Vaak heb ik me gevoeld alsof ik midden in een kamer stond vol met mensen, maar dat ik als enige losgekoppeld stond van de rest. Ik had het gevoel dat er een diepere wereld schuil ging in mij die ik niet met anderen kon delen. Wat voor mij zo vanzelfsprekend was, bleek voor anderen niet zo te zijn. Wat ik meteen al zag, bleek voor anderen lange tijd onzichtbaar.
Ik verlangde bovendien naar diepgaande gesprekken. Naar avonden gevuld met interessante discussies met mensen die net zo snel denken en praten als ik. Helaas bleken weinig mensen om mij heen dat verlangen met mij te delen. Ik begreep dat niet. Ik begreep niet waarom ik dat zocht en anderen niet. “Het zal wel weer aan mij liggen” was dan een logische verklaring.
Toen ik er op latere leeftijd achterkwam welke rol hoogbegaafdheid in dat plaatje speelt, ontving ik ook de inzichten in wat ik nodig had om de juiste mensen voor mij te kunnen vinden. En vooral ook de realisatie dat ik dus niet de enige ben die op deze wijze in de wereld staat. Dat alleen al maakte mijn leven een stuk minder eenzaam.
1 van weinig
Als hoogbegaafde ben je onderdeel van een relatief kleine groep. Naar schatting is zo’n 2-3% van de bevolking hoogbegaafd. De kans is daarom aanwezig dat je weinig gelijkgestemden in jouw directe omgeving hebt of had in jouw opgroeiende jaren.
In dat geval mis je vaak een bepaalde diepgang in de gesprekken die je voert en de mate waarin jij je begrepen en gesteund voelt. Het lijkt alsof jij de enige bent die over bepaalde vraagstukken nadenkt. De enige die zich zorgen maakt over bepaalde gebeurtenissen in de wereld en de enige die ziet wat jij ziet. Veel hoogbegaafden die ik spreek, geven ook aan dat ze zich vaak eenzaam voelen of lang gevoeld hebben. Dat ze het gevoel hebben er met veel dingen alleen voor te staan.
Hoewel je één van weinig bent, ben je niet de enige. Het is wel een kwestie van op de eerste plaats jezelf steeds beter te leren kennen. En dat je begrijpt wat hoogbegaafdheid voor jou betekent, zodat je ook beter begrijpt wie jij bent en wat jij nodig hebt. Hierdoor kun je beter zien welke mensen bij jou passen en de aansluiting met anderen makkelijker gaan maken.
Genoeg interessante mensen
Vergis je bovendien niet dat 2-3% in aantallen nog best wel veel is! Daarnaast zijn er ook genoeg mensen die net buiten de categorie hoogbegaafd vallen, maar waar je wel voldoende de aansluiting mee kunt vinden. En er zijn genoeg mensen waar je raakvlakken mee vindt vanuit bepaalde interesse gebieden.
Ga daarom op zoek naar omgevingen die voor jou interessant zijn en wees nieuwsgierig naar de mensen die je daar ontmoet. Je gaat merken dat je steeds beter wordt in het herkennen van mensen die bij jou passen en mensen waar het minder goed mee klikt. Het feit alleen al dat je mensen treft die jou op een bepaalde manier prikkelen, maakt al minder eenzaam.
Wat kun je doen?
- Ga op zoek naar bijeenkomsten, meet-ups, online groepen. Er zijn tegenwoordig steeds meer plekken waar je gelijkgestemden kunt ontmoeten. Ga ook de omgevingen opzoeken die voor jou vanuit een bepaalde interesse interessant zijn. Een passie, sport, een gedeelde interesse, verbindt mensen op ook weer een ander niveau.
Ik ben benieuwd, herken je dit? En hoe ga jij er mee om? Laat je het me onder de blog weten?
Comments 11
Dit is heel herkenbaar, voel me soms alsof ik een heel andere taal spreek. Gelukkig heb ik ook de gave dat ik sociaal ben en het met veel mensen goed kan vinden. Ookal ben ik graag alleen, in mijn eigen wereldje. Soms lijk ik ook wel te veeleisend, heb een goede baan, management super tevreden over mij, maak echt stappen. En toch ben ik verveeld. Erg vind ik dat, maar dat komt misschien doordat ik verlang naar meer/andere prikkels. En als ik die weer heb gehad, krijg ik weer dat verlangen. En mensen om me heen die dat totaal niet snappen. Gelukkig, ja wederom, gelukkig ken ik intussen meerdere mensen die hoogsensitief en vaak ook hoogbegaafd zijn. Daar kan ik mee van gedachten wisselen. Ookal liggen de uiteindelijke keuzes bij mij, vooral wat goed voelt. Niet alleen ratio, juist ook veel intuitie. Dat was mijn belangrijkste les.
Heeft iemand hier ervaring met mensa ? Is dat een zinvolle club ? Ik ben een beetje bang dat ik in een zelfvoldaan clubje terecht zou komen van mensen die zichzelf geweldig vinden.
Probeer eens een Mensa borrel. Die zijn speciaal voor hen die voor het eerst komen kijken.
2-3 % is in absolute aantallen misschien best veel, maar dat ik een IQ heb van 140 betekent niet dat ik alle mensen met een dergelijk IQ leuk, aardig en interessant vind (en andersom :-). Dus ik moet vissen in een veel kleiner vijvertje dan ‘gewone’ mensen. Ik sluit me overigens volledig aan bij bovenstaande commentaren over hoempa-muziek in zweterige feesttenten.
Dit is zo herkenbaar. Ik voel me al sinds kindertijd erg eenzaam. Waar ik lag te piekeren over hoe het heelal eindeloos kan zijn, waren klasgenootjes vooral met poppen bezig. Ik kan mij wel aansluiten bij mensen maar het kost zoveel energie dat ik aan het einde van de dag helemaal op ben. Dit merk ik ook op mijn werk. Het vreemde is, dat mensen mij juist een stuk minder intelligent inschatten. Op zich vind ik dit prima maar het is jammer als mensen langzamer tegen je gaan praten omdat zij mij juist niet begrijpen. Het voelt soms echt alsof ik een andere taal spreek. Mensen vinden mij vaak wel aardig maar een beetje vreemd. Om het te verbloemen maak ik dan maar grapjes. Dan maak ik wel contact, maar ik voel me toch eenzaam.
In bovenstaand verhaal herken ik de betrekkelijkheid van hoogbegaafdheid. Hoe hoog je begaafdheid ook mag zijn, iedereen heeft te handelen met sociale fenomenen als eenzaamheid en buiten gesloten voelen. Ik denk dat de gemiddelde mens zijn eenzaamheid ontvlucht door te participeren in sociale groepsactiviteiten en zichzelf daarbij, als een concessie, wegcijferen. De meer begaafde mensen hebben het voordeel dat zij de creativiteit en autonomie hebben om op een andere manier om te gaan met eenzaamheid.
Heel herkenbaar Roel.
Ik probeer dit soort bijeenkomsten ook zo min mogelijk te bezoeken en ben altijd weer erg blij wanneer ik ( en mijn gezin) weer zoiets achter de rug hebben. In tegenstelling tot mijn gezin en de overige omstanders geeft het mij niet dat positieve gevoel. In mijn optiek kost het mij enorm veel energie die ik beter aan iets nuttigers had kunnen besteden.
Dag Adrienne,
Mooi omschreven en zeer herkenbaar. Ik besef ook maar al te goed dat gelijkgestemden ontmoeten belangrijk voor me is. Ik ben sinds kort bij een hardloopgroep. De gemiddelde loper is vaak toch een bepaald type mens die ik daar makkelijk kan treffen. Ook de wereld van de yoga/spiritualiteit vergroot die mogelijkheid voor mij. Het is natuurlijk heel persoonlijk en gerelateerd aan je interesses maar dit zijn “werelden” waar ik het kan vinden.
Of ik hoogbegaafd ben weet ik niet, maar het gevoel van eenzaamheid herken ik zeker; praten over koetjes en kalfjes vind ik niks. Ik merk ook dat ik het min of meer heb opgegeven om interessante gesprekken te zoeken. Behalve in de sport als trainer/coach, daar gaat het me een stuk makkelijker af.
Me gisteren weer eens laten verleiden mee te gaan met vrouw en kinderen naar een massaal feestje. Het was erg druk maar mooi weer en er stond lekkere muziek op. Gelukkig niet te hard. Voor mij niet top maar het was best te doen. Net toen ik dat dacht schalde er ineens harde hoempapa live muziek uit de speakers gespeeld door een paar kerels in rare, grappige outfits die de microfoons hadden gegrepen. Ik zag de meute losgaan maar mijn energiepijl zakt dan ineens juist heel hard. Ik wil geen oordeel over dit soort festiviteiten vellen maar mijn ding is het niet. Vroeger bleef ik dan vaak toch nog lang hangen wat bakken energie en frustratie kostte. Nu even met mijn vrouw – die het wel leuk vond – overlegd en zij vond het prima dat ik naar huis ging. Beter ook voor haar en de kinderen want ik maak het dan toch niet gezelliger. Al met al weinig gelijkgestemden voor mij daar, maar ik sta er niet meer zo lang bij stil. Dan kan ik beter even een reactie geven op dit gelijkgestemdenplatform :).
Herkenbaar Roel. Van massabijeenkomsten met lompe muziek zakt mijn energiepeil ook hard. Daar word ik bloedchagrijnig van, ben dan ook snel weg. En je doet me geen plezier met de hele dag small talk. Oké oké het hoeft niet continu over smeltende poolkappen of Trump te gaan, maar ik snák na verloop van tijd naar diepgang. Gelukkig heb ik een aantal vrienden met dezelfde belangstelling bij wie ik wel terecht kan.