehouden. Maar na 2 jaar dezelfde functie te hebben uitgeoefend begon ik me te vervelen. Dan begint het werk me steeds meer energie te kosten, word ik prikkelbaar, heb geen energie voor andere activiteiten dan mijn werk en beginnen de lange nachten met malen…
Na het lezen van een aantal van jouw artikelen begin ik het allemaal eindelijk te begrijpen!
De eerste stap is gezet, een open sollicitatie is de deur uit!
Hoi Chris, dank je wel voor het delen van jouw verhaal, en heel herkenbaar wat je schrijft. Wat super dat je nu begint te begrijpen wat het voor jou betekent en dat je de eerste stap hebt gezet. Mooi!
Ik herken alles. Aanpassen supersnel verveeld en loyaal tot er niks van me over is. Gevolg.. ik beschuldig anderen ervan dat ze niet zien wie ik ben en meer rekening houden met mij. Ik ben boos aan t worden op de mensheid. Banen.. klopt. Maar ieder jaar wisselen heeft gevolgen voor mijn gezin. En ik denk ook dat zien dat het niet perse 100% hoeft te geven ook goed is. Ik verdien er geld mee endat biedt mogelijkheden. Ik ben al bijna verveeld voor ik begonnen ben.. haha. In mijn stiefgezin (rete interessant.. hoogbegaafde stiefmoeder zijn..) heeft het me ook zoveel gekost.. en nog.. als ik alles steeds aan moet passen op mijn wensen.. loyaal ben aan mezelf.. heeft dat vergaande consequenties. Mensen haken af.. dan ben ik alleen beter af. En misschien is dat ook wel zo. Kiezen voor zelfstandig is ook een ding.. ook daar weet ik dat de uitdaging er snel af is. En zo doe ik uiteindelijk niet zoveel meer..
Marleen, wat ik lees in wat je schrijft herken ik heel goed. En uiteraard ook de pijn die je benoemt. Maar stel nou dat je wel gaat doen wat bij jou past, dat je kiest voor jezelf en daarmee ook meer voor de mensen om je heen kunt betekenen. Dat je iets vindt waar jij niet al meteen je interesse in verliest. Hoe zou dat voor jou zijn? Uit ervaring weet ik wat er allemaal mogelijk is. En ook hoe het is om te zoeken en te zoeken en de angst te hebben dat “ik het nooit ga vinden”. Vaak is het veel makkelijker dan je denkt, maar kun je het zelf niet goed zien. En als je nu het gevoel hebt dat je iets doet wat alleen geld oplevert, maar ook jouw tijd en energie opslokt, dan hoop ik dat je daar geen genoegen mee neemt. Ik geloof dat jij op alle plekken waar je bent geweest niet voor niets bent geweest. Juist door al jouw kennis en inzichten te combineren, kun je iets gaan doen waarmee je van waarde bent en waarde levert.
Hey wat een feest der herkenning zeg. Ik heb 17 jaar lang t beste van mezelf weggegeven in een familie bedrijf. Mijn familie bedrijf. 17 jaar 60 uur in de week, met veel energie als een komeet gaan, alles was leuk (dacht ik). Tot ik toch niet zo goed bleek te passen in t bedrijf en de familie. Keihard op mijn bek. Men zat toch niet zo te wachten op al die energie positiviteit en veranderlust. Maar hey; niet zeuren hup een nieuw bedrijf gestart en weer vol gas… Maar nadat dat bedrijf niet lukte en ik weer in een baan terug kwam een baan die gelijk was aan wat ik al die jaren ervoor had gedaan en een bedrijf met eenzelfde cultuur als dat familiebedrijf viel ik om. Een hele dikke burnout en depressies. Nu met veel hulp langzaamaan mezelf aan het hervinden en accepteren dat ik anders ben. Anders in positieve zin. Ik moet zeggen jou artikelen geven mij heel veel positieve energie. Energie die ik zelf nu nog niet kan “aanmaken”. Zo blij dat er ook anderen zijn die dit zo ervaren en ik niet “gek” ben. Heel fijn!
Dank je wel dat je jouw verhaal deelt Dennis. En ook dank je wel voor je mooie complimenten. Ik hoop dat je nu de juiste hulp hebt zodat je snel weer kunt gaan doen wat jou energie en plezier geeft. Dat gun ik jou :).
Besluiten dat het tijd is voor ander werk is soms makkelijker dan besluiten dat je loyaliteit in een vriendschap miplaatst is. Als hb-er maken je hoge normen en waarden en sensitiviteit het soms wat lastig om vriendschappen te sluiten. Maar loyaliteit en het aanpassingsvermogen maken het lastig om toe te geven dat een relatie niks gaat worden en het tijd is jezelf te kiezen en te zijn
Klopt Mirjam. Het is zeker lastig. Maar uiteindelijk wel voor iedereen beter als je voor jezelf durft te kiezen. Een mooie quote vind ik ook: als iedereen aan zichzelf denkt, wordt er aan iedereen gedacht. Aanvullend daar op is ook dat je het meeste kunt geven, als je zelf genoeg hebt.
Zalige quotes, kan me er helemaal in vinden. Helaas zul je hier veel mensen mee tegen de borst stoten, gewoon omdat ze het niet “begrijpen”.
Klopt, maar dat vind ik niet erg. Ik schrijf het voor de mensen die het begrijpen en die het nodig hebben om te weten dat ze niet de enige zijn. Dat je loyaal mag zijn aan jezelf. Dank je wel voor je mooie reactie :).
Heel herkenbaar verhaal dit. Tekenend voor zeker de afgelopen 9 jaar. Ik heb nu ook een sprong gewaagd om iets totaal anders te gaan doen wat ik eigenlijk al jaren wil doen. Wel nog even vanuit die vaste baan, maar het doel is uiteindelijk (over een jaar) zelfstandig te gaan. Van de gemaakte stap wordt ik blij, het geeft veel energie, er is veel interessants dat nu op mijn pad komt, er zijn mogelijkheden tot verdiepen en verbreden en het belangrijkste ik voel me waardevol omdat ik weet en zie waar je anderen naartoe kunt brengen. Dit van waarde zijn, echt iets kunnen toevoegen, een ander zien groeien en hierdoor ook zelf kunnen groeien is alle investering in tijd en geld 100% waard?
Dat klinkt ontzettend mooi Iris. Heel veel plezier gewenst met wat je gaat doen en complimenten voor jouw stoere stappen!
Ik heb éindelijk, na 25 jaar besloten om weg te gaan van de school waar ik werkte en op zoek te gaan naar een andere werkplek. En inderdaad, er viel een last van mijn schouders. Ik ben nop op zoek, maar het komt goed!
Super knap Willy! Als ik je kan helpen met de zoektocht, stuur me dan gerust een berichtje :).