Ik schrijf wel vaker over hoe belangrijk het is dat je als hoogbegaafde begrijpt wat hoogbegaafdheid voor jou betekent en dat je gaat doen wat voor jou de bedoeling is. Omdat je daar enerzijds het meeste mee van waarde bent voor de wereld om je heen. Anderzijds omdat je daarmee zelf ook het meeste plezier in je eigen leven hebt.
Zelf voelde ik op relatief jonge leeftijd al dat het “reguliere” pad niet bij mij paste. Ik heb het wel geprobeerd hoor. En toen het niet lukte, heb ik nog harder geprobeerd. Het duurde best een tijd voor ik me realiseerde dat als ik zo hard moest vechten om ergens in te passen, dat het dan voor mij gewoon niet de bedoeling was. Steeds als ik op dat moment kwam (ik ben soms wat hardleers) besloot ik om het anders te gaan doen. Ik wilde gaan doen wat voor mij wel goed voelde. Ook al wist ik nog niet wat. Ook al wist ik nog niet hoe.
Dan werden er meteen allerlei vragen en opmerkingen mijn kant opgeslingerd. “Ga je alweer wisselen van baan?” “Je vond het toch zo leuk wat je deed?” “Wat ga je nu doen dan?” “Hoe bedoel je dat weet je nog niet?” En ik maar uitleggen joh. Over het waarom, over het hoe. Over waarom het voor mij belangrijk was dat ik het anders ging doen en hoe ik het dan allemaal voor me zag. Tot ik op een moment bij mezelf dacht “wacht ff. Waarom ben ik eigenlijk zo veel bezig om mezelf te verantwoorden? Waarom moet ik het uitleggen als ik besluit om iets in mijn leven anders te gaan doen dan wat als “normaal” wordt gezien?”
Aan wie ben jij iets verschuldigd?
Als je zelf voelt dat je anders bent en je de wereld op een andere manier ziet, weet dan dat het niet voor niets is. Want met jouw anders zijn heb jij iets anders te doen. Het lastige is alleen dat wanneer je een beetje van de gebaande paden af begint te gaan, dat mensen daar meteen iets van vinden en er het fijne van willen weten. En sommigen zullen het simpelweg niet begrijpen.
De gebaande paden werken voor veel mensen heel prettig. Het biedt een houvast, een plan om hun leven in te richten en om van ‘A’ naar ‘B’ te komen. Als dat werkt voor hen, dan is dat natuurlijk super mooi. Maar dat betekent niet dat het voor jou werkt. Bovendien betekent het ook niet dat hun weg beter is dan jouw weg of andersom. Het is gewoon anders.
Natuurlijk willen de mensen om je heen het beste voor je. Ze geven om je. Maar je bent ze geen verklaring verschuldigd wanneer jij besluit om jouw leven anders in te richten. En je hoeft je zeker niet schuldig te voelen als jij besluit om het op jouw manier te doen of je te schamen als je erachter komt dat je mooie plannen achteraf toch niet zo handig waren. Dat laatste hoort er bij als je dingen gaat doen die nog niet eerder gedaan zijn. Leer je juist weer van.
Niet iedereen gaat het begrijpen. Hoeft ook niet
Het is jouw taak in het leven om erachter te komen wat jouw bedoeling is en om jezelf daar dan volledig aan te wijten. Daarbij is het belangrijk dat jij gelooft in wat je voelt en vertrouwt op je eigen intuïtie. Niet iedereen gaat begrijpen hoe jij je leven wilt leven, waarom je wilt wat je wilt en doet wat je doet. Dat hoeft ook niet. Zolang jij maar gelooft dat het bij jou klopt en dat het voor jou past.
Wees niet zo druk met het uitleggen aan anderen waarom je het anders zou willen, dat je geen tijd meer hebt om het daadwerkelijk te doen. Laat je niet weerhouden omdat jij je schaamt voor jouw originele wensen en plannen. Wees niet bang dat anderen het niet gaan begrijpen en voel je niet schuldig omdat jij niet doet wat er van je verwacht wordt.
Aan het einde van je leven kun je maar beter te zeggen hebben dat je jouw leven hebt geleefd zoals jij dacht dat het voor jou moest. Met vallen en opstaan. Met soms pijnlijke lessen. Maar wel op jouw manier. Alleen al daarmee ben je in mijn ogen een prachtig rolmodel voor anderen. Dus kies voor jezelf. Want hee, je hebt maar één leven.
Dus wanneer ga jij voortaan je mond houden en het gewoon DOEN? Ik lees je reactie graag onder de blog.
Heb jij mijn E-book over hoogbegaafdheid al gelezen?
Die kun je hier gratis aanvragen!
